نوسان زمستانی بورس تهران : بورس تهران این هفته شاهد ركودی سنگین توام ...
بورس تهران این هفته شاهد ركودی سنگین توام با فرسایش قیمت ها بود و با عقبگرد دسته جمعی خریداران در اكثر صنایع، افت دو درصدی شاخص كل رقم خورد.
بدین ترتیب بخش عمده ای از جهش ۵ درصدی بورس در دی ماه كه نوید روزهای بهتر برای سهامداران را می داد، در عمل از دست رفت.
رشد میانگین بازار سرمایه در آستانه پایان یازدهمین ماه سال به ۹ درصد محدود شده است كه تقریبا همه این بازدهی مرهون توزیع سود نقدی شركت ها (و نه رشد قیمت سهام) است. جو ركود و نزول در بورس تهران در حالی ادامه می یابد كه بازار در هفته آینده شاهد دریافت اولین گزارش پیش بینی درآمد بنگاه ها برای سال ۹۱ خواهد بود. با توجه به ركود سنتی بازار سهام در قبل از ایام عید و نیز بی انگیزگی مزمن كنونی سرمایه گذاران انتظار نمی رود تا پیش از پایان سال، تغییر و تحول جدی در حال و هوای معاملات روی دهد.
سایه سنگین عرضه های اولیه بر بازار
اخبار غیر رسمی در پایان هفته گذشته حكایت از آن داشت كه سهام شركت نفت و گاز پارسیان (متعلق به سرمایه گذاری غدیر) روز سه شنبه هفته جاری وارد بورس می شود. ابتدا صحبت از عرضه ۲۰ درصدی سهام این شركت ۶۰۰ میلیارد تومانی بود كه به طور بالقوه می توانست حداقل ۷۲۰ میلیارد تومان نقدینگی از بورس جذب كند؛ رقمی كه در یك عرضه اولیه تاكنون تجربه نشده و در صورت اتفاق، حتی در روزهای عادی بازار می توانست تعادل عرضه و تقاضا را بر هم بزند چه برسد به بازار نیمه جان این روزها. در این میان، هر چند صحبت از كاهش حجم عرضه سهام در روز اول به ۱۰ درصد مطرح شده است اما انتقاداتی در خصوص نفس این عرضه اولیه در بین كارشناسان وجود دارد. از جمله این موارد می توان به بورسی بودن زیرمجموعه های «پارسان» و نیز شركت مادر (وغدیر) اشاره كرد. بدین ترتیب در عمل سرمایه گذاران در صورت تمایل به سرمایه گذاری می توانند به جای خرید نفت و گاز پارسیان سهام زیر مجموعه ها یا شركت مادر را به طور مستقل خریداری كنند. در رویدادی دیگر در حوزه عرضه های اولیه، روز گذشته ۲/۳ درصد از سهام ذوب آهن پس از یك تلاش ناموفق در هفته قبل این بار در قیمت ۱۳۰۴ ریال به فروش رفت. برآوردهای اولیه نشان می دهد كه به رغم زیان ده بودن این شركت فرابورسی (۱۴۳ ریال به ازای هر سهم) و زیان انباشته معادل ۸۲ درصد سرمایه، قیمت فعلی فروش محصولات در بورس كالا می تواند ورق را برای ذوب آهن كاملا برگردانده و چهره یك شركت سودده را در سال ۹۱ برای «ذوب» رقم بزند. از این منظر، به رغم ریسك های ساختاری موجود شركت، افزایش قیمت های فروش در ماه های اخیر به عنوان یك پتانسیل مهم در تحلیل وضعیت آتی ذوب آهن باید مد نظر قرار گیرد.
P/E بورس تا كجا افت می كند؟
بورس تهران سال جاری را طوفانی آغاز كرد و میانگین نسبت قیمت بر درآمد سهام در پایان فروردین به ۹ واحد رسید كه از سال ۸۳ بی سابقه بود. از آن پس، همگام با وزیدن نسیم سرد ركود، هر ماه این نسبت كلیدی كاهش یافت تا این متغیر كه از آن به عنوان «مقیاس خوش بینی» یاد می شود با تردید سرمایه گذاران نسبت به چشم اندازی اقتصادی شركت ها در حال حاضر به ۶ واحد تعدیل شود. در هفته گذشته، با اعلام افزایش ۵ درصدی نرخ سود سپرده های بانكی و سیل انتشار اوراق مشاركت و گواهی سپرده های جدید (كه با توجه به الزام به بازخرید در هر زمان، در عمل نرخ سود روز شمار را به ۱۸ درصد افزایش داده است) یك تحول مهم دیگر در قیمت گذاری سهام ایجاد شد. در این راستا، علاوه بر ریسك های بیرونی حاكم بر فضای بازار كه قیمت های سهام را تحت فشار قرار داده اینك با افزایش نرخ سود بدون ریسك، یك محرك دیگر در جهت كاهش بیشتر P/E بازار خودنمایی می كند. بازار سهام تجربه مشابهی از این دست را در سال ۸۷ از سر گذرانده است كه همگام با انتشار اوراق مشاركت و گواهی سپرده ۱۹ درصدی، P/E متوسط بورس در اثر خروج نقدینگی و نیز بحران جهانی اقتصاد تحت فشار قرار گرفت و این نسبت تا كمتر از ۴ واحد نزول كرد. از این منظر شاید اگر تا پیش از این، نسبت قیمت بر درآمد ۵ تا ۶ واحدی به عنوان میانگین بلندمدت بازار سرمایه برای قیمت گذاری سهام منطقی تلقی می شد، اینك با توجه به ریسك های پیرامونی و سود بانكی ۲۰ درصدی باید به انتظار تعادل آن در محدوده ۴ تا ۵ واحد بود. در این میان، افزایش قابل ملاحظه نرخ ارز و چشم انداز رشد سودآوری شركت ها عوامل امیدواركننده ای هستند كه می توانند منجر به ایجاد نسبت P/E در محدوده ۴ تا ۵ واحد شوند بدون آنكه لزوما كاهش قیمت سهام از سطوح فعلی در بورس تهران رقم بخورد.
بازارهای جهانی در اوج می مانند؟
اگر به نمودار شاخص های بین المللی سهام از اوایل سال ۲۰۰۸ تا كنون دقت كرده باشید در می یابید كه پس از فراز و نشیب های بسیار زیاد، این نمودارها دوباره ارقامی مشابه آن ایام یعنی قبل از وقوع ركود جهانی اقتصاد را نشان می دهند. اگر قیمت های سهام را بیانگر انتظارات سرمایه گذاران از وضعیت آینده بدانیم، این گونه تصور می شود كه اكنون چشم انداز سرمایه گذاران با سال ۲۰۰۸ (كه هنوز اثری از بحران عظیم اقتصادی در ذهن خبره ترین تحلیلگران هم نبود) مشابه است. این در حالی است كه این روزها كمتر كسی است كه از چالش های اقتصاد بیمار جهان و بحران های احتمالی پیش رو آگاه نباشد. رمز گشایی از این متناقض نما به سیاست های اقتصادی سردمداران جهان بازمی گردد كه آنقدر پول و اعتبار برای مقابله با بحران خلق كرده اند كه قیمت دارایی ها با فشار نقدینگی ارزان مجال سقوط نمی یابند. یك بررسی اولیه نشان می دهد كه تنها بانك های مركزی اتحادیه اروپا و ایالات متحده معادل ده درصد كل تولید ناخالص داخلی جهان در سال های پس از بحران، اعتبار جدید خلق و به سیستم بانكی پمپاژ كرده اند. تلفیق این رویكرد با نرخ های بهره صفر تا یك درصدی به عنوان هزینه استقراض پایه در غرب عملا چاره ای برای پول های سرگردان به جز خرید دارایی ها (از جمله فلزات و سهام) باقی نگذاشته است. در این میان، هر چند چرخ های اقتصاد به ویژه در ایالات متحده نشانه هایی از گردش دوباره را از خود نشان می دهد اما به اذعان بسیاری از كارشناسان و نیز بانك مركزی آمریكا، مسیر بهبود بسیار كند و پرچالش است. با این وجود، بازارهای سهام جهان به ویژه در اروپا و آمریكا بی تفاوت به این مساله رشدهای چشمگیری را ثبت كرده اند و در بسیاری موارد هدف قیمتی تحلیلگران برای پایان سال ۲۰۱۲ را در مدت كمتر از دو ماه از سال جدید محقق كرده اند. از این جهت به نظر می رسد رالی اخیر بازارهای سهام جهان و فلزات اساسی تا حدی خوشبینانه بوده است و احتمالا مسیر بازارهای جهانی در ماه های باقیمانده از سال ۲۰۱۲ همانند روزهای خوش دو ماه آغازین سال هموار نخواهد بود.... / گزارش : روزنامه دنیاى اقتصاد
ویدیو : نوسان زمستانی بورس تهران