تبدیل یك فیلم به DVD : پر واضح است كه DVD به دلیل ظرفیت بسیار بالایی كه ...
پر واضح است كه DVD به دلیل ظرفیت بسیار بالایی كه دارد برای ذخیره و نگهداری فیلم‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، با وجود این یك فیلم را نمی‌توان به صورت كامل روی یك DVD ذخیره كرد. پس برای ذخیره‌كردن یك فیلم كامل روی DVD شما نیاز به كوتاه یا فشرده‌كردن اطلاعات مربوط به فیلم مورد نظر دارید. به منظور فشرده‌كردن ویدئو‌ها گروهی با نام Moving Picture Expert Group یا همان MPEG استاندارد‌هایی به منظور فشرده‌سازی عكس‌های مرتبط با فیلم مورد نظر و تبدیل آن به فریم‌های كوتاه‌تر طراحی كرده‌اند.
برای این‌كه بتوانید یك فیلم را روی دی‌وی‌دی ذخیره كنید، لازم است ابتدا فرمت فیلم مورد نظر را به MPEG-2 تبدیل كرده، سپس روی دی‌وی‌دی مورد نظر‌تان ذخیره كنید. این نحوه ذخیره‌سازی اطلاعات به صورت یك استاندارد جهانی درآمده و در همه جا مورد تائید است، به همین علت DVD Player برای پخش فیلم‌ها ابتدا كد آنها را باز كرده (رمزگشایی كرده) یا به عبارتی فیلم‌تان را decode می‌كند، سپس تصاویر را نمایش می‌دهد. به عبارتی عمل غیر فشرده‌سازی فیلم در همان حین كه شما در حال نگاه‌كردن به آن هستید توسط DVD Player صورت می‌گیرد، ولی سرعت این كار به اندازه‌ای زیاد است كه شما نمی‌توانید بفهمید دستگاه در حال رمزگشایی اطلاعات مربوط به تصویر فیلم‌تان است.
به طور كلی فیلم‌ها با سرعت 24 فریم در هر ثانیه ذخیره می‌شود، این یعنی در هر ثانیه 24 عكس كامل روی صفحه نمایش داده می‌شود. البته در كشورهایی مانند ژاپن و آمریكا تلویزیون‌ها با كمك National Television Standard Committee یا NTSC فرمت استاندارد شده‌‌شان را طراحی كرده‌اند. این فرمت استاندارد شده یا همان NTSC در كل فیلم‌ها را با سرعت 30 فریم در ثانیه ذخیره كرده و سپس نشان می‌دهد، هرچند این فریم‌ها را در 60 فیلد مختلف نمایش می‌دهد، كه هركدام از این فیلد‌ها دگرگونی مورد نظر خودشان را در تصویر ایجاد می‌كنند. در دیگر كشورها از فرمت متفاوت PAL یا Phase Alternating Line استفاده می‌شود، كه به آن معناست كه در هر ثانیه 50 زمینه مختلف از تصویر نمایش داده می‌شود. تنها تفاوت متد دیگر كشورها با دو كشور قبلی در رزولوشن تصاویر نمایش داده شده است، چرا كه هنگامی كه تصاویر با سرعت 50 تصویر در ثانیه نمایش داده می‌شود resolution تصاویر بیشتر از حالت 60 عكس در هر ثانیه است. به دلیل وجود تفاوت در سرعت فریم‌ها و رزولوشن‌ها، لازم است فیلم‌ها با فرمت MPEG به هر دو شكل NTSC یا PAL در سیستم مورد نظر ذخیره‌سازی شود تا بتوان براحتی آنها را تماشا كرد.
مرحله بعد MPEG encoder كه فایل فیلم‌های فشرده شده را ایجاد می‌كند، ابتدا هر فایل را آنالیز كرده، پس از آن تصمیم می‌گیرد به چه شكلی فایل مورد نظر را رمزگشایی كند. در حقیقت فناوری‌های مورد استفاده در این روش فشرده‌سازی به اینها ختم نمی‌شود، بلكه راه‌های دیگری برای جلوگیری از ذخیره‌سازی اطلاعات تكراری و غیرمرتبط با كل تصاویر فیلم، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در عمل این فناوری برای كم‌‌كردن حجم اطلاعات ذخیره شده و بالا بردن كارایی است. هر فریم به سه روش زیر كدگذاری می‌شود:
اولین روش intraframe یا درون فریمی است. در این متد تصویر كامل اطلاعات موجود روی آن فریم به طور كامل ذخیره می‌شود. متاسفانه مشكل این متد كدگذاری به حداقل رساندن فشرده‌سازی است، زیرا كه اطلاعات به طور كامل ذخیره می‌شود و حجم زیادی برای ذخیره آنها نیاز است، در عمل حداقل فشرده‌سازی برای اطلاعاتی كه می‌خواهند فشرده‌سازی شود، صورت می‌پذیرد.
دومین روش فشرده‌سازی اطلاعات Predicted Frame یا فریم‌های قابل پیش‌بینی نام دارد. در این شیوه اطلاعات مورد نیاز برای دستگاه DVD Player ذخیره می‌شود تا این دستگاه به شكلی كه باید تصاویر ذخیره شده را بخواند و نمایش دهد. این یعنی هر فریم تنها اطلاعات مربوط به تغییر عكس از فریم قبلی را دارد، نه چیزی بیشتر؛ پس به طور كلی می‌توان گفت كه دستگاه DVD تنها تفاوت‌ها را می‌خواند نه چیزی بیشتر.
در نهایت روش سوم كه دوسویه یا همان bidirectional است، چنانچه دستگاه مورد نظر بخواهد این نوع از فریم‌ها را نمایش دهد، لازم است اطلاعات جانبی زیادی را در زمینه فریم‌های پیشگو بخواند یا از پیش بداند. با استفاده از این شیوه اطلاعات مربوط به محیط اطراف یا همان پیش‌زمینه فیلم ذخیره می‌شود. پس از آن اطلاعات مربوط به عكس مورد نظر تنها حدس زده می‌شود؛ به بیان دیگر رنگ و موقعیت دیگر پیكسل‌ها با این روش تخمین زده شده و پس از آن بازسازی می‌شود، در نهایت شما شاهد آن خواهید بود.
این‌كه به كدام یك از سه روش گفته شده فیلم شما كدگذاری می‌شود، بستگی به دستگاه رمزگشا دارد كه البته این هم كاملا وابسته به نوع صحنه‌ای است كه این دستگاه، خواندن آن را بر عهده گرفته است. برای مثال اگر برنامه خبری تلویزیون در حال تبدیل به یكی از فریم‌های گفته شده باشد، تعداد بسیار زیادی از فرم‌ها را می‌توان از قبل بازسازی كرد؛ زیرا بیشتر فریم‌ها مشابه یكدیگر است و از یك صحنه به صحنه بعدی دچار تغییرات چندانی نمی‌شود. از طرف دیگر هنگامی كه در حال بازسازی صحنه‌هایی هستید كه تصاویر با سرعت زیاد‌تر از حد معمول در آنها تغییر می‌كند، یعنی به صورت تصویر در تصویر و با سرعت زیاد فریم‌ها تغییر می‌‌یابد، تعداد بسیاری از intraframeها باید خوانده شود تا بتوان كل صحنه مورد نظر را بازسازی كرد. به دلیل تمام موارد گفته شده تعداد فریم‌های صحنه‌هایی مانند اخبار و تصاویری كه تحرك چندانی ندارد بسیار كمتر از فریم‌بندی‌كردن صحنه‌هایی است كه تغییرات بسیار زیادی دارد، در این باره می‌توان به تصاویر مربوط به فیلم‌های اكشن و بسیار متحرك اشاره كرد. به همین دلیل ظرفیت ذخیره‌سازی تصاویر دیجیتال به صورت MPEG بسیار متغیر بوده و به نوع تصاویر مورد نظر برای ضبط بستگی دارد؛ بنابراین نمی‌توان یك ظرفیت واحد و مشخصی برای تمام تصاویر ذخیره شده و ویدئو‌ها تعیین كرد.
در نهایت باید اضافه كنیم درك این‌كه دستگاه DVD player دقیقا به چه شكل كار می‌كند و فیلم‌ها و تصاویر را به شما نمایش می‌دهد، كار چندان آسانی نیست. البته در این میان هر دستگاهی كه برای عمل پخش دی‌وی‌دی مورد استفاده قرار می‌گیرد لازم است نیروی زیادی برای پردازش تمام آن اطلاعات صرف كند. شاید برخی DVD playerها و رایانه‌‌های قدیمی‌تر قدرت و توانایی انجام تمام این موارد را نداشته باشد، پس نمی‌تواند فیلم مورد نظر‌تان را پخش كنند.
منبع:howstuffwork.com
ویدیو : تبدیل یك فیلم به DVD