پاکسازی کامل زندان‌ها ازایدز ممکن نیست :       تصورش را بکن به یک دلیل از ...

 

 

 

تصورش را بکن به یک دلیل از هزاران دلیل ممکنه دستگیر شوی و به بازداشتگاه و ازآنجا روانه زندان (ندامتگاه) شوی. در چند روزی که مهمان بیماران پرخطر با رفتارهای مخاطره آمیز هستی مجبور به استفاده از تیغ و یا یکی از وسایل شخصی این عزیزان دربند بشوی، ایدز بگیری و با اثبات بی گناهیت پیش خانواده برگردی، با قدم نهادن درراهی که بازگشتی برایش متصور نیست : جاده بن بست ایدز !

آری به همین سادگی در شکایت از وضع موجود هم نمی توانی مقصری برای این سرنوشت تلخ پیدا کنی چون کشور ما التزام به پروتکل های بهداشت جهانی ( who ) دارد وامکان پایش وغربالگری کامل بیماران ایدزی درندامتگاههای کشور وجود ندارد.

گرچه پروژه صندوق جهانی مبارزه با ایدز،سل و مالاریا به منظور افزایش منابع جهت کنترل این ۳ بیماری در سراسر جهان و هدایت این منابع به حوزه های نیازمند تلاش می کنداما همکاری بین بخشهای دولتی، (سمنها) جامعه مدنی و دستگاههای مسؤول در نظام سلامت می تواند تا حد زیادی آلام جوامع متأثر از این بیماریها را کاهش دهد.

سازمان زندانها و اقدامات امنیتی به عنوان نهاد بین بخشی و مسؤول کاهش آسیب درمیان جامعه هدف به همت انجمن ارتقای بهداشت روان (گرامیداشت دکترداوود شاه محمدی) برای بررسی آسیبهای موجود در زندانها وحل آن همایشی برگزار کرده تا در این زمینه مشکل مددجویان مبتلا را رفع نماید.

گفتگوی گزارشگر ما با دکتر شهبازی، مدیر اجرایی پروژه صندوق جهانی مبارزه با ایدز،سل و مالاریا که در حاشیه همایش کارگاههای آموزشی متصدیان صندوق جهانی مبارزه با ایدز،سل و مالاریا در ندامتگاهها که به همت مرکز تحقیقاتی« ابر» برگزار شده، تقدیم خوانندگان می شود:

● آقای دکتر شهبازی! این درست است که در حال حاضربه علت همکاری نکردن مددجویان امکان پاکسازی کامل زندانها از بیماری ایدز وجود ندارد؟ و چرا؟

▪ بله درست است، به دلیل التزام به پروتکل های بهداشت جهانی ( who ) امکان پایش وغربالگری کامل بیماران ایدزی درندامتگاههای کشور وجود ندارداما تلاشهایمان را در این زمینه ادامه می دهیم چون این پروتکلها اجباری بودن دریافت آزمایش را منع می کنند.

● آیا تاکنون برای دایر کردن مرکز نظارت رفتاری در ندامتگاهها کاری صورت گرفته است؟

▪ بله، هم مراکز نظارت رفتاری تأسیس شده وهم با زندانی و اعضای خانواده شان و افرادی که دراین فرآیند در معرض خطر و یا در معرض احتمال بالای خطر ایدز قرار دارند توسط همیاران آموزشی« HIV / AIDS » تماس برقرارمی شود.

● آیامراکز آزمایش و مشاوره داوطلبانه که توسط وزارت بهداشت وبا پشتیبانی سازمان جهانی بهداشت تأسیس شده در این رابطه با مددجویان شما همکاری دارند؟

▪ در این راه از حمایتها و تلاشهای همه دستگاهها استفاده می شود وتاکنون هم نهادهای دولتی و هم (سمن) ها با ما همکاری متعهدانه و خوبی داشته اند.

● آیا در بحث معتادان در بند نیز این حمایتها مداومت دارد؟

▪ درست است این مشارکت بویژه در مرحله درمان وهمچنین در زمینه کاهش خطر سرایت « HIV » در میان معتادان و قرار دادن کلیه افراد داوطلب تحت درمان متادون اجرایی شده است، البته فازهای بعدی این پروژه با توجه به تزریق مالی و بودجه ای صورت گرفته هم ادامه خواهدداشت.

● آقای دکتر! به موضوع آموزش خانواده ها اشاره شد، آیا برای خانواده های مددجویان برنامه خاصی دارید (در بحث ملاقات همسران و...)؟

▪ هرچه مخاطرات بهداشتی افزایش یابد به ناچار رسیدگی ها هم کمتر می شود، به همین دلیل باید برای رفع مشکل چاره جویی نمود که در این راستا ایجاد اتاقهای خانوادگی و مکان ملاقات محارم در کلیه ندامتگاهها اجرایی شده و بازخورد خوبی هم داشته است که این کار می تواند تا حد زیادی از رفتارهای پرخطراین افراد در محیط زندان جلوگیری نماید.

● آیا ازکلینیک های مثلثی، نظام سلامت و نیز درمان نگه دارنده معتادان (متادون درمانی)،در این رابطه بهره گیری شده است؟

▪ توسعه کلینیک های مثلثی، درمان نگه دارنده (متادون درمانی)، راه اندازی تلفن های مشاوره گویا و شبانه روزی، توزیع مواد ضد عفونی و تیغهای یک بار مصرف، توسعه اتاقهای دیدار شرعی ونیز تأسیس آزمایشگاه های مجهز برای زندانهای بالای هزار نفر، اصلاح تغذیه زندانیان و... از جمله فعالیتهای مثبت انجام شده در ۶ سال اخیراست .

● درباره بودجه فعالیتهایتان توضیح دهید.

▪ بودجه این صندوق کمتر از ۸ درصد بودجه اختصاص یافته توسط دولت در بحث ایدز است، گرچه این رقم، رقم چندان چشم گیری نیست اما تبادلات ما با سازمان بهداشت جهانی، حرکت ما را به سمت استاندارد سازی خدمات در زندانها تسریع می کند وتا کنون توانسته ایم در ۳ پروژه مهم، اعتباراتی به میزان ۷۷ میلیون دلار از سازمان بهداشت جهانی دریافت کنیم.

● پروژه های مورد اشاره و مصوب در راستای چه اهدافی عملیاتی می شود؟

▪ سازمان ملل متحد از سال ۲۰۰۱ تا کنون برای جلوگیری از بیماریهای ایدز و سل بودجه هایی را به کشورهای در حال توسعه از جمله ایران اختصاص داده که این بودجه طی پروژه هایی در اختیار برخی از سازمانها و دستگاه های کشور قرار گرفته است و در محورهای سه گانه ایدز، سل ومالاریا پروژه ها کلید خورده اند.

● آیا کمیته کشوری مبارزه با ایدز و مرکز مراقبت از بیماریهای وزارت بهداشت هم بر نحوه هزینه کرد بودجه صندوق جهانی نظارت دارند؟

▪ درست است، در این زمینه کمیته ای متشکل از وزارتخانه های بهداشت، کشور،آموزش و پرورش و امور خارجه و سازمانهای بهزیستی و زندانهای کل کشور در خصوص این بودجه تصمیم گیری می کنند و پشتیبان ما در فرآیند مقابله با این معضلات هستند.

● در حال حاضر چه تعداد بیمار و مددجوی مبتلا به ایدز در ندامتگاههای کشور وجود دارد؟

▪ خوشبختانه ما در وضعیت کاهش جمعیت مبتلایان به ایدز قرار داریم و در سالهای اخیر آمار زندانیان مبتلا به ایدز در کشور از ۳/۸ به کمتر از ۲ درصد رسیده است و همزمان با کاهش آمار زندانیان مبتلا به ایدز، در بخش بیماری سل نیز درزندانهای کشور تحولاتی ایجاد شده است .

● با توجه به شیوع سریع سل در میان جامعه های بسته، آیا طرح خاصی در این رابطه در ندامتگاهها اجرا شده است؟

▪ هم اکنون علاوه بر برنامه های جاری دولت و قوه قضاییه در زندانها،چون میکروب بیماری سل از طریق تنفس قابل سرایت است باید زندانیان مبتلا به سل شناسایی و تفکیک شده وحداقل به مدت ۲ تا ۳ هفته در اتاق ایزوله نگهداری شوند و پس از آن نیز درمان آنها تا ۶ ماه پیگیری شود، طرحهای مؤثری را در حال اجرا داریم.

● لطفا به طور مشخص تعدادی از این طرحها را نام ببرید.

▪ در کل تصمیم مسؤولان نظام سلامت و ندامتگاهها بر تأمین و حفظ سلامت اعضای جامعه هدف است به همین دلیل با کمک صندوق جهانی هم راستا با کاهش آمار زندانیان مبتلا به ایدز در بخش بیماری سل نیز در ۳ زندان خراسان رضوی (زندان مرکزی مشهد، چناران و تربت حیدریه) اقدامهای قرنطینه و اتاق ایزوله برای افراد مبتلا راه اندازی شده است .

محمد رضایی

 

 

 

ویدیو : پاکسازی کامل زندان‌ها ازایدز ممکن نیست