صنایع دستی ایران هم چینی شد : شهر و حتا روستایی در كشور ما نیست كه هنری سنتی ...
شهر و حتا روستایی در كشور ما نیست كه هنری سنتی و یا صنعتی دستی نداشته باشد و ایرانیان همواره در طول تاریخ مبتكر هنرهایی بوده‌اند كه امروزه كاربردی جهانی دارد. پول نیوز: شهر و حتا روستایی در كشور ما نیست كه هنری سنتی و یا صنعتی دستی نداشته باشد و ایرانیان همواره در طول تاریخ مبتكر هنرهایی بوده‌اند كه امروزه كاربردی جهانی دارد اما حضور كمرنگ هنرهای سنتی و صنایع دستی در نمایشگاه‌های بین‌المللی، نبود بسته‌بندی مناسب، حضور روزافزون محصولات تقلبی، بی‌كیفیت و ارزان چینی و تصاحب بازار محصولات داخلی توسط آنان، گرانی مواد اولیه تولید صنایع دستی و عوامل و شرایطی مانند آن به مرور زمان باعث شده است كه تولید صنایع دستی دیگر مقرون به صرفه نباشد و هنرهای اصیل ایرانی در مهد آفرینش خود منسوخ شوند.
ازجمله محصولات چینی به ظاهر مشابه صنایع دستی ایران می‌توان به کفش‌های روکش گلیمی، چاپ سنتی پارچه، رودوزی، شیشه‌گری، قلم‌زنی، طلاکوبی و خاتم‌کاری اشاره کرد که کیفیت مواد به کار رفته در آن‌ها پایین و قیمت‌شان یک‌سوم محصولات ایرانی است و حضور شان در بازار به تعطیلی بسیاری از کارگاه‌های صنایع دستی کشور انجامیده است.
وجود ۲۵۰ رشته صنایع دستی در ایران
هنرهای سنتی و صنایع دستی ارزآور و اشتغال‌زا هستند و می‌توانند مشكلات اقتصادی زیادی را حل كنند و این امر لزوم حفظ و احیای آن‌ها را به عنوان یك عزم ملی دوچندان می‌كند. وجود ۲۵۰ رشته هنرهای سنتی و صنایع دستی در ایران، خود نشان می‌دهد که رسیدگی به تمام مشكلات این هنرها نیازمند وقت و زمانی زیاد و اعتبارات كافی است. درعین‌حال در داخل مجموعه هنرهای سنتی و صنایع دستی نیز موفقیت هر بخشی نیاز به همكاری سایر بخش‌ها دارد. مثلا برای حفظ و احیا نیاز به آموزش، ترویج و حمایت‌های بازرگانی است.
ضرورت تعریف كاربری‌های جدید برای صنایع دستی
در سال‌های گذشته برخی از هنرهای سنتی و صنایع دستی ایران را كه منسوخ شده‌اند و یا در آستانه منسوخ شدن هستند، برای كاربری‌های جدید مورد بررسی قرار گرفته‌اند تا دوباره به چرخه تولید بیایند؛ مثل انواع پوشاكی كه با نمد تهیه می‌شده‌اند و دیگر كاربردی ندارند با این تفاوت كه از همان نمد كالاهای دیگری تهیه می‌شود، همان‌گونه كه در ایتالیا از نمد استفاده‌های مختلفی می‌كنند و بسیار هم مورد اقبال عمومی قرار گرفته است.
لزوم جمع‌آوری مستندات هنرهای سنتی
احیای هنری كه سالیان سال در یك كشور یا منطقه‌ای رواج داشته و فراموش شده است، به‌ویژه اگر اطلاعات درستی در دست نباشد، بسیار مشكل است و متأسفانه در این مورد با مشکل نبود مستندات كافی برای اغلب هنرهای منسوخ شده مواجهیم. جمع‌آوری مستندات برای هنرهای سنتی بسیار دقیق و حساس است و در این زمینه منابع اطلاعات كمی در دسترس است، چراكه افراد معدودی از سازندگان این هنرها باقی مانده‌اند. از این رو یکی از مهم‌ترین كارها در فرایند احیای این هنرها، تهیه اطلاعاتی از مواد اولیه، مراحل تولید، فرم و روش ساخت آن‌ها است.
بهینه‌سازی تولید با ارتقای شرایط کارگاه‌ها
حفظ و احیای هنرهای سنتی و صنایع دستی بدون توجه به شرایط هنرمند، كارگاه و مواد اولیه او مؤثر نیست. از سوی دیگر در صورتی می‌توانیم ادعا كنیم هنری احیا شده است كه بازار داشته باشد. هنری كه تولید شود بدون این‌كه مصرف‌كننده و بازار داشته باشد، باز هم محكوم به نابودی می‌شود. از این رو موجب امیدواری است که در كنار بحث‌های آموزشی كه حجم قابل توجهی از كار حفظ و احیا را به خود اختصاص داده، وظیفه جدیدی به استان‌ها سپرده شده كه بهینه‌سازی در تولید و استانداردسازی صنایع دستی است.
نبود بازاریابی و تبلیغات مؤثر
اصالت هنرهای سنتی امری اجتناب‌ناپذیر است چراكه در غیر این صورت طی سال‌های متمادی یك هنر ماندگار نخواهد بود، اما در هر زمان با توجه به نیاز روز باید هنر را وارد زندگی مردم کرد؛ در دكوراسیون منزل، در اتومبیل، در لباس و پوشاك و در برنامه‌های تبلیغاتی تلویزیونی به‌عنوان هدیه. ایرانیان در طول سال به مناسبتهای مختلف به هم هدیه می‌دهند و در دنیا به هدیه دادن معروف هستند، اما متاسفانه صنایع دستی سهم ناچیزی در این گردش مالی دارند.
اگر ما در بازار داخلی موفق شویم، بی شک بازارهای خارجی را هم می‌توانیم در دست بگیریم؛ كاری كه كشور تایلند انجام داده و در حل حاضر در تمام كشورها صنایع دستی این كشور فروشگاه‌های اختصاصی دارند. حفظ و احیای هنرهای سنتی و صنایع دستی نیازمند فرهنگسازی در رسانه‌های جمعی به خصوص رسانه ملی است. اگرچه برای هنرهای سنتی و صنایع دستی، یک بازار بکر ۷5 میلیونی داریم اما تا زمانی كه صنایع دستی در سبد خانوار قرار نگیرد، این بازار دست نخورده می‌ماند.
ویدیو : صنایع دستی ایران هم چینی شد