این روزهای آزاده صمدی : آزاده صمدی دانش‌آموخته رشته تئاتر از دانشگاه سوره است. ...
این روزها مشغول چه کاری هستید؟
فعلا که مشغول استراحت هستم و پیشنهادهایی را که برای بازی دارم بررسی می کنم. هر چند از این میان، پیشنهاد بازی در یک نمایش من را به فکر فرو برده است، چرا که متنی بسیار قوی دارد. اگر مشکل خاصی رخ ندهد به احتمال زیاد بعد از عید در تمرینات اثر حضور پیدا می‌کنم.
ظاهرا حضور در تئاتر در قیاس با گذشته برایتان جدی شده است، در این مدت تمرکزتان بر این حوزه بیشتر بوده؟
برای من واقعا رسانه‌ای که در آن فعالیت می‌کنم اهمیتی ندارد، آن چیزی که برایم اهمیت دارد فیلمنامه و نقش خوب است.حال در این یک سال اخیر شرایط به گونه‌ای رقم خورد که بیشتر در تئاتر حضور پیدا کنم. امسال در این حوزه خیلی پرکار بودم و تصمیم دارم همین‌طور ادامه بدهم.
اگر اشتباه نکنم بازیگری را با تئاتر شروع کردید و فارغ‌التحصیل این رشته اید؟
بله در دانشگاه تئاتر خوانده‌ام و بازیگری را از تئاتر شروع کردم. اولین کاری هم که در آن حضور داشتم نمایش «بی‌شیر و شکر» حمید امجد بود. شاید به همین خاطر هم هست که وابستگی زیادی به تئاتر دارم و دوست دارم در این حوزه نقش آفرینی کنم.
شما بازیگر کم کاری هستید و معمولا بین کارهایتان فاصله‌های طولانی می‌اندازید، علت این وقفه‌های طولانی چیست؟
این سوالی است که بسیاری از من می‌پرسند؛ واقعیت این است دوست ندارم به خاطر دیده شدن در هر کاری حضور پیدا کنم. اولویتم برای پذیرش یک نقش، جذاب بودن آن است و حاضرم برای بازی در یک نقش خوب زمان زیادی صرف کنم حتی اگر این زمان باعث فراموشی‌ام شود. اگر یک بازیگر به اصولی که در آن کار می‌کند پایبند باشد و خودش را دست پایین نگیرد، حتی با گذشت سال‌ها هم وقتی در یک نقش خوب حاضر شود،می‌درخشد و می‌تواند توجهات را به سمت خودش جلب کند و جبران سال‌های غیبت و کم کاری‌اش را بکند.
اما بازیگری حرفه شماست، این دوری منجر نمی‌شود از این حرفه دور بیفتید؟
دوری‌ام از بازیگری به این معنا نیست زندگی‌ام را از آن منفک کنم. در زمانی که بازی نمی‌کنم زندگی یک بازیگر حرفه‌ای را دارم. تمرین می‌کنم، کتاب می‌خوانم، فیلم می‌بینم و به نوعی همیشه در حالت آماده‌باش برای شروع کار جدید هستم. دلم نمی‌خواهد وقتی برای نقشی انتخاب می‌شوم تازه بروم خودم را آماده کنم. از زمان استراحت و بیکاری‌ام به شدت لذت می‌برم. چیزی که برایم سخت است و اذیت می‌کند کار مدوام است. احتیاج به این زمان‌های استراحت و بیکاری دارم تا ظرف درونم پر شود. چون اگر چنین وقتی برای خودم صرف نکنم، حس می‌کنم از ظرف درونم کم می‌شود.
شما فعالیتتان را از تلویزیون شروع کردید و بعد به سینما رفتید، اما در سال‌های اخیر حضورتان در تلویزیون پررنگ‌تر شده است. حضور داشتن در این عرصه برای به دست آوردن مخاطبان بیشتر است؟
هیچ‌وقت به این موضوع از زوایه‌ای که شما اشاره می‌کنید نگاه نکردم. در این‌که تلویزیون یک رسانه همه‌گیر است و از طیف بیشتری از مخاطب در قیاس با سینما برخوردار است تردیدی وجود ندارد. اما هیچ وقت دنبال افزایش مخاطبانم از طریق تلویزیون نبودم. اگر این موضوع برایم اهمیت داشت قطعا حضورم را در این رسانه پررنگ‌تر می‌کردم. همیشه دغدغه بازی در نقش‌های متفاوت را دارم و حاضرم تاوان این علاقه‌ام را با کم‌کاری بپردازم. اگر بازی در نقشی را قبول می‌کنم حتما در آن چیزی وجود دارد که ترغیبم می‌کند. ممکن است این میل به ترغیب شدن بلافاصله بعد از بازی در یک سریال تلویزیونی در من ایجاد شود یا این‌که 10 سال طول بکشد. این طور نیست برای آن برنامه‌ریزی کنم و بگویم مثلا سه سال یک‌بار در این رسانه به خاطر دیده شدن بیشتر حضور پیدا می‌کنم.
هر بازیگری بخشی از خودش را در نقش‌هایش خرج می‌کند و انتخاب او برای یک نقش برگفته از فیزیک، چهره و صدایش است.به همین دلیل نشانه‌هایی از خود واقعیاش ممکن است در نقش هایش دیده شود. اما فارغ از این موضوع همیشه سعی می‌کنم در نقش‌هایی که به من پیشنهاد می‌شود به نوعی قالب‌های کلیشه‌ای را بشکنم و موقعیت‌های متفاوتی را تجربه کنم
شما معمولا در ایفای نقش‌های تلویزیونی جسورتر عمل می‌کنید و از کلیشه‌های رایج در چنین نقش‌های فاصله می‌گیرید؟
هر بازیگری بخشی از خودش را در نقش‌هایش خرج می‌کند و انتخاب او برای یک نقش برگفته از فیزیک، چهره و صدایش است.به همین دلیل نشانه‌هایی از خود واقعیاش ممکن است در نقش هایش دیده شود. اما فارغ از این موضوع همیشه سعی می‌کنم در نقش‌هایی که به من پیشنهاد می‌شود به نوعی قالب‌های کلیشه‌ای را بشکنم و موقعیت‌های متفاوتی را تجربه کنم. متاسفانه در سال‌های اخیر اکثر شخصیت زن سریال‌های تلویزیونی ما شبیه به هم شده و همین موضوع کار را برای بازیگر سخت می‌کند از این قالب تکراری خودش را دور کند و با وجود همه شرایط بازی متفاوتی از خودش ارائه دهد.یکی از شروط متفاوت بازی کردن، فیلمنامه خوب و شخصیت‌پردازی مناسب است.
شما شانس بازی در نقش‌های متفاوتی در سینما داشته‌اید. کمتر کسی است که نقش شما را در فیلم‌های «آفریقا» و «سیزده» فراموش کند؟
حق با شماست. نقشی که در افریقا بازی کردم به دلیل شرایط خاصی که کاراکتر داشت و دچار نوعی روان‌پریشی می‌شد در نوع خودش بسیار جذاب بود و جای کار زیادی داشت. نقش سامی در سیزده را هم بسیار دوست داشتم .دختری که به واسطه دشواری‌هایی که در زندگی‌اش پشت سر گذاشت خودش را جای پسرها جا می‌زند. خیلی وقت‌ها دلم بری نقش سامی تنگ می‌شود.
نکته جالب این است بیشتر این نقش‌ها را در فیلم هومن سیدی بازی کردید؟
بالاخره من و هومن به دلیل زندگی مشترکی که با هم داشتیم، وقت زیادی صرف تماشای فیلم با یکدیگر می‌کردیم و در مورد آثار مختلف، ساعت‌ها با هم حرف می‌زدیم و به نوعی با افکار و توانایی‌های هم آشنایی داشتیم. همین موضوع باعث می‌شد او در آن مقطع تصمیم بگیرد این نقش‌ها را به من بسپارد. اما این قاعده تفاوت را حتی در سایر نقش‌هایم هم لحاظ کردم. نمونه‌اش «طبقه حساس» کمال تبریزی بود.
به عنوان سوال پایانی.خودتان دوست دارید فضای کارگردانی را تجربه کنید؟
اتفاقا نسبت به آن بسیار علاقمند و کنجکاو هستم. نمی‌دانم کی این اتفاق می‌افتد، اما حتما روزی این کار را خواهم کرد. خیلی وقت‌ها وسوسه می‌شوم و فکرهایی به ذهنم می‌رسد. احتمالا از فیلم کوتاه شروع می‌کنم تا خودم را محک بزنم.
اخبار فرهنگی - صبا
ویدیو : این روزهای آزاده صمدی