گلایه‌های نگار استخر : گلایه‌های نگار استخر:وقتی خاله‌مجری، عمو مجری ...
گلایه‌های نگار استخر:وقتی خاله‌مجری، عمو مجری و ... سر و کله‌شان پیدا شد.نگار استخر در یادداشتی که برای خبرگزاری مهر نوشته،آورده است: فکر می‌کنم همه کودکان و همه ما بزرگسالان که روزی کودک بوده‌ایم، دلمان برای مجموعه‌های عروسکی تلویزیون تنگ شده است.
با نگار استخر برای گفتگو درباره برنامه‌های کودک و نوجوان او ترجیح داد به جای گفتگو، یادداشت بنویسد. یادداشت او در ذیل آورده شده است.
فکر می‌کنم همه کودکان و همه ما بزرگسالانی که روزی کودک بوده‌ایم، دلمان برای مجموعه‌های عروسکی تلویزیون تنگ شده است.
مجموعه‌های داستانی که با شخصیت‌های آنها همذات پنداری کنیم، دلمان برایشان تنگ شود، شیرین‌کاری‌ها در صحبت‌هایشان را به یاد بسپاریم و تک کلام‌هایشان را به کار بریم.
راستی چی شد؟ چرا در سال‌های اخیر خبری از مجموعه‌های داستانی برای کودکان یا عروسک‌هایی شیرین و به یاد ماندنی نیست؟ طراح و داستان‌نویس کم داریم؟ ایده‌های ناب پیدا نمی‌شود؟! حوصله نداریم؟! از ما نمی‌خواهند؟! پول نمی‌دهند؟! یا بچه‌ها را فراموش کرده‌ایم؟!
به نظر من مشکل از آنجا شروع شد که امکانی به نام پخش زنده، خاله مجری، عمو مجری و ... سر و کله‌شان پیدا شد و چه چیزی از این راحت‌تر که کل تولید یک برنامه یک ساعته فقط یک ساعت طول بکشد تا یک ماه ... یک مشت عروسک که فقط راه نمی‌توانند بروند که شخصیت و وظیفه‌شان همان اجرای برنامه است. خانواده‌ها هم که عاشق دیدن فرزندان‌شان در تلویزیون هستند، با ذوق و شوق بسیار نه برای دیدن برنامه، بلکه برای دیدن نوگلانشان همه را دعوت به دیدن برنامه می‌کردند.
خلاصه اینکه ... مدتی بازار برنامه‌های زنده داغ بود تا ... این روزها کم کم بچه‌ها حوصله‌شان سر رفته از دیدن خاله عموهایی که با لباس‌های رنگارنگ هر روز یک صبح به خیر و سلام را به هزار فرم و حالت و حدود ۱۰ دقیقه به خوردشان می‌دهند.
و من احساس گناه می‌کنم که وای به احوال ما برنامه‌سازان! چطور شب می‌توانیم سر راحت روی بالشت بگذاریم و صبح چشم در چشم بچه‌ها بهشان سلام کنیم و احساس رضایت کنیم از برنامه‌های پر محتوا، پر از پیام، پر قصه و پر شعری که برای کودکان ساخته‌ایم.
این همه فارغ التحصیل با استعداد رشته‌های نمایشی و عروسکی، این همه افراد با تجربه و پخته و این همه فکرهای ناب چندین و چند برابر جمعیت کل جهان، فقط کافی است بخواهیم و دل بکار دهیم. فقط کافی است سر کیسه را کمی شل کنیم، کمی کتاب بخوانیم چند تا فیلم خوب نگاه کنیم چند تا جلسه پر بار برگزار کنیم و بعد قلم و کاغذ برداریم و طرح بنویسیم. البته اگر بزرگترهای بالا دست هم بخواهند همه اینها شدنی است. .../ خبرگزارى مهر
ویدیو : گلایه‌های نگار استخر