احادیثی گهربار از ائمه درباره شوخ طبعی : احادیثی گهربار از ائمه درباره شوخ ...
احادیثی گهربار از ائمه درباره شوخ طبعی
حدیث (1) امام باقر علیه السلام :
إِنَّ اللّه عَزَّوَجَلَّ یُحِبُّ المُداعِبَ فِى الجَماعَةِ بِلا رَفَثٍ؛
خداوند عزوجل دوست دارد كسى را كه در میان جمع شوخى كند به شرط آن كه ناسزا نگوید.
كافى، ج2، ص663، ح4
----------------------------------
حدیث (2) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :
إِنّى أَمزَحُ وَلا أَقولُ إِلاّ حَقّا؛
من شوخى مى كنم، اما جز حق نمى گویم.
شرح نهج البلاغه، ج6، ص330
----------------------------------
حدیث (3) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :
اَلمُؤمِنُ دَعِبٌ لَعِبٌ وَالمُنافِقٌ قَطِبٌ غَضِبٌ؛
مؤمن شوخ و شنگ است و منافق اخمو و عصبانى.
تحف العقول، ص 49
----------------------------------
حدیث (4) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :
أَتَتِ امرَأَةٌ عَجوزٌ إِلَى النَّبِىِّ صلى الله علیه و آله فَقالَ لاتَدخُلُ الجَنَّةَ عَجوزٌ، فَبَكَت، فَقالَ: إِنَّكَ لَستَ یَومَئِذٍ بَعَجوزٍ، قالَ اللّه تَعالى: (إِنّا أَنشَناهُنَّ إِنشاءً فَجَعَلناهُنَّ أَبكارا)؛
پیر زنى نزد پیامبر صلى الله علیه و آله آمد. حضرت به او فرمودند: پیر به بهشت نمى رود. پیرزن گریست. حضرت فرمودند: تو در آن روز پیر نخواهى بود. خداى متعال مى فرماید: «ما آنان را آفرینش نوینى بخشیدیم و همه را دوشیزه قرار دادیم».
تنبیه الخواطر، ج1، ص112
----------------------------------
حدیث (5) امام كاظم علیه السلام :
إِنَّ رَسولَ اللّه صلى الله علیه و آله كانَ یَتیهِ العرابىُّ فَیُهدى لَهُ الهَدیَّةَ، ثُمَّ یَقولُ مَكانَهُ: أَعطِنا ثَمَنَ هَدیَّتِنا فَیَضحَكُ رَسولُ اللّه صلى الله علیه و آله وَكانَ إِذَا اغتَمَّ یَقولُ: ما فَعَلَ العرابىُّ؟! لَیتَهُ أَتانا؛
بادیه نشینى بود كه نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله مى آمد و براى آن حضرت هدیه مى آورد و همان جا مى گفت: پول هدیه ما را بده و رسول خدا صلى الله علیه و آله مى خندیدند. آن حضرت هرگاه اندوهگین مى شدند، مى فرمودند: آن بادیه نشین چه شد؟ كاش نزد ما مى آمد.
كافى، ج2، ص663، ح1
----------------------------------
حدیث (6) امام على علیه السلام :
كَثرَةُ المِزاحِ تَذهَبُ البَهاءَ وَتوجِبُ الشَّحناءَ؛
شوخى زیاد، ارج و احترام را مى برد و موجب دشمنى مى شود.
غررالحكم، ج4، ص597، ح7126
----------------------------------
حدیث (7) امام على علیه السلام :
مَن كَثُرَ مِزاحُهُ استُجهِلَ؛
هر كس زیاد شوخى كند، نادان شمرده مى شود.
غررالحكم، ج5، ص183، ح7883
----------------------------------
حدیث (8) امام على علیه السلام :
رُبَّ هَزلٍ عاد َجِدّا؛
چه بسا شوخى اى كه جدّى مى شود.
تحف العقول، ص85
----------------------------------
حدیث (9) رسول اكرم صلى الله علیه و آله :
لا یَبلُغُ العَبدُ صَریحَ الیمانِ حَتّى یَدَعَ المِزاحَ و َالكَذِبَ و َیَدَعَ المِراءَ و َإِن كانَ مُحِقّا؛
بنده به ایمان ناب نرسد، مگر آن كه شوخى و دروغ را ترك گوید و مجادله (بگومگو) را رها كند، هر چند حق با او باشد.
الترغیب و الترهیب، ج3، ص594، ح20
----------------------------------
حدیث (10) امام صادق علیه السلام :
إِذا أَحبَبتَ رَجُلاً فَلا تُمازِحهُ وَ لا تُمارِهِ؛
هر گاه كسى را دوست داشتى، با او نه شوخى كن نه مجادله.
كافى، ج2، ص66، ح9
----------------------------------
حدیث (11) پیامبر صلى الله علیه و آله :
اَنا زَعیمٌ بِبَیتٍ فى رَبَضِ الجَنَّةِ وَ بَیتٍ فى وَسَطِ الجَنَّةِ وَ بَیتٍ فَى اَعلَى الجَنَّةِ، لِمَن تَرَكَ المِراءَ وَ اِن كانَ مُحِقّـا وَ لِمَن تَرَكَ الكِذبَ وَ اِن كانَ هازِلاً وَ لِمَن حَسَّنَ خُلقَهُ؛
من براى كسى كه بگومگو را رها كند، هر چند حق با او باشد و براى كسى كه دروغ گفتن را اگر چه به شوخى باشد، ترك گوید و براى كسى كه اخلاقش را نیكو گرداند، خانه اى در حومه بهشت و خانه اى در مركز بهشت و خانه اى در بالاى بهشت ضمانت مى كنم.
خصال، ص 144، ح170
----------------------------------
حدیث (12) امام باقر علیه السلام :
اِنَّ اللّه عَزَّ و َجَلَّ یُحِبُّ المُداعِبَ فِى الجَماعَةِ بِلارَفَثٍ؛
خداوند عزوجل، كسى را كه در میان جمع شوخى كند، دوست دارد به شرط آن كه ناسزا نگوید.
كافى، ج2، ص663، ح4
----------------------------------
حدیث (13) امام على علیه السلام :
كَثرَةُ المِزاحِ تُذهِبُ البَهاءَ وَ توجِبُ الشَّحناءَ؛
شوخى زیاد، ارج و احترام را مى برد و موجب دشمنى مى شود.
غرر الحكم، ح 7126
----------------------------------
حدیث (14) امام حسن عسکری علیه السلام:
لا تُمار فَیذهَبَ بَهاوُک وَ لا تمازح فَیجتَرَاُ عَلَیک؛
جدال مکن که ارزشت می رود و شوخی مکن که بر تو دلیر شوند
تحف العقول، ص 486
----------------------------------
حدیث (15) امام موسی کاظم علیه السلام:
اِیاک وَ المِزاحَ فَاِنَّهُ یذهَبُ بِنُورِ ایمانِک؛
از شوخی (بی مورد) بپرهیز، زیرا که شوخی نور ایمان تو را می برد.
بحارالانوار، ج78، ص321
----------------------------------
حدیث (16) امام على علیه السلام :
كانَ رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله لَیَسُرُّ الرَّجُلَ مِنْ اَصحابِهِ اِذا رَآهُ مَغْموما بِالْمُداعَبَةِ وَ كانَ صلی الله علیه و آله یَقولُ: اِنَّ اللّهَ یُبْغِضُ الْمُعَبِّسَ فى وَجْهِ اِخْوانِهِ؛
هرگاه رسول اكرم صلی الله علیه و آله یكى از اصحاب خود را غمگین مى دیدند، با شوخى او را خوشحال مى كردند و مى فرمودند: خداوند، كسى را كه با برادران (دینى) اش با ترشرویى و چهره عبوس روبرو شود، دشمن مى دارد.
رسائل شهید ثانى، ص 326
----------------------------------
حدیث (28) امام صادق علیه السلام :
كانَ رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله یُداعِبُ وَ لا یَقولُ اِلاّ حَقّـا؛
رسول اكرم صلی الله علیه و آله شوخى مى كردند ولى جز حقّ چیزى نمى گفتند.
مستدرك الوسائل، ج 8 ، ص 408
----------------------------------
حدیث(29) امام محمدباقر علیه السلام :
اِنَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ یُحِبُّ المُداعِبَ فی الجَماعَهِ بِلا رَفَث؛
خداوند عزوجل کسی را که در میان جمع ، بدون ناسزاگویی شوخی کند، دوست دارد .
کافی، ج2، ص663
----------------------------------
حدیث(29) امام هادی علیه السلام :
الهُزءُ فُكاهَةُ السُّفَهاءِ، و صِناعَةُ الجُهّالِ.
هزل گویى، شوخى كم خردان و كار نادانان است.
خردگرایی - ص306 – ح 992
منبع : aviny.com
ویدیو : احادیثی گهربار از ائمه درباره شوخ طبعی