بازار غیر رسمی فروش ماهواره! : پشت شهرداری جایی است كه علاوه برآنتنهای دیجیتال، ...
پشت شهرداری جایی است كه علاوه برآنتنهای دیجیتال، دوربین مداربسته، فلش، MP3 و... میتوانید سراغ دستگاههای غیرمجازی مثل دستگاه شنود، ماهواره و... را هم خیلی «زیرزمینی» بگیرید! تابناک: نزدیك به سه دهه از ورود ماهواره به ایران میگذرد. شاید سالهای اول افراد معدودی به سراغ آن میرفتند اما در دهه اخیر شاهد افزایش میزان استفادهكنندگان از ماهواره هستیم. همین باعث شده یكسری از افراد سودجو به صورت غیرقانونی اقدام به فروش این محصولات كنند. شغلی كه برای آنها درآمد بسیاری دارد. چه آنهایی كه تجهیزات ماهواره را به صورت قاچاق وارد میكنند، چه آنهایی كه میفروشند و چه آنهایی كه نصب میكنند.
روزنامه اعتماد نوشت: بازار اصلی عاملان فروش قطعات و لوازم نصب ماهواره، پشت شهرداری و لالهزار تهران است. با یك تلفن ساده میتوانید كار خود را راه بیندازید. انگار پشت شهرداری خبرهایی است كه تا از آنجا سر درنیاوری و به دنبال شیر مرغ نگردید دستتان نمیآید چه خبر است.
پشت شهرداری جایی است كه علاوه برآنتنهای دیجیتال، دوربین مداربسته، فلش، MP3 و... میتوانید سراغ دستگاههای غیرمجازی مثل دستگاه شنود، ماهواره و... را هم خیلی «زیرزمینی» بگیرید!
مقابل مترو ایستگاه امام خمینی چند مغازه است. در گوشی گفتم كه برای خرید لوازم ماهواره آمدهام. آنها هم جواب دادند از دلالهای كنار خیابان سراغ بگیر؛ آنها دارند. حتی یكی از آنها گفت: «از راهنمای برخی روزنامهها استفاده كن. در آنجا آگهیهای نصب وسایل دیجیتال زدهاند كه همان كار نصب ماهواره را انجام میدهند! حالا چند مغازه برو جلو برو فلان مغازه شاید داشته باشد.»
پول نصب را نمیگیرم
از مغازهها كه ناامید میشوم به سراغ كسانی میروم كه كنار خیابان دستفروشی میكنند. از دستفروشی كه پریز برق میفروشد، میپرسم: ریسیور داری؟ با احتیاط جلو میآید و میگوید: «چند وقت است بدجور بگیر بگیر شده اصلا كار من همین است. چون شما هستید جوابتان را دادم كه دارم وگرنه اینقدر مامور بازار شده كه آدم جرات نمیكند حرف بزند. چند بار هم خود من رو گرفتند.»
بعد شمارهاش را داد و گفت هرجا باشد با تجهیزات برای نصب میآید. چند قدم جلوتر دستفروش دیگری. تا از تجهیزات ماهواره سوال كردم چند نفر مثل مور و ملخ روی سرم ریختند كه چی میخواهی؟ چه مدلی؟ خانهتان كجاست؟ یكی گفت: «اگر میخواهی برایت ارزان دربیاید پول نصب را نمیگیرم. میخوای زنگ بزنم قیمتها را بپرسم. فقط بشقاب اینجا پیدا نمیشود اگر بشقاب نداری باید آن را از جای دیگری برایت بیاوریم.» شماره كسی كه قیمتها دستش است را میگیرد و روی آیفون میزند تا قیمتها را بشنوم. صدا میگوید: «دیش از 35 تا 45، سوییچ 7 تا 10، LMB 90، بشقاب 50 و فیش هم 15. ریسیور بسته به اینكه چه ماركی باشد از 200 تا 320.»
مامور نباشی؟
بعد از گرفتن چندین شماره از كسانی كه آنجا بودند و اعلام آمادگی برای نصب ماهواره یكی از آنها گفت: «مامور نباشی؟» كه دوستش دستش را با بیتفاوتی تكان داد كه انگار دارد مگسی را میپرداند، گفت: «نه بابا به قیافش نمیخوره مامور باشه من از صد فرسخی میشناسم وگرنه بیگدار به آب نمیزنم.» یكی دیگر از آنها كه از همه پیرتر است، میخندند و میگوید: «بعضیها هستند اینجا اطلاعات میگیرند تا برای نصب میرویم مامور از آب در میان و كارمان ساخته است. خانم ما را از نان خوردن نیندازی.»
گوشهایت را تیز كن
دوباره سراغ مغازه دارها میروم. یكی از مغازه دارها میگوید: «گوشهایت را تیز كن هر كس گفت سیدی یا ال.ان.بی ازش سراغ نصب ماهواره بگیر.» در كمتر از چند دقیقه صدایی آرام زیر گوشت میگوید:« ال ان بی.» اول از همه از جایی كه قرار است ماهواره نصب شود و چند جهت میخواهم، میپرسد و بعد از دادن اطلاعات میگوید: «اینجا هیچ كس به اندازه من تنوع كار ندارد. دست زیاد شده است اما كسی نتوانسته روی دست من كار كند. آنقدر كارم خوب است كه حتما دوست، همسایه و فامیلت هم راغب میشوند به سراغ من بیایند. بعد از نصب هم قطعی، پارازیت و هر مشكل دیگری بود به خودم زنگ بزن.»
چند درصد از مردم ماهواره دارند؟
آن طور كه به نظر میرسد روی پشتبام رفتن هر ماهواره با هزینه نصب - بین 50 تا 100 هزارتومان -نزدیك به 500 هزارتومان میشود. درآمدی كه با وجود این همه ماهواره روی پشتبامها نمیتواند بد باشد. چون به گفته وزیرارشاد 71 درصد از مردم تهران ماهواره دارند و آمارهای غیررسمی این درصد را به 80 درصد هم میرساند و با وجود آنكه از سوی نمایندگان مجلس مخالفتهایی درخصوص اعلام این آمار صورت گرفت اما با نگاهی روی بامها این آمار چندان هم غیرواقعی به نظر نمیرسد. با وجود آنكه 25 سال از ورود ماهواره به ایران میگذرد و 20 سال است برای مقابله با آن قانون رسمی وجود دارد هنوز بسیاری از مردم هستند كه صدها هزار تومان خرج دیدن شبكههایی میكنند كه از نظر مسوولان عامل اصلی بروز ناهنجاریهای فرهنگی به شمار میروند و بعضا گناه كم كاری نهادها به پای همین شبكهها ریخته میشود.
دیوار گوش دارد
دستگاه شنود هم از جمله وسایلی است كه پشت شهرداری میشود آن را پیدا كرد اما به خاطر اینكه غیرقانونی است باید با احتیاط درباره آن سوال كرد. «دستگاه شنود دارید؟» میگوید: «دستگاه شنود را دیگر به این راحتی نمیتوانید پیدا كنید تا چند سال پیش راحتتر بود اما الان سخت است. باید آشنا داشته باشی.»
شما كسی را نمیشناسید؟
آدرس چند مغازه بالاتر را میدهد و میگوید بگو از طرف فلانی آمدهام. پیش او كه میروم میگوید: «الان ندارم اما اگر میخواهید 250 هزارتومان میشود. اندازه قوطی كبریت است. بیعانه بگذارید با پیك برای شما میفرستم.» از او اندازههای كوچكتر یا نوعهای دیگر را كه درخواست میكنم، میگوید: «همین مدل را هم به زور میتوانیم بخریم و دیگر گیر نمیآید!»
مغازههای كمی هستند كه جواب این سوال را میدهند. یكی از آنها آدرس مغازه دیگری را میدهد كه كارش «همین» است. مغازه كوچكی كه جز یك راهروی باریك، مسیر دیگری برای رفت و آمد ندارد. حرفم را نگفته، ناگهان هوار میكشد: «چه كسی گفته من این جور چیزها را میفروشم؟ چرا اسم من را بدنام میكنند؟ از وقتی كه گیربازار شد دیگر نمیآورم! بفرمایید بیرون.» بیرون مغازه، یكی از این دادزنها میگوید: «دنبال چی هستی؟»، میگویم و میشنوم: «دستگاه شنود میخواهید چه كار كنید؟ یك ریكوردرهایی آمده كه برای خبرنگارهاست تا فاصله 100 متر را هم ضبط میكند، بهتر از هر دستگاه شنودی! تازه مجاز و قانونی!» باز هم چرخش در بازار ادامه دارد. یكی دیگر از فروشندهها میگوید: «نرمافزاری هست روی گوشیات نصب میكنی و خیلی راحت مكالمات را گوش میدهی.» راهحل دیگری كه برسر راه ما قرار میدهند خدمات یكی از اپرتورهاست كه وقتی آن را فعال كنیم سیستم كنفرانسش فعال میشود و ما به عنوان نفر سوم میتوانیم شنونده آنچه آن دو نفر میگویند، باشیم. نفر آخری كه از او درباره دستگاه شنود میپرسیم با حالت عصبانی كه حساب كار دستمان بیاید، میگوید: «این چیزها را برو از خارج بخر، در اینجا پیدا نمیكنید بفرمایید بیرون.»
ویدیو : بازار غیر رسمی فروش ماهواره!