16 پرسش از تحریم کنندگان ماهی قرمز هفت سین : چند سالی است همزمان با نزدیک شدن ...
چند سالی است همزمان با نزدیک شدن به نوروز، کمپین هایی در مخالفت با خرید ماهی قرمز سفره هفت سین به راه می‌افتد.
نخستین بار دعوت به نخریدن ماهی از سوی گروهی مطرح شد که مدعی بود ماهی قرمز حیوان بسیار خطرناکی است و تماس با آن می‌تواند منجر به بیماریهای پوستی خطرناک و بعضاً مرگ شود. این ادعا یکی دو سالی باعث ایجاد وحشت عمومی از این حیوان شد ولی پس از یکی دو سال و با مشخص شدن ادعاهای دروغ در این خصوص، تب ماهی نخریدن فروکش کرد؛ هر چند که بقایای این ادعای نادرست همچنان در ذهن شهروندان ایرانی باقی مانده است.
پس از آن به تدریج ادعاهایی در خصوص ایرانی نبودن ماهی قرمز مطرح شد. در این هیاهو عملکرد دوستداران و حامیان حیوانات به دو گروه مشخص طبقه بندی شده است. گروه نخست عده‌‌ای بودند که همزمان با جریانات ایجاد شده، شعار تحریم ماهی قرمز را سر دادند و شهروندان را به نخریدن ماهی قرمز دعوت می‌کردند؛ گروه دوم کسانی بودند که آموزش نحوه نگهداری ماهی قرمز و آشنایی با این حیوانات را موثرتر از تحریم و نخریدن ماهی قرمز می‌دانستند.
در این میان گروهی که شعار تحریم می‌دادند پر تعداد تر بودند؛ زیرا علاوه بر حامیان حیوانات، گروه‌های دیگری که به هر دلیل با حیوانات خانگی و نیز سنت‌های نوروزی مشکل داشتند در جمع تحریم کنندگان حاضر بودند. ضمن اینکه همیشه تحریم کردن و پاک کردن صورت مسئله قطعاً آسان تر از آموزش است.
شوربختانه همچنان جو غالب در خصوص ماهی قرمز حکم به تحریم این حیوان می‌دهد و همچون سالهای گذشته شاهد کپی پیست مطالب قدیمی در خصوص نخریدن ماهی قرمز هستیم. به نظر می‌رسد پس از گذشت حدود یک دهه از تحریم ماهی قرمز به بهانه‌های مختلف، اکنون زمان مناسبی برای بررسی عملکرد حامیان تحریم ماهی قرمز وجود دارد و زمان پاسخگویی به سئوالات زیر فرا رسیده است. سئوالاتی که پاسخگویی به آنها می‌تواند چراغ راه حامیان حیوانات برای اتخاذ روشهای بهتر و موثر برای نجات جان ماهی قرمز باشد.
1- شعار تحریم ماهی قرمز تا چه حد باعث نجات جان این حیوان شده است؟
2- در فضای فعلی ایران و به دلیل ناآگاهی عمومی، در صورت حذف ماهی قرمز آیا احتمال جایگزینی حیوانی دیگر به جای ماهی قرمز توسط مردم عادی وجود دارد؟
3-حضور سمندر و لاک پشت در سفره هفت سین تا چه حد به شعار حذف ماهی قرمز مرتبط بوده است؟
4- نقش ماهی قرمز به عنوان فراگیرترین حیوان خانگی در آشنایی و توجه ایرانیان و بویژه کودکان به حیوانات تا چه حد بوده است؟
5- از آنجایی که آشنایی با حیوانات سبب دوستی و حمایت از آنها می‌شود، حذف ماهی قرمز از خانه‌های ایرانیان تا چه حد می‌تواند سبب طبیعت گریزی و طبیعت ستیزی شهروندان شود؟
6- آیا تصور نمی‌کنید در میان کسانی که شعار تحریم ماهی قرمز را می‌دهند، افرادی باشند که از سر مخالفت با هر حیوانی (از سگ و گربه گرفته تا ماهی) خواهان حذف این حیوان باشند؟
7- آیا تصور نمی‌کنید در میان کسانی که شعار تحریم ماهی قرمز را می‌دهند، افرادی باشند که به دلایل فرهنگ ستیزانه و مخالفت با اجزای هفت سین خواهان حذف ماهی هستند؟
8-در کوشش‌های اجتماعی نظیر کوشش برای حفظ محیط زیست و نجات حیوانات آیا برخوردهای سلبی و قهری موثرتر است یا آموزش و فرهنگ سازی که منجر به جلب اعتماد شود؟
9- تا چه میزان قرابت محتوایی بین تحریم ماهی قرمز و دستورالعمل هایی در خصوص منع نگهداری حیواناتی نظیر سگ و گربه در منازل می‌بینید؟
10- آیا کسی که برای کسب دانایی در خصوص نگهداری از ماهی قرمز وقت صرف می‌کند و روزانه دقایقی برای زنده ماندن ماهی خود زمان می‌گذارد، می‌تواند حامی بهتری برای حیوانات باشد یا کسی که اصلاً ماهی نمی‌خرد؟
11-دانش عمومی مردم در خصوص ماهی قرمز را تا چه حد تصور می‌کنید؟ از نظر شما آیا اکثریت مردم اصول اولیه نگهداری از ماهی قرمز را می‌دانند؟
12- با توجه به ضعف شدید دانش عمومی در خصوص نگهداری از ماهی قرمز، آموختن اصول اولیه نگهداری از این حیوانات چه حد می‌تواند باعث نجات آن شود؟
13- آیا تحریم کردنی که بدون پشتوانه اجتماعی و آموزشی باشد در جامعه طبیعت ستیز و حیوان ستیز ایران، باعث دوستی با حیوانات می‌شود یا باعث دوری بیشتر از آنها؟
14-کمپین اجتماعی موفق، کمپینی است که در دراز مدت سبب افزایش آگاهی عمومی شود و با عضو گیری و جذب هوادار در جامعه تاثیر گذار باشد. کمپین تحریم کنندگان ماهی قرمز آیا چنین نقشی داشته است و تا چه حد توانسته باعث تقویت فضای حمایت از حیوانات شود؟
15-با توجه به اینکه تجربه ثابت کرده اکثریت افراد جامعه زیر بار تحریم ماهی قرمز نمی‌روند، آیا بهتر نیست از ظرفیت اجتماعی موجود برای آموزش شهروندان استفاده کرد؟
16-دایره فعالیت تحریم کنندگان کجاست؟ آیا تصور نمی‌کنید خارج شدن از این دایره محدود - که عموماً محدود به فضای مجازی است - و حضور در فضای واقعی و آموزش شهروندان بیش از هر روشی می‌تواند منجر به نجات جان حیوانات شود؟
قطعاً هدف همه حامیان حیوانات، نجات ماهی قرمز و کاهش یا قطع تلفات این حیوان است اما هر روشی حتی اگر از سر دلسوزی و خیرخواهی باشد نمی‌تواند منجر به نتیجه مطلوب شود. در شرایط اجتماعی فعلی و در جامعه حیوان ستیز و طبیعت گریز ایران که روند تخریب محیط زیست و تجاوز به حقوق حیوانات سیر صعودی گرفته است بیش از هر زمان دیگر نیازمند ایجاد شرایطی برای پیوند و نزدیکی انسان و حیوان هستیم و برخوردهای سلبی نظیر تبلیغ بر علیه ماهی قرمز و اخراج آن از منازل ایرانیان در دراز مدت می‌تواند اثرات زیان بار دیگری ایجاد کند.
فراموش نکنیم بین شهروندی که بر اساس آگاهی و حیوان دوستی ماهی نمی‌خرد تا شهروندی که بر اساس تبلیغات بعضاً دروغین و جو سازی‌ها ماهی نمی‌خرد فاصله از زمین تا آسمان است. درست است که در هر دو حالت جان یک ماهی نجات پیدا می‌کند اما شهروند نخست، شهروندی مسئولیت پذیر و حیوان دوست خواهد بود که همواره به طبیعت و حیوانات احترام خواهد گذاشت و شهروند دوم فردی طبیعت گریز و فاقد درک درست از رفتار محترمانه با طبیعت خواهد بود
اخبار اجتماعی - روزان /سپهر سلیمی
ویدیو : 16 پرسش از تحریم کنندگان ماهی قرمز هفت سین