آن یک زن فلسطینی و این 4000 کشته ایرانی :         جعفر محمدی - در حالی که ...

 

 

 

 

جعفر محمدی - در حالی که اغلب رسانه های جهان ، چشم خود را بر جنایات بی حد و مرز صهیونیست ها در فلسطین بسته اند ، فارغ از شعار زدگی و بر مبنای اصول انسانی و اسلامی ، باید گفت که یکی از نکات مثبت صدا و سیمای جمهوری اسلامی اسران ، این است که موضوع انسان های تحت ستم در سرزمین های اشغالی را همچنان بر روی آنتن دارد و به سهم خود در این باره ایفای نقش می کند.

البته عده ای بر این رویکرد خرده می گیرند و جالب اینجاست که همین منتقدان ، هنگامی که نوبت به پزهای روشنفکرانه و انسان دوستانه می رسد ، از حقوق بشر و این که "بنی آدم اعضای یکدیگرند" دم می زنند.

ذکر واقعیت ها به ویژه هنگامی که ظلمی بر انسان ها می رود ، وظیفه هر رسانه ای است و خرده ای بر آن وارد نیست ؛ اما نکته اینجاست که از رسانه ملی انتظار می رود واقعیت های درون کشور را نیز بدان گونه که هست انعکاس دهد و به معنای واقعی کلمه زبان گویای ملت باشد.

به عنوان مثال ، چند روز پیش ، بخش های مختلف خبری صدا و سیما ، بارها این خبر را منتشر کردند که یک زن فلسطینی بر اثر استنشاق گازهای اشک آور نظامیان صهیونیست به شهادت رسید.

این خبر ، از آنجا که نشانی از مظلومیت مردم فلسطین داشت و واجد جنبه های انسانی هم بود ، حتماً هم باید پخش می شد به ویژه در شرایطی که بسیاری از رسانه های خارجی سعی در لاپوشانی وقایع فلسطین دارند.آلودگی هوا

اما این موضوع را بگذارید در کنار سکوت صدا و سیما در قبال اخبار مربوط به مرگ هزاران ایرانی در اثر استنشاق هوای آلوده ؛ در طول سال گذشته 4000 ایرانی به دلیل استنشاق گازهای سمی موجود در هوای آلوده تهران و کلان شهرها جان خود را از دست داده اند اما صدا و سیما ترجیح داده است از کنار این کشتار جمعی با بی اعتنایی بگذرد: نه سراغی از مسوولان خودروسازی گرفت و آنها را به طور جدی و پیگیر به سلابه نقد کشید که چرا استانداردهای آلایندگی تان دچار چنین افتضاحی است؟ نه دوربین هایش را به پتروشیمی ها برد و میکروفن هایش را جلوی کارشناسان گرفت تا ببیند نقش بنزین در این میان چه بوده، نه گزارشی از پالایشگاه تهران تهیه کرد که می گویند به تنهایی مقصر 6 درصد آلودگی هوای تهران است ، نه از رنج های آبادانی ها گفت که وسط شهرشان پالایشگاهی است که هوایشان را می آلاید و نه هیچ کار مفید و تاثیرگذار دیگری!

اگر یک زن فلسطینی بر اثر استنشاق گاز اشک آور صهیونیست ها حتما خبر مهمی است و باید هم منتشر و پررنگ شود، مرگ 4000 هموطن هم حتما موضوع مهم و دردناکی است ولی رسانه ملی به آن توجهی ندارد و چهار دانگ حواسش بیرون مرزهاست.

صدا و سیما هم اکنون با ده ها شبکه رادیویی و تلویزیونی و میلیون ها بیننده، فراگیرترین رسانه داخلی به شمار می رود و می تواند به مدد توان رسانه ای خود، بسیاری از مشکلات را به چالش بکشد و به عنوان کاتالیزوری جهت تسریع حل آنها عمل نماید.

صدا و سیمایی که برای حاشیه های فوتبال  لیگ برتر ، ساعت ها برنامه و دوربین خبرساز و گفت و گوی زنده و ... دارد، چرا باید در قبال مسایل اصلی کشور و رنج های مهم مردم این چنین ساکت و بی اثر و بی بخار باشد؟

صدا و سیما، رسانه ملی نخواهد بود، مادام که بازتاب دهنده صدای همه مردم و رنج ها و شادی های همه نباشد. رسانه ملی یعنی رسانه ای که همه ما بتوانیم خود را در آن ببینیم و صدای خود را از آن بشنویم.

غیر از این است؟..../تحلیل:عصرایران

ویدیو : آن یک زن فلسطینی و این 4000 کشته ایرانی