زندگینامه امام حسن

امام حسن (ع ) فرزند امیرمؤ منان على بن ابیطالب و مادرش مهتر زنان فاطمه زهرا دختر پیامبر خدا (ص ) است .   ولادت   امام حسن (ع ) در شب نیمه ماه رمضان سال سوّم هجرت در مدینه تولد یافت . وى نخستین پسرى بود كه خداوند متعال به خانواده على و فاطمه عنایت كرد. رسول اكرم (ص ) بلافاصله پس از ولادتش ، او را گرفت و در گوش راستش ‍ اذان و در گوش چپش اقامه گفت . سپس براى او گوسفندى قربانى كرد، سرش را تراشید و هموزن موى سرش - كه یك درم و چیزى افزون بود - نقره به مستمندان داد. پیامبر (ص ) دستور داد تا سرش را عطرآگین كنند و از آن هنگام آیین عقیقه و صدقه دادن به هموزن موى سر نوزاد سنت شد. این نوزاد را حسن نام داد و این نام در جاهلیت سابقه نداشت . كنیه او را ابومحمّد نهاد و این تنها كنیه اوست .   القاب امام لقب هاى او: سبط، سید، زكى ، مجتبى است كه از همه معروفتر (مجتبى ) مى باشد.   پیامبر اكرم (ص ) به حسن و برادرش حسین علاقه خاصى داشت و بارها مى فرمود كه حسن و حسین فرزندان منند و به پاس همین سخن على به سایر فرزندان خود مى فرمود: شما فرزندان من هستید و حسن و حسین فرزندان پیغمبر خدایند.   امام حسن هفت سال و خرده اى زمان جد بزرگوارش را درك نمود و در آغوش مهر آن حضرت بسر برد و پس از رحلت پیامبر (ص ) كه با شهادت حضرت فاطمه دو ماه یا سه ماه بیشتر فاصله نداشت ، تحت تربیت پدر بزرگوار خود قرار گرفت .   امام حسن (ع ) پس از شهادت پدر بزرگوار خود به امر خدا و طبق ... زندگینامه امام حسن

1. م تشاور قوم إلا هدوا إلی رشدهم. مشورت نمی کند قومی مگر اینکه به رشد و کمال هدایت شوند. .2. رأس العقل معاشرة الناس بالجمیل. معاشرت کردن زیبا با مردم از نماد عقل است. 3. علّم الناس علمک و تعلّم علم غیرک فتکون قد أتقنت علمک و علمت ما لم تعلم. علم خود را به مردم یاد بده و علم دیگران را بیاموز پس به تحقیق علم تو استوار می گردد و آنچه را نمی دانی، یاد می گیری. 4. ما رأیته بعینک فهو الحق و قد تسمع بأذنیک باطلاً کثیراً. آنچه که با چشم می بینی حق است و بیشترین آن چه که با گوش می شنوی باطل است. 5. بین السماء و الأرض دعوة المظلوم. و قال: قزح اسم الشیطان، فلا تقل قوس قزح و هو قوس الله، و علامة الخصب، و أمان لأهل الأرض من الغرق. دادخواهی مظلوم بین آسمان و زمین است. و فرمودند: قَـزَح اسم شیطان است پس به رنگین کمان قوس و قزح نگویید و رنگین کمان قوس خدا و علامت نیکو حالی آسمان است و امانی است برای اهل زمین از غرق شدن. 6. و أما عشرة أشیاء بعضها أشد من بعض، فأشد شيء خلقه الله الحجر، و أشد منه الحدید یقطع به و أشد من الحدید النار تذیب الحدید و أشد من النار الماء یطفیء النار و أشد من الماء السحاب تحمل الماء و أشد من السحاب الریح تحمل السحاب، و أشد من الریح الملک الذي یردّها و أشد من الملک ملک الموتی الذي یمیت الملک و أشد من ملک الموتی الموت الذي یمیت ملک الموت، و أشد من ملک الموت أمر الله یدفع الموت. و اما ده شیء ...

    سلام بر لحظه‏ هایی که تو را آوردند!سلام بر لب‏های رسول اللّه‏ که میلاد تو را به درگاه پروردگار، سبحه گفت و نام یگانه‏ ات را از دست جبرئیل گرفت و در گوش عصمتت زمزمه کرد!سلام بر لبخند سرافراز علی علیه‏ السلام ، که در طلوع تو اتفاق افتاد!سلام بر تو، امامتِ فردای پس از علی!سلام بر تو، شباهتِ بی‏شائبه محمدی!سلام بر اقیانوس کرامت و سخاوتی که از دامان «کوثر» و «ابوتراب» برخاست.   *************************** تا خدا هست و خدایی می کند، مجتبی مشکل گشایی می کند.   *************************** مهمانی حق چه باصفا شدمیلاد امام مجتبی شد(این عید بر عاشقان مبارک)   *************************** ماه رحمت، سفره اش گسترده شدزنده از فیضش جهان مرده شدآسمان پرگشته از شادی و شورآمده از لطف حق میلاد نور   میلاد حسن(ع) خسرو دین است امشبشادی و سرور مؤمنین است امشباز یمن قدوم مجتبی(ع) طاعت مامقبول خداوند مبین است امشب   *************************** میلاد نور، در نیمه ی ماه نور، بر عاشقان نور مبارکباد.   *************************** شمس عفت زگریبان، قمر آورده بروننخله ی فاطمه، اول ثمر آورده برونبوالحسن را حسنی داده خداوند و حسناز افق، رخ پی اهل نظر آورده برونآمد آن ماه که ماه رمضان کرد دو نیمچون نبی معجز شق القمر آورده برون   *************************** ولادت باسعادت کریم اهل بیت، امام حسن مجتبی(علیه السلام) مبارک     دوش بر گوشم رسید این مژده از جان آفرینمکاید ...

بازداشتن امام حسن از ...ضرورت حفظ امامت این جوان را نگهدارید تا پشت مرا نشکند، که دریغم آید مرگ، حسن و حسین (ع) را دریابد، نکند با مرگ آنها نسل رسول خدا (ص) از بین برود. ( وَ مِنْ کَلامٍ لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ ) فِى بَعْضِ أَیَّامِ صِفِّینَ وَ قَدْ رَأَى ‏الْحَسَنَ‏ ‏ابْنَهُ‏ عَلَیْهِ السَّلامُ یَتَسَرَّعُ إِلَى الْحَرْبِ: ‏إِمْلِکُو ‏عَنِّى‏ هذَا الْغُلامَ لا ‏یَهُدَّنِى‏، فَإِنَّنِى ‏أَنْفَسُ‏ ‏بِهذَیْنِ‏ یَعْنِى ‏الْحَسَنَ‏ وَ ‏الْحُسَیْنَ‏ عَلَیْهِمَا السَّلامُ عَلَى الْمَوْتِ لِئلَّا یَنْقَطِعَ بِهِما نَسْلُ رَسُولِ اللَّه، صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ. قالَ السَّید الشَریف: قَوْلُهُ عَلَیْهِ السَّلامُ: امْلِکُواْ عَنِّى هذَا الْغُلامَ مِنْ أَعْلَى الْکَلامِ وَ أَفْصَحِهِ.

   امام نهم شیعیان حضرت جواد (ع ) در ۱۰ رجب سال ۱۹۵ هجری در مدینه به دنیا آمد.   نام نامی اش محمد معروف به جواد و تقی است . القاب دیگری مانند : رضی و متقی نیز داشته ، ولی تقی از همه معروفتر می باشد . مادر گرامی اش سبیکه یا خیزران است که این دو نام در تاریخ زندگی آن حضرت ثبت است .   امام محمد تقی (ع ) هنگام وفات پدر 8 ساله بود . پس از شهادت جانگداز حضرت رضا علیه السلام در اواخر ماه صفر سال 203ه مقام امامت به فرزند ارجمندش حضرت جوادالأئمه (ع ) انتقال یافت . مأمون خلیفه عباسی که همچون سایر خلفای بنی عباس از پیشرفت معنوی و نفوذ باطنی امامان معصوم و گسترش فضایل آنها در بین مردم هراس داشت ، سعی کرد ابن الرضا را تحت مراقبت خاص خویش قرار دهد . " از اینجا بود که مأمون نخستین کاری که کرد ، دختر خویش ام الفضل را به ازدواج حضرت امام جواد (ع ) درآورد ، تا مراقبی دایمی و از درون خانه ، بر امام گمارده باشد .   رنجهای دایمی که امام جواد (ع ) از ناحیه این مأمور خانگی برده است ، در تاریخ معروف است " . از روشهایی که مأمون در مورد حضرت رضا (ع ) به کار می بست ، تشکیل مجالس بحث و مناظره بود . مأمون و بعد معتصم عباسی می خواستند از این راه - به گمان باطل خود - امام (ع ) را در تنگنا قرار دهند . در مورد فرزندش حضرت جواد (ع ) نیز چنین روشی را به کار بستند . به خصوص که در آغاز امامت هنوز سنی از عمر امام جواد (ع ) نگذشته بود . مأمون نمی دانست که مقام ولایت و امامت ...

        تولد امام دهم شیعیان حضرت امام علی النقی (ع ) را نیمه ذیحجه سال 212 هجری قمری نوشته اند . پدر آن حضرت ، امام محمد تقی جوادالائمه (ع ) و مادرش سمانه از زنان درست کردار پاکدامنی بود که دست قدرت الهی او را برای تربیت مقام ولایت و امامت مأمور کرده بود ، و چه نیکو وظیفه مادری را به انجام رسانید و بدین مأموریت خدایی قیام کرد . نام آن حضرت - علی - کنیه آن امام همام " ابوالحسن " و لقبهای مشهور آن حضرت " هادی " و " نقی " بود . حضرت امام هادی (ع ) پس از پدر بزرگوارش در سن 8 سالگی به مقام امامت رسید و دوران امامتش 33 سال بود .   در این مدت حضرت علی النقی (ع ) برای نشر احکام اسلام و آموزش و پرورش و شناساندن مکتب و مذهب جعفری و تربیت شاگردان و اصحاب گرانقدر گامهای بلند برداشت . نه تنها تعلیم و تعلم و نگاهبانی فرهنگ اسلامی را امام دهم (ع ) در مدینه عهده دار بود ، و لحظه ای از آگاهانیدن مردم و آشنا کردن آنها به حقایق مذهبی نمی آسود ، بلکه در امر به معروف و نهی از منکر و مبارزه پنهان و آشکار با خلیفه ستمگر وقت - یعنی متوکل عباسی - آنی آسایش نداشت .   به همین جهت بود که عبدالله بن عمر والی مدینه بنا بر دشمنی دیرینه و بدخواهی درونی ، به متوکل خلیفه زمان خود نامه ای خصومت آمیز نوشت ، و به آن امام بزرگوار تهمتها زد ، و نسبتهای ناروا داد و آن حضرت را مرکز فتنه انگیزی و حتی ستمکاری وانمود کرد و در حقیقت آنچه در شأن خودش و خلیفه زمانش ...

        روزی امام حسن علیه السلام با لباسى فاخر و وضعى آراسته و قیافه اى جذاب سوار بر مرکب خود شد و از منزل بیرون آمد، در بین راه یک یهودى فقیر با لباسهاى کهنه و اندامى ضعیف و لاغر به او برخورد کرد، از امام علیه السلام خواست توقف کند آنگاه ، در برابر او ایستاد و گفت : یا بن رسول اللّه ! جد تو (رسول خدا صلى اللّه علیه و آله ) مى فرمود: الدنیا سجن المومن و جنه الکافر. دنیا زندان مومن و بهشت کافر است . و تو مومن هستى و من کافرم ولى دنیا را نمى بینم مگر اینکه بهشت توست ، از آن برخوردارى و لذت مى برى و زندان من است که سختى و فقرش مرا هلاک کرده است . امام علیه السلام سخن او را شنید فرمود: اى پیرمرد! اگر به آنچه خداوند تعالى براى من و مومنین در بهشت آماده کرده است بنگرى که هیچ چشمى آن را ندیده و هیچ گوشى آن را نشنیده است خواهى فهمید که من قبل از ورودم به آنجا در این دنیا در زندانى تنگ بسر مى برم و اگر به آنچه خداوند از آتش و بدبختى و عذاب آخرت براى تو و هر کافر دیگر آماده کرده است بنگرى خواهى فهمید که تو قبل از رفتن به عالم آخرت در این دنیا در بهشتى وسیع و نعمتى کامل بسر مى برى .  

      «انا اعطیناك الكوثر فصل لربك و انحر. ان شانئك هو الابتر» * تولد و كودكی* درس اخلاق* امام حسن علیه السلام از منظر رسول الله* اسوه‏ی بزرگواری* اسوه‏ی ایثارگری* امام حسن مجتبی علیه السلام بعد از پدر   نخستین مظهر و نشانه‏ی كوثر كه بر دامان پاك فاطمه‏ی اطهر (س) پا به عرصه‏ی گیتی نهاد امام حسن علیه السلام بود. نشانه‏ای از تجلی مقدس‏ترین پدیده‏ای كه از خجسته‏ترین پیوند برین انسانی، نصیب حضرت محمد صلی الله علیه و آله، علی مرتضی علیه السلام و فاطمه زهرا (س) گردید. همان لؤلؤی كه از برزخ دو اقیانوس نبوت و امامت‏ به ظهور پیوست و معجزه‏ی بزرگ «مرج البحرین یلتقیان، بینهما برزخ لا یبغیان، یخرج منهما اللؤلوء والمرجان‏».   (1) را تجسم بخشید و كلام خدا در كلمه‏ی وجود چنین ظاهر شد. از نیایی الهام گیر و پدری پیشوا، وارثی برخاكیان و جلوه‏ای برافلاكیان پدید آمد با وراثتی ابراهیمی، مقصدی محمدی، منهجی علوی، زهره‏ای زهرایی كه عصای فرعون كوب موسی را در دست صلح آفرین عیسوی داشت و تندیس زنده‏ی اخلاق قرآن بود و رایت جاودانگی اسلامی را در زندگی توام با مجاهده و شكیبایی تضمین كرد و بقاع امن و ایمان را به ابدیت در بقیع شهادت بر افراشت و مكتبش از خاك گرم مدینه به همه سوی جهان جهت‏یافت و با همه‏ی مظلومیتش در برابر سیاهی و تباهی جبهه گرفت و به حقیقت اصالت‏بخشید و مشعلدار گمراهان و زعیم ره یافتگان گردید. حضرتش در بقیع بی بقعه; در جوار جده‏ی پدریش فاطمه بنت اسد، ...

زندگینامه امام خمینی:  امام خمینی در روز بیستم جمادى الثانى 1320 هجرى قمرى مطابق با 30 شهریـور 1281 هجرى شمسى ( 24 سپتامپر 1902 میلادى ) در شهرستان خمیـن از توابع استان مركزى ایران در خانواده اى اهل علـم و هجرت و جهاد و در خـانـدانـى از سلاله زهـراى اطهر سلام الله علیها, روح الله المـوسـوى الخمینـى پـاى بـر خـاكدان طبیعت نهاد .   او وارث سجایاى آبا و اجدادى بـود كه نسل در نسل در كار هدایت مردم وكسب معارف الهى كـوشیـده انـد. پـدر بزرگـوار امام خمینـى مرحوم آیه الله سید مصطفى مـوسـوى از معاصریـن مرحـوم آیه الله العظمـى میرزاى شیـرازى (رض), پـس از آنكه سالیانـى چنـد در نجف اشـرف علـوم و معارف اسلامـى را فرا گرفته و به درجه اجتهاد نایل آمـده بـود به ایران بازگشت و در خمیـن ملجإ مردم و هادى آنان در امـور دینـى بـود. در حـالیكه بیـش از 5 مـاه ولادت امام خمینینمى گذشت،طاغوتیان و خـوانیـن تحت حمایت عمال حكومت وقت نداى حق طلبـى پـدر را كه در برابر زورگـوئیهایشان به مقاومت بـر خاسته بـود، با گلـوله پاسخ گفتنـد و در مسیر خمیـن به اراك وى را به شهادت رسانـدنـد.   بدیـن ترتبیب امام خمینى از اوان كـودكى با رنج یتیمى آشنا و با مفهوم شهادت روبرو گردید. وى دوران كـودكـى و نـوجـوانى را تحت سرپرستى مادر مـومنه اش (بانـو هاجر) كه خـود از خاندان علـم و تقـوا و از نـوادگان مـرحـوم آیه الله خـوانسـارى ( صاحب زبـده التصانیف ) بوده است. همچنیـن نزد عمه مكرمه ...

      به مناسبت ولادت امام حسن مجتبی سیره و سیمای امام حسن مجتبی علیه السلام «انا اعطیناک الکوثر فصل لربک و انحر. ان شانئک هو الابتر» نخستین مظهر و نشانه‏ی کوثر که بر دامان پاک فاطمه‏ی اطهر (سلام الله علیها) پا به عرصه‏ی گیتی نهاد امام حسن علیه السلام بود. نشانه‏ای از تجلی مقدس‏ترین پدیده‏ای که از خجسته‏ ترین پیوند برین انسانی، نصیب حضرت محمد صلی الله علیه و آله، علی مرتضی علیه السلام و فاطمه زهرا (سلام الله علیها) گردید.   همان لؤلؤی که از برزخ دو اقیانوس نبوت و امامت‏ به ظهور پیوست ومعجزه‏ ی بزرگ «مرج البحرین یلتقیان، بینهما برزخ لا یبغیان، یخرج منهما اللؤلوء والمرجان‏» . (1) را تجسم بخشید و کلام خدا در کلمه ‏ی وجود چنین ظاهر شد. از نیایی الهام گیر و پدری پیشوا، وارثی برخاکیان و جلوه ‏ای برافلاکیان پدید آمد با وراثتی ابراهیمی، مقصدی محمدی، منهجی علوی، زهره‏ای زهرایی که عصای فرعون کوب موسی را در دست صلح آفرین عیسوی داشت و تندیس زنده‏ ی اخلاق قرآن بود و رایت جاودانگی اسلامی را در زندگی توام با مجاهده و شکیبایی تضمین کرد و بقاع امن و ایمان را به ابدیت در بقیع شهادت بر افراشت و مکتبش از خاک گرم مدینه به همه سوی جهان جه ت‏یافت و با همه‏ ی مظلومیتش در برابر سیاهی و تباهی جبهه گرفت و به حقیقت اصالت ‏بخشید و مشعلدار گمراهان و زعیم ره یافتگان گردید.   امام حسن علیه السلام در بقیع بی بقعه; در جوار جده‏ی پدریش فاطمه بنت اسد، برادر زاده نازنینش ...