بزرگترین اخلالگران بازار پول : اخبار اقتصادی - نشریه رسمی بانک مرکزی براساس ...
اخبار اقتصادی - نشریه رسمی بانک مرکزی براساس نتایج یک پژوهش بررسی کرد
مسیر اخلال در بازار پول
تعاونیهای اعتبار شرکتهایی هستند که میتوانند مطابق قانون برخی خدمات اعتباری را صرفا برای اعضای خود انجام دهند و در مناطقی مثل کشورهای آمریکای شمالی، فعالیت قانونمند این موسسات نقش مهمی در جریان اقتصاد ایفا میکند.
با این حال، در سالهای گذشته خلأ قانونی و شرایط کشور موجب توسعه بیضابطه و غیرقانونی این موسسات شد که بهدلیل «تضعیف نقش بانکمرکزی در کنترل نقدینگی» و «تزریق ریسک به اقتصاد به دلیل ورشکستگی احتمالی این موسسات»، بازار پول کشور را با مخاطرات بسیاری مواجه کرد.
بر اساس نتایج این مطالعه که در نشریه «روند» بانکمرکزی منتشر شده، نبود بسترهای قانونی برای گسترش تعاونیهای مجاز و برخی مسائل دیگر در سالهای گذشته، موجب شد که این موسسات «توسعه بیحدوحصر» پیدا کنند و بهخصوص از سال 1387 به شکلی «قارچگونه» رشد کنند تا در سال 1389 فعالیت آنها به اوج خود برسد. این پژوهش اقدامات اخیر برای ساماندهی این موسسات را ارزشمند عنوان کرده؛ ولی تاکید میکند که هنوز با وجود «بیش از 3000 موسسه غیرمجاز»، گامهای لازم برای انتظامبخشی به بازار غیرمتشکل پولی کشور برداشته نشده است.
نتایج یک پژوهش که در نشریه «روند» بانکمرکزی منتشر شده، «تعاونیهای اعتبار آزاد» را «بزرگترین اخلالگران بازار پول ایران» در سالهای گذشته معرفی کرده است. تعاونیهای اعتبار شرکتهایی هستند که میتوانند مطابق قانون، برخی خدمات اعتباری (سپردهگیری و اعطای وام) را صرفا برای اعضای خود به انجام برسانند.
این تحقیق با تاکید بر اهمیت وجود این تعاونیها و ضرورت گسترش بیشتر این نهادها، به رشد قارچگونه و «توسعه بیحدوحصر» تعاونیهای اعتبار «آزاد» و بدون مجوز بهویژه از سال 1387 و اوجگیری آنها در سال 1389 اشاره میکند که عمدتا تحتتاثیر «نبود نظارت بانکمرکزی و آشفتگی بازار پول» رخ داد. به گفته این تحقیق، تلاشهای بانکمرکزی در سالهای اخیر، منجر به ساماندهی این تعاونیها شد، هرچند چالش مهم دیگر بازار پول؛ یعنی وجود بیش از 3000 صندوق قرضالحسنه غیرمجاز همچنان به قوت خود باقی است. این پژوهش از سوی «نعمتالله ملاكریمی» «احساناله زارعی» از حوزه بازرسی مدیریت كل نظارت بر بانكها و موسسات اعتباری بانكمركزی به انجام رسیده است.
تعاونیهای اعتبار صنفی در ایران
بر اساس دستورالعمل اجرایی تاسیس، فعالیت و نظارت بر تعاونیهای اعتبار مصوب 3 شهریور 1386، «شركت تعاونی اعتبار شركتی است كه با رعایت قانون بخش تعاونی تشكیل میشود و مطابق قانون تنظیم بازار غیرمتشكل پولی به ارائه خدمات اعتباری صرفا برای اعضای شركت مبادرت میورزد.» آنچه در تعریف «اشتراك معین» از نظر بانكمركزی قابل قبول است، صرفا «اشتراك معین صنفی یا شغلی» است و موارد دیگر مانند «محل سكونت» كه در كشورهای توسعه یافته مبنای تشكیل تعاونی اعتبار میشود، مورد پذیرش نیست.
براساس اطلاعات این تحقیق، بانكمركزی در تاریخ 18 بهمن 1388، ضمن برگزاری یك همایش ملی، اقدام به اعطای مجوز فعالیت به بیش از 800 تعاونی اعتبار صنفی در سراسر كشور کرد كه تا پایان فروردینماه 1389، به تعداد 884 موسسه رسید. اطلاعات جمعآوری شده از 889 تعاونی اعتبار صنفی نشان میدهد كه میزان منابع این موسسات افزون بر 577 میلیارد تومان بوده و این منابع از حدود 477 هزار نفر اخذ شده که نشان میدهد میانگین منابع این موسسات برابر 649 میلیون تومان برای هر موسسه بوده است.
بر این اساس، ضریب نفوذ این موسسات به جمعیت كشور حدود نیم درصد بوده كه در مقایسه با ضریب نفوذ 47 درصدی در كشوری مثل كانادا، بسیار ناچیز بهنظر میرسد. جمع تسهیلات اعطایی این تعاونیها بیش از 332 میلیارد تومان بوده که نشان میدهد سرانه تسهیلات دریافتی اعضای این تعاونیها حدود 697 هزار تومان بوده است.
اگر بهطور متوسط نصف اعضای تعاونیهای اعتبار از تسهیلات موسسه ذی ربط استفاده کرده باشند، این عدد تقریبا 4/1 میلیون تومان خواهد بود که نشاندهنده نبود وابستگی اعضا به این تسهیلات و به بیان دیگر، بیاثر بودن یا كم اثربودن خدمات این تعاونیها در زندگی اعضای خود است.
این تحقیق دو چالش احتمالی را از ناحیه فعالیت «تعاونیهای اعتبار» بر عملکرد سیاستگذاری پولی و بانکمرکزی، مشخص کرده است: خلق پول و ریسک سیستمی. مطابق این تحقیق، چالش نخست زمانی ایجاد میشود که این تعاونیها، بدون نظارت بانکمرکزی فعالیت کنند؛ چراکه موسسات خارج از نظارت بانكمركزی میتوانند با ضریب تكاثری بالا «خلق پول» کنند و حجم پول، سرعت گردش پول و بهدنبال آن نرخ تورم را تحتتاثیر قرار دهند و سیاستهای پولی را خنثی کنند.
در خصوص مورد دوم، توجه به این نکته ضروری است که «با توجه به اهرم مالی بالا در موسسات اعتباری، ورشكستگی این موسسات تبعات بسیار زیادی بهدنبال خواهد داشت و میتواند منافع سپردهگذاران بیشماری را به خطر انداخته و به بیثباتی سیستم مالی منجر شود.» در نتیجه، این موسسات باید اصول مدیریت ریسك و الزامات نظارت احتیاطی را رعایت کنند.
آمارهایی جالب از تعاونیهای اعتبار
با توجه به بازرسیهای به عمل آمده توسط اداره نظارت بر موسسات پولی غیربانكی بانكمركزی، از 889 موسسه مورد بررسی 217 موسسه غیرفعال بودهاند. همچنین، اطلاعات جالب دیگری که در این تحقیق گردآوری شده، بیانگر این است که: از 672 موسسه فعال، 110 موسسه كمتر از 50 نفر عضو و 197 موسسه كمتر از 20 میلیون تومان سرمایه دارند و 64 موسسه در این دو مشخصه مشتركند.
به عبارت دیگر، 243 تعاونی یعنی نزدیك به 36 درصد تعاونیهای فعال، حداقل شرایط موجود در مقررات جاری را كه سرمایه 20 میلیون تومانی و تعداد اعضای 50 نفری را بهعنوان كف تشكیل تعاونی اعتبار مورد تاكید قرار میدهد، ندارند. علاوهبر این، از كل تعاونیهای اعتبار فعال، 624 موسسه یعنی 92 درصد این تعاونیها، تسهیلات غیرقرضالحسنه صفر دارند؛ یعنی تنها به اعطای وام قرضالحسنه به اعضا مبادرت میورزند و كمتر از 8 درصد آنها؛ یعنی تعداد 48 تعاونی، از عقود دیگر برای اعطای تسهیلات استفاده میكنند. 400 موسسه جمع منابع سپردهای برابر صفر دارند.
این به این مفهوم است كه تمام منابع این موسسات از محل حق عضویتهای ماهانه كه به حساب سرمایه واریز میشود، تامین میشود و هیچگونه وجهی با عنوان حساب پسانداز یا سپرده از اعضای خود دریافت نمیکنند. 383موسسه در این دو شاخص مشتركند؛ بنابراین 400 تعاونی اعتبار فعال یعنی نزدیك به 60 درصد تعاونیهای اعتبار بهصورت یك «صندوق تامین مالی قرضالحسنه تعاون» فعالیت میكنند. به این ترتیب، 100 درصد منابع آنها از حساب سرمایه تامین میشود و هیچگونه حساب سپردهای كه تعهد پرداخت در سررسید را داشته باشند، در این تعاونیها وجود ندارد.
بهنظر میرسد در این شرایط نمیتوان آنها را «واسطهگر وجوه» نامید؛ چراكه یكی از پارامترهای مهم در تعریف واسطهگران وجوه، مدیریت سررسیدها و تعداد قابلتوجه اعضا است كه این مساله در بیشتر تعاونیهای اعتبار صنفی مشاهده نمیشود. از سوی دیگر، با توجه به اینكه منابع آنها از محل سرمایه تامین میشود، به نوعی «كفایت سرمایه» 100 درصدی دارند و با وجود كسر اقساط وامهای پرداختی از حقوق اعضا «ریسك اعتباری» در این تعاونیها نیز تقریبا صفر است.
همچنین، با گستره بسیار محدود فعالیت و وجود نرمافزارهای حسابداری قوی برای حقوق و مزایا در ادارات مرتبط با این تعاونیها، ریسك عملیاتی چندانی برای آنان متصور نیست. درمورد ریسك نقدینگی نیز بهعلت نبود حسابهای سپردهای وضع به همین صورت است. بر این اساس، نظارت احتیاطی برای تعداد زیادی از این تعاونیها در شرایط فعلی مفهومی ندارد و عملا این تعاونیها از ظرفیتهای بسیار بالای تعاونی اعتبار استفاده نمیكنند. تنها مدرك تحصیلی 210 نفر از مدیران عامل (31 درصد) مرتبط با فعالیتهای مالی ارزیابی شده است. 541 موسسه در سازمان مربوطه فعالیت میکنند و بهجز 6 مورد در جای دیگری شعبه ندارند.
تعاونیهای اعتبار و تعاونیهای قرضالحسنه
برای تحلیل كلی تعاونیهای اعتبار صنفی بهعنوان یك پیكره، میتوان تمام تعاونیهای اعتبار فعال را به دو گروه موسساتی كه صرفا تسهیلات قرضالحسنه ارائه میکنند (624 موسسه) و موسساتی كه از عقود دیگر نیز استفاده میکنند (48 موسسه)، تقسیم کرد. با وجود تعداد 15/7 درصدی و تعداد شعب 92/9 درصدی، موسسات گروه دوم كه سایر تسهیلات را نیز در كنار تسهیلات قرضالحسنه ارائه میکنند، بیش از 30 درصد از تعداد اعضا و حجم كل منابع را به خود اختصاص دادهاند.
علاوهبر این، در گروه اول جمع منابع حدود 354 میلیارد تومان و جمع مصارف حدود 232 میلیارد تومان ریال است که بیانگر نسبت مصارف به منابع 6/65 درصدی و عدم تخصیص مناسب منابع در این تعاونیها است (نسبت مطلوب: 80 تا 100 درصد، نسبت نامطلوب: 60 تا 80 درصد و نسبت هشدار: زیر 60 درصد.) همچنین، جمع منابع گروه دوم كه در كنار تسهیلات قرضالحسنه، تسهیلات دیگر را نیز ارائه میکنند، حدود 223 میلیارد تومان و جمع مصارف حدود 100 میلیارد تومان است که بیانگر نسبت مصارف به منابع 45 درصدی است كه نشان میدهد وضعیت مصارف این تعاونیها به هیچ عنوان قابل قبول نبوده و در حد هشدار و بحرانی است و این موسسات، منابع خود را به موارد دیگری غیر از اعطای تسهیلات اختصاص دادهاند.
رشد بازار غیرمتشکل پولی در ایران
این تحقیق معتقد است عدمتوسعه بازار پول در كشور و ناكارآمدی سیستم بانكی، باعث توسعه قارچگونه موسسات غیرمجاز در بازار پول در فاصله سالهای 1358 تا 1382 شده است. در این سالها، ایجاد صندوقهای قرضالحسنه جدولی و تعهدی درمناطقی همچون اصفهان، خراسان و مازندران و توسعه فعالیت موسساتی با عنوان تعاونی اعتبار آزاد كه به ارائه خدمات اعتباری به عموم مردم میپرداختند، بازار پول را به شدت تحتتاثیر قرار داد. برای مثال در بازه زمانی یادشده تعداد صندوقهای قرضالحسنه به ثبت رسیده، 185 درصد رشد داشته و بیش از 3600 صندوق قرضالحسنه به ثبت رسیده که تا سال 1382 به فعالیتهای اعتباری بدون نظارت مقام ناظر میپرداختند.
این فعالیتها هرچند در متغیرهای پولی نیز تاثیرگذار بوده، اما به دلیل نبود ضمانت اجرایی برای بانكمركزی امكان برخورد یا كنترل فعالیت این موسسات وجود نداشت. پژوهش صورت گرفته، دلیل اصلی رشد این موسسات را «نبود فعالیت مجاز و متنوع در عرصه پولی كشور» عنوان کرده است.
این تحقیق با بیان این کمبود، بیان میکند: «توسعه بازار متشكل پولی و ایجاد انواع موسسات اعتباری غیربانكی، میتواند به ساماندهی بازار پول منجر شود» و همزمان تاکید میکند: «تفاوتهای اساسی موسسات فعالیت در بازار پول با دیگر بنگاههای موجود در اقتصاد» مورد توجه قرار گیرد؛ چراکه بنگاههای دیگر با ملاحظه شرایط هر صنعت، اقدام به پذیرش ریسکهای آن میکنند، اما موسساتی كه به واسطهگری وجوه اقدام میكنند، میتوانند موجبات به خطر افتادن منافع اقشار ضعیفی را كه در این موسسات سپردهگذاری کردهاند، فراهم آورند.
ضرورت ساماندهی بازار غیرمتشکل پولی
بر اساس این تحقیق، در سالهای اخیر، دركنار تعاونیهای اعتبار صنفی یا مجاز، گروهی از تعاونیهای اعتبار به شكلی غیرقانونی گسترش یافتهاند كه موسوم به «تعاونیهای اعتبار آزاد» هستند. به این مفهوم كه این تعاونیها بدون هیچ محدودیتی و بهصورت آزاد عضوگیری میكنند. این تعاونیها از وزارت تعاون مجوز فعالیت خود را دریافت کردهاند، اما ماهیت فعالیت اعتباری این شركتها دریافت مجوز و نظارت مقام ناظر پولی را میطلبد. هرچند شاید توسعه غیرقانونی این تعاونیهای اعتبار بهعلت سختگیریهای فراوان موجود در آییننامه تعاونیهای اعتبار باشد كه تنها اشتراك معین صنفی را پذیرفتهاند، اما نبود نظارت و آشفتگی بازار پول باعث توسعه بیحد و حصر این تعاونیها شده است كه از سال 1387 آغاز شد و در سال 1389 به اوج رسید.
تعاونیهای اعتبار آزاد در بیشتر موارد در استانهای خراسان و مازندران تاسیس شده و در محدوده استان خود به ارائه خدمات اعتباری به عموم مردم میپرداختند؛ اما به نظر میرسد با مشاهده وضعیت كشور و نبود نظارت یا نبود ضمانت اجرایی و استقلال برای مقام ناظر، جرات و جسارت توسعه فرااستانی را پیدا كردند. بنابر این تحقیق، بر اساس شواهد یادشده، این موسسات را میتوان «بزرگترین اخلالگران بازار پول» در سالهای اخیر نامید.
برای مثال با وجود اینكه در بسته سیاستی نظارتی بانكمركزی نرخ سود علی الحساب سپردههای سرمایه گذاری كوتاه مدت 6 درصد اعلام شده است، این موسسات نرخهایی تا حد 18 درصد به صاحبان این حسابها پرداخت میكردند كه باعث شد بخشی از منابع بانكها و موسسات اعتباری مجاز به سمت این موسسات سوق پیدا كند.
به لحاظ توسعه فیزیكی نیز یكی از این تعاونیهای اعتبار كه در سال 1387 دارای پنج شعبه بود، در سالهای 1388 و 1389 تعداد شعب خود را به بیش از 350 شعبه رساند. این نوع توسعه بیضابطه و غیرقانونی تاثیرات فراوانی بر متغیرهای پولی مانند حجم پول و نرخ تورم خواهد داشت و باعث اخلال در سیاستهای پولی میشود. بر اساس متن این تحقیق، بانكمركزی برای برخورد با این موسسات مشكلات متعددی را در مقابل خود میدید كه مهمترین آنها به شرح زیر است:
1- شرایط سیاسی و امنیتی كشور در سال 1388 موجب شد كه مسوولان از هر اقدامی كه به ایجاد هرگونه حركت اعتراضی اجتماعی منجر شود، پرهیز كنند. این فضا به نوعی از سوی این موسسات مورد سوءاستفاده قرار گرفت و سیاست توسعه جهشی را در پیش گرفتند.
2- نبود همكاری مناسب دستگاههای امنیتی نیز چالش مهم برخورد با این موسسات است كه هشدارهای بانكمركزی برای این موسسات بیاثر شده و به نوعی اقتدار مقام ناظر دچار خدشه شده است.
3- نبود فرهنگ عمومی شناسایی و اعتبارسنجی موسسات اعتباری در میان مردم نیز یكی دیگر از مشكلات این حوزه بوده كه به عامل مهمی برای گسترش فعالیت آنها تبدیل شده است.
با این حال، به گفته این تحقیق، بانکمرکزی در سالهای اخیر با مشاهده تمامی این چالشها حسب وظیفه خود در اجرای سیاستهای پولی و نظارت بر موسسات اعتباری، تصمیم جدی برای مقابله با این موسسات گرفت كه توانست موفقیتهایی در این حوزه به دست آورد که نمونه آن، در دستور کار گذاشتن «ادغام تعاونیهای اعتبار آزاد و تبدیل آنها به موسسات مالی و اعتباری در شرف تاسیس» در سال 1390 بود که از دل این سیاست، تبدیل این نهادها به 14 موسسه اعتباری تحت نظارت بانكمركزی خارج شد.
این تحقیق در نهایت و مجددا، توسعه موسسات پولی غیرمجاز و توسعه قارچ گونه آنها را عمدتا معلول «مقررات بسیار احتیاطی و محدودكننده» عنوان کرده و اضافه میکند: «برخورد با موسسات متخلف در شرایط كنونی نیز میتواند گستره یك بحران عظیم اقتصادی اجتماعی را كاهش دهد. در این راستا، لازم است بانكمركزی بهعنوان متولی بخش پولی اقتصاد با همكاری نیروی انتظامی و دستگاه قضایی كشور به طور جدی با موسسات متخلف برخورد کند.»
افزون بر این، پژوهش یادشده تاکید میکند: «لازم است بانكمركزی هزینههای احتمالی اقتصادی تعطیلی برخی از این موسسات را برعهده گرفته و از طریق ایجاد خط اعتباری، بدهی این موسسات را پرداخت و داراییهای آنها را با هماهنگی مراجع قضایی تملك کند.» در بُعد تبلیغاتی نیز فرهنگسازی عمومی در جهت نهادینه كردن این مساله مهم كه مردم در موسسات غیرمجاز سپردهگذاری نكنند، باید در دستور كار مسوولان قرار گیرد. به گفته این تحقیق، گام مهم بعدی بانکمرکزی برای انتظامبخشی به بازار پول، باید ساماندهی بیش از 3000 صندوق قرضالحسنه باشد.
اخبار اقتصادی - دنیای اقتصاد
ویدیو : بزرگترین اخلالگران بازار پول