هشت راز بی‌پاسخ فضا كه دانشمندان را سردرگم كرده است! : /چرا منظومه شمسی این ...
/چرا منظومه شمسی این قدرعجیب است؟/
هشت راز بی‌پاسخ فضا كه دانشمندان را سردرگم كرده است!
دانشمندان با تمام تلاش خود برای شناسایی اسرار فضا، همچنان در برابر هشت سؤال بزرگی قرار دارند كه تا كنون بی‌پاسخ مانده‌اند.
این سوالات از اسرار ماده تاریك كه 73 درصد جهان را تشكیل داده اما هیچ گاه شناسایی نشده، تا سوالاتی در مورد علت حرارات بسیار زیاد خورشید را در بر می‌گیرند.
این سوالات كه توسط سایت معتبر علمی ساینس تنظیم شده، همگی توسط دانشمندان برجسته حوزه‌های خود مطرح شده كه هر كدام در مورد آنها مقاله‌هایی ارائه كرده‌اند.
با این حال در برخی موارد حتی دانشمندان نیز اذعان كرده‌اند كه برخی از این اسرار هیچگاه حل نخواهند شد.
رابرت كنتز، معاون سردبیر اخبار ساینس اظهار كرد: هر راز مطمئنا در صورت وجود راه حل، از طریق رصدهای نجومی گشوده خواهد شد. در حداقل یكی از موارد، متخصصان در مورد قابل حل بودن یك سوال به نظر ساده تردید دارند.
یكی از بزرگترین اسرار به ماده تاریك تعلق داشته كه دانشمندان معتقدند هیچگاه حل نخواهد شد.
سیمون وایت، فیزیكدان نجومی موسسه فیزیك نجومی مكس پلانك آلمان اظهار كرد: بخشی از این راز این است كه هیچ نشانه‌ای از قابل حل بودن آن در دست نیست.
اما هشت اسرار بزرگ حل نشده جهان به گفته دانشمندانی كه قادر به حل آنها نبوده‌اند، بدین شرح است:
انرژی تاریك چیست؟
در دهه 1920 ادوین هابل دریافت كه جهان ساكن نبوده و در حال انبساط است. در سال 1998 تلسكوپ فضایی هابل كه نام خود را از این ستاره‌شناس گرفته، به بررسی ابرنواخترهای دو پرداخته و دریافت كه سرعت انبساط جهانی در گذشته نسبت به اكنون بسیار آهسته‌تر بوده است.
این كشف بزرگ باعث سردرگمی دانشمندان شد كه از مدتها پیش تصور می‌كردند كه گرانش ماده بالاخره بصورت تدریجی باعث آهسته‌تر شدن انبساط جهان شده یا حتی آنرا كوچك خواهد كرد.
توضیحات در مورد انبساط فزاینده جهان منجر به مفهوم عجیب و مورد تردید ماده تاریك شد كه بنظر نیروی مرموز عامل كشش جهانی با یك سرعت فزاینده باشد.
اگرچه تصور می شود كه انرژی تاریك حدود 73 درصد از جهان را تشكیل داده، اما این نیرو هنوز ناشناخته باقیمانده و مستقیما كشف نشده است.
ماده تاریك چیست؟
در دهه 1960 و 1970 ستاره‌شناسان این فرضیه را مطرح كردند كه احتمالا جرم بیشتری نسبت به آنچه دیده می‌شود، در جهان وجود دارد. ورا روبین، ستاره‌شناس موسسه كارنگی به بررسی سرعت ستار‌ها در مناطق مختلف كهكشان پرداخت.
وی دریافت كه در حقیقت هیچ تفاوتی میان سرعت ستارگان در مركز كهكشان به نسبت مناطق بیرونی وجود ندارد. این نتایج با فیزیك نیوتونی مربوط به سرعت كمتر ستارگان در دامنه یك كهكشان تضاد داشت.
ستاره‌شناسان به توضیح این پدیده عجیب با یك جرم نامرئی موسوم به ماده تاریك پرداختند. حتی با وجود نادیده بودن آن، ماده تاریك از جرم برخوردار بوده از این رو محققان حضور این ماده را بر اساس كشش گرانشی آن بر روی ماده عادی استنباط می‌كنند.
تصور می‌شود كه ماده تاریك حدود 23 درصد جهان را تشكیل داده و تنها چهار درصد جهان از ماده عادی مانند ستارگان، سیارات و انسان ساخته شده است.
با وجود اینكه امكان دستیابی به كلید حل این راز در آینده وجود داشته، اما احتمالا بخشهایی از آن ناشناخته باقی خواهد ماند.
باریونهای گمشده كجا هستند؟
اگر ماده و انرژی تاریك به ساخت 95 درصد جهان پرداخته باشند، تنها پنج درصد باقی مانده از آن ماده عادی خواهد بود. با این حال هنوز نیمی از این ماده نیز در حال گم شدن است.
ماده باریونی از ذراتی مانند پروتون و الكترون تشكیل شده كه بیشتر جرم ماده عادی را در جهان بوجود آورده‌اند.
به گفته محققان، با آغاز شمارش باریون‌ها از آغاز جهان تا كنون توسط ستاره‌شناسان، تعداد آنها به شكل اسرارآمیزی كاهش یافته است. به تصور محققان احتمالا این مواد باریونی گمشده در جایی میان كهكشانها با عنوان رابط میان كهكشانی گرم و داغ قرار دارند.
مكان یابی باریونهای گمشده در حوزه ستاره‌شناسی یك اولویت بوده چرا كه این مشاهدات باید به دانشمندان در درك بهتر چگونگی تكامل ساختارهای كیهانی و كهكشانها در طول زمان كمك كند.
چرا ستارگان منفجر می‌شوند؟
هنگامی كه یك ستاره غول‌پیكر فاقد سوخت شده و می‌میرد، یك انفجار خاص موسوم به ابرنواختر در آن شكل گرفته كه برای مدت كوتاهی آنرا از تمام اجسام موجود در جهان درخشانتر می‌كند.
طی سالها دانشمندان به بررسی ابرنواخترها و بازسازی آنها با استفاده از مدلهای پیچیده رایانه‌ای پرداخته‌اند اما چگونگی رخداد این انفجارهای عظیم هنوز به شكل یك راز باقی مانده است.
چه عاملی باعث یونیزه شدن مجدد جهان شده است؟
نظریه پذیرفته شده منشا و تكامل جهان، مدل مهبانگ بوده كه نشان دهنده آغاز كیهان در یك نقطه بسیار داغ و متراكم در حدود 13.7 میلیارد سال پیش است.
یك مرحله پویا در تاریخچه جهان اولیه در حدود 13 میلیارد سال قبل با عنوان عصر یونیزه شدن مجدد شناخته شده كه طی آن مه گاز هیدروژن در جهان اولیه پاكسازی شده و برای اولین بار در برابر نور فرابنفش شفاف شد.
400 هزار سال بعد از مهبانگ، پروتونها و الكترونها به حد كافی سرد شده تا با هم تعامل برقرار كرده و اتمهای خنثی هیدروژن را ایجاد كنند. ناگهان فوتونها كه پیش از آن از الكترونها پراكنده می‌شدند، توانستند آزادانه در جهان حركت كنند. چند میلیون سال بعد، الكترونها مجددا از اتمها بیرون آمدند.
با این حال این بار انبساط جهانی باعث پراكنده شدن پروتونها و الكترونها از یكدیگر به میزان كافی شد تا دوباره با هم تركیب نشوند. این تركیب ماده همچنین به حد كافی رقیق شد تا بیشتر فوتونها بدون تاثیر از میان آنها عبور كنند. از این رو بیشتر ماده جهان به یك پلاسمای یونیزه شدن منتقل كننده نور تبدیل شد كه تا به امروز باقی مانده است.
منبع بیشتر تابشهای پرانرژی كیهانی چیست؟
منبع تابشهای كیهانی برای مدت زیادی ستاره‌شناسان را سردرگم كرده كه بیش از یك قرن را به بررسی منشاهای این ذرات پرانرژی پرداخته‌اند.
تابشهای كیهانی به ذرات زیراتمی باردار گفته می‌شود كه بیشتر از فوتونها، الكترونها و هسته باردار عناصر پایه تشكیل شده و از اعماق فضای بیرونی به درون منظومه شمسی جریان پیدا می‌كنند.
با جریان یافتن این تابش‌ها به درون منظومه شمسی از مناطق دیگر كهكشان، مسیر آنها با میدانهای مغناطیسی خورشید و زمین خم می‌شود.
قوی‌ترین تابشهای كیهانی بسیار قدرتمند بوده و انرژی آن 100 میلیون برابر ذرات برخورددهنده‌های ساخت دست بشر است. با این حال هنوز منشا این ذرات قدرتمند به شكل یك راز باقی مانده است.
چرا منظومه شمسی این قدر عجیب است؟
با كشف سیارات بیگانه در اطراف ستاره‌های دیگر توسط ستاره‌شناسان، محققان اشتیاق بیشتری برای درك ویژگی‌های منحصربفرد منظومه شمسی یافته‌اند.
برای مثال با وجود تفاوتهای بسیار، چهار سیاره داخلی منظومه شمسی از پوسته بیرونی صخره‌ای و هسته فلزی برخوردارند. چهار سیاره خارجی كاملا ممتفاوت بوده و هر كدام از ویژگی‌های قابل شناسایی خود برخوردارند. دانشمندان به بررسی فرایند شكل‌گیری سیاره‌ای با امید به كشف چگونگی ایجاد منظومه شمسی پرداخته‌اند اما پاسخهای آن ساده نبوده است.
چرا تاج خورشید تا این حد داغ است؟
جو خارجی فوق داغ خورشید «تاج خورشیدی» نامیده شده و حرارت آن معمولا در حدود 900 هزار تا 10.8 میلیون درجه فارنهایت است.
برای مدتها فیزیكدانان خورشیدی به بررسی چگونگی قابلیت خورشید در داغ كردن مجدد تاج خود پرداخته و پاسخی برای آن پیدا نكرده‌اند.
محققان به محدود كردن عوامل انرژی زیر سطح مرئی و به پردازش میدان مغناطیسی خورشید پرداخته‌اند. اما مكانیزم دقیق حرارت این بخش هنوز ناشناخته باقی مانده است./ایسنا
ویدیو : هشت راز بی‌پاسخ فضا كه دانشمندان را سردرگم كرده است!