کامران رسول زاده: موسیقی اشک و شعر تمام زندگیم است : کامران رسول زاده ترانه ...

کامران رسول زاده ترانه سرا، آهنگساز و خواننده موفق موسیقی پاپ راک کشورمان متولد 4 اسفند 1356 است. ماهنامه دنیای زنان - بهاره کنجکاو فرد: کامران رسول زاده ترانه سرا، آهنگساز و خواننده موفق موسیقی پاپ راک کشورمان متولد 4 اسفند 1356 است. در کارنامه هنری این هنرمند بااحساس مجموعه شعرهای «دستورهای زبانی یک دیکتاتور عاشق»، «کوتاه بیا! عمرم به نیامدنت قد نمی دهد»، «فکر کنم باران دیشب مرا شسته، امروز توام»، «مرد ماه»، «دستم را باز بگذارید می خواهم بنویسم آغوش» به چشم می خورد.

در زمینه خوانندگی نیز آلبوم های «واژه های بی قرار»، «بی سرانجام» و «دستای نامحرم» با صدا، آهنگسازی و ترانه های کامران رسول زاده با استقبال بی نظیری از جانب مخاطبان رو به رو شده است. کامران رسول زاده ترانه سرایی است که در آثار خود نگاه ویژه ای به «زن» به عنوان یک محور مهم عاطفی، تربیتی و عاشقانه داشته است که ترانه های «زن زمستون»، «زن» و «مردآشوب» از جمله این آثار است.



شما چند روز پیش از کنسرت خرداد ماه، با این عنوان که «به کنسرت یک شاعر دعوت شدید» مخاطبانتان را دعوت کردید. دلیل اصلی علاقه شما به حوزه شعر چیست و فکر می کنید چه عاملی باعث شده تا شعر بیشتر از موسیقی و خواندن توجه شما را جلب کند؟

فکر می کنم به دلیل اینکه شروع فعالیت های هنری ام با شعر بوده و این که محوریت و دلالت موسیقی بر متن، از ویژگی های فرهنگی موسیقی ماست و مردم ما گویی موسیقی را در اولویت دوم می شنوند و همواره موسیقی که حامل یک متنی هست برایشان جالب تر و جذاب تر و البته تاثیرگذارتر است، در مقایسه با برخی ملل مختلف مثلا جوامع اروپایی که موسیقی کلاسیک ارکسترال دارند و معمولا مبتنی بر متن نیست و سعی می کنند یک هارمونی از صداها را به سمت مخاطب ارسال کنند تا مخاطب بتواند با آن تصویرسازی و خیال پردازی کند؛ این اصلی ترین دلیل امن است. ضمن اینکه من در ابتدای فعالیتم از شعر و ادبیات کلاسیک و نیز شعر معاصر ایران خیلی بهره بردم تا بتوانم در شعر و ترانه سرایی از آن وجوه شاعرانه استفاده کنم.

شما سبک تازه ای از اشعار کوتاه را در عرصه ادبیات فارسی رقم زدید که با وجود برخورداری از زبان ساده اما نفوذ به لایه های زیرین این اشعار کار چندان ساده ای نیست. کمی از این سبک جدید برایمان بگویید و اینکه استقبال مخاطبان از این سبک چطور بوده است؟

مخاطبان لطف داشتند و استقبال خیلی خوبی از کتاب های شعر من بعمل آوردند و فکر می کنم همین سادگی در عین پیچیدگی یکی از دلایلش بوده باشد. انسان امروزی در جامعه امروزی بسیار پیچیده است ولی گفت و گوی شخصیتش با خودش همچنان بسیار ساده است و کسی که بتواند خودش را به این مرز نزدیک کند مخاطب، بهتر درکش می کند و با او همذات پنداری می کند.

این اتفاقی بود که خدا را شکر در این اشعار افتاد. ضمن اینکه سال ها در حوزه شعر فارسی بعد از نیما مطالعه کرده بودم و احساس می کردم که تمام ظرفیت های فوق العاده و درخشانش توسط خود نیما و شاعران نیمایی به ظهور رسیده بود و مخاطب امروزی در جامعه ایران نیاز به فضای دیگری برای تجربه کردن دارد که خدا را شکر این اشعار مورد استقبال واقع شد.



آلبوم «دستای نامحرم» نسبت به آلبوم های قبلی شما به موفقیت قابل توجهی دست پیدا کرد. فکر می کنید دلیل این موفقیت چیست؟

احساس می کنم به این دلیل که متن تمام ترانه هایم را خودم می نویسم، همزمان با بلوغ خودم در حوزه شعر احساس می کنم زبان ترانه هایم به همان فضای منحصر به خودش نزدیک شد. به لحاظ موسیقایی و ملودی هم آهنگسازی تمام آثارم را خودم انجام می دهم. بعد از اینکه اشعارم هم از لحاظ مخاطب به موفقیت های خوبی دست پیدا کردند، توانستم جهان آن مقطع از زندگیم را بهتر تصویر کنم... احساس کردم که شعر تاثیرش را روی زبان ترانه هایم گذاشت... در ترانه «زن»، ترانه «تهران»، «اسب زخمی» و «درخت» این ها مشهود بود و ابعاد شاعرانه اش خیلی مورد توجه مخاطبان قرار گرفت.

ضمن اینکه موسیقی من هم در بیشتر آثارم ترکیبی از موسیقی پاپ و راک است و خودم هم علاقه دارم که حداقل به لحاظ مضمونی آثارم پاپ راک باشند یعنی هم وجه انتقادی داشته باشند، هم عاشقانه و هم اجتماعی. احساس می کنم چون توانسته بودم این موضوع را رعایت کنم مخاطبان آثارم اقبال بهتری نشان دادند و حتی کارشناسان و منتقدان هم نظرشان این بود که آلبوم قابل قبولی شده است.

استقبال از کنسرت مشترکتان با مورات ککیلی چطور بود؟

31 مرداد کنسرتی را با مجوز ارشاد در استانبول برگزار کردم که برای نخستین بار بود که چنین اتفاقی می افتاد. استقبال خیلی خوب و غیرمنتظره ای داشتیم چون به هر حال شرایط ترکیه هم به لحاظ امنیتی شرایط پیچیده ای بود اما خدا را شکر می کنم که هم از ایران علاقمندان آمده بودند و هم از میان مردم ترکیه مخاطبان تازه ای پیدا کردم.

من در آنجا به زبان فارسی خواندم و کار مشترکی که با آقای ککیلی داشتیم خیلی مورد استقبال واقع شد. خوشحال بودم که از هر دو جامعه مخاطبینی دارم و این باعث شد که پوشش خبری خوبی را در ترکیه در خصوص این شب فرهنگی بین ابران و ترکیه داشته باشیم و فرهنگ غنی و درخشان ایران در آنجا در قالب موسیقی توانست با مردم این کشور ارتباط برقرار کند.



از آلبوم جدیدتان چه خبر؟

پیش تولید آلبوم جدیدم انجام شده و زمزمه هایی برای تولید آن وجود دارد، به هر حال چون بیشتر ترانه ها از خودم است پیش تولید کار انجام شده و می دانم چه آثاری را ارائه خواهم کرد.

برنامه ریزی تان برای برگزاری تور کنسرت هایتان چگونه است؟

درباره کنسرت ها منتظر تصمیم تهیه کننده ام هستم و باید دید بعد از دو ماه محرم و صفر تصمیم تهیه کننده و برنامه گزاران به چه صورت است.

چرا برای دیگر خواننده ها کمتر ترانه می نویسید و کمتر کار آهنگسازی انجام می دهید؟

من دچار یک انزوای خاص هنری هستم و خیلی درگیر فضاهای اجتماعی هنر نیستم به دلیل اینکه شیوه زندگی ام اینگونه است، بنابراین ارتباطم با آدم ها خیلی محدود است و با بیشتر دوستان خواننده ارتباطی ندارم.

برای جهان خودم و مردمی که از دیدگاه خودم می بینم می نویسم و به خاطر وسواس بسیار زیادی که دارم کم کار هستم به این معنا که تعداد زیادی ترانه می نویسم اما آن ها را کنار می گذارم برای اینکه باید به نتیجه برسم و خودم را راضی کنم.



مجموعه شعر جدیدی در دست نگارش دارید؟

یک مجموعه از غزل های قدیمی ام و یکسری از غزل های  جدید که در همین روزها در حال نوشتن آن ها هستم که در صورتی که در نهایت از این مجموعه راضی باشم ممکن است تصمیم به انتشارشان بگیرم. در زمینه مجموعه شعر سپید هنوز ذهنم به نقطه ای نرسیده که تصمیم بگیرم مجموعه شعر آزاد یا مجموعه شعر کوتاه سپید منتشر کنم.

در آلبوم «دستای نامحرم» ترکیب متوازنی از ترانه های عاشقانه و اجتماعی را خلق کردید، علاقه شخصی تان بیشتر به سمت کدام یک از این دو ژانر ترانه است؟

وقتی وارد فضای نوشتن می شوم جهان آن روزهایم را می نویسم. بالاخره یک هنرمند که در جامعه ای با مسائل زندگی می کند وقتی به موضوعی مانند زن نگاه می کند، این موضوع به نوعی در آثارش متجلی می شود، من به موضوع زن خیلی پرداخته ام، گاهی جامعه من را به سمت موضوعات اجتماعی و زندگی مردم سوق می دهد. چون بالاخره من در این جامعه زندگی می کنم و هم درگیر درد و شادی های مردم هستم هم درگیر عشق. سعی می کنم همان را بنویسم بنابراین برایم تفاوتی ندارد...

خودم ترانه «درخت» را که اثری حماسی است، ترانه «تهران» و «زن» را خیلی دوست دارم چون این ترانه یک ترانه کاملا عاشقانه اجتماعی است. از سوی دیگر «دستای نامحرم» هم ترانه ای بوده که متاسفانه آن را زندگی کردم.



لطفا نظرتان را به اختصار درباره اسامی زیر بیان کنید:چ

ترانه زن؟

نگاهی که دوست دارم جامعه به زن داشته باشد.

بابک جهانبخش؟

یک هنرمند دوست داشتنی و یک روح سخاوتمند.

اصفهان؟

جایی که مثل رودخانه ای از شعر همیشه در ذهنم زاینده است.

بستنی سنتی؟

بستنی دوست ندارم چون کوچکتر که بودم لوزه ام را عمل کرده بودم و مجبور بودم بستنی زیادی بخورم به همین دلیل دلزده شدم اما فالوده دوست دارم.

شعر؟

تمام زندگیم است.

موسیقی؟

اشک دیده من و خون دل شماست.

مهدی یراحی؟

یک صدای بااحساس و پرانرژی.

ویدیو : کامران رسول زاده: موسیقی اشک و شعر تمام زندگیم است