ارژنگ امیرفضلی

ارژنگ امیرفضلی بازیگر ایرانی است. او بیشتر به‌عنوان یک کمدین شناخته شده‌است. وی پسر حسین امیرفضلی بازیگر می‌باشد.   ارژنگ امیرفضلی که همه او را به عنوان یکی از بازیگران کمدی می‌شناسند کار خود را با برنامه «نوروز 72» به کارگردانی داریوش کاردان، همراه با مهران مدیری و حمید لولایی آغاز کرد.او به سرعت در عرصه هنر هفتم درخشید و علاوه بر بازیگری در سینما، تلویزیون و تئاتر، کارگردانی چند مجموعه‌ تلویزیونی را نیز در کارنامه کار خود ثبت کرد.از مهمترین آثار وی می‌توان به «الو ‌الو من جوجوام» (مرضیه برومند)، «جنگجوی پیروز» (مجتبی راعی)، «مربای شیرین» (مرضیه برومند)، «شارلاتان» (آرش معیریان)، «شام عروسی» (ابراهیم وحیدزاده)، «اخراجی‌ها» (مسعود ده‌نمکی)، «اخراجی‌ها2» (مسعود ده‌نمکی)، «محاکمه در خیابان» (مسعود کیمیایی) و «افراطی‌ها» (جهانگیر جهانگیری) اشاره کرد. وی درباره حادثه‌ای می‌گوید که بعد از گذشت سال‌های سال هنوز گاهی تکرار آن آزارش می‌دهد.امیرفضلی توضیح می‌دهد: «آدم شوخی هستم و زیاد عادت ندارم به مشکلاتی که پیش می‌آید به دید بد نگاه کنم. در کل ‌ آدمیزاد این‌طوری است که به هر اتفاقی که امروز برایش بسیار تلخ و سخت است فردا به عنوان یک خاطره ‌نگاه می‌کند.»    فیلم‌شناسیفیلمهای سینمایی* محاکمه در خیابان (مسعود کیمیایی) (۱۳۸۷)* دو خواهر (محمد بانکی) (۱۳۸۷)* اخراجی‌ها ۲ (مسعود ده‌نمکی) (۱۳۸۷)* هم‌خانه (مهرداد فرید) (۱۳۸۶)*  اخراجی‌ها (مسعود ده‌نمکی) ... ارژنگ امیرفضلی

مهران مدیری، ارژنگ امیرفضلی و امیر غفارمنش در پشت صحنه برنامه «ساعت خوش».      روزنامه هفت صبح: مهران مدیری، ارژنگ امیرفضلی و امیر غفارمنش در پشت صحنه برنامه «ساعت خوش».

ارژنگ امیرفضلی درباره اینکه چرا دیگر در سریال‌ها، خصوصا در سریال‌های مناسبتی تلویزیون حضور ندارد؟ گفت: آنقدر دست در بازیگری زیاد شده که نمی‌دانم باید از عدم حضورم در تلویزیون خوشحال باشم یا ناراحت؟! خبرگزاری ایسنا: ارژنگ امیرفضلی درباره اینکه چرا دیگر در سریال‌ها، خصوصا در سریال‌های مناسبتی تلویزیون حضور ندارد؟ گفت: آنقدر دست در بازیگری زیاد شده که نمی‌دانم باید از عدم حضورم در تلویزیون خوشحال باشم یا ناراحت؟!این بازیگر سینما و تلویزیون در گفت‌وگویی با بیان اینکه مردم به او همواره لطف دارند، خاطرنشان کرد: مردم همیشه به من لطف دارند و من از این بابت خوشحالم اما اینکه چرا خیلی مثل گذشته در تلویزیون حضور ندارم به این دلیل این است که پیشنهادی برای تلویزیون ندارم و معتقدم آنقدر تعداد بازیگر جدید در تلویزیون بالا رفته و دست در این حرفه زیاد شده است که دیگر بازیگران قدیمی‌تر چندان در تلویزیون حضور ندارند.وی سپس اظهار کرد: بازیگری هستم که از تلویزیون به سینما رفتم و اگر هم در حال حاضر در تلویزیون کار نمی‌کنم و مشغول کار سینمایی هستم، به این دلیل است که پیشنهادی ندارم وگرنه عرقی به سینما ندارم و هر کجا که کار باشد همان جا هستم. اگر هم در تلویزیون پیشنهادی باشد قطعا می‌پذیرم.امیرفضلی در ادامه با بیان اینکه خیلی وقت است تلویزیون تماشا نکرده است، یادآور شد: خیلی فرصت تماشای تلویزیون را ندارم و بیشتر درگیر کار سینمایی‌ام هستم اما آنچه که از ...

تصویربرداری فیلم تلویزیونی «دزدی که برای شام آمد» ادامه دارد. داستان فیلم درباره فریدون با بازی ارژنگ امیرفضلی است که در محله به امانتداری شهره است. طبق روال هرسال، امسال نیز همسایه‌ها کلید‌های خانه‌شان را به او سپرده‌اند، اما ورود ناگهانی جمشید، برادر زن سابقه‌دار او با بازی نصراله رادش که قرار است تعطیلات را در خانه وی بگذراند، تمام معادلاتش را به هم می‌ریزد. به گزارش شبکه ایران، این فیلم تلویزیونی به کارگردانی سید محسن میر‌حسینی و تهیه‌کنندگی محمد رضا جهانگیرتاج امروزدر خانه‌ای حوالی خیابان معلم کلید خورد و پس از آن به لوکیشن‌هایی در خیابان تهرانپارس، شریعتی و هفت تیر خواهد رسید.«دزدی که برای شام آمد» داستان فریدون با بازی ارژنگ امیرفضلی است که در محله به امانتداری شهره است. طبق روال هرسال، امسال نیز همسایه‌ها کلید‌های خانه‌شان را به او سپرده‌اند، اما ورود ناگهانی جمشید، برادر زن سابقه‌دار او با بازی نصراله رادش که قرار است تعطیلات را در خانه وی بگذراند، تمام معادلاتش را به هم می‌ریزد و ...از دیگر بازیگران این فیلم تلویزیونی می‌توان به زهرا اویسی در نقش مهتاب، مرجان شکوفکی، اردشیر کاظمی، محمدرضا جهانگیرتاج، غلام‌رضا میرزا صادقی، مهری سادات آل آقا، محمد امین رحمتی و ... بازیگران کودک: علی جهانگیر‌تاج، رونیا حاجی یوسفی و کیمیا اطهری اشاره کرد.این فیلم تلویزیونی پنجمین تجربه کارگردانش سید محسن میر‌حسینی پس از آثاری چون «رنگ انتظار»، ...

سر «ساعت خوش»، حجم واکنش های مردم –خصوصا از طرف جوان ها– آن قدر زیاد شده بود که واقعا یک جاهایی از دستشان فرار می کردم. یعنی می توانم بگویم 30 درصدش لذت بود، 70 درصدی خستگی. همشهری جوان: متنی که در زیر می خوانید در اصل تلفیقی است از مصاحبه ای که در تابستان 87 با ارژنگ امیرفضلی در مجله چاپ شده بود، به علاوه پاره ای از به جامانده های همان مصاحبه که به علت کمبود فضا در آن زمان چاپ نشد. البته با یک تنظیم جدید!نقش پدرم، حسین امیرفضلی که از گوینده های شناخته شده رادیو و بازیگر سینما بود، در ورودم به بازیگری یک جورهایی صددرصد بود. من اول می خواستم بروم تجربی بخوانم. بابام می گفت نه، من هم می گفتم می خواهم بروم تجربی بخوانم دکتر بشوم. بابام کوتاه آمد گفت خیلی خب، برو بخوان. رفتیم سال اول تجربی رد شدیم. رد که شدم بعد روم نشد به بابام بگویم، بعد بابام من را گذاشت مدرسه گرافیک. همه چیز هم از آنجا شروع شد؛ آشنایی با هنر و تئاتر و نقاشی. همان جا با داوود اسدی، داریوش موفق و امیر غفارمنش تئاتر کار می کردیم و تنها عشقمان هم همین بود. کنکور که قبول نشدم رفتم خدمت سربازی ولی جسته گریخته همچنان تمرین تئاتر می رفتم و با بچه های نمایش دانشگاه می چرخیدم. بعدش رفتم خدمت؛ پایان خدمتم مصادف شد با فوت پدرم. از خدمت که برگشتم، دنبال یک کار بودم؛ یک درآمد. سال 71 یک نمایشگاه نقاشی گذاشتم (عمدتا هم تو مایه های سورئال نقاشی می کشیدم؛ دالی و این حرف ها) و دیدم ...