تقویم تاریخ -6 آذر : 1770م:بیست و هفتم نوامبر سال 1770 میلادی كریم خان زند، ...

1770م:بیست و هفتم نوامبر سال 1770 میلادی كریم خان زند، وكیل ایرانیان، در عمارتی در شیراز كه امروز «موزه پارس» بیست و هفتم نوامبر سال 1770 میلادی كریم خان زند، وكیل ایرانیان، در عمارتی در شیراز كه امروز «موزه پارس» نامیده می شود، فرستاده روسیه را پذیرفت كه رنج سفر دو هزار و پانصد كیلومتری از سن پترزبورگ تا شیراز را بر خود هموار كرده بود تا پیام تزار روسیه را به فرمانروای ایران برساند. سفیر تزار خبر پیروزی روسیه بر عثمانی را در جنگ دریایی به اطلاع خان رسانید و تمایل تزار را به داشتن روابط دوستانه و اتحاد با وی اعلام داشت. فرستاده تزار انتظار داشت كه كریم خان كه دوبار باعثمانی بر سر بصره جنگیده بود از شنیدن خبر شكست دریایی عثمانی خرسند شود كه كریم خان ابرو در هم كشید و خطاب به سفیر تزار گفت كه شكست ملت دیگر ما را شاد نمی كند و سفیر تزار (طبق نوشته های به جای مانده از او، به قلم خودش) شوكه شد و بعدا به تزار گزارش داد كه اتحاد با كریم خان را برضد عثمانی فراموش كند و اضافه كرده بود كه كریم خان با همه رهبرانی كه دیده، درباره آنان شنیده و در كتب تاریخ خوانده است فرق دارد، زیرا كه خودش را یك تبعه عادی مانند سایر مردم می داند، مردی است به غایت فروتن و بدون هرگونه افاده؛ رفتارش هم دیپلماتیك نیست و دیدار با او تشریفات ندارد.

باید دانست كه كریم خان در هر دو جنگ خود با عثمانی بر سر بصره پیروز شده بود. وی علاوه بر دور ساختن عثمانی از منطقه بصره، هلندی ها را هم از خارك و جزایر اطراف آن اخراج كرده بود.

كریم خان كه از پذیرفتن عنوان شاهی و تاسیس سلسله اجتناب می كرد نسبت به امنیت خلیج فارس و خوزستان حساس بود.

مورخان اروپایی كریم خان را مردی عادل و منصف و یك ایرانی فوق العاده و شخصیتی منحصر به فرد در تاریخ توصیف كرده و درباره اش به نقل از دیپلماتهای اروپایی و میسیون های مسیحی نوشته اند: كریم خان كه از یك نژاد خالص ایرانی (لر) بود از دیدن شادی مردم شاد می شد و برای شاد كردن شیرازی ها از جیب خودش (نه از خزانه عمومی) به نوازندگان پول می داد كه در میدان های شهر ساز بزنند و اگر فرصتی به دست می آورد درطباخی های عمومی در كنار مردم عادی غذا صرف می كرد و با شنیدن گفتگوی آنان با یكدیگر از دشواری ها آگاه می شد و این مسائل را حل می كرد. به نوشته منشی كریم خان، به باور نماینده ایرانیان (كریم خان) مسائل كوچكند كه گاهی دفعتا چنان بزرگ می شوند كه دودمانی را منقرض می كنند.

 

1856م:152 سال پیش در این روز (27 نوامبر) نیروهای انگلیسی مستقر در هند با چندین ناو توپدار از تنگه هرمز گذشتند و وارد خلیج فارس شدند تا با ایران وارد جنگ شوند. 27 روز پیش از آن (یكم نوامبر 1856) دولت انگلستان به ایران ـ ایرانی كه در شمال و جنوب به دریا متصل است ولی فاقد نیروی دریایی موثر بود اعلان جنگ داده بود. دولت لندن كه بر شبه قاره هند مسلط شده و خودرا مالك آن می پنداشت مایل بود كه میان هندوستان لندن و متصرفات روسیه و قلمرو دولت تهران كه روابط بهتری با روسیه داشت، منطقه حایل ایجاد كند و ایران خاوری را كه افغانستان نامیده بود به سران طوایف آن بسپارد و جدا كند. دولت لندن در سپتامبر و اكتبر آن سال از تهران خواسته بود كه نظامیان و ماموران خودرا از هرات و مناطق تاجیك نشین كه ساختار قبیله ای نداشتند خارج سازد و چون تهران به جای پاسخ موافق برشمار نیروها و ماموران خود در آن مناطق افزود پس از یك اخطار، اعلان جنگ داده بود و شش روز در انتظار واكنش تهران به این اعلان جنگ نشسته بود. لندن در این فاصله چون پاسخی دریافت نداشت ششم نوامبر به حكمران خود در هندوستان دستور اعزام نیرو و ناو توپدار برای تصرف بوشهر و خرمشهر داد. لندن از وضعیت تهران به خوبی آگاه بود و می دانست كه نه نیروی كافی برای اعزام به جنوب را دارد و نه حال بسیج نیروهای محلی جنوب را. لرد «پالمرستون» نخست وزیر وقت انگلستان فرماندهی جنگ با ایران را برعهده «سر جیمز آوت رام» گذارده بود.

نیروهای انگلیسی یکم ژانویه سال 1857 (درست دو ماه پس از روز صدور اعلان جنگ) بوشهر را تصرف كردند و دولت وقت ایران را مجبور به صرف نظر كردن از هرات ساختند كه قرنها حاكم نشین خراسان و زادگاه شاه عباس و یكی از مراكز فرهنگ و ادب ایران بوده است.

1311م:ششم آذر ماه 1311 (27 نوامبر سال 1932) در پی به نتیجه نرسیدن مذاکرات ایران و انگلستان بر سر نفت، رضا شاه پرونده نفت را در بخاری افکند و سوزاند. این پرونده مربوط به امتیازی بود که دولت قاجارها به «دارسی» داده بود. مردمی که از بازی های پشت پرده بی خبر بودند در پی انتشار خبر سوزانده شدن پرونده استعماری نفت به خیابانها ریختند و شادی کردند که به نوشته پاره ای از مورخان این شادمانی جزیی از برنامه ای بود که از پیش تنظیم شده بود تا انگلیسی ها قرارداد «دارسی» را که تنها نیمی از زمان اعتبار آن باقی مانده بود تجدید کنند و منطقه قرارداد را وسعت دهند. در میهندوستی رضا شاه كه از میان مردم معمولی برخاسته بود و علاقه مندی اش به پیشرفت كشور تردیدی نیست ولی او احتمالا به دلیل تحصیلات كم، با همان رجال عهد قاجارها و همان مهره هایی كه در دستش قرار داده بودند بازی می كرد كه وابستگی داشتند و صداقتشان مورد تردید است. این وضعیت پس از جنگ جهانی دوم هم در وطن ما ادامه داشت!.

چهار روز بعد وزیر دارایی گزارش شکست مذاکرات را به مجلس داد و مجلس همان روز لغو قرارداد «دارسی» را تصویب کرد که دو روز بعد دولت انگلستان ضمن اعتراض به لغو قرارداد، درخواست تجدید نظر در این اقدام را کرد که به نوشته بعضی از مورخان اجرای پرده دوم این نمایشنامه بود كه به تمدید قرارداد انجامید، همان قراردادی كه با قیامهای ملی به رهبری دكتر مصدق در اواخر سال 1929 لغو و نفت ایران، ملی شد.

 

 

1977م:27 نوامبر سال 1977 (آذر ماه 1356) سنای آمریکا نسبت به تظاهرات بر ضد شاه در شهر واشنگتن و در کنار نرده های کاخ سفید به دولت جیمی کارتر اعتراض کرد. این تظاهرات در نیمه نوامبر در جریان سفر شاه به واشنگتن صورت گرفته بود.

سنای آمریکای مقامات دولت کارتر را متهم کرده بود که اقدامات لازم را برای جلوگیری از این تظاهرات بعمل نیاورده بودند. از لحن اعتراض چنین برمی آمد که مقامات دولت کارتر تعمدا از تظاهرات جلوگیری نکرده بودند تا شاه تضعیف و پایه های حكومت او متزلزل شود. طبق خاطرات رجال آمریكایی آن عصر، دولت كارتر نظر به روی كارآمدن جبهه ملی در ایران (بدون تغییر شاه) داشت تا سابقه بد كودتای 28 مرداد از ذهن جهانیان زدوده شود.

 

2008م:25 نوامبر 2008 ایران دومین موشك فضایی خود از نوع «كاوش = كاوشگر» را آزمایش كرد كه از هوی ساید (جوّ زمین) خارج شد و پس از انجام وظایفی كه برعهده اش بود به زمین بازگشت و در نقطه تعیین شده با چتر فرود آمد. این موشك در راستای برنامه 20 ساله فضایی ایران به فضا فرستاده شده بود.

 

 

2004م:آرتور هیلیArthur Hailey داستان نگار انگلیسی 25 نوامبر 2004 در 84 سالگی درگذشت.

اهمیت هیلی در داستان نویسی همین قدر بس كه 11 داستان او در 170 میلیون نسخه به فروش رفته و به 40 زبان دیگر ترجمه شده اند.

برپایه سه داستان هیلی زیر عناوین «فرودگاه»، «هتل» و «چرخها» فیلم های سینمایی پر بیننده ساخته شده است. وی در باهاما زندگی می كرد و در همانجا فوت شد.

 

2004م:اسوشیتدپرس 26 نوامبر 2004 از مقر كنگره آمریكا خبر داد كه به زودی آژانس بازرسی قوه مقننه این کشورا در پاسخ به شكایات رای دهندگان در گوشه و كنار آمریكا مبنی بر وجود بی نظمی، نقص فنی ماشین های رای گیری و ناآشنایی برخی از رای دهندگان به طرز کار با آنها در انتخابات دوم نوامبر2004 بررسی های خود را آغاز می كند تا دست كم برای انتخابات بعدی (نوامبر 2006) مشكلی نباشد!. این شكایات شامل عیوب فنی ماشین های رای گیری تا برخورد با آراء موقت و ... بوده است.

این اعترض ها تنها باعث شد که کمپانی های سازنده ماشین های رای گیری کامپیوتری، دستگاههای بیشتری از این دست به حوزه های انتخاباتی بفروشند که هزینه اش بیش از دو میلیارد دلار بوده است، ولی دیدیدم که در جریان انتخابات هفتم نوامبر سال 2006 آمریکا نیز اعتراض به این ماشین ها ادامه داشت و اکثریت خواهان رای گیری با ورقه هستند که اسناد آن باقی می ناند و اشتباه محاسبه، نقص فنی دستگاههای الکترونیک و یا احتمال دستکاری در آن وجود ندارد. هدق از دمکراسی این است که همه آراء به حساب آید و ....

 

8پیش ازمیلاد:بیست و هفتم نوامبر سال هشتم پیش از میلاد هوارسHorace شاعر، طنزپرداز و مورخ رومی درگذشت که شانزده قرن بعد، در دوران رنسانس (تجدید حیات علم، ادب و هنر)، لقب شاعر ملی و پدر شعر ایتالیا (روم) به او داده شد. چند ماه پس از مرگ هوراس، شاعر دیگر روم، «مانه چناس» نیز فوت شد. چناس، نخستین کانون شعر و شعرا را در خانه خود در شهر رم ایجاد کرده بود که هوراس و چند شاعر دیگر در آنجا جمع می شدند و اشعار خود را برای یکدیگر می خواندند. ورود به این جلسات برای همگان آزاد بود و حاضران می توانستند در بحث و مذاکرات هم شرکت کنند. هوراس كه از بانیان «جلسات شب شعر» در جهان شناخته شده است در سال 65 پیش از میلاد به دنیا آمده و 57 سال عمر كرده بود.

از کارهای جالب هوراس، پیشنهاد او به سنای روم است که عنوان امپراتور (کنسول اول) را به پدر ملت، تبدیل کند که برای آحاد مردم دلپذیر است؛ سنا نتوانست آرای کافی برای تصویب این پیشنهاد به دست آورد.

 

 

1874م:امروز زادروز«چارلز آستین بردCharles Austin Beard » از بزرگترین مورخان قرن بیستم است که 27 نوامبر در سال 1874 به دنیا آمد و در 74 سالگی در 1948 پس از تالیف هفتاد كتاب درگذشت. بزرگترین كار او تالیف کتاب چهار جلدی «پیدایش تمدن آمریکائی» است. همسر او «ماری» نیز یک تاریخدان بود که در کار تحقیقات و تالیفات، به شوهرش کمک می کرد.

جنجالی ترین کتاب «برد» که در سال 1913 انتشار یافت تفسیر اقتصادی قانون اساسی آمریکا است. برد در این کتاب استدلال کرده است که تهیه کنندگان این قانون در هر کلمه و جمله ای که می نوشتند منافع اقتصادی خود را در نظر می گرفتند و به تنها کسانی که فکر نمی کردند مردم بودند.

وی در تالیف دیگرش از آمریکائیان خواسته است که درستی تاریخ کشورشان را امتحان کنند، زیرا که ممکن است همه حقایق به آنان گفته نشده باشد. چارلز برد استاد دانشگاه کلمبیا، ریشه هر شكل گیری تاریخ را علاوه بر منافع اقتصادی معدودی از افراد و یا دولتها، به حساب عقاید و ایده ها گذارد و نوشت که عقاید تازه در هر برهه و زمان باعث تحولات اقتصادی و اجتماعی شده و صفحه تازه ای بر تاریخ اضافه کرده و شکل و جهت آن را تغییر داده اند.

«برد» که مخالف ورود آمریکا به جنگ جهانی اول بود، پس از آنکه دولت، به سركوبی مخالفان جنگ در دانشگاه کلمبیا پرداخت، از استادی آن دانشگاه کناره گیری کرد. وی طرفدار ادامه انزوای آمریکا و عدم مداخله آن در اوضاع سیاسی جهان به صورت یك قدرت بود كه نتیجه آن را یك «آلودگی» می دانست. وی به همین جهت با ورود آمریکا به جنگ جهانی دوم هم مخالفت کرد و بعدا در کتابی ثابت کرد که سیاست خارجی آمریکا باعث حمله ژاپن به «پرل هار بور» شد.

«برد» روش تازه ای برای مطالعه و بررسی تاریخ به دست داده است كه در «تاریخ نگاری» تدریس می شود.

«برد» در یک کتاب خود مسائل جاری آمریکا، و تقسیم جهان به دو طبقه دارا و ندار را در پایان قرن بیستم پیش بینی کرده بود كه به تحقق پیوسته و بر اهمیت او افزوده و درجه فضل وی را منعكس كرده است. «برد» در همین كتاب به همه كسانی كه مقام و منزلت دارند توصیه کرده است که تاریخ را مرور کنند تا اشتباهات تکرار نشوند. «برد» كه مانند دكتر باستانی پاریزی ما به ندرت كراوات می بست و زندگانی ساده ای داشت و فردی ترقیخواه بود علل جنگها را (چه داخلی و چه خارجی) بر سر منافع اقتصادی و آزمندی ها می دانست. وی نوشته است كه جنگ داخلی آمریكا هم به همین علت بود زیرا كه كه ایالت های جنوبی از كار رایگان بردگان سود سرشار می بردند و نمی خواستند این منفعت را از دست بدهند.

كتاب های او در زمینه دفاع از رفاه طبقه تنگدست و پیشنهاد راههای نجات افراد این طبقه از نگرانی، به ویژه در سالهای سالخوردگی و ایام بیكاری مورد توجه روزولت قرار گرفت و به تهیه قوانین معروف به «نیو دیل» كمك كرد. همچنین پیش بینی او در زمینه مداخله صاحبان صنایع نظامی آمریكا در امور و سیاست های حكومت سبب شد كه آیزنهاور در اواخر دوران ریاست جمهوری اش توصیه به محدود كردن نفوذ و قدرت سیاسی این افراد اتخاذ كند كه عملی نشده است.

 

1814م:چاپ روزنامه «تایمز» لندن از بیست و هفتم نوامبر سال 1814 با ماشین خودكار قوه بخار ساخت دو آلمانی به نام كونیگ و بائور آغاز شد كه رویدادی بزرگ در تاریخ روزنامه نگاری بشمار می رود زیرا كه از آن پس ظرفیت و سرعت چاپ افزایش، هزینه تولید روزنامه كاهش و مطبوعات با بهای ارزانتر عرضه شدند و عامه مردم استطاعت خرید آنها را به دست آوردند. در وطن ما، این تحول یك قرن و اندی پس از انگلستان صورت گرفت!.

«تایمز» از سال 1788 انتشار می یافت كه تا 1785 نام آن «یونیورسال رجیستر» بود و به انتشار اخبار و تفسیرهای بین المللی بهای بیشتر می داد. این روزنامه كه توسط «جان والتر» تاسیس شده بود تا سال 1922 در خانواده والتر باقی ماند و در این سال به خانواده «استور» و از 1966 به تامسون (كانادایی) فروخته شد كه روپرت مورداك (استرالیایی) در سال 1981 آن را خریداری كرد، مشی آن را تغییر داد و محافظه كارانه ساخت و در سال 2006 دارای 700 هزار نسخه تیراژ بود. موسسه تامسون در پی یك سال اعتصاب كاركنان فنی تایمز و توقف انتشار آن از دسامبر 1978 تا نوامبر 1979 مجبور یه فروش آن شد. كاركنان فنی این روزنامه مایل به الكترونیك شدن حروفچینی، صفحه بندی، پلیت سازی و چاپ آن نبودند! كه مورخان آن را عجیب ترین اعتصاب نوشته اند.

در سال 2007 و در سالروز خودكار شدن چاپ تایمز دو گزارش رسمی نومید كننده انتشار یافته بود. یكی كاهش هفت درصدی آگهی های طبقه بندی شده روزنامه ها (نیازمندی ها) و دیگری پایین آمدن تیراژها به میزان 3 و نیم درصد است. كاهش آگهی های كوتاه (نیازمندی ها) به علت توجه به انتشار این آگهی ها در اینترنت و گسترش وبسایت های معامله گری است. تیراژها نیز در پی كاهش این قبیل آگهی ها كم شده است. به علاوه، روش انگلیسی (تابلوید) یعنی انتشار عكس بزرگ و كاستن از عرض ستون ها و ایجاد فاصله بیشتر میان ستونهای صفحات و ... كارساز واقع نشده و مخاطبان اخبار مطلق (نه تفسیر، مقاله، فیچر و حاشیه) ترجیح می دهند آنها را در سرچ انجین های اینترنت بیابند و بخوانند. مخاطبان شبكه های تلویزیونی نیز رو به كاهشند زیرا كه اخبار ویدیویی هم در اینترنت قرار می گیرند.

2005م: 26نوامبر 2005 شبكه تلویزیونی «ان.بی.سی.» آمریكا (متعلق به كمپانی جنرال الكتریك) متهم به خودسانسوری شد، زیرا كه این شبكه (دو روز پیش از این) ضمن پخش خبر مراسم شكرگزاری سال 2005 در خیابانها نیویورك، اشاره به انفجار یك بالن بزرگ در جریان مراسم نكرده بود. قرار بود این بالن از خط پایانی مراسم بگذرد كه چون منفجر شده بود، شبكه ان بی سی، به جای اشاره به انفجار، فیلم خبری سال 2004 بالن را به جای آن پخش كرده بود كه یك عكس خلاف واقع ( و بزعم برخی «سانسوری») تلقی شده است. بالن ظاهرا بر اثر برخورد با سیم برق خیابان منفجر شده بود.

1922م:هووارد كارتر Howard Carter مصرشناس بنام انگلیسی (1874 ـ 1939) كه گورگاه «توتانخامون Tutankhamun» فرعون مصر از سلسله هجدهم را در محل معروف به دره پادشاهان كشف كرده بود 22 نوامبر 1922 به لرد «كارنارون Lord Carnarvon» مسئول این اكتشافات كمك كرد تا گورگاه را بازكنند. این دو و دستیارانشان بیست و ششم نوامبر 1922 وارد گورگاه شدند و به تابوت توتانخامون كه 1334 سال پیش از میلاد پادشاهی خود را بر مصر آغاز كرده بود رسیدند. دره پادشاهان (گورستان فراعنه مصر باستان) در سال 1891 در این كشوره كشف شده بود و در این مدت در آن وادی خاكبرداری ادامه داشت. كینگ توت از فراعنه معتقد به خورشید بود و معنای نام او «نماد زنده خورشید (بر روی زمین)» است. آمون = آمن یعنی قرص خورشید. لرد كارنارون و دكتر كارتر جسد مومیایی شده «توت» را كه در زیر سرپوش فلزی قرارداشت در تابوت مشاهده كردند. در اطاق مجاور جایگاه تابوت، اشیاء مورد علاقه كینگ توت‏ king tut قرارداده شده بود ازجمله صندوق او و چرخهای درشكه اش و ....

 

 

2004م:معارضه شرق و غرب بر سر انتخابات سال 2004 اوكراین كه جهانیان با چشم بازتر آن را زیر نظر داشتند 25 و 26 نوامبر این سال هم ادامه داشت. اصحاب نظر در آن دو روز گفته بودند: نتیجه این معارضه ، هرچه كه باشد، جو سیاسی جهان به وضعیت پیش از این انتخابات باز نخواهد گشت و بدبینی ایجاد شده در برخی از ملل به ویژه روسیه از میان نخواهد رفت. جنگ عراق قبل از این انتخابات، به یك طریق دیگر این بدبینی را عیان ساخته بود، و معارضه بر سر انتخابات اوكراین به صورتی دیگر چهره از آن برگرفت و علنی تر شد. این معارضه - البته به صورتی دیگر در سال 2006 آشگار شد و این بار بر سر موضوع اتمی شدن ایران که در این زمینه روسیه و چین با غرب همداستان نشدند. ملل خارج از اینگود زورآزمایی، از معارضات آشگار و پنهان سالهای 2003 تا 2006 به این نتیجه رسیدند كه با یك اروپای غربی از قماش اروپای قرن 19 و دهه اول قرن 20 رو به رو هستند و باید خود را آماده مقابله با چنین وضعیت و سیاستی كنند.

مهمترین تحول 25 و 26 نوامبر 2004 مسئله اوكراین؛ اظهارات «كولن پاول» وزیر امور خارجه وقت آمریکا در سنای این كشور و نیز ورود دو رئیس جمهوری عضو ناتو و اتحادیه اروپا و سولانا رئیس دیپلماسی این اتحادیه اروپایی به «كی اف» ــ ظاهرا تحت عنوان میانجی گری بود. پاول در سنای آمریکا گفته بود كه دولت آمریكا نتایج انتخابات ریاست جمهوری اوكراین را به رسمیت نمی شناسد و اگر مسئله حل نشود، دولت آمریكا دولت «یانوكوویچ» را نماینده مشروع اوكراینی ها نخواهد دانست. جورج دبلیو بوش و سران اروپای غربی هم با لحنی مشابه همین حرف را زده بودند كه در جهان تازگی دارد.

انتخاب یانوكوویچ با 49 درصد و 46 صدم درصد آراء دور دوم به تایید كمیسیون انتخابات اوكراین و رئیس جمهوری فعلی این كشور رسیده بود که دیوان عالی اوكراین 29 نوامبر به شكایت بازنده انتخابات كه مدعی تقلب شده و درخواست تجدید انتخابات را كرده بود رسیدگی کرد، و به همان گونه كه دیوان عالی آمریكا در سال 2000 عمل كرد رای به تجدید انتخابات (برای سومین بار) داد که نتیجه فشار غرب تلقی شده است.

 

 

2005م:24 تا 27 نوامبر 2005 معترضان ادامه جنگ عراق بازهم جورج بوش را كه برای گذرانیدن تعطیلات شكرگزاری به مزرعه (رانچ) خود در كرافورد تكزاس رفته بود آرام نگذاشته و در برابر رانچ او خیمه و چادر زده بودند (عكس بالا). این بار معترضان یك مجسمه 560 كیلوگرمی سنگتراش را در آنجا (محلی كه در ماه اوت سال 2005 سیندی شیهن اعتراض خود را به ادامه جنگ عراق آغاز كرده بود) نصب كرده بودند كه در یك طرف آن نوشته شده بود: Sheehan's Stand (ایستادگی شیهن). در طرف دیگر سنگ، واژه «چرا؟!» و نام عده ای از نظامیان مقتول آمریكایی در عراق از جمله «كیسی» پسر 24 ساله بانو سیندی حك شده بود. بانو شیهن كه در تابستان 2005 بیست و شش روز در این محل بسربرده و مردم را به دور خود جمع كرده بود در مراسم پرده برداری از این ستون 70 سانتیمتری در نزدیكی مزرعه جورج بوش حضور داشت.

در این مراسم، ناطقین گفتند كه دلیلی برای توجیه ادامه عملیات نظامی در عراق وجود ندارد و ....

عكس، كلانتر پلیس محل را در حال گفت و گو با یكی از معترضین چادرنشین نشان می دهد. بكار بردن چادر به خاطر سردی هوا در آن ماه بود. این مخالفت ها ادامه داشت و منجر به شكست حزب جمهوریخواه (حزب جورج دبلیو بوش) در انتخابات پارلمانی هفتم نوامبر 2006 و انتخابات عمومی چهارم نوامبر 2008 شد.

 

 

2008م:27 نوامبر 2008 دمیتری مدودیف رئیس جمهور روسیه در حال دیدار از آمریكای لاتین بود. وی در این سفر از چند کشور منطقه ازجمله پرو، برزیل، ونزوئلا و كوبا دیدارکرد. دیدار مدودیف از آمریكای لاتین با دیدار «هو جینتائو» رهبر چین از این منطقه كه دولت واشنگتن از نیمه قرن نوزدهم (زمان حكومت مونرو) آن را بك یارد (زمین خانه ـ حیاط خلوت) خود بشمار آورده همزمان بود. این دو دیدار یك بار دیگر این نظر تاریخدانان را اثبات كرد كه نظام جهانی ورود به عصر تازه ای کرده است. دیدار مدودیف از ونزوئلا همزمان با ورود رزمناو اتمی پتر بزرگ و ناوهای همراهش از جمله ناو سنگین دریاسالار چاباننكو به آبهای این كشور بود. همچنین، ورود مدودیف به ونزوئلا همزمان با نشست سران گروه «آلبا ALBA» در پایتخت این كشور از جمله رهبران بولیوی، اكوادور، نیكاراگوئه، هندوراس و ... بود. هوگو چاوز رهبر سوسیالیست ونزوئلا كه حزب او در انتخابات محلی نوامبر 2008 پیروزی یافته در این نشست از دولتهای عضو این گروه تا حدّی ضد دولت واشنگتن خواست كه قرض گرفتن از بانك آمریكایی «عمران كشورهای درحال توسعه» را برای همیشه پایان دهند تا نفوذ و مداخله دولت واشنگتن نیز قطع شود.

مدودیف در ونزوئلا ضمن مشاهده مانور دریایی مشترك روسیه و ونزوئلا، قراردادهای متعدد همكاری های نفتی، هسته ای، نظامی و تكنولوژیك با دولت این كشور امضاء كرد. دولت ونزوئلا قبلا معادل چهار میلیارد و چهارصد میلیون دلار اسلحه از جمله یكصد هزار كالاشنیكوف، 24 بمب افكن سوخوی ـ 30 و پنجاه هلی كوپتر ار زوسیه خریداری كرده بود. این كالاشنیكوف ها عمدتا در اختیار میلیشیای ونزوئلا قرار می گیرند كه غرب مخالف وجود چنین نیرویی است.

مدودیف در برزیل كه به یك قدرت صنعتی ـ اقتصادی تبدیل شده است با وزیران دارایی كشورهای «بریك BRIC» مركب از برزیل، روسیه، چین و هند دیدار و قراردادهای متعدد نیز با «لولا دا سیلوا» رئیس جمهوری سوسیالیست برزیل امضاء كرد ازجمله قراردادهای همكاری های تكنولوژیك، نفتی و تجاری. محل بعدی تشکیل نشست سران گروه «بریك» كه متفقا بازار تازه ای را تشكیل داده اند مسكو تعیین شده است. هدف از نشست مسكو یافتن راهی برای «گفتن یكصدا: نه و یا بله» در امور بین المللی است. اصحاب نظر كه این گروه را همتای اتحادیه اروپا می دانند گفته اند كه گروه «بریك» یك سوم جهان جمعیت، بیش از اتحادیه اروپا توان اقتصادی و تا چندین برابر استعداد آن را دارد و جمعا از لحاظ نظامی مافوق، و بیش از مجموع نیروهای نظامی سایر ملل توان دارد.

وزیران دارایی گروه بریك در نشست خود در سائو پائولو (برزیل) اعلام كردند كه اعضای این گروه هیچگونه اتهامی را در قبال بحران مالی جاری نمی پذیرند زیرا كه آنها این بحران را بوجود نیاورده اند، دستگاههای مربوط در آمریكا آن را باعث شده اند، این كشور بیش از هشت تریلیون اسكناس دلار چاپ كرده و به جریان گذاشته و حالا هم می خواهد 800 بیلیون (میلیارد) دیگر چاپ و منتشر كند. ما، چهار قدرت اقتصادی جهان (گروه بریک) كه بتازگی به این توان دست یافته ایم باخود متعهد شده ایم كه ساختار مالی جهانی تازه ای بسازیم كه اطمینان بخش باشد. كشورهای درحال توسعه نباید یك باردیگر از بحرانی كه آنرا آزمندی و بی ضابطگی دیگران به وجود خواهد آورد آسیب ببینند. باید ضوابط بورس و معاملات سهام و ارز و اسناد بهادار از صورت فعلی خارج و مطابق منطق اقتصادی شود، نه منطق قمارخانه ها. وامها و اعتبارات باید برپایه محاسبات و عقل سلیم استوار باشد و ....

 

 

2005م:با مشاهده این عكس كه بامداد 26 نوامبر 2005 در بغداد گرفته شده و جمعی نوجوان عراقی را در حال تماشای حریق ناشی از یك انفجار انتحاری نشان می دهد این واقعیت در ذهن نقش می بندد؛ نسلی كه به انفجارهای روزانه، خونریزی و ناامنی و مصائب خوی می گیرد، در آینده چه خواهد شد؟.

راننده اتومبیلی كه منفجر شده است خود را به دو اتومبیل ضد گلوله رسانده و آنها را منفجر كرده بود كه سرنشینان آن دو اتومبیل چندخارجی مقیم عراق بودند. در این انفجار چهار تن كشته شده بودند.

می دانیم كه نوجوانان فلسطینی هم چنین آغازی را داشتند و با مشاهده این قبیل انفجارها در منطقه خود، آینده را تاریك دیدند و نسبت به مرگ بی اعتنا و همرنگ جماعت شدند. نوجوانانی كه در این برهه در عراق رشد و نمو کرده اند و انفجار و مرگ چشم و گوشش را پر كرده است، نسلی خشن و خشمگین خواهند شد.

اوضاع عراق در سال 2006 خرابتر شده و مبارزه با اشغال نظامی تا حدی زیاد مبدل به یک جنگ داخلی و عمدتا میان شیعه و سنی شده بود به گونه ای که در اکتبر 2006 هر روز بیش از یکصد عراقی قربانی آن شده بودند. از سال 2008 وضعیت به گونه ای دیگر تغییر کرده ولی خشونت پایان نیافته است و انفجارهای انتحاری ادامه دارد.

 

 

1815: منطقه «کراکو» خود را جمهوری آزاد لهستان اعلام کرد تا در جریان تقسیم تصرفات ناپلئون به روسیه داده نشود.

1868: سه سال پس از پایان جنگ داخلی، ارتش ایالات متحده (آمریكا) حملات خود به سرخپوستان قبیله «شیان» را كه پذیرفته بودند به اراضی محدود (رزرویشن ها) قانع شوند آغاز كرد!.

1912: کشور مراکش (مغرب) تحت الحمایه اسپانیا قرار گرفت.

1916: برای نخستین بار (در جریان جنگ اول جهانی) شهر لندن مورد حمله هوایی آلمان قرار گرفت.

1983: یك جمبو جت (بوئینگ 747 ) در نزدیكی فرودگاه مادرید سرنگون شد و 183 سرنشین آن كشته شدند.

منبع:iranianshistoryonthisday.com

ویدیو : تقویم تاریخ -6 آذر