«درود بر سزار»، شوخ و شنگ و قشنگ : «درود بر سزار!» جدیدترین ساخته برادران کوئن ...

«درود بر سزار!» جدیدترین ساخته برادران کوئن چیزی نیست جز یک کمدی سرگرم کننده و هجوآمیز که آدم های عصر طلایی هالیوود را به سخره گرفته است. هفته نامه همشهری جوان - آیدا تدین: «درود بر سزار!» جدیدترین ساخته برادران کوئن چیزی نیست جز یک کمدی سرگرم کننده و هجوآمیز که آدم های عصر طلایی هالیوود را به سخره گرفته است.

«درود بر سزار» حاصل کار دو برادر فیلمساز است که تا به حال چهار بار برنده جایزه اسکار شده اند و شاهکارهایی مثل «جایی برای پیرمردها نیست»، «شجاعت واقعی» و «فارگو» را بر پرده سینما آورده اند. این بار هم طبق سنت همیشگی، جوئل و اتان کوئن خودش دو تا قصه فیلمشان را نوشته اند و کارگردان هم به عهده هر دو نفرشان بوده. درود بر سزار که داستانش در واپسین سال های عصر طلایی هالیوود رخ می دهد. با یک گروه پرستار جشنواره فیلم برلین را افتتاح کرد.
جاش برولین، جورج کلونی، رالف فاینز، جونا هیل، اسکارلت جوهانسون، تیلدار سویینتن و آلدن ارینریک و چنینگ تیم بازیگران اصلی درود بر سزار! هستند.

داستان فیلم یک روز از زندگی مدیر اجرایی یک استودیوی فیلمسازی را نشان می دهد که در کنار هزار و یک مشکل و رسوایی و افتضاح، دست بر قضا بازیگر نقش اصلی فیلمش به گروگان گرفته می شود و ربایندگان طلب 100 هزار دلار پول بی زبان می کنند. ادی منیکس تنها شخصیت واقعی فیلم است که تصویری فیک و دروغین از او می بینید. چرا برادران کوئن تصمیم گرفتند روایتی دروغین از تاریخ هالیوود را به تصویر بکشند؟ اصلا انگ دروغگویی به این دو برادر می چسبد؟ اصلا ادی منیکس که در فساد و کار چاق کنی شهره خاص و عام بود. ربطی به منیکس شرافتمندی که در این فیلم می بینید، دارد؟ شاید هم خود منیکس است که دارد از آن دنیا به ما رودست می زند و قصد دارد خودش را آدم خوبه داستان جلوه بدهد. کسی چه می داند؟



اطلاعات فوری

درود بر سزار (!Hail, Caesar)

•    امتیاز IMDb: 6.6 از 10
•    راتن تومیتوز: 85 درصد
•    کارگردانان: اتان کوئن، جوئل کوئن
•    نویسندگان: اتان کوئن، جوئل کوئن
•    بازیگران: جاش برولین، جورج کلونی، اسکارلت جوهانسن
•    بودجه ساخت: 22 میلیون دلار
•    باکس آفیس جهانی: 63 میلیون دلار
•    ژانر و مدت زمان: کمدی، معمایی- 106 دقیقه
•    تاریخ اکران: پنجم فوریه 2016 (آمریکای شمالی)

واقعیت: از چه حرف می زنیم؟

درود بر سزار! از لحاظ تاریخ نگاری فیلم بسیار مهم و قابل توجهی محسوب می شود. اگر بدون اینکه بدانید ادی منیکس واقعی کی بوده و چه جایگاهی در عصر طلایی هالیوود داشته، می تواند ساخته جدید برادران کوئن را صرفا به چشم یک فیلم سرگرم کننده و برای وقت گذرانی تماشا کنید اما اگر منیکس را بشناسید یا دست کم از آن تیپ مخاطب های کنجکاوی باشید که بلافاصله به موتور جست و جوی گوگل مراجعه می کنند تا چند و چون ماجرا دستشان بیاید، تماشای درود بر سزار! شمار را با تجربه ای متفاوت از هجو تند و تیز بر پرده سینما رو به رو می کند.

منیکس واقعی از سال های دهه 1920 تا دهه 1960 در استودیو عظیم فیلمسازی «مترو گلدوین مایر» (MGM) به عنوان تهیه کننده و مدیر اجرایی فعالیت داشت. شبکه ارتباطات منیکس در سازمان پلیس، رسانه ها و بیمارستان ها به قدری گسترده و پیچیده بود که هر لحظه اراده می کرد، می توانست روی هر اتفاقی سرپوش بگذارد و هرگونه رسوایی احتمالی را لاپوشانی کند؛ شتر دیدی ندیدی! نمونه اش؟ مثلا اعتیاد جودی گارلند، بازیگر نامزد اسکار فیلم های کلاسیکی مثل «جادوگر شهر اُز» و «ستاره ای متولد شده» یا مشکلات اخلاقی گرتاگاربو، ستاره شناس سوئدی سینمای هالیوود که فیلم های کلاسیک معروفی مثل «گرند هتل» و «آنا کارنینا» را در کارنامه خود دارد و حتی زندگی شخصی لوپه به لز، ستاره مکزیکی هالیوود و در نهایت خودکشی او.

زمانی که پاتریشیا داگلاس هفده ساله ادعا کرد در یکی از مهمانی های مترو گلدوین در سال 1937 مورد آزار و اذیت قرار گرفته، منیکس کاری کرد که او هیچ وقت نتواند هیچ گونه اتهامی را در این زمینه رسانه ای کند. منیکس بعدها در این باره گفته بود: «دادیم صداش رو ببُرند» هر چند که منظورش کاملا استعاری بود و طبعا معنایش این نبود که او را کشته اند. داگلاس، 66 سال بعد در مصاحبه ای با مجله «ونیتی فیر» گفت: «آن اتفاق زندگی ام را مطلقا نابود کرد.»

معروف است که منیکس آن قدر قدرت داشت که می توانست صحنه قتل را خودکشی یا تصادف جلوه بدهد. او حتی مظنون به همدستی در ماجرای قتل جورج ریوز، بازیگر نقش سوپرمن 1959 جنازه ریوز در حالی که بر اثر شلیک گلوله جان داده بود، پیدا شد (مقامات مرگ او را خودکشی اعلام کردند). گویا ریوز با همسر دوم منیکس رابطه نامشروع داشته، هر چند چنین نظریه ای هیچ وقت به طور کامل به اثبات نرسید.

در فیلم «هالیوودلند» که سال 2006 روی پرده رفت، بن افلک در نقش ریوز و باب هاسکینز در نقش منیکس ظاهر شدند تا روایتی از داستان مرگ ریوز را به تصویر بکشند.



چرخش واقعیت یا آن روی سکه

اما در عوض در فیلم برادران کوئن، اتفاق دیگری رخ می دهد؛ درود بر سزار! منیکس (با بازی جاش برولین) را آدم خوبی ترسیم کرده؛ یک مرد سرسخت اما عاشق خانواده و دوست داشتنی، با عذاب وجدان یک مسیحی شدیدا معتقد و مومن که حتی کشیش اش به او توصیه می کند در اعترافاتش این قدر سخت نگیرد.

هالیوودی که پیرامون او به تصویر کشیده شده، در فضای کمدی هایی است که همه شخصیت هایش شوخ و شنگ و خوشحال کند و در دنیای باشکوه و آرمانی به سر می برند؛ جایی که هیچ کس به سبب رفتارهای بد دیگران آسیب جدی نمی بیند و کل رسوایی ها در خنده های زیر جلکی و غیبت های بامزه خلاصه می شود.

این مدل کمدی معروف به «اسکروبال/ Screwball» که در دهه 1930 بسیار رایج شد، محصول دوران رکود اقتصادی بزرگ آمریکا و اوضاع نا به سامان روانی مردم در آن زمان بود اما این جور ماله کشی ها و سرپوش گذاشتن بر واقعیت موجود، راست کار شخصیت واقعی منیکس بود. پس می شود این طوری تعبیر کرد که درود بر سزار!، تصویری مبهم و مشکوک و اتفاقا علیه منیکس واقعی ارائه می ده و او را در قالب یک روای غیرقابل اعتماد به تصویر می کشد. درود بر سزار! نه ماجرای دزدیده شدن بازیگر نقش سزار بلکه قصه ادی منیکس است؛ یک موجود دروغگو و متقلب که خودش راوی داستان است که خودش راوی داستان است و تلاش می کند همه چیز را طور دیگری جلوه دهد؛ نسخه ای که منیکس در آن قهرمان داستان است.

آدم ها: بازی با بازیگرهای کلاسیک

ستاره ها سینمایی که منیکس در درود بر سزار! مدیریتشان را برعهده دارد، همگی ساختگی هستند اما اصل و اساسشان با الهام از ستاره های واقعی یا ترکیبی از چندین ستاره سینما در عصر طلایی هالیوود ساخته و پرداخته شده است. از اینجا به بعد وارد دنیای فیلم می شویم، کمربندهایتان را ببندید.

بیر دویتلاک (با بازی جورج کلونی) کسی است که بازی در نقش شخصیت اصلی فیلم درود بر سزار! را بر عهده دارد و ملغمه ای از شخصیت واقعی ستاره های سینمای کلاسیک مانند کرک داگلاس، ریچارد برتن یا کلارک گیبل است. «درود بر سزار: قصه مسیح» فیلمی است که در استودیوی «کپیتول پیکچرز» با مدیریت منیکس در حال فیلمبرداری است و یک جورهایی یادآور فیلم «بن هور» است.

لارنس لارنتس (با بازی رالف فاینز) کارگردان تئاتر انگلستان است که اگر عشق سینمای کلاسیک باشید، حتما فهمیده اید شباهت ظاهری فاینز و اسم شخصیتی که در فیلم بازی کرده، بی برو برگرد اشاره دارد به لارنس الیویه، بازیگر تهیه کننده و کارگردان اهل انگلستان و یکی از استادان آثار شکسپیر که با حضور در فیلم های کلاسیکی مانند «بلندی های بادگیر» و «ربه کا» خوش درخشید.

هوبی دویل (با بازی آلدن ارینریک) یک کابوی آوازخوان است که هوش و استعداد خاصی ندارد و شخصیتش چیزی بین جان وین و کربی گرانت است.

اما برت گرنی (با بازی چننیگ تیتم) کپی برابر اصل جین کلی، بازیگر فیلم های کلاسیک «آواز در باران» و «لنگرها را بکشید» است، با این تفاوت که دیدگاه های سیاسی ضدمکارتی کلی در اینجا به عقاید کمونیستی تمام عیار تغییر کرده است. یک صحنه بسیار مضحک و کاملا خیال پردازانه در فیلم وجود دارد که نشان می دهد او به شوروی سابق پناهنده شده است. در فیلم برادران کوئن، هالیوود واقعا از سوی شبکه ای از کمونیست های وفادار مورد تهدید قرار گرفته است. درود بر سزا! از طرفی با خلق دوباره شخصیت منیکس، او را در قالب مردی پرهیزگار و شرافتمند به تصویر کشیده و از طرف دیگر، بدبینی و پارانوایی تب آلود جوزف مک کارتی را بر پرده سینما به سخره گرفته و تصویری دلقک وار از سیاستمدار معروف آمریکایی ارائه داده است؛ این هم یکی دیگر از برگ های برنده دو برادر در خلق ظرافت و هوشمندی.



رسوایی نه چندان غم انگیز

درود بر سزار با ورود به ماجرای دی آنا موران (با بازی اسکارلت جوهانسون) کیم به حقیقت رسوایی های اخلاقی در هالیوود نزدیک تر می شود. قضیه چی بوده؟ درواقع، قصه موران با الهام از ماجرایی که برای لرتا یانگ، بازیگر برنده اسکار پیش آمده بود، روایت می شود. یانگ آن طور که خودش در یادآوری خاطراتش تعریف کرده در جریان فیلمبرداری «آوای وحش» در سال 1935، توسط کلارک گیبل مورد آزار و اذیت قرار می گیرد. بعد از آن، ماجراهایی پیش می آید که تبعات هولناک تری برای آبروی هر دو بازیگر به همراه داردو این وسط ادی منیکس مثل زورو وارد می شود تا به شیوه خودش فساد و رسوایی بازیگرها را ماستمالی کند.

در فیلم برادران کوئن، شخصیت موران به عنوان زنی قدرتمند و با اعتماد به نفس به تصویر کشیده شده که چندان مشکلی با رسوایی های پیش آمده ندارد اما در واقعیت، یانگ این جوری نبود و قصه غم انگیزتری داشت. حتی نقش منیکس واقعی در لاپوشانی آن ماجرا، به لحاظ اخلاقی بیشتر زیر سوال بود.

حکم نهایی: به سبک الکی خوش ها!

برادران کوئن به شیوه ادی منیکس تصویری متقلبانه و جعلی از کار چاق کن عصر طلایی هالیوود ارائه داده اند و با پنهان کردن تاریک ترین و پست ترین بخش های داستان زندگی او، یک ادی منیکس جعلی و ساختگی را به تصویرکشیده اند که در یک کمدی شوخ و شنگ و خوشحال باعث شادی مخاطب می شود.

با این حال، بدانید و آگاه باشد که هر آنچه روی پرده سینما، صفحه تلویزیون یا صفحه نمایش لپ تاپ و کامپیوتر شخصیتان می بینید از لحاظ تاریخی کاملا ساختگی و نادرست است- اما اتفاقا رمز موفقیت جدیدترین ساخته برادران کوئن در همین نکته نفهته است. درود بر سزار! می تواند با غرور تمام ردای دروغین بودن به تن کند و با افتخار بگوید: «دیدید چه الکی سرگرم شدید!»

ویدیو : «درود بر سزار»، شوخ و شنگ و قشنگ