بامبو بافی در گیلان

چادرشب بافی یکی از صنایع دستی در روستای کندسر کلاچای استان گیلان محسوب می شود. خبرگزاری مهر: چادرشب بافی یکی از صنایع دستی در روستای کندسر کلاچای استان گیلان محسوب می شود. بامبو بافی در گیلان

      صنعت نساجی یكی از هنر صنعتهای اصیل ایرانی است اما شاید نامدارترین شهر در زمینه صنعت نساجی در ایران شهر یزد باشد. چرا كه از گذشته‌های دور ترمه‌ها و پارچه‌های فاخر و دستمالهای زیبای این شهر از جاده ابریشم به تمام جهان فرستاده می‌شده. جایگاه این بافته‌های زیبا در یاد و خاطره نوستالژیك ما و شاید تمام ایران غیر قابل انكار است.اما نساجی سنتی یزد را به صورت عامیانه در یزد شعربافی می‌گوید اما شعربافی چیست؟به مجموع مشاغل نساجی سنتی یزد از قبیل دارایی بافی ـ احرامی‌بافی ـ‌ ترمه بافی بافت دستمالهای سنتی و شال و غیره را كه به وسیله دستگاه سنتی بافندگی بافته می‌شود در یزد شعربافی اطلاق می‌شود.اگر ما امروز شهر یزد را به خاطر خانه‌های گلی و بادگیرهای زیبایش می‌شناسیم قطعاً در گذشته این شهر را به خاطر پارچه‌های زیبا و فاخرش می‌شناختند. شهری كه از شرق تا غرب همه آوازه این را داشتند از هند گرفته تا شمالی‌ترین شهرهای دریای كاسپین از ترمه‌هایی بسیار زیبایی كه برای مردم كشمیربافته می‌شده تا كارخانه‌هایی نساجی كه در شمال ایران ساخته شدند همه وامدار هنر صنعتگران یزدیند.اما چه تعداد كارگاه صنعتگر پارچه باف یا شعرباف در یزد وجود داشته اند كه دامنه هنر خود را از شرق تا غرب جهان پراكنده كرده اند؟شعر بافی سنتی که با دستگاه سنتی پارچه بافی صورت می‌گیرد هم اکنون در یزد منسوخ شده و اکثر صنعتگران با ماشین صنعتی مشغول کار می‌باشند. بر طبق كتیبه و سنگ نوشته قدیمی ...

ارك جنگلی سراوان در ۱۵كیلو متری شهرستان رشت قرار دارد. این جنگل بسیار زیبا همه روزه پذیرای بسیاری از گردشگران به این منطقه می‌باشد...                  

  به دست آوردن رنگ مورد نیاز در رنگرزی:در روش رنگرزی سنتی با توجه به نیاز برای بدست آوردن رنگهای تازه و بدیع در هنر و صنعت مهم فرش و دیگر هنرهای وابسته و گذشتن از سد محدود سه رنگ اصلی( قرمز، زرد، آبی) می توان از مخلوط كردن مواد رنگ طبیعی استفاده كرد كه البته در این امر دانش و تجربه امروزه كاربرد فراوانی دارد. رنگهای اصلی موجود در طبیعت(قرمز، زرد، آبی) با استفاده از رنگدانه های طبیعی پدید می آیند و این سنت و دانش مربوطه با روشهای اجرایی آن از دیر باز پدید آمده و مورد استفاده اهل فن بوده است.رنگ قرمز: در این رابطه برای بدست آوردن رنگ قرمز می توان از قرمز دانه یا روناس بهره گرفت.رنگ زرد: این رنگ از انواع اسپرك، زعفران و برخی مواد دیگر بدست می آید.رنگ آبی: این رنگ بیشتر از نیل حاصل می شود اما برای بدست آوردن رنگهای تركیبی انواع سبزها، بنفشها و یا هر رنگی دیگر از روشهای تركیبی استفاده می شود.رنگ بنفش: برای بدست آوردن این رنگ، خامه پشم را پس از رنگ كردن با روناس یا قرمز دانه قلیایی می كنند.رنگ سبز: در این روش خامه پشم را پس از رنگ كردن با اسپرك یا چوب زرد آن را وارد خم می كنند و با همین روشهای تركیبی می توان نسبت به تهیه كلیه رنگها این عملكرد را انجام داد. همچنین برای بدست آوردن روشنی و سیری رنگ می توان با كنترل عواملی همچون مدت زمان رنگرزی، غلظت رنگ و … به نتیجه دلخواه رسید. مواد رنگزای طبیعی: همان گونه كه قبلاً بیان گردید بسیاری از مواد ...

  چهره‌ شهرها و روستاهای گیلان از نیمه‌ ماه مبارک شعبان دگرون می ‌شود و ‌ مردم به جنب و جوش و تکاپو افتاده و خود را برای استقبال از ماه مبارک رمضان؛ ماه عبادت، ماه پرهیز از گناه، ماه پالوده شدن از دوگانگی و ماه نزدیک شدن به پروردگار آماده می کنند.   چند روز قبل از آغاز ماه رمضان، مردم به نظافت و پاکسازی خانه‌ ها، محله ‌ها، تیمچه ‌ها، بازارها، دکانها، تکیه ‌ها، مساجد و حسینیه ‌ها می ‌پردازند، خانه ‌تکانی، تمیز کردن و تهیه مایحتاج ماه رمضان از دل‌ مشغولیهای این روزهای مردم است. در برخی شهرهای گیلان از جمله رشت، رودسر  ،بندرانزلی و سایر مناطق به پیشواز رفتن ماه رمضان را " پیشاشو" گویند و اکثر مردم پیشواز ماه رمضان را مستحب می ‌دانند و بر انجام این امر مصر هستند. مردم گیلان با رویت هلال ماه مبارک رمضان روزه گرفتن را آغاز می‌ کنند، در برخی از مناطق گیلان معتقدان چند روز قبل از ماه رمضان علاوه بر تمیز کردن مساجد،‌ منازل و شستشوی لباسها و طهارت خود یک شب مانده به ماه رمضان به پیشواز می ‌روند و آخرین روز ماه شعبان‌ المعظم را روزه می‌ گیرند که در اصطلاح محلی "پیشاشو" می ‌گویند.   در ماه مبارک رمضان رسم پسندیده و شایسته ای در بخشهای کوهستانی استان گیلان رواج دارد بدین شکل که بچه های نوجوان خانواده که برای نخستین بار روزه می گیرند از سوی پدر بزرگ یا پدر خانواده مورد تشویق قرار می گیرند.   در مناطق کوهستانی که مردم بیشتر دامدار هستند و زندگی آنها ...

جنگل بامبو در شهر کیوتو (Kyoto) یکی از زیباترین جنگل های طبیعی جهان است. آراشی یاما (Arashiyama) منطقه ای در حومه غربی کیوتو (Kyoto) در ژاپن است که به عنوان یک منطقه تفریحی و یکی از جاذبه های گردشگری ژاپن، نام و آوازه بلندی دارد.به ویژه در فصل شکوفه دهی درختان گیلاس در ژاپن در ماه های فروردین و اردیبهشت و نیز در فصل هزار رنگ پاییز، جنگل بامبوی آراشی یاما به یکی از محل های محبوب گردشگران تبدیل می شود.این جنگل با مساحتی بالغ بر 15 کیلومتر مربع، یکی از گنجینه های ملی ژاپن به شمار می رود.یک مسیر پیاده روی به سمت این جنگل مسحور کننده وجود دارد و تقریباً با نیم ساعت پیاده وری می توان از کیوتو – که زمانی پایتخت ژاپن بوده – به این جنگل رسید.جذابیت این جنگل نه تنها به دلیل درختان بلند و سرسبز بامبو است بلکه به دلیل صدای خاصی است که با وزش باد از بین این درختان به گوش می رسد.ترکیب صدای به هم خوردن ساقه های غول پیکر بامبو و صدای زوزه باد، در کنار رقص نور و سایه یک سمفونی زیبا را به وجود می آورد.مسیرهای پیاده روی که از داخل این جنگل باشکوه عبور می کند، یک فضای خوب و رویایی برای پیاده روی و دوچرخه سواری در اختیار گردشگران و مردم محلی قرار می دهد.در دو طرف این مسیر، ساقه های خشک و قطعات کنده شده بامبو قابل مشاهده است.    جنگل بامبو,جاهای دیدنی ژاپن     جنگل بامبو,جاهای دیدنی ژاپن   جنگل بامبو,جاهای دیدنی ژاپن   جنگل بامبو,جاهای دیدنی ژاپن   جنگل ...

هنر کرباس بافی در ایران مقاله حاضر توسط آقای محمد تقی اثباتی نوشته شده و من آنرا تایپ کرده ام. شایان ذکر است که مطالب این مقاله در برخی موارد مشابه مطالبی است که جناب محمدمهدی اثباتی نوشته و چندی پیش در سایت منتشر شد. باید به آگاهی خوانندگان محترم برسانم که تقریبا این دو مقاله همزمان به دست من رسید و به این ترتیب مستقل از هم توسط نویسندگان آنها تدوین شده است. در مقاله حاضر نیز من عکسهایی متناسب با موضوع درج کرده ام و مطالبی در پاورقی آورده ام که امیدوارم مورد پسند نویسنده محترم و خوانندگان باشد. تذکر این نکته ضروری است که دستگاه موجود در عکس در جزییات کمی با دستگاههای مورد اشاره توسط نویسنده که به زیبایی آنرا ترسیم کرده اند متفاوت است.   این هنر وصنعت را چه کسی به این روستا آورد نمی دانم. این را هم نمی دانم که از چه تاریخ و زمانی پا به این روستا گذاشته است. در مورد اینکه از کجا آمده است نیز هیچ آگاهی ندارم. مرجع و منبعی نیز برای تحقیق نیافتم. اما دریافتم که هنر و صنعتی کهن و ریشه دار است. توجه و نگاهی به کارگاه و ابزار کار این جرات را به آدم می دهد که ادعا و حکم بر قدمت زیاد آن داشته باشد. نکته ی دیگری قابل تامل و تا حدودی تعجب برانگیز است که در روستای همجوار ما یعنی افجه که نسبت به برگجهان مرکزیت بیشتری داشت و دارد این صنعت وجود ندارد یا دست کم آنقدر محدود و نادر است که من نشانی از آن نیافتم. من دو سال از دوران کنجکاوی نوجوانی را ...

در مصاحبه‌های انجام شده با بافندگان اظهار شده است كه بسیار قدیمی است و نسل به نسل دختران از مادرانشان آموخته‌اند.چادر شب بافی به نوعی بافت پارچه محلی گفته می‌شود، كه توسط زنان و دختران مازندرانی و گیلانی بافته می‌شود.   این پارچه از نخ‌های پنبه‌ای، پشم و ابریشمی از سالیان گذشته تاكنون با كاربردهای گوناگون بافته شده است. چادر شب كه در اصطلاح محلی در استان مازندران به آن لاون (lâvan) می‌گویند،   توسط دستگاه چادرشب‌بافی یا پاچال (pâĉâl) و یا پچال (paĉâl) در خانه‌ها بافته می‌شود. نخ‌های مورد استفاده را از دكان‌هایی به نام كنافا بافی (kanafâ-bâfi) تهیه می‌نمایند. كه این نخ‌ها پس از طی مراحل ریسندگی و رنگرزی به‌صورت آماده در این دكان‌ها به فروش گذارده شده است.   چادر شب یا چورشب ĉorŝab یا لاون lâvan از دو جنس پشمی و ابریشمی بافته می‌شد كه نوع ابریشمی آن را دارایی DâRaie نیز می‌گفتند و مخصوص اعیان منطقه بوده است.چادرشب یا یک لاون معمولا از شش تخته كه هر تخته آن ابعادی 5/0×2 متر دارد با طرح‌های ذهنی و بدون استفاده از نقشه یا طرح در رنگ‌های متنوع توسط زنان بافته می‌شود.   دستگاه پاچال توسط مردان ساخته و در مكانی مناسب در منزل نصب می‌شود. پاچال از اجزا زیر تشكیل می‌شود.   عاروس âros: حلقه‌ای است كه از سقف اتاق آویزان است و ورد را نگه داشته است.   ورد vard: دو چوب موازی به اندازه 50 سانتی‌متر كه میان تارها قرار دارد و میان آن با رشته نخ‌های كنفی ...

پَپَن‌بافی، هنری است که از زمان‌های بسیار قدیم در میان اکثر ملت‌های که پیشینه فرهنگی داشته اند، رواج داشته است.   کارت‌بافی درمصر:شواهدی از نخستین کارت‌بافی‌ها در آفریقای شمالی، مصر، اروپای قرون وسطی، آسیا، ایسلند یافت شده است. گرچه کارت‌بافته‌های قدیمی در مصر و اسکاندیناوی کشف شده است، اما تقریبا غیر ممکن است که بگوییم این تکنیک کجا و به وسیله چه کسی اختراع شده است. قدیمی‌ترین کارت‌بافته‌های موجود متعلق به مصرهستند، ( دومین سلسله فراعنه) که با کتان و دیگر الیاف گیاهی، مانند رامی بافته شده است.   باستان‌شناسان اختراع کارت‌بافی را به مصریان در هزاره چهارم ق.م نسبت داده‌اند. نظریات آن‌ها براساس نقوش روی مجسمه‌ها و نقاشی‌های مصری ارایه شده است؛ نقوشی که امروزه غالبا در کارت‌بافی جلوه‌گر می‌شود. عامل دیگر: کمربند رامسس سوم است؛ بافته‌ای عجیب و زیبا که متعلق به حدود 1200 ق.م است. البته آن‌ها هرگز این بافته‌ها را به چشم ندیدند و از روی تصاویر و عکس‌ها به تفسیر و تحلیل آن پرداختند.   کارت‌بافی در آسیا و خاورمیانه:کارت‌بافی در ابتدای پیدایش، در آسیا و خاورمیانه، به‌عنوان پیشه‌ای همگانی متداول بوده. ظاهرا این تکنیک از چین و هند به برمه و دیگر مناطق جنوب شرقی آسیا رخنه کرده است.   کارت‌بافته‌های ژاپنی، به دلیل طرح‌های ساده‌ای که اغلب بر روی ابریشم براق اجرا می‌شوند قابل ملاحظه‌اند. جالب‌ترین کارت‌بافته‌های چینی، نوارهای زبر، خشن و سنگینی هستند ...

  اینجا ایران است. کشوری که تنوع زیستی، بومی و فرهنگی فراوانی دارد و در هر قسمت آن طرح و رنگ و نقشی که بافته مردمان خوب این سرزمین است به آن هویتی زیبا بخشیده است. موج بافی، یکی از صنایع دستی مناطق کردنشین است که بیشتر میان عشایر و کوچ نشینان این مناطق دیده می شود.موج ها پارچه هایی هستند که از پشم گوسفند بافته می شدند و از آنها به عنوان رختخواب پیچ، پتو، پشتی، رویه کرسی، سجاده و گاه برای چادرهای عشایر استفاده می کردند.از موج در ماه های سرد به عنوان روانداز استفاده می شد و قدیم تر ها به عنوان یک پوشش تزئینی روی کرسی ها می انداختند. نقوش تزئینی موج دارای ویژگی های مشابهی است و در محدوده خاصی سیر می کند. طرح های موج که از اصالت و خصوصیات محلی برخوردار است، عبارتند از: پر طاووسی، چهارخانه، سیاه و سفید، تخت قرمز، شمشیری دولتی، حوض، دعا، محراب، چخماق، گل، کله کبکی، شانه، گنجشک، انگور (گل گله)، پروانه، بز کوهی، پرنده، قیچی، درخت و ماهی، ترنج دار گنبدی، برگ بیدی، چشم بلبلی (چشم خروسی)، بتروبند، دو کلکانه و خربزه ای (سیخی بافت). صنعت موج بافی در منطقه کردستان سابقه قابل توجهی دارد و موج بافان اغلب در شهرهای این استان هستند.اگر به سال های نه چندان دور برگردیم، می بینیم بسیاری از مردم این منطقه استفاده از موج در منازل خود را نوعی هنر و خانه داری کدبانو می دانستند.در آن سال ها، موج به عنوان قسمتی از جهیزیه دختران کرد و عشایر محسوب می شد، ولی ...