هیچ اعتباری به تست تصادف نیست! +عکس : لابد شما هم دیده اید که کمپانی های اتومبیل ...

لابد شما هم دیده اید که کمپانی های اتومبیل سازی برای تست ماشین هایشان چه می کنند. از این مانکن های پلاستیکی می نشانند توی اتومبیل و پشت فرمان و با سرعت زیاد می روند می زنند به دیوار یا با یک ماشین مجله دانستنیها: لابد شما هم دیده اید که کمپانی های اتومبیل سازی برای تست ماشین هایشان چه می کنند. از این مانکن های پلاستیکی می نشانند توی اتومبیل و پشت فرمان و با سرعت زیاد می روند می زنند به دیوار یا با یک ماشین که مثلا از طرف مقابل می آید شاخ به شاخ می کنند تا ببینند سر مانکن و ماشین چه می آید.

 لابد شما هم مثل ما کلی حرص خورده اید و گفته اید خب این چه کاریه؟ اون ماشین رو چرا داغون می کنی الکی. خب بده به ما!

البته بعد از سال ها آزمایش این شکلی و خرد و خاکشیر شدن کلی مانکن و ماشین تازه اساتید فن متوجه شده اند که این تست ها خیلی هم دقیق نیست و ممکن است بلایی که سر راننده بدبخت می آید خیلی بیشتر از چیزی باشد که سر مانکن می آید.



تحقیق کرده و دیده اند در ویرجینای آمریکا، زمانی در سال 1976 که مانکن ها را برای تست طراحی کردند، برآورد اولیه از آدم متوسط این ابعاد بود: قد یا ارتفاع 180 سانتی متر و وزن 77 کیلوگرم. فرض کرده بودند که متوسط قدن و وزن آدم ها در آمریکا اینقدر است و سال هاست که اغلب مانکن هایشان همین قدری هستند.

حالا نگو از آن موقع تا حالا همین آمریکایی ها کلی گنده تر شده اندو متوسط وزنشان 11 کیلو سنگین تر است و قدشان هم دو و نیمسانتی متر هم، کوتاه تر. نتیجه؟ خب آدم هایی که معمولا پشت ماشین می نشینند قد مانکن های شما نیستندعزیز دل من!

تازه بگذریم از اینکه قد و وزن چینی ها و آفریقایی ها و هموطنان عزیز ما هر کدام یک چیزی است. تازه در نظر بگیرید که هر ملتی هم فرهنگ رانندگی خودش را دارد. مثلا ما در جاده های خودمان راننده هایی داریم که دستشان را از پنجره جوری می اندازند بیرون که انگشت هایشان تا نزدیک آسفالت جاده می رسد!

خب کدام مانکن اینطوری داریم یا ما شخصا افرادی را دیده ایم که پایشان را از پنجره داده اند بیرون تا احتمالا جوراب های خیسشان خشک شود! آیا این مسائل هم در تست های جهانی لحاظ می شود یا فقط دوتا مانکن را الکی می نشانید توی ماشین و تمام؟!

البته کارشناسان می گویند این اختلاف به این معنی نیست که تست هایی که الان روی ماشین و برای تصادف انجام می شود بیخودی و الکی است؛ اما خب خیلی هم دقیق نیست.

در حال حاضر مانکن مورد نظر در سه سایز است؛ مردانه، کمی کوچکتر به عنوان سایز زنانه و البته دوتا مانکن کوچولو هم که می گذارند روی صندلی عقب به جای بچه ها. اما گیری که داده شده خیلی جدی است و آقایان معترض می گویند این مانکن ها جنس مناسبی ندارند. یعنی داخل آنها اسکلت بندیو استخوان یا اعضای داخلی بدن طراحی نشده که مشخص شود در صورت تصادف چندتا دنده ات می شکند و استخوان از کجای ران ات می زند بیرون.

البته برای اینکه این فشارها را اندازه گیری کنند، آمده اند در نقاط مختلف اندام مانکن سنسورهایی گذاشته اند که فشار آن نقطه را نشان می دهد اما خودشان می گویند باز هم این سنسورها نمی تواند نشان دهد سر استخوان ها یا اعضای شخص چه بلایی می آید تازه بگذریم از اینکه مقاومت استخوان در جوان ها و سالمندها متفاوت است.

 سر همین هم هست که شرکت های مانکن سازی با مشارکت بعضی از خودروسازهای مشهور مثل کرایسلر و جنرال موتورز می خواهند یک مدل انسان کامپیوتری طراحی کنند که بتواند ویژگی همه آدم ها از بزرگ تا کوچک را به خودش بگیرد و در تست ها جواب بدهد. یک شیوه دیگر هم البته در کشور خودمان هست و ماشین هایی را تولید می کنیم که با اولین تصادف کمتری آسیبش مرگ است!

اول اسم این ماشین ها «پ» دارد و ما نمی توانیم اسم کاملش را بگوییم. خب ملت هم سوار می شوند و خوشحالند و مسوولان هم با این ماشین ها مشکل خاصی ندارند. حالا ما این را که برای چی آن همه داستان سر مانکن های آزمایشی در آمده است نمی دانیم.