درباره فیلم «۹» : پر زرق و برق صمیمی : راب مارشال به عنوان کارگردان ...
راب مارشال به عنوان کارگردان پروژه‌های بزرگ و موزیکال‌های پر آب و تاب شناخته شده است. هر سه اثرش تابه‌حال، یعنی شیکاگو، خاطرات گیشا و همین ۹، چنین حال و هوایی دارد. با شیکاگو او موفق شد برای این ژانر فراموش شده موزیکال، جایزه اسکار بهترین فیلم را کسب کند و خاطرات گیشا، یک پیروزی از نوع اسپیلبرگی‌اش در زمینه ساخت درام‌های زرق و برق دار احساساتی بود. (خود اسپیلبرگ هم در این فیلم در نقش تهیه کننده اجرایی ظاهر شده بود) و حالا ۹، قرار است هر دوی اینها با هم باشد. یک موزیکال احساساتی که اقتباسی است از نمایش برادوی به همین اسم که خود این نمایشنامه، از فیلم فوق معروف هشت و نیم ساخته فدریکو فلینی الهام گرفته است: داستان یک فیلمساز میانه سال که خود را در میان خیال زن‌های زندگی و رویاهایش اسیر می‌یابد در شرایطی که به یک جور بحران خلاقیت دچار شده و نمی‌داند از این میانه چطور فیلمنامه کار بعدی‌اش را بیرون بکشد.
مارشال اما در این فیلم تقریبا شکست خورده («۹»، نه فروخت و نه در فصل جایزه‌ها نصیبی برد) مهارت‌های همیشگی‌اش را در حد و اندازه‌های خودش به کار می برد. هم توانایی‌اش در ساخت صحنه‌های موزیکال و هم قابلیت‌هایش در داستان‌گویی را. یعنی در زرق و برق پروژه با آن ستارگان مشهور و صحنه پردازی‌های عظیم سکانس‌های موزیکال و ابهت منبع اقتباس، یعنی هشت و نیم فلینی، گم نمی‌شود و داستان تنهایی و سترونی کارگردان میانه‌سال را با صمیمیت خاصی روایت می‌کند، انگار نیازی به پیچیدگی‌گویی‌های معمول برای پرت کردن ذهن تماشاگر ندارد.
ضمن اینکه درک درست‌اش از ریتم و موسیقی باعث شده که صحنه‌های معمولی فیلم هم ارزش و تاثیری هم‌‌پای نامبرهای موزیکالش پیدا کنند. این وسط دانیل دی لوئیس در نقش هنرمند سرگشته، برگ برنده فیلمساز است. شاید دی لوئیس حضورهای بهتر از این هم بر پرده داشته (به هر حال او یکی از بزرگ‌ترین بازیگران سینمای معاصر است) اما هیچ وقت به اندازه نقشش در ۹، دوست داشتنی و صمیمی نبوده و گروه بازیگران زن فیلم، مجموعه‌ای از مهم‌ترین استعدادهای سینمای روز دنیا را تشکیل می‌دهند. از نیکول کیدمن گرفته تا ماریو کوتیارد و پنه‌لوپه کروز. ضمن اینکه برای نقش‌شان عالی انتخاب شده‌اند.
کیدمن در نقش الهه الهام و کوتیارد در نقش همسر - مادر. حضور سوفیا لورن به نقش مادر دی‌لوئیس هم نه فقط به دلیل قابلیت‌های بازیگری که یک‌جور ادای دین به سینمای پر از رنگ و جذابیت و شور و احساس ایتالیا در طول چند دهه است. (در این باره می‌توانید مراجعه کنید به کتاب «ساخت ایتالیا» تالیف حسن حسینی - انتشارات روزنه کار که در نمایشگاه کتاب امسال عرضه شده و اطلاعاتی دسته اول درباره بخش عامه‌پسند این سینما ارائه می‌دهد. سینمایی که در برابر آثار مولفان بزرگ سینمای این کشور از قبیل همین آقای فلینی و آنتونیونی و روسلینی و ویسکونتی ناشناخته مانده، اما هر روز منبع الهام و لذت فیلمسازان معاصر فراوانی می‌شود.)
شعار تبلیغاتی فیلم مارشال اصلا این است: ایتالیایی باشید. به اینها اضافه کنید مد‌های جذاب و پرشکوه دهه ۱۹۶۰را. زمانه‌ای که داستان فیلم در آن رخ می‌دهد و در عینک و کت و شلوار دی‌لوئیس متجلی است. دی‌لوئیس با تمام بدن‌اش بازی می‌کند و این لباس‌ها تبدیل به بخشی از جلوه و حضور خودنمایانه‌اش در برابر دوربین می‌شوند. ۹، فیلم پر خرج صمیمی و کوچکی است. آثار پر آب و تاب پر ستاره، معمولا از چنین امتیازاتی بی‌بهره می‌مانند..../ یادداشت : روزنامه تهران امروز
ویدیو : درباره فیلم «۹» : پر زرق و برق صمیمی