حکمت شماره 41 : وَ قالَ عَلَیْهِ السَّلامُ: فِى ذِکْرِ خَبَّابِ بْنِ الْأَرَتّ: ...
| وَ قالَ عَلَیْهِ السَّلامُ: فِى ذِکْرِ خَبَّابِ بْنِ الْأَرَتّ: یَرْحَمُ اللَّهُ خَبَّاباً فَلَقَدْ أَسْلَمَ راغِباً، وَ هاجَرَ طائِعاً، وَ قَنِعَ بِالْکَفافِ، وَ رَضِىَ عَنِ اللَّهِ وَ عاشَ مُجاهِداً. طُوبى لِمَنْ ذَکَرَ الْمَعادَ، وَ عَمِلَ لِلْحِسابِ، وَ قَنِعَ بِالْکَفافِ، وَ رَضِىَ عَنِ اللَّهِ. |
|
ترجمه دشتی |
در یاد یکی از یاران، (خباب بن ارت) فرمود: خدا خباب بن ارت را رحمت کند، با رغبت مسلمان شد، و از روی فرمانبرداری هجرت کرد، و با قناعت زندگی گذراند، و از خدا راضی بود، و مجاهد زندگی کرد. و درود خدا بر او فرمود: خوشا به حال کسی که به یاد معاد باشد، برای حسابرسی قیامت کار کند، با قناعت زندگی کند، و از خدا راضی باشد. |
|
ترجمه فیض الاسلام |
امام علیهالسلام درباره (نیکبختی و اوصاف پسندیده) جناب ابن ارت (که یکی از نیکان اصحاب رسول خدا- صلی الله علیه و آله- و از دانشمندان اولین مهاجرین بوده و در جنگ بدر و جنگهای بعد از آن رسول اکرم را همراهی نموده و در کوفه در سن هفتاد و سه سالگی در سال سی و هفت یا سی و نه هجری پس از آنکه در جنگ صفین و نهروان همراه امیرالمومنین علیهالسلام بوده دار دنیا را بدرود گفته امام علیهالسلام بر او نماز خوانده در بیرون کوفه دفن شد و او اول کسی است که در بیرون کوفه دفن گشته و پیش از آن مردم مردگانشان را در خانهها یا جلو خانههاشان دفن مینمودند، خلاصه حضرت در حق او) فرموده است: خدا جناب ابن ارت را بیامرزد که از روی رغبت اسلام آورد (نه به اکراه و اجبار) و از وطن هجرت نمود (و نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد) برای فرمانبری، و قناعت کرد (از کالای دنیا) به اندازه کفایت، و از خدا (به داده او از خوشی و سختی و بیماری و تندرستی) راضی و خشنود بود، و در زندگانی (همه عمر در راه خدا) جهاد کننده بود (پس از آن او را ستوده و میفرماید:) خوشا به حال کسی که به یاد معاد و بازگشت باشد، و برای حساب و وارسی (در آن روز) کار کند، و به اندازه روزی خود قناعت نماید، و از (داده) خدا راضی و خشنود باشد. |
|
ترجمه سید جعفر شهیدی |
| (و آنگاه که از خباب یاد کرد فرمود:) خدا بیامرزاد خباب پسر ارت را. به رغبت اسلام آورد و از روی فرمانبرداری هجرت کرد و به گذران روز قناعت، و از خدا راضی بود و مجاهد زندگی نمود. (و فرمود:) خوشا کسی که معاد را به یاد آورد، و برای حساب کار کرد، و به گذران روز قناعت نمود، و از خدا راضی بود. |
ویدیو : حکمت شماره 41