اعمال شب و روز مبعث حضرت رسول (ص) : شب مبعث از جمله شبهای متبرکه ماه رجب المرجب ...

شب مبعث از جمله شبهای متبرکه ماه رجب المرجب است که برای آن اعمالی ذکر شده است و امام جواد (ع) درباره ثواب اعمال آن فرمود: اگر شیعه‌ ای از ما آن اعمال را در آن شب انجام دهد اجر عمل60 سال می‌برد. خبرگزاری مهر: شب مبعث از لیالی متبركه است كه از حضرت امام جواد (ع) روایت شده است كه همانا در رجب شبی است كه بهتر است از آنچه می تابد بر آن آفتاب، و آن شب 27 رجب است كه در صبح آن پیغمبر خدا به رسالت مبعوث گردیده است و بدرستی كه از برای عامل در آن شب از شیعه ما اجر عمل 60 سال است.

 به خدمت آن حضرت عرض شد كه عمل در آن شب چیست؟ آن بزرگوار فرمود كه چون بجا آوردی نماز عشاء را و بر رختخواب رفتی، پس بیدار می شوی هر ساعتی كه خواستی از شب تا پیش از نیمه آن، و 12 ركعت نماز می خوانی و در هر ركعت حمد و سوره از سوره های كوچك مفصل(از سوره محمد تا آخر قرآن)، پس چون سلام دادی در هر دو ركعتی و فارغ شدی از نمازها می نشینی و بعد از سلام میخوانی حمد را هفت مرتبه و معوذتین را هفت مرتبه و توحید و كافرون و سوره قدر را و آیه الكرسی را هر كدام هفت مرتبه و باید دعایی را در عقب همه این دعاها خواند كه در مفاتیح الجنان به طور كامل توضیح داده شده است.

دوم: مستحب است غسل در این شب و در نیمه شب.

سوّم : زیارت حضرت امیرالمؤ منین(ع) كه افضل اعمال این شب است و از براى آن حضرت در این شب سه زیارت است که در مفاتیح الجنان آمده است.

مرحوم شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان در مورد فضیلت زیارت امیرالمؤمنین (ع) در شب 27 رجب بر این مسئله تأکید دارد که نه تنها شیعه بلکه برخی از علمای اهل سنت بدان اشاره کرده اند و به سفرنامه ابن بطوطه در این مورد اشاره می کند:... از جمله اینکه ابو عبدالله محمد بن بطوطه كه یكى از علماء اهل سنت است و در ششصد سال پیش می زیسته است در سفرنامه خود كه به «رحله ابن بطوطه » معروف است در بیان وُرود خود از مكه معظمه به نجف اشرف ذكر كرده روضه و قبر مبارك مولایمان امیرالمؤ منین علیه السلام را و گفته اهل این شهر تمامى رافضى هستند و از براى این روضه مباركه كراماتى ظاهر شده از جمله آنكه در شب بیست و هفتم ماه رجب كه نام آن شب نزد اهل آنجا «لَیْلَةُ الْمَحْیا» است.



 مى آورند از عراقین و خراسان و بلادِ فارس و رُوم هر شَل و مفلوج و زمین گیرى كه هست و جمع مى شود از آنها قریب سى چهل نفر در آنجا پس بعد از عشا مى آورند این مبتلایان را نزد ضریح مقدّس و مردم جمع مى شوند و منتظرند خوب شدن و برخاستن آنها را و این جماعت مردم بعضى نماز مى خوانند و بعضى ذكر مى گویند و بعضى قرآن تلاوت مى كنند و بعضى تماشاى روضه مى كنند تا آنكه بگذرد نصف یا دو ثلث از شب آن وقت جمیع این مبتلایان و زمین گیران كه حركت نمى توانستند بكنند برمی خیزند در حالیكه صحیح و تندرست مى باشند و علّتى در آنها نیست و مى گویند لا اِلهَ اِلا اللّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ عَلَىُّ وَلی ُّاللّهِ و این امری است مشهور و مُسْتَفیض و من خودم آن شب را در آنجا درك نكردم.

 لكن از مردمان ثقه كه اعتماد بر قول آنها بود شنیدم و هم دیدم در مدرسه اى كه مهمانخانه آن حضرت است سه نفر زمینگیر كه قادر بر حركت نبودند یكى از اهل روم و دیگرى از اهل اصفهان و سیّمى از اهل خراسان بود از آنها پرسیدم چگونه شما خوب نشده اید و اینجا مانده اید گفتند ما به شب بیست و هفتم نرسیده ایم و همین جا مانده ایم تا شب بیست و هفتم آینده كه شفا بگیریم و از براى این شب مردم زیاد از شهرها جمع مى شوند و بازار بزرگى اقامه مى شود تا مدّت ده روز فقیر گوید: مبادا استِبْعاد كنى این مطلب را همانا معجزات و كراماتى كه از این مشاهد مشرّفه بروز كرده و به تواتر رسیده زیاده از آن است كه احصا شود...

اعمال روز بیست و هفتم رجب

از جمله اعیاد عظیمه است و روزى است كه حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله در آن روز به رسالت مبعوث گردید و جبرئیل به پیغمبرى بر آن حضرت نازل شد و از براى آن چند عمل است:

اوّل : غسل

دوّم : روزه و آن یكى از چهار روزى است كه در تمام سال امتیاز دارد براى روزه گرفتن و برابر است با روزه هفتاد سال .

سوم : بسیار صلوات فرستادن .

چهارم : زیارت حضرت رسول(ص) و امیرالمؤ منین (ع).

پنجم : شیخ در مصباح فرموده از رَیّان بن الصّلت مروى است كه حضرت امام جواد علیه السلام در زمانیكه در بغداد بود روز نیمه رجب و روز بیست و هفتم را روزه گرفت و جمیع حشم آن حضرت روزه گرفتند و ما را امر فرمود كه به جا آوریم 12 ركعت نماز كه خوانده شود در هر ركعت حمد و سوره و بعد از فراغ از نمازها خوانده شود هر یك از حمد و توحید و مُعَوَّذَتین چهار مرتبه و « لا اِلهَ اِلا اللّهُ واللّهُ اَكْبَرُ وَسُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُلِلّهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّبِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ» چهار مرتبه، «اللّهُ اللّهُ رَبِّى لا اُشْرِكُ بِهِ شَیْئا»  چهار مرتبه و «لا اُشْرِكُ بِرَبِّى اَحَدا» چهار مرتبه .

ششم: و نیز شیخ روایت كرده از جناب ابوالقاسم حسین بن رُوح رَحَمهُاللّهُ كه فرموده بجا مى آورى در این روز 12 ركعت نماز، مى خوانى در هر ركعت حمد وسوره اى كه آسان باشد و تشهّد مى خوانى و سلام مى دهى و مى نشینى و مى گوئى بین هر دو ركعتى :

اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَلَمْ یَكُنْ لَهُ شَریكٌ فى الْمُلْكِ

وَلَمْ یَكُنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ وَكَبِّرْهُ تَكْبیراً یا عُدَّتى فى مُدَّتى یا

صاحِبى فى شِدَّتى یا وَلیّى فى نِعْمَتى یا غِیاثى فى رَغْبَتى یا

نَجاحى فى حاجَتى یا حافِظى فى غَیْبَتى یا كافِىَّ فى وَحْدَتى یا

اُنْسى فى وَحْشَتى اَنْتَ السّاتِرُ عَوْرَتى فَلَكَ الْحَمْدُ واَنْتَ الْمُقیلُ

عَثْرَتى فَلَكَ الْحَمْدُ وَاَنْتَ الْمُنْعِشُ صَرْعَتى فَلَكَ الْحَمْدُ صَلِّ عَلى

مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاسْتُرْ عَوْرَتى وَآمِنْ رَوْعَتى وَاَقِلْنى عَثْرَتى

وَاصْفَحْ عَنْ جُرْمى وَتَجاوَزْ عَنْ سَیِّئاتى فى اَصْحابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ

الصِّدْقِ الَّذى كانُوا یُوَعَدُونَ

پس چون فارغ شدى از نماز و دعا، مى خوانى هر یك از حمد و اخلاص و مُعَوَّذَتَیْن و قُلْ یا اَیُّهَا الْكافِرُونَ و اِنا اَنْزَلناهُ و آیة الكرسى را هفت مرتبه و بعد مى گوئى لا اِلهَ اِلا اللّهُ واللّهُ اَكْبَرُ وَسُبْحانَ اللّهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ هفت مرتبه،  و بعد مى گوئى هفت مرتبه «اللّهُ اللّهُ رَبَّى لا اُشْرِكُ بِهِ شَیْئا» و مى خوانى هر دعا كه خواهى .