تمجید فریدون جیرانی از نقش ماندگار 3 بازیگر : فریدون جیرانی در نوشتاری تحت ...

فریدون جیرانی در نوشتاری تحت عنوان «این بازی‌ها را به خاطر بسپاریم» درباره‌ی سه‌ بازیگری که نقش‌های ماندگاری در فیلم‌های جشنواره‌ی فجر داشته‌اند،نوشته است. خبرگزاری ایسنا: فریدون جیرانی در نوشتاری تحت عنوان «این بازی‌ها را به خاطر بسپاریم» درباره‌ی سه‌ بازیگری که نقش‌های ماندگاری در فیلم‌های جشنواره‌ی فجر داشته‌اند،نوشته است.

این کارگردان سینما در این نوشتار آورده است:

« نقش پرویز پرستویی در فیلم «امروز» نقش سختی بوده است. اصلا بازی کردن شخصیت‌های درون‌گرا در سینما آن‌ هم شخصیت‌هایی که قرار است عکس‌العمل احساسی، هیجانی و آنی نداشته باشند و با سکوت و نگاه عکس‌العمل‌شان را بروز دهند، بسیار مشکل است.

حال اگر این سکوت قرار باشد بار معنایی منتقل کند، دشواری بیشتر می‌شود. الحق پرویز پرستویی در «امروز» نقش به این مشکلی را عالی درآورده است. به سوالات تماشاگر با نگاهش و با همه‌ی سکوتش پاسخ داده است. این یکی از اولین فیلم‌ها در سینمای ایران است که یک بازی و توانایی بازیگرش مفاهیم ذهنی کارگردان را که در فیلمنامه‌ی مینی‌مال قرار بوده ناپیدا باشد به بیننده منتقل کرده است.

این موضوع خارج از توانایی بازیگر تشخیص درست کارگردان وانتخاب درست پرستویی و علاوه بر آن رهبری آگاهانه‌اش در کنترل و دقت روی جزئیات بازی برای رساندن معنا را می‌رساند. به همین دلیل بازی پرویز پرستویی را در «امروز» به متفاوت‌ترین نقش کارنامه او تبدیل کرده است.

مهدی فخیم‌زاده همیشه نقش شخصیت‌های برون‌گرا و نقش‌های آدم‌های دیوانه و روانی، ضد قهرمان و منفی‌های جذاب را بازی کرده است. نقش‌هایی که در آن تحرک ویژگی آن بوده است. نقش‌هایی که عصبیت بیرونی، جزو ذات آن نقش محسوب می‌شده است.

حالا او در نقش آرام و بی‌تحرک پرویز دیوان‌بیگی در فیلم «آذرشهدخت پرویز و دیگران» کاملا متفاوت ظاهر شده است. او آن عصبیت بیرونی را حالا به عصبیت درونی تبدیل کرده است که این عصبیت درونی با ظاهر بیرونی و آرام و ساکن نقش در تضادی زیبا قرار گرفته است.

از دل این تضاد لحظات بامزه‌ای بیرون آمده است که به لحن شوخی فیلم که کمی تلخ و تأثیرگذار هم هست کمک کرده است. نقش پرویز دیوان‌بیگی، نقش سختی بوده است و مهدی فخیم‌زاده بهترین بازی دوران سینمایی‌اش را در آن ارایه داده است.

مهناز افشار دیگر دارد به بازیگری توانا در ایفای نقش‌های سخت تبدیل می‌شود. مهناز افشار دیگر آن صورت زیبا نیست که لباس‌های رنگارنگ بپوشد و در کنار مرد داستان حضورش تزئینی باشد و چهره‌اش یادآور بازیگران گذشته.

حالا او تنها چهره‌ی محبوب نیست.بازیگری است که محبوبیت هم دارد و فیلم‌ به فیلم بر تسلط و توانایی‌اش افزوده شده است. بعد از بازی خوب در «سعادت‌آباد» بازی خوب در «پل چوبی» حالا در «متروپل» کیمیایی نقش قهرمان زخمی کیمیایی را خوب درآورده است.

این بار قهرمان زخمی کیمیایی زن است، زنی مقاوم که شبی را در کنار دو مرد پایبند اخلاق و انسانیت به صبح می‌گذراند. دو مردی که پای او می‌ایستند و نمی‌گذارند آدم‌های بیرون، او را از داخل سینمایی که حالا سینما نیست، بیرون ببرند.

مهناز افشار باید همین مسیری که انتخاب کرده است را ادامه بدهد و یادش باشد که نقش‌های ماندنی، کارنامه او را پربارتر می‌کند. نقش او در «متروپل» ماندنی است.»