لیلا اوتادی راه موفق شدن را می داند : «لیلا اوتادی» از جمله بازیگرانی است که ...

«لیلا اوتادی» از جمله بازیگرانی است که در هر دو حیطه توانست تعادل را برقرار کند؛ هم تلویزیون و هم سینما... معمولا سینمایی ها خیلی کم به تلویزیون می آیند و آنهایی هم که بازی در سریال را انتخاب کردند، خیلی کم به سینما می روند یا اصلا نمی روند...



مجله خانواده سبز - ساناز صفایی: «لیلا اوتادی» از جمله بازیگرانی است که در هر دو حیطه توانست تعادل را برقرار کند؛ هم تلویزیون و هم سینما... معمولا سینمایی ها خیلی کم به تلویزیون می آیند و آنهایی هم که بازی در سریال را انتخاب کردند، خیلی کم به سینما می روند یا اصلا نمی روند... اما «لیلا اوتادی» در هر دو، فعال و پرانرژی ظاهر می شود، آخرین کاری هم که از او در تلویزیون دیدیم بازی در مجموعه «زخم» بود که در هفته نیروی انتظامی پخش شد، به همین بهانه به سراغ لیلا خانم رفتم و چند پرسشی که سال ها دوست داشتم از او بپرسم اما فرصت آن پیش نمی آمد را پرسیدم...



شنیدیم خیلی ماشین دوست داری، الان چه ماشینی سوار می شوی؟

من اصولا ماشین شاسی بلنددوست دارم، قبلا هم یک لندکروز سفید داشتم، دوستانم می گفتند آمبولانس گرفتی لیلا - بعد به من برخورد و به خودم می گفتم واقعا به من نمی آید، فروختمش یک ماشین کوچکتر گرفتم اما رانندگی با آن اصلا به من لذت نمی داد، اونم فروختم و دوباره لندکروز مشکی گرفت.

لیلا خانم، آن چیزی که پس ذهن تان است و همیشه شما را قلقلک می دهد و دل تان می خواهد کاری برای آن موضوع انجام دهید چیست؟

دغدغه من از بچگی این بودکه بتوانم کاری کنم که جنگ تو دنیا کمتر اتفاق بیفته، دلم برای آنانی که جنگزده بودند، همیشه می سوخت برای اینکه همه ما، درصد کمی از آن را تجربه کرده ایم. سال های اول کودکی ام، در زمان جنگ ایران - عراق بود، شاید چیزی به تهران نرسید جز بمب و موشک، یعنی می خواهم بگویم جنگ در تهران هر روز نبود اما آن استرس ها و آژیرهای سفید و قرمز، همه را اذیت می کرد.

من همیشه تو فکرم که چقدر آن روزها اذیت شدیم، حالا حساب کنید آن بنده خداهایی که همیشه درگیر جنگ هستند، آن بچه های بی گناه که خانه و زندگی شان را از دست داده اند، تصور کنید که چگونه زندگی می کنند... بد نیست اشاره داشته باشم که دوتا فیلمنامه هم خودم نوشتم که موضوع اصلی اش جنگ است.

شنیدیم که به روانشناسی هم علاقمند هستید؟

بله، در حقیقت دوتا موضوعی که بیشترین کتاب ها را درباره شان خواندم یکی کتاب های تاریخی است و دیگری روانشناسی...

خیلی ها به بحث روانشناسی آنچنان اعتقادی ندارند، شما باور شخصی تان چیست؟ فکر می کنید در رفتار و زندگی تان بحث بحث روانشناسی تاثیرگذار است.

اینکه می گویند در قرن بیست و یکم، زوانشناسی تاثیری بر زندگی افراد ندارد، اعتقاد درستی نیست، به نظر من اگر بخواهی رفتار افراد را بشناسی، به روانشناسی احتیاج داری، هر کاری که بخواهی انجام بدهی، چه ورزشی، چه تجاری و هر چی که فکرش را بکنید، لازمه اش اینه که روانشناس خوبی باشی، هر چه بهتر است این بحث را بلد باشی، موفق تر خواهید بود. در کار ما که بازیگری است، من خودم به شخصه بهش احتیاج دارم، به این خاطر که بتوانم بهتر در نقش هایم بازی کنم. اگر بخواهم نقشی را بازی کنم، به روانشناسی احتیاج دارم. به هیچ عنوان نمی شود گفت که بی تاثیر است.

تو زندگی ات بازیگری را حذف نمی کنی؟

اصلا، اگر هم فیلم بازی نکنم، باید فیلم را ببینم. فیلم دیدن اصلی ترین رکن زندگی ام است چرا که به آن انس گرفته ام و نمی توانم کنارش بگذارم... با دیدن فیلم می خوابم و بیدار می شوم، در خانه که هستم دائما فیلم می بینم و اصلا چیزی نیست که از زندگی ام حذفش کنم.



آرایشگاه رفتن هم، جزو همان چیزهایی است که نمی توانی از زندگی ات حذف کنی!

(می خندد) آره، حتما، اگر بیکار باشم و اما این تازگی ها، آشپزی هم اضافه شده است. قبلا فکر می کردم که شاید آشپزی بیهوده ترین کار دنیا باشد، چرا باید دو سه ساعت بروم توی آشپزخونه و از آن سو، وقتی می توانم فیلمنامه بنویسم یا کتاب بخوانم چرا باید بروم چند ساعت غذا درست کنم که حداکثر در نیم ساعت خورده شود. در واقع فکر می کردم وقتم تلف می شود... اما الان یک سالی است که جدی آشپزی می کنم و خوشبختانه دستپخت من هم به مادرم رفته است.

خودم هم برایم غیرقابل باور است که دستپختم، آنقدر خوب باشه، خلاصه این آشپزی را در این یک سال ادامه دادم تا حالا که انواع و اقسام کیک، شیرینی و دسر را حرفه ای درست می کنم.

این شیرینی پزی تا آنجا پیش رفته که اگر خسته بروم خانه و حال و حوصه هیچ کاری را نداشته باشم اما با اینحال کیک درست کردن را دوست دارم. خیلی از دوستان و اقوام هم مشتری پر و پا قرص کیک های من شده اند.

من فکر می کنم شما دوست دارید تو هر کاری انرژی زیادی داشته باشید و آن را منتقل کنید.

لطف دارید ولی آشپزی چیزی است که به آدم خیلی انرژی می دهد.

تحصیلات شما در رشته معماری بود، درست است؟ گویا نقاشی هم می کنید.

بله، رشته تحصیلی من معماری است و از آنجا که طی این سال ها وقت نداشتم در این رشته فعالیت داشته باشم اما برای خودم نقاشی می کنم، آبرنگ، سبک های مختلف نقاشی و البته رنگ روغن، چند تابلوی خوب هم کشیدم، ضمن اینکه اگر حال و حوصله داشته باشم، برای منزل دوستان، معماری داخلی هم انجام می دهم.



شما ازدواج کردید؟

نه.

البته با این دستپختی که شما دارید، من مطمئن هستم که به زودی به تعداد خواستگارهایتان اضافه می شود، راستی با خرید میانه تان چطور است؟

(می خندد) عالیه، کدام خانومی را می شناسید که میانه اش بد باشد، من خیلی خیلی، خرید را دوست دارم، یک زمان هایی که از کار خسته ام، سر راه بازگشت به خانه، حتی شده به سوپرمارکت باید بروم و یک چیزی بخرم. این خرید، حال من رو خوب می کنه، در واقع خرید عادت من شده است.

ورزش هم دوست دارید دیگر، نه؟

ورزش مورد علاقه ام تنیس است اما به باشگاه بدنسازی می روم و هر هفته این ورزش را ادامه می دهم، گاهی اوقات هم که فرصت داشته باشم به سراغ اسب سواری می روم. پدرم خیلی دوست داشت که اسب سواری را ادامه بدهم و من هم به حرف او گوش می دهم.