نامه به زیاد بن ابیه افشای توطئه معاویه نسبت به زیاد: : به زیاد بن ابیهافشای ...

به زیاد بن ابیه افشای توطئه معاویه نسبت به زیاد: اطلاع یافتم که معاویه برای تو نامه‏ای نوشته تا عقل تو را بلغزد، و اراده تو را سست کند، از او بترس که شیطان است، و از پیش رو، و پشت سر، و از راست و چپ به سوی انسان می‏آید تا در حال فراموشی، او را تسلیم خود سازد، و شعور و درکش را برباید، آری ابوسفیان در زمان عمر بن خطاب ادعایی بدون اندیشه و با وسوسه شیطان کرد که نه نسبی را درست می‏کند، و نه کسی با آن سزاوار ارث است، ادعاکننده چونان شتری بیگانه است که در جمع شتران یک گله واردشده تا از آبشخور آب آنان بنوشد که او را از خود ندانند و از جمع خود دور کنند. یا چونان ظرفی که بر پالان مرکبی آویزان پیوسته از این سو بدان سو لرزان باشد. (وقتی زیاد نامه را خواند گفت به پروردگار کعبه سوگند که امام (ع) به آنچه در دل من می‏گذشت گواهی داد تا آنکه معاویه او را به همکاری دعوت کرد. (واغل) حیوانی است که برای نوشیدن آب هجوم می‏آورد اما از شمار گله نیست و همواره دیگر شتران او را به عقب می‏رانند، و (نوط مذبذب) ظرفی است که به مرکب می‏آویزند، که همیشه به این سو و آن سو می‏جهد، و در حال حرکت لرزان است).

( وَ مِنْ کِتابٍ لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ ) إِلى ‏زِیادِ ‏بنِ‏ ‏أَبِیهِ‏ وَ قَدْ بَلَغَهُ أَنَّ ‏مُعاوِیَةَ کَتَبَ إِلَیْهِ یُرِیدُ خَدِیعَتَهُ بِاسْتِلْحاقِهِ: وَ قَدْ عَرَفْتُ أَنَّ ‏مُعاوِیَةَ کَتَبَ إِلَیْکَ ‏یَسْتَزِلّ‏ ‏لُبَّکَ‏، وَ ‏یَسْتَفِلّ‏ ‏غَرْبَکَ‏، فَاحْذَرْهُ، فَإِنَّما هُوَ الشَّیْطانُ: یَأْتِى الْمَرْءَ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ، وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ شِمالِهِ، ‏لِیَقْتَحِمَ‏ ‏غَفْلَتَهُ‏، وَ یَسْتَلِبَ ‏غِرَّتَهُ‏. وَ قَدْ کانَ مِنْ ‏أَبِى‏سُفْیانَ‏ فِى زَمَنِ ‏عُمَرَ ‏بْنِ‏ ‏الْخَطَّابِ‏ ‏فَلْتَةٌ مِنْ حَدِیثِ النَّفْسِ، وَ نَزْغَةٌ مِنْ نَزَغاتِ الشَّیْطانِ، لا یَثْبُتُ بِها نَسَبٌ، وَ لا یُسْتَحَقُّ بِهآ إِرْثٌ. وَ ‏الْمُتَعَلِّقُ‏ ‏بِها ‏کَالْواغِلِ‏ ‏الْمُدَفَّع‏، ‏وَ ‏النَّوْطِ ‏الْمُذَبْذَبِ‏. فَلَمَّا قَرَأَ ‏زِیادٌ الْکِتابَ قالَ: شَهِدَ بِها وَ رَبِّ الْکَعْبَةِ، وَ لَمْ تَزَلْ فِى نَفْسِهِ حَتَّى ادَّعاهُ ‏مُعاوِیَةُ. قالَ السَّید الشَریف: قَوْلُهُ عَلَیْهِ السَّلامُ، الْواغِلُ: هُوَ الَّذِى یَهْجُمُ عَلَى الشَّرْبِ لِیَشْرَبَ مَعَهُمْ وَ لَیْسَ مِنْهُمْ، فَلا یَزالُ مُدَفَّعاً مُحاجَزاً، وَ النَّوْطُ الْمُذَبْذَبُ: هُوَ ما یُناطُ بِرَحْلِ الرّاکِبِ مِنْ قَعْبٍ أَوْ قَدَحٍ أَوْ ما أَشْبَهَ ذلِکَ، فَهُوَ أَبَداً یَتَقَلْقَلُ إِذا حَثَّ ظَهْرَهُ، وَ اسْتَعْجَلَ سَیْرَهُ.

ویدیو : نامه به زیاد بن ابیه افشای توطئه معاویه نسبت به زیاد: