Spitfire MK-1 زیباروی انگلیسی : مدل Spitfire MK-1 مدل 1964 ساخت کمپانی تاریخی ...

مدل Spitfire MK-1 مدل 1964 ساخت کمپانی تاریخی تریومف نمونه بسیار کم‌نظیری در کشورمان محسوب می‌شود و نماد تمام عیاریست از سبک خودروسازی سنتی انگلیس در اوج دوران شکوه این صنعت در جزیره بریتانیا.
 مجله تخت گاز:  در روزگاری نه چندان دور فرهنگ‌های مختلفی بر صنعت خودروسازی چهار گوشه جهان حاکم بودند. در حالی که خودروسازان آمریکایی در دهه شصت میلادی بی هیچ محدودیتی از نظر وزن و ابعاد؛ شکوه ، عظمت، قدرت و راحتی را جست‌و‌جو می‌کردند، در قاره اروپا، ایتالیایی‌ها به ساخت خودروهای اسپرت می‌پرداختند، آلمانی‌ها نمونه‌هایی منطقی و کاربردی ارائه می‌دادند؛ و انگلیسی‌ها به ساخت خودروهای ساده، زیبا و لذت‌بخش شهره بودند. حال پس از گذشت نزدیک به نیم قرن از آن سال‌ها، فرهنگ ساختاری خودروها در سرتاسر کره خاکی آنچنان به یکدیگر نزدیک‌شده‌است، که کادیلاک به جای خودروهای عظیم V8، به تولید نمونه‌های چهار سیلندر 2 لیتری توربوشارژ می‌پردازد، کاری که سال‌هاست توسط خودروسازان ژاپنی انجام می‌شود. آلمانی‌ها نیز چند سالی است که به همین سمت قدم بر می‌دارند و به‌طور کلی ساخت خودروهای سبک وزن، اسپرت و کم مصرف به هدفی برای تمام خودروسازان جهان مبدل شده است. کاری که روزگاری در تخصص صنعتگران انگلیسی بود.

چندی پیش فرصتی دست داد تا با یکی از معدود خودروهای اسپرت انگلیسی راه یافته به کشورمان دیداری داشته باشیم، مدل Spitfire MK-1 مدل 1964 ساخت کمپانی تاریخی تریومف که نمونه بسیار کم‌نظیری در کشورمان محسوب می‌شود و نماد تمام عیاریست از سبک خودروسازی سنتی انگلیس در اوج دوران شکوه این صنعت در جزیره بریتانیا.



 داستان تریومف

پیشینه تاریخی کمپانی تریومف به سال‌های پایانی قرن نوزدهم میلادی و تولید دوچرخه باز می‌گردد. پس از آن به تدریج تولید موتور سیکلت و خودرو نیز در دستور کار مدیران این شرکت کوچک قرار گرفت و در نیمه نخست قرن بیستم، تریومف نیز به جزئی از مجموعه کمپانی‌های انگلیسی تحت عنوان Standard Motor Company مبدل و پس از آن توسط مجموعه لیلاند موتورز خریداری شد.
 تریومف در آن سال‌ها با ساخت مدل‌های ساده، جذاب و نسبتا ارزان قیمت، روزگار خوشی را سپری می‌کرد، اما این دوران طلایی با تغییر سلیقه خریداران در دهه 70 میلادی رو به افول نهاد و در نهایت تریومف نیز همچون بسیاری دیگر از خودروسازان هموطن خود در اوایل دهه 80 میلادی به پایان راه رسید و برای همیشه به تولید خودرو خاتمه داد.
در حال حاضر برند تریومف تحت مالکیت گروه ب‌ام‌و قرار دارد، اما تاکنون تصمیمی برای احیای این نام توسط مالک آلمانی گرفته نشده است.



  آشنایی با ساختار فنی Spitfire

Spitfire از زمره خودروهای اسپرتی است که بر اساس مدل‌های دیگر تولیدی گروه تریومف و استاندارد موتور شکل گرفته است، شاسی نردبانی خودرو، نمونه تقویت شده یکی از مدل‌های سدان است که تنها با چند پیچ به بدنه متصل شده، و ساختار کلی بدنه نیز به ساده‌ترین شکل ممکن از پیوند قطعات بزرگ به یکدیگر با روش پرس‌کاری به وجود آمده است. برای مثال هر دو گلگیر جلو به درپوش موتور پرس شده‌اند و خط پرس نیز توسط زه کرومی براقی به زیرکانه‌ترین شکل ممکن از دید پنهان شده است. و بدین ترتیب در زمان تعمیرات، هر دو گلگیر نیز به همراه درپوش موتور به سمت جلو باز می‌شوند و دسترسی به کلیه اجزای پیشرانه، گیرباکس و متعلقات جلو بندی به ساده‌ترین شکل ممکن فراهم می‌شود. 
مشابه همین ساختار در مورد بخش انتهایی خودرو نیز صادق است که البته درب صندوق از گلگیرهای مجزاست و مجرای ورودی باک نیز، احتمالا به دلیل افزایش ایمنی در بخش مرکزی خودرو و نزدیک به صندلی دو سرنشین این خودرو قرار گرفته است.

  پیشرانه نه چندان قوی

بر خلاف تصور، در زیر در پوش طویل موتور، خبری از پیشرانه‌های معروف شش سیلندر خطی تریومف نیست و یک پیشرانه چهار سیلندر اقتصادی با حجم تنها 1/1 لیتری برای نیرو بخشیدن به سری نخست Spitfire به کار بسته شده است که در واقع با پیشرانه مدل‌های سدان آستین مشترک است، این پیشرانه 8 سوپاپ که در سیکل ترکیبی برای هر صد کیلومتر به حدود 5/7 لیتر بنزین نیاز دارد، بیشینه قدرت و گشتاوری معادل 63 اسب بخار و 91 نیوتن متر را برای Spitfire به ارمغان می‌آورد که برای رساندن این خودرو 711 کیلوگرمی به سرعت 100 کیلومتر در ساعت ظرف 3/17 ثانیه و دستیابی به حداکثر سرعت 148 کیلومتر در ساعت کافی به نظر می‌رسد، هرچند ارقام رسمی منتشر شده توسط تریومف، حکایت از شتاب 15 ثانیه‌ای برای 0 تا یکصدکیلومتر در ساعت و حداکثر سرعت 173 کیلومتر در ساعت دارند.
جالب‌ترین نکته در مورد مشخصات فنی تریومف Spitfire سری اول (MK-1) به مهندسی بسیار عجیب سامانه تعلیق آن مربوط می‌شود، در حالی که چرخ‌های جلو توسط اتصالات شناخته شده و اسپرتی جناغی به همراه فنرهای حلقوی به شاسی نردبانی متصل شده‌اند. برای اتصالات چرخ‌های عقب نیز از یک فنر شمش عرضی استفاده شده است که حتی در زمان رونمایی این خودرو در سال 1962 هم به روشی منسوخ شده و باستانی شهره بوده‌است.



     پشت فرمان

در هنگام بسته بودن سقفی که از تجهیزات سفارشی مدل‌های 64 به شمار می‌آید، نشستن پشت فرمان چندان ساده نیست و جالب آن است که، تیغه عرضی شاسی دقیقا از زیر پای سرنشینان می‌گذرد و برجستگی آن از درون کابین به وضوح قابل مشاهده است. با یک نگاه به داشبورد فلزی قرمز رنگ و نشانگرهایی که در بخش مرکزی تعبیه شده‌اند، می‌توان دریافت که مهندسان تریومف برای هر کاری به دنبال هوشمندانه‌ترین راه حل بوده‌اند، در واقع از آنجا که Spitfire با نگاه به بازارهای صادراتی طراحی شده است، مجموعه نشانگرها به همراه کلید استارت در بخش مرکزی کابین به گونه‌ای جمع آوری شده‌اند تا ساخت نمونه‌های فرمان سمت چپ با حداقل تغییرات و هزینه نسبت به مدل‌های انگلیسی فرمان راست امکان‌پذیر باشد.صدای تولیدی پیشرانه، بسیار جذاب و گیراست و کمترین شباهتی با یک پیشرانه 1/1 لیتری چهارسیلندر ندارد. برای آغاز حرکت با این جذاب بریتانیایی، نیاز به کمی مهارت برای کلاچ‌گیری و درگیر کردن دنده نخست گیربکس چهار سرعته خواهید داشت که در مدل‌های واپسین به صورت سفارشی به دنده پنجم (اوردرایو) نیز مجهز می‌شد.

 پس از آغاز حرکت، به سرعت ویژگی‌های کلاسیک و لذت‌بخش Spitfire را لمس خواهید کرد، فرمان بزرگ با حاشیه چوبی، از ضریبی اسپرت برخوردار است، ارتفاع کلی خودرو بسیار پایین‌تر از خودروهای مدرن است و نگاه تمام عابرین پیاده و بسیاری از رانندگان به سوی رودستر ریز نقش قرمز رنگ با سپرهای براق کرومی جلب می‌شود. در واقع روح اسپرت آنچنان در ساختار کلی Spitfire ریشه دارد که برای لذت بردن، کمتر به فشردن پدال گاز و بلند کردن سمفونی گوشنواز نواخته شده توسط مجموعه اگزوز نیاز پیدا خواهید کرد. البته با توجه به مشخصات سیستم تعلیق، حتی عبور از سرعت‌گیرهای معمولی نیز برای Spitfire، حکم یک پروسه کوهنوردی را دارد و ترمزها هم پس از گذشت قریب به 49 سال؛ چندان قابل اعتماد به نظر نمی‌رسند.