چرا «مهراوه شریفی‌نیا» همه جا حضور دارد؟ : چرا «مهراوه شریفی‌نیا» همه ...
چرا «مهراوه شریفی‌نیا» همه جا حضور دارد؟
مهراوه شریفی‌نیا متولد فروردین 1360 در تهران است، وی دیپلم ریاضی‌فیزیک دارد،اما در رشته موسیقی در دانشگاه هنر مدرك كارشناسی خود را گرفته، شریفی‌نیا تاكنون در سه مدیوم سینما، تئاتر و تلویزیون نقش‌های زیادی را ایفا كرده است.
با مرزبندی و تفکیک بازی در عرصه‌های سینما، تئاتر و تلویزیون مخالف است. بازیگری گزیده کار که در انتخاب‌هایش به یک اصل ساده اما مهم توجه دارد؛ احساس درونی خود نسبت به نقش و قصه. وی معتقد است بازیگر باید دغدغه حرف زدن داشته و تا زمانی که به درک و فهم عمیقی از نقش خود نرسیده باشد، نمی‌تواند آن را به درستی ایفا کند. مهراوه شریفی‌نیا متولد فروردین 1360 در تهران است، وی دیپلم ریاضی‌فیزیک دارد،اما در رشته موسیقی در دانشگاه هنر مدرك كارشناسی خود را گرفته، شریفی‌نیا تاكنون در سه مدیوم سینما، تئاتر و تلویزیون نقش‌های زیادی را ایفا كرده است.
بازیگر مجموعه‌های تلویزیونی «ساعت شنی»، «روز حسرت»، «آشپزباشی»، «خداحافظ بچه» و فیلم‌های سینمایی «دزد عروسک‌ها»، «زیر پوست شهر»، «به من نگاه کن»،«یک عاشقانه ساده» و ... از ملاک‌های خود در انتخاب نقش، ویژگی‌های سه مدیوم سینما، تئاتر و تلویزیون و کیفیت بازی در هر یک می‌گوید.
به نظر می‌رسد این روزها مرزبندی که در گذشته به واسطه بازی بازیگران در حوزه‌های تئاتر، سینما و تلویزیون وجود داشت، تا حدود زیادی کمرنگ شده است. نظرتان چیست؟
اساسا من با این مرزبندی مخالفم. به نظرم اگر شرایط مهیا باشد، بسیار مطلوب است که بازیگران در هر سه حوزه فعالیت کنند. کارم را از کودکی با تئاتر شروع کردم ولی در تلویزیون و سینما حضور جدی‌تری داشته‌ام. به نظرم حتی می‌توان رسانه‌های تصویری را هم به عنوان مدیوم چهارمی برای فعالیت بازیگران در نظر گرفت. در عین حال که کلیت و ذات بازیگری در همه این رسانه‌ها یکسان است، اما هریک ریزه‌کاری‌های خاص خود را دارد.
اما اگر همزمان در همه مدیوم‌ها نقش و موقعیتی پیشنهاد شود که شرایط و ویژگی‌های آن با معیارهای شما برای انتخاب نقش منطبق باشد، کدام مدیوم را برای بازی ترجیح می‌دهید؟
حالتی که بیان می‌کنید در واقع مدینه فاضله است و امری محال به نظر می‌رسد. اینکه همزمان هم در تئاتر، هم تلویزیون و هم سینما و رسانه پیشنهاد کاملی ارائه شود خیلی دور از ذهن است. معتقدم وقتی در یک کار بازیگر نقش و فیلمنامه پیشنهادی را دوست داشته باشد، می‌توان گفت که شرایط خوبی برای بازی فراهم است. برای من مدیوم تعیین کننده نیست. فیلمنامه و نقش مهم‌تر هستند اما اینکه تا به حال موقعیت هایی همزمان در تلویزیون، سینما و تئاتر پیش آمده که از همه نظر مطابق با ایده‌آل‌ها باشد، حداقل برای من اتفاق نیفتاده است و واقعا نمی‌دانم در آن موقعیت چه انتخابی خواهم داشت و کدام رسانه انتخاب من است.
فکر می‌‌كنم درباره دیگر بازیگران هم این مسئله صدق کند. این آرزو را هم دارم که شرایطی به وجود بیاید که همه بازیگران بتوانند فرصت حضور در کارهای مطلوب را تجربه کنند. زیرا به شخصه تمایل دارم فرهنگ و هنر کشورم همیشه در حال پیشرفت و حرکت به جلو باشد و تلاش می‌‌كنم تا سهم خودم را هم در حد توان در این زمینه ایفا کنم. اما مگر توان من تا چه حد است؟ بنابراین همه مسئولین و افراد تاثیرگذار هم باید سعی و توان خود را برای به وجود آمدن این شرایط به کار بگیرند.
فکر می‌کنید این حالت بیشتر در کدام عرصه حاکم است؟
به نظرم کار خوب، کار خوب است و بستگی به یک رسانه خاص ندارد. برای مثال سال گذشته در فیلم سینمایی «قصه‌ها» به کارگردانی خانم بنی‌اعتماد این حالت برای من پیش آمد که من هم قصه و هم شرایط و عوامل فیلم را دوست داشتم و تمام تلاش خود را کردم که برای بازی در این کار هماهنگی‌های لازم را انجام دهم. زیرا این شرایط به ندرت و چند سال یک بار برای یک بازیگر به وجود می‌آید. بنابراین همیشه سعی می‌کنم از میان پیشنهادهای موجود، بهترین آن را انتخاب کنم. تا حالا هم به خاطر پول یا هر مسئله دیگری سر یک کار حاضر نشده‌ام. بهترین انتخاب هم بسته به موقعیتی که در آن قرار دارم، تعریف می‌شود. برای مثال ممکن است احساس کنم مدتی است از تلویزیون دور هستم و تمایل دارم با بازی در یک سریال مناسبتی ماه رمضان بار دیگر در این رسانه حضور داشته باشم.
من باکس پخش ماه رمضان را می‌پسندم و می‌دانم که مخاطبان زیادی دارد. می‌توانم بازخورد بینندگان را دریافت کنم و دست کم خستگی کار به تنم باقی نمی‌ماند. اگر در این شرایط چنین پیشنهادی صورت بگیرد، برایم در اولویت خواهد بود. همان‌طور که درباره سریال «خداحافظ بچه» این شرایط پیش آمد. اما بعد از بازی در این مجموعه دیگر تمایل به حضور در سریال را نداشتم. چون هم کمی‌خسته بودم وهم دلم نمی‌خواست حضور مداومی‌در تلویزیون داشته باشم. پیشنهادهای دیگر هم با سلیقه من همخوان نبود.
به همین دلیل در نمایش ترن حضور پیدا کردید؟
بله. زمانی که مشغول بازی در مجموعه خداحافظ بچه بودم، نیما دهقان با من تماس گرفت و پیشنهاد بازی در نمایش «ترن» را مطرح کرد و گفت که فضای کار شبیه نمایش «خنکای ختم خاطره» است، من هم آن نمایش را بسیار دوست داشتم و بلافاصله قول همکاری دادم. حدود یک ماه بعد متن را فرستادند، مطالعه کردم و از قصه بسیار خوشم آمد و بعد از شش، هفت سال دوری از این حوزه با یک کار خوب، دوباره به تئاتر برگشتم. وقتی همه عوامل خوب هستند و نقش هم برایت جذابیت دارد فرقی نمی‌کند در کدام مدیوم بازی کنی و می‌توانی مطمئن باشی که آن اتفاق خوبی که منتظرش هستی برایت رخ می‌دهد.
اما به هر حال انتخاب‌های خود بازیگر هم در ایجاد شرایط مطلوب بازی تاثیر زیادی دارد. زیرا او خواسته یا ناخواسته از یک رویه در انتخاب‌های خود پیروی می‌‌كند؟
قطعا همین طور است. من به متفاوت بودن نقش فکر نمی‌کنم. بلکه به خوب بودن کل مجموعه و جذاب بودن نقش فکر می‌کنم. رویه من این است که به خاطر پول یا چیزهای دیگر سر کاری حاضر نشوم و فقط کاری را قبول کنم که برایم جذابیت دارد و به اصطلاح به دلم می‌نشیند. حتی اصلا به تکراری یا غیرتکراری بودن آن نقش هم فکر نمی‌کنم. برای مثال شاید اگر مشابه کاراکتر «مهشید» در «ساعت شنی» و یا نقش «فریده» در مجموعه «روز حسرت» بیست بار دیگر هم پیشنهاد شود، باز هم آن را بازی کنم. البته ممکن است دیگر نخواهم برخی از ویژگی‌های آنها مثل دغدغه بچه داشتن تکرار شود. اما نقش به قدری خوب نوشته شده که حاضرم چند بار دیگر در آن نقش بازی کنم و اشکالی در این اتفاق نمی‌بینم. بنابراین توجه می‌کنم سر کاری که به نظرم مطلوب نیست، حاضر نشوم.
حتی ممکن است یک اثر خوب هم باشد اما دست کم در آن زمان دغدغه من محسوب نشود. در واقع به شعور و احساس خودم احترام می‌گذارم و بعد کارهایی که آنها را درک می‌‌كنم و کاملا می فهمم، انتخاب می‌‌كنم. یعنی نقشی که وقتی در آن قرار می‌گیرم، با دل و جان آن را حس کنم. البته ممکن است گاهی بازیگر مجبور شود به خاطر یکسری صلاحدید‌ها یا نیازهای مالی دست به انتخاب بزند که خوشبختانه من در این شرایط قرار ندارم و این امکان برایم وجود دارد که حتی چند ماه از فضای تصویر فاصله گرفته و در این مدت تمرکز و توان خود را در عرصه تئاتر به کار بگیرم و از تک تک لحظه های حضورم در یک نمایش لذت ببرم. در صورتی که شاید در همین بازه زمانی می‌شد در کارهایی حضور داشته باشم که بازده مالی بهتری را به‌دنبال داشته باشد. معتقدم بچه‌های تئاتر دغدغه هنر و حرف زدن دارند.
ممکن است گاهی در تلویزیون به خاطر دیده شدن یا بحث درآمد آن کار کنی. اما تئاتر از طرفی درآمد چندانی ندارد و از طرفی هم بازی بازیگر در مقایسه با تلویزیون در آن چندان دیده نمی‌شود. به همین دلیل بازیگران در این عرصه باید انگیزه دیگری برای فعالیت داشته باشند و این انگیزه همان دغدغه آنهاست. برای بازیگران تئاتر مهم است که چه می‌خواهند بگویند و به همین دلیل هنوز عرصه نمایش به شهرت و پول آلوده نشده است. تئاتر عرصه فرهیختگی است و تعداد کارهای نامطلوب در آن کمتر است. همچنین در تئاتر می‌توان خلاقیت بیشتری داشت و این خلاقیت را به معرض نمایش گذاشت.
البته باید این نکته را هم در نظر گرفت که تلویزیون برد وسیع‌تر و مخاطبان گسترده‌تری دارد و شاید همین مسئله است که گاهی برخی بازیگران را وسوسه می‌‌كند که فعالیت های خود را بیشتر به بازی در عرصه تلویزیون معطوف کنند؟
به نظر من این مسئله هیچ اشکالی ندارد. بازی در هر سه مدیوم تلویزیون، سینما و تئاتر برای من جذابیت دارد. به نظر من تلویزیون رسانه بسیار تاثیر‌گذاری است و چه بهتر که ما با تمام وجود برای ارتقای سطح هنر در این رسانه تلاش کنیم.
آیا به این مسئله توجه دارید که هر چند وقت یکبار در یک مجموعه تلویزیونی بازی کنید تا تعاملتان با مخاطب همچنان حفظ شود؟
بله و فکر می‌‌كنم که این اتفاق باید بیفتد. من سعی می‌‌كنم هر دو سال یکبار در یک مجموعه تلویزیونی بازی کنم و اگر دقت کنید در مجموعه های ساعت شنی، روز حسرت، آشپزباشی و خداحافظ بچه هم این اتفاق افتاد.
بازی شما در تله فیلم‌ها کمتر به چشم می‌خورد. علت خاصی دارد؟
بعد از سال 86 که در دو تله فیلم «کابوس» و «اگر باران ببارد» به کارگردانی سیروس مقدم و روح‌الله حجازی بازی کردم تاکنون در این حوزه بازی نکرده‌ام. متاسفانه به دلیل اینکه تله فیلم‌ها در مدت زمان کم و با بودجه محدودتری ساخته می‌شوند، پشت صحنه‌ای با انرژی ندارد و شتاب در کار ،گاهی باعث می‌شود که انرژی زیادی صرف ساخت تله فیلم نشود.
در حالی که تمایل دارم همان انرژی‌ای را كه در یک تله فیلم صرف می‌کنم برای بازی در یک فیلم سینمایی یا سریال صرف كنم. بنابراین ترجیح می‌دهم کمتر در این بخش حضور داشته باشم مگر اینکه کارگردان و مجموعه‌ای در ساخت آن همکاری کنند که کیفیت و نتیجه کار برایشان مهم باشد. مثل هردو تله فیلمی‌‌كه در سال 86 کار کردم و بسیار دوستشان دارم.
آیا کاری آماده اکران یا در نوبت پخش دارید؟
بله. در چهار فیلم سینمایی «یک عاشقانه ساده» سامان مقدم، «پشت در خبری نیست» شبنم عرفی‌نژاد، «یک سطر واقعیت» به کارگردانی علی وزیریان و «قصه‌ها» از رخشان بنی‌اعتماد بازی کرده‌ام که در نوبت اکران قرار دارند. به امید خدا با فیلم سینمایی «پدرم حاج محمود» محمدرضا ورزی هم در جشنواره فجر حضورخواهم داشت..../تهران امروز
ویدیو : چرا «مهراوه شریفی‌نیا» همه جا حضور دارد؟