در پیست اسکی از خود محافظت کنیم : در پیست اسکی از خود محافظت کنیم     اسکی ...

در پیست اسکی از خود محافظت کنیم     
اسکی کردن در ارتفاعات فعالیتی پرتنش و پراسترس به شمار می رود. فعالیت زیاد در ارتفاع از طرفی و عکس العمل های ناگهانی و سرعت بالای این فعالیت از سوی دیگر موجب می شود تا بدن متحمل فشارهای زیادی شود. این مساله می تواند باعث وارد آمدن آسیب های جسمی شود. مصدومیت های ناشی از ورزش اسکی به گونه های مختلفی تقسیم می شود.
● خستگی
خستگی یکی از عوامل مهم است که در بسیاری از ورزش ها به آسیب های جسمی برای ورزشکار می ا نجامد. خستگی باعث می شود که سطح مهارت های فرد کاهش یابد و نهایتا شرایطی را به وجود می آورد که کنترل او را در انجام عکس العمل های مناسب مختل می کند. در پرداختن به اسکی نیز مانند هر ورزش دیگری شما نیاز دارید تا بدنتان از قبل آماده شده باشد. ذیلا مواردی را ذکر می کنیم که به شما کمک خواهد کرد تا بهتر و مسلط تر به اسکی بپردازید.
● تمرینات هوازی (آیروبیک)
تمرینات و نرمش های هوازی برای بالا بردن سطح آمادگی جسمی بسیار ضروری است. یک اسکی باز حداقل سه نوبت در هفته و به مدت سی دقیقه نیاز دارد تا به فعالیت های هوازی بپردازد. این تمرینات باید به میزان شصت تا هفتاد درصد سرعت ضربان قلب را به مدت سی دقیقه بالاتر ببرد. اسکی باز باید این را در نظر داشته باشد و هرچه این تمرینات در ارتفاع بیشتر از سطح دریا و فشارهوای کمتر انجام شود، موثرتر و به شرایط بدن در حالت اسکی نزدیک تر خواهد بود.
● قدرت ماهیچه ها
بالا بردن توان ماهیچه های پا ریسک صدمات ناشی از اسکی را کم می کند. عضلات ساق، چهارسر ران و بالای ران بسیار مهم هستند. تا جای ممکن باید به انجام تمریناتی پرداخت که به تقویت این گروه ماهیچه ای کمک کند. از طرف دیگر ماهیچه هایی که به ایستایی بدن فرد کمک می کند (ماهیچه های ناحیه شکم، کمر و لگن) نیز مهم هستند. این امر به اسکی باز امکان می دهد که بر روی حرکات بدن خود کنترل داشته باشد و بتواند انتقال نیروی موثری بین پاها و بالاتنه اش داشته باشد.
● انعطاف
انعطاف بدن اسکی باز بسیار مهم است و مانع از آسیب های جسمی می شود. قبل از اسکی، باید حرکات کششی را انجام داد و بعد از تمام شدن آن نیز باید به حرکات کششی پرداخت.
● تعادل و چابکی
این دو مولفه برای بهتر و زیباتر اسکی کردن باید مورد توجه قرار بگیرد و تقویت شود. ترکیب این دو توانایی در کوهستان شما را به اسکی بازی متمایز نسبت به دیگران تبدیل می کند.
● تغذیه
قرارگرفتن در ارتفاعات نیاز بدن را به هیدروکربن ها به عنوان منبع انرژی بدن افزایش می دهد. بنابراین جبران و جایگزینی انرژی در ارتفاع باید به همان میزان افزایش پیدا کند تا بدن سوخت وساز بدن کاهش نیابد و سطح هوشیاری و توانایی ماهیچه ای فرد هم دچار رکود نشود.

کاهش کربوهیدرات های مورد نیاز بدن باعث سنگینی ماهیچه ها و تحلیل بدنی و تخلیه زودهنگام انرژی اسکی باز می شود. آنچه برای تغذیه در ارتفاعات قبل از پرداختن به اسکی توصیه می شود غذاهایی مانند نان، پاستا، نودلیت، سیب زمینی، برنج، ماست و کشک و میوه هایی مانند موز است.

کاهش آب بدن و پایین آمدن سطح قند خون نیز از عوامل شایعی است که در هنگام فعالیت های شدید در ارتفاعات بروز می کند. مساله ای که در صورت کوتاهی و سهل انگاری می توانند خطرات بسیار جدی به همراه داشته باشد. استفاده از نوشیدنی های متداولی که ورزشکاران استفاده می کنند می تواند از بروز این خطر جلوگیری کند.
● الکل
مضرترین و به عبارتی خطرناک ترین چیزی که یک اسکی باز می تواند مصرف کند الکل است. الکل علاوه بر اینکه سطح هوشیاری و سرعت عکس العمل را پایین می آورد، باعث کاهش آب بدن و اتلاف دمای بدن می شود و خطرات بسیار جدی را برای اسکی باز رقم خواهد زد.
● پشگیری از خستگی
اسکی باز باید از میزان واقعی توانایی خود آگاه باشد و مسیر و زمان واقع بینانه ای را برای خود انتخاب کند. تن دادن به فعالیتی که بیشتر از حد ظرفیت بدنی اسکی باز است، کاری پرریسک به حساب می آید. در اسکی حتما زمان های مرتبی را به استراحت و تجدید قوا اختصاص دهید و در نظر داشته باشید اسکی ورزشی نیست که بخواهید در آن قدرت بدنی خود را با قعالیت بی وقفه و سنگین به دیگران ثابت کنید.
● صدمات
اسکی نیز مانند هر ورزش دیگرخالی از ریسک آسیب دیدگی و صدمات جسمی نیست. یک اسکی باز باید به انواع آسیب های محتملی که او را تهدید می کند و روش های کاهش احتمال این پیشامدها آگاه باشد. آسیب دیدگی های ورزش اسکی با توجه به تغییر سن افراد تغییر می کند. به عنوان مثال ریسک صدمات ماهیچه های ران یا آسیب های ساق در افراد بالای ۳۰ سال کاهش می یابد؛ در عوض احتمال صدمات زانو با بالا رفتن سن بسیار افزایش پیدا می کند. با این وجود آسیب دیدگی در دوره سنی ۷ تا ۱۷ سال، بالاترین آمار را به خود اختصاص داده است. همچنین درصد آسیب دیدگی مردان نسبت به زنان بیشتر است.
● آسیب های زانو
صدمات وارد شده به زانو از شایع ترین آسیب هایی است که اسکی بازان با آن روبه رو می شوند. تقریبا ۴۰ درصد صدمات جسمی اسکی مربوط به آسیب دیدگی های زانو می شود و این امر می تواند به کاهش توانایی فرد در این ورزش بیانجامد یا نهایتا فرد با دنیای اسکی خداحافظی کند. با توجه به اینکه نیروی زیادی از طریق ماهیچه های پا به بدن اسکی باز منتقل می شود، نقش زانوها در برقرار کردن تعادل و ارتباط در این انتقال نیرو بسیار پررنگ می شود. از این رو زانوها در معرض ریسک بالای آسیب پذیری قرار می گیرند.
● آسیب های سر و صورت
تقریبا ۲۰ درصد از صدماتی که در اسکی به فرد وارد می شود مربوط به ناحیه سر و صورت می شود. این میزان در دوره سنی ۷ تا ۱۷ سال به ۵۰ درصد موارد آسیب دیدگی ها می رسد.
● آسیب های شانه
آسیب دیدگی شانه ها نزدیک به ۱۰ درصد موارد گزارش شده را شامل می شود. در رفتگی یا آسیب های مفصل موارد شایعی است که برای شانه ها ممکن است پیش بیاید که بر اثرسقوط یا افتادن اسکی باز رخ می دهد.
●آ سیب دیدگی شست ها
صدماتی که به شصت افراد وارد می شود در بین کسانی که به تازگی اسکی را شروع کرده اند بیشتر رخ می دهد. این مساله غالبا به خاطر گرفتن غیراصولی و ناصحیح چوب دست به وقوع می پیوندد. هنگامی که شست به دور چوب دست حلقه شده باشد و اسکی باز در شیب یا چاله ای پیش بینی نشده بیفتد که ممکن است به دررفتگی انگشت یا کشیده شدن و پاره شدن تاندوم های آن بیانجامد.
خلاصه نکته های اسکی عبارت است از ترکیبی از:آمادگی جسمانی، تجهیزات استاندارد، احترام به طبیعت و شناخت شرایط کوهستان، آگاه بودن به ظرفیت ها و تواناهی های فردی، تغذیه مناسب، انتخاب کفش مناسب، رعایت برنامه استراحت در طول اسکی و هوشیاری درباره کاهش ریسک صدمات احتمالی.
        
منبع: donya e eqtesad.com

ویدیو : در پیست اسکی از خود محافظت کنیم