بازیگران برجسته مرد سال 2015 در میزگرد هالیوود ریپورتر : ساموئل ال جكسون، بنیسیو ...

ساموئل ال جكسون، بنیسیو دل تورو، مایكل كین و جوئل ادگرتون نیز در میزگرد سالانه بازیگران هالیوود ریپورتر حضور دارند. تفاوت میان نژادپرستی و تعصب چیست؟.

ساموئل ال جكسون، بنیسیو دل تورو، مایكل كین و جوئل ادگرتون نیز در میزگرد سالانه بازیگران هالیوود ریپورتر حضور دارند. تفاوت میان نژادپرستی و تعصب چیست؟ اگر در سراشیبی حرفه خود به سر می‌برید راه حل بازگشت دوباره چه خواهد بود؟ شش بازیگر تحسین شده امسال در گفتگویی داغ و گاها نگران‌كننده دور یكدیگر جمع شده‌اند.

میزگرد سالانه هالیوود ریپورتر با حضور بازیگران برجسته مرد سال 2015/ ویل اسمیت، مارك رافالو، مایكل كین، جوئل ادگرتون، بنیسیو دل تورو و ساموئل ال جكسون از نژادپرستی در هالیوود، اهمیت سن و چیزهای دیگر می‌گویند

مایكل كین 82 ساله، بازیگر فیلم "جوانی" می‌گوید: این مرد 13 زن را به قتل رساند و هیچكاك از من خواست نقش آن را بازی كنم. من آن را نپذیرفتم و او دیگر هیچ وقت با من صحبت نكرد."

 بنیسیو دل تورو 48 ساله (سیكاریو)، ویل اسمیت 47 ساله (ضربه مغزی)، جوئل ادگرتون 41 ساله (عشاء سیاه)، ساموئل ال جكسون 66 ساله (هشت نفرت انگیز) و مارك رافالو 47 ساله (اسپات لایت) از تجربه بازی در فیلم‌های موفق امسال و دیگر جریان‌های حال حاضر هالیوود می‌گویند.
 
به خود جوان‌ترتان چه توصیه‌هایی در بازیگری دارید؟

كین: فرقی ندارد اوضاع چقدر بد می‌شود، شما به نقطه مطلوبتان خواهید رسید. من 9 سال را در یك سالن نمایش كوچگ گذراندم و هیچ وقت فكر نمی كردم قرارست به اینجا برسم.

میزگرد سالانه هالیوود ریپورتر با حضور بازیگران برجسته مرد سال 2015/ ویل اسمیت، مارك رافالو، مایكل كین، جوئل ادگرتون، بنیسیو دل تورو و ساموئل ال جكسون از نژادپرستی در هالیوود، اهمیت سن و چیزهای دیگر می‌گویند

 

مایكل كین

 ناگهان كارگردانی آمریكایی كه نامش سای اندفیلد بود من را در فیلم "زولو" به عنوان بازیگر انتخاب كرد، او ستاره حرفه‌ای من بود. هیچ كارگردان انگلیسی، حتی اگر یك كمونیست چپ‌گرا بود نقش یك مامورپلیس را به من نمی‌داد.

جكسون: من بچه بودم و در سینما نشسته بودم و مشغول تماشای آن فیلم بودم، با خودم گفتم: "اون یارو، لعنتی چقدر طالمه! فقط هشت تا از این یاروها (سربازان) هستن و تقریبا 8 میلیون‌تا زولو اون بیرونه، همون‌ها هم برنده جنگ میشن." با خودم گفتم این حرفه معمولی نیست. فكر می‌كردم این هم مثل هر شغل دیگری است.

 از اتاق نامه‌ها شروع میكنید و بعد بالاتر و بالاتر می‌روید. فكر كردم كه "خب، حالا در تئاتر هستم و به زودی در یك تیزر تبلیغاتی ظاهر میشوم و سپس یك ستاره سینمایی خواهم بود." فكر می‌كردم پروسه كار همین است. هیچ خبر نداشتم.

 پس از 25 سال حالا فهمیدم كه مسیر كاملا چیز دیگری است.  اما آن زمان عاشق تئاتر بودم و این چیز خارق‌العاده‌ای بود. عشق من به تماشاگران و اجرا در مقابل مردم رضایت زیادی برایم به همراه داشت و زمانی كه مشغول ساخت یك فیلم هستم این رضایت در من وجود ندارد. این چیز كاملا متفاوتی است.

رافالو: من كارم را در سالن نمایش سی نفره همین جا در لس‌انجلس شروع كردم.

كین: در آن اتاق‌های لباس كوچك، زمانی كه تازه شروع به كار كرده‌اید، توالتی در كار نیست و زمانی كه مضطرب می‌شوید سخت خواهد بود... این موقع اولین كاری كه باید به عنوان یك بازیگر یاد بگیرید دستشویی كردن در سینك است. (می‌خندد)

دل تورو: او از یك همچنین جایی می‌آید.

اسمیت: این كار برای من سخت بود چراكه قبلش باید سراغ آن یكی می‌رفتم... (می‌خندد) این احتمالا یك چیز آمریكایی/بریتانیایی است. ما یاد می‌گیریم كه در سینك دستشویی كنیم.

كین: اولین باری كه بر روی صحنه رفتم یك سطل آنجا بود. گفتم: "اون سطل چیه؟" جواب دادند كه "خب، اگر بخواهید استفراغ كنید..." این اتفاق چندین بار برایم افتاد، خیلی مضطرب بودم.
 
هنوز هم مضطرب می‌شوی؟
میزگرد سالانه هالیوود ریپورتر با حضور بازیگران برجسته مرد سال 2015/ ویل اسمیت، مارك رافالو، مایكل كین، جوئل ادگرتون، بنیسیو دل تورو و ساموئل ال جكسون از نژادپرستی در هالیوود، اهمیت سن و چیزهای دیگر می‌گویند

 

جوئل ادگرتون

كین: اوه بله، بله، بله.

ادگرتون: من زمان فیلمبرداری آن‌قدرها استرس ندارم. مگر اینكه بخواهم فشار زیادی را برای چیزی كه آن روز نیاز داریم تحمل كنم. اما تئاتر، این دقیقا من را مضطرب می‌كند. آن اجراهای ابتدایی، واقعا ترسناك است. 5 یا ده دقیقه قبل از قدم گذاشتن بر روی صحنه به نظرم احتمال سكته قبلی بسیار بالا است.

جكسون: جلسات تمرینی من را بسیار خسته می‌كند. دوست دارم ببینم مردم چطور به اجرایم واكنش نشان می‌دهند. با این حال هیچ گاه بر روی صحنه نترسیدم.

اسمیت: هیچ‌گاه تجربه كار تئاتر نداشتم. كاری كه در سیتكام The Fresh Prince of Bel-Air انجام دادیم اما اجرایی زنده در برابر تماشاگران بود كه جمعه‌ها به تماشا می‌آمدند. فكر كنم تاثیر یكسانی داشته باشد.
 
بزرگترین ناامیدی‌تان چیست؟
اسمیت: در موارد زیادی ناامید شدم، اما هربار با نگاهی تازه‌تر و امیدوارتر بازمی‌‌گردم. اما اولین باری كه به نتیجه مورد نظرم در یك فیلم نرسیدم با "غرب وحشی وحشی" بود. تازه كار بر روی پروژه "مردان سیاهپوش" را تمام كرده بودم و همه انتظار داشتند كه "اوه، باخت یك گزینه نیست."
چگونه با چنین ترسی كنار می‌آیید؟

اسمیت: سعی می‌كنم پرسپكتیو واقع‌گرایانه‌ای درباره این حرفه داشته باشم.این را چند روز پیش به مادرم گفتم و او فكر ایده خنده‌داری است. وقتی 15 سالم بود اولین دوست دخترم به من خیانت كرد. یادم است تصمیمی گرفتم كه نگذارم دیگر هیچ كس به من خیانت كند.

می‌خواستم بزرگترین بازیگر روی زمین باشم. خب؟ بنابراین همیشه نوعی وضعیت روانی عجیب با من بود كه باعث می‌شد فكر كنم: اگر فیلم‌هایم درجه یك باشند، زندگی‌ام خارق‌العاده خواهد بود.

جكسون: این را تجربه كردم.
 
مارك و سم، در نقش‌های ابرقهرمانی‌تان فكر نمی‌كنید بخاطر شهرت این فیلم‌ها بیشتر مقید هستید؟
میزگرد سالانه هالیوود ریپورتر با حضور بازیگران برجسته مرد سال 2015/ ویل اسمیت، مارك رافالو، مایكل كین، جوئل ادگرتون، بنیسیو دل تورو و ساموئل ال جكسون از نژادپرستی در هالیوود، اهمیت سن و چیزهای دیگر می‌گویند

 

ساموئل ال جكسون

جكسون: آن فیلم‌ها ارتباط كمی با ما دارند. آن‌ها بیشتر به خود اتفاق ربط دارند. مردم ابرقهرمان‌ها را دوست دارند و خوشبختانه ما در این فیلم‌ها هستیم اما آن‌ها صرفا به ما تكیه ندارند.

آن‌ها می‌توانند نقاب را بر صورت شخص دیگری بگذارند و نتیجه همان خواهد شد. شما ترنس هاوارد را به دان چیدل تبدیل می‌كنید و كسی متوجه نمی‌شود.
 
آیا پیش آمده نقشی را برای پیام ناخوشایندی كه به تماشاگر می‌دهد قبول نكنید؟

كین: زمانی كه برای اولین بار به آمریكا‌ آمده بودم در استودیو یونیورسال بودم و اتاق‌ام كنار اتاق آلفرد هیچكاك بود و او نقشی را در فیلم "جنون" به من پیشنهاد داد، یك زن‌كش روانی كه بر اساس ماجرایی واقعی در انگلستان بود.

این مرد 13 زن را به قتل رسانده و سلاخی‌شان كرده بود. او میخواست من این نقش را بازی كنم و من قبول نكردم. او دیگر هیچ وقت با من صحبت نكرد.
 
ویل، نقش جانگو هم به تو پیشنهاد شده بود؟
جكسون: (با تمسخر) "جانگوی رها شده"؟ (می‌خندد)

اسمیت: می‌خواستم درباره آن صحبت نكنم. درباره رویكرد خلاقانه فیلم بود. داستان آن برای من بهترین چیز بود؛ مردی كه آدم كشی را یاد می‌گیرد و می‌خواهد همسرش را نجات دهد و یك برده است. این ایده كاملی است.

 مشكل اینجا بود كه من و كوئنتین نمی‌توانستیم به اتفاق نظر برسیم. من می‌خواستم این یك قصه عشق بی‌نظیر باشد كه آفریقایی-آمریكایی‌ها هیچ‌وقت شبیه به  آن را ندیده‌اند...

جكسون: این اتفاق پیش از این افتاده، با فیلم Love Jones.

میزگرد سالانه هالیوود ریپورتر با حضور بازیگران برجسته مرد سال 2015/ ویل اسمیت، مارك رافالو، مایكل كین، جوئل ادگرتون، بنیسیو دل تورو و ساموئل ال جكسون از نژادپرستی در هالیوود، اهمیت سن و چیزهای دیگر می‌گویند

 

ویل اسمیت

اسمیت: ما با یكدیگر صحبت كردیم و ساعت‌ها گفتگو داشتیم. واقعا می‌خواستم در آن فیلم بازی كنم اما به نظرم تنها راه‌اش این بود كه یك داستان عاشقانه باشد، نه ماجرای یك انتقام. من به خشونت به عنوان واكنشی در برابر خشونت اعتقاد ندارم. به آن نگاه كردم و گفتم: "نه، نه، نه. باید به قصد عشق باشد."

 ما نمی‌توانیم به اتفاقی كه در پاریس افتاد نگاه كنیم و بخواهیم برای آن دمار از روزگار كسی درآوریم. خشونت، خشونت می‌‌طلبد. بنابراین من با خشونت به عنوان یك پاسخ ارتباط برقرار نكردم. عشق باید پاسخ آن می‌بود.

جكسون: باید با "غرب وحشی وحشی" به تعادل می‌رسید.

اسمیت: بله، درسته، دقیقا.

رافالو: كوئنتین از آن روز به بعد با تو صحبت كرده؟

اسمیت: نه، نه، درباره آن صحبت نكردیم اما-

جكسون: حركت آلفرد هیچكاكی را اجرا كرد.
 
سم، در فیلم‌های كوئنتین، آن لغتی كه همه می‌دانیم چیست در سراسر فیلم وجود دارد. این باعث توقف تو نمی‌شد؟
جكسون: نه. نه بیشتر از چیزی كه در زندگی روزمره است. اما نه منظورم این است كه زندگی همین است كه می‌بینید و در دنیای من آن كلمه رایجی است.
 
درباره خشونت چطور؟ این در فیلم‌ها باعث آزارت نشده؟
جكسون: نه، مرد. من با خشونت در فیلم‌ها مشكلی ندارم. من این داستان‌ها را دوست دارم. همیشه فیلم‌های هنگ كنگی را تماشا می‌كنم، من یك سوم زندگی‌ام را فقط نشسته‌ام و فیلم آسیایی می‌بینم. رما‌ن‌های خشن می‌خوانم، رمان‌های جاسوسی و مرموز با قتل‌ها و ماجرای وحشت‌آورشان.

همیشه از این چیزها خوشم می‌آمد. ما با آن‌ها بزرگ شدیم. من با تماشای وسترن در تلویزیون بزرگ شدم. قبلا تماشای تیرخوردن آن مردها در تلویزیون آزارم می‌داد، آن‌هال فقط سینه‌شان را می‌فشردند و به زمین می‌افتادند. هنگام تماشای سیكاریو واقعا ناامید شدم.

 دوست داشتم ببینم كله‌ آن بچه‌ها منفجر می‌شد (می‌خندد). اوه، شرمنده، خطر لو رفتن داستان وجود دارد! نمی‌خواهم شاهد ریختن خون روی دیوار باشم؛ می‌خواهم مردم را ببینم كه بر سر میز شام می‌میرند.
 
بنیسیو، آیا درباره میزان خشونت در "سیكاریو" با كارگردان صحبت كردی؟
میزگرد سالانه هالیوود ریپورتر با حضور بازیگران برجسته مرد سال 2015/ ویل اسمیت، مارك رافالو، مایكل كین، جوئل ادگرتون، بنیسیو دل تورو و ساموئل ال جكسون از نژادپرستی در هالیوود، اهمیت سن و چیزهای دیگر می‌گویند

 

 بنیسیو دل تورو

دل تورو: خب، می‌دانستم كه دنی (ویلنو، كارگردان) رویكرد موزون و مد روزی در مواجهه با خشونت دارد. اما نكته اینجاست: صرف نظر از اینكه شما نقش تان را در یك فیلم دوست داشته باشید یا نه، باید از خودتان بپرسید آیا این كاراكتر را می‌فهمید؟ من كاراكترم در این فیلم را درك كرده بودم، آیا با او موافق بودم؟ درنهایت، نه.
 
آیا با كسانی كه ماجرایی مشابه را از سرگذرانده بودند صحبت كردید؟
دل تورو: بله بله.

ادگرتون: من كمی برای ارتباط با جان كانلی (كاراكتر واقعی كه او در "عشاء سیاه" نقش او را بازی می‌كند) به مشكل برخوردم. او 40 سال است كه در زندان به سر می‌برد.

 اما ملاقات با كسی كه در زندان است و توضیح اینكه "هی، می‌دانم كه تو تعریف خودت را از وقایع داری، اما من می‌خواهم یك فیلم درباره آن بسازم و بگویم تو آدم بده هستی" به نظرم كمی غیرصادقانه آمد.

او بنظر خودش قربانی اصلی ماجرا بود و از این لحاظ فیلم داستان كاملا متفاوتی را بازگو می‌كرد. بنابراین من با بسیاری از همكاران او صحبت كردم و فوتیج‌های زیادی از او داشتم. به نظرم اشتباه بود كه سراغ او بروم و شیره‌اش را بیرون بكشم.

رافالو: من زمان زیادی را با مایك رزندس (كاراكتر او در فیلم اسپات لایت) گذراندم، چراكه آن زمان درباره زندگی مردم واقعی صحبت می‌كردیم و انتظارات بسیار بالا بود. باید داستان درست و موثقی را تعریف می‌كردیم كه زنده‌زنده مردم را می‌بلعید.
 
ویل، آیا لیگ ملی فوتبال آمریكا برای تعدیل فیلم به تو فشار آورد؟
نه، واقعا فشار خاصی وجود نداشت چراكه آن فیلم محصول سونی بود و سونی مشكلی با لیگ ملی فوتبال نداشت. فوكس و یونیورسال هر دو با آن مشكل داشتند اما سونی كار خودش را انجام می‌داد. ما از فوتیج‌های واقعی استفاده كردیم و علاوه بر آن لوگو لیگ ملی فوتبال هم واقعی بود.
 
از آنجایی كه خودت یك پدر فوتبالی هستی بازی در این فیلم برایت تناقض‌آمیز نبود؟
اسمیت: اوه بله. پسر من به مدت جهار سال بازیكن فوتبال بود و من عاشق آن بودم. آخرین چیزی كه می‌خواستم بازی در فیلمی بود كه بگوید "فوتبال چیز خوبی نیست." اما این داستانی درباره مهاجرت بود و درباره ارزش‌های آمریكایی و چیزی كه من واقعا به آن باور دارم.

 آمریكا تنها نقطه‌ در دنیاست كه می‌توانم در آن زنده باشم. هیچ جای دیگری در دنیا آدم‌هایی مثل من تولید نمی‌كند و به آن‌ها اجازه تاثیرگذاری نمی‌دهد.

 میزگرد سالانه هالیوود ریپورتر با حضور بازیگران برجسته مرد سال 2015/ ویل اسمیت، مارك رافالو، مایكل كین، جوئل ادگرتون، بنیسیو دل تورو و ساموئل ال جكسون از نژادپرستی در هالیوود، اهمیت سن و چیزهای دیگر می‌گویند

 

مارك رافالو

مایكل، آیا با این حرف موافق هستی؟
كین: تقریبا. ما در بریتانیا كمی عقب‌تر هستیم. ادریس البا می‌توانست جیمز باند باشد، بنابراین رنگ پوست در اینجا اهمیتی ندارد. زمانی كه من كارم را شروع كردم همان آدم "سیاهپوست" بودم. ما مردم سیاهپوست نداشتیم، در عوض طبقه كارگر وجود داشت. بنابراین تجربه به بلوغ رسیدن تو با من شباهت دارد.

حرفه من نه برای استعدادی كه از سوی من خرج می‌شد، كه برای زمان مناسب آغاز شد. آن زمان هیچ تئاتری درباره طبقه كارگر ساخته نشده بود. من همیشه گفته‌ام كه كاكنی‌ها (مردم بومی شرق لندن)  اولین سیاهپوستان انگلستان بودند. بنابراین موقعیت تو را درك می‌كنم چراكه من هم در بستر آن زندگی كرده‌ام..
 
تعصب و تبعیض چگونه بر حرفه شما تاثیر گذاشته است؟
دل تورو:  تمام كاری كه لازم است انجام دهید مطالعه تاریخ است.اگر شما تاریخ ایالات متحده را بخوانید می‌فهمید كه تبعیض در آن وجود دارد و در حال پیشرفت است. اما من به طور قطع آن را احساس كردم. یكی از اولین چیزهایی كه در بدو ورود به اینجا به من می‌گویند این است كه "اسم ات را عوض كن."

كین: من اسم‌ام را عوض كردم. قبلا ماریس میكل‌وایت بود، چقدر افتضاح.

دل تورو: شاید این یكی از بزرگترین اشتباهات من باشد. اینكه اسم‌ام را عوض نكردم.

رافالو: نه، اسم خیلی خوبی داری، مرد.

كین: وقتی صدایت می‌زنند فكر می‌كنند مثل یك اسپانیایی یا مكزیكی حرف می‌زنی.

دل تورو: كه همین‌طور است. (می‌خندد)
اسمیت: من و همسرم به تازكی همین گفتگو را داشتیم و دو لغت "تبعیض" را مقابل "نژادپرستی" قرار دادیم. درواقع همه تبعیض‌گرا هستند. همه در زندگی‌شان تجربه‌هایی دارند كه باعث می‌شود یك چیز را به دیگری ترجیح بدهند. اما نوعی دلالت ضمنی بر نژادپرست بودن قوم برتر وجود دارد. شما فكر می‌كنید نژاد برتری دارید.

 باید بگویم من با تبعیض زندگی می‌كنم اما نژادپرستی واقعا كمیاب است. كسانی كه فكر می‌كنند نژاد برتری دارند كسانی‌اند كه مایل به همكاری با آن‌ها نیستم. شما باید از این آدم‌ها دوری كنید.

اخبار فرهنگی - وب سایت 7فاز

ویدیو : بازیگران برجسته مرد سال 2015 در میزگرد هالیوود ریپورتر