گاهی اوقات یاد بگیریم : گلایه‌های تکراری مربیان، بازیکنان و مسئولان تیم‌ملی ...
گلایه‌های تکراری مربیان، بازیکنان و مسئولان تیم‌ملی به‌ویژه کی‌روش از امکانات فوتبال کشور شاید علاوه بر مسئولان فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش، این روزها مردم را هم آزار می‌دهد. روزنامه شهروند: گلایه‌های تکراری مربیان، بازیکنان و مسئولان تیم‌ملی به‌ویژه کی‌روش از امکانات فوتبال کشور شاید علاوه بر مسئولان فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش، این روزها مردم را هم آزار می‌دهد. حتی در روزهایی که تیم‌ملی نتیجه می‌گیرد، بازهم بهانه‌های زیادی ازسوی کادرفنی مطرح می‌شود که البته شاید خیلی از آنها به حق باشد. با این حال از چند دهه قبل که وضع تیم‌ملی را به یاد آوریم، همیشه درمقایسه با کشورهای اروپایی در سطح پایین‌تری قرار داشتیم اما اگر کشوری مثل عراق را با ایران مقایسه کنیم، به نکات خیلی جالبی دست می‌یابیم.
ایران همین بود و هست
حتما اظهارات بازیکنان، سرمربی و مدیر تیم‌ملی را در روزهای اخیر مثل سال‌های گذشته از نظر گذرانده‌اید که معتقدند با وضع فعلی صعود به جامجهانی غیرممکن است. درست است که فوتبال ایران از نظر ساختاری دچار مشکلات زیادی است و با کمبود امکانات مواجه است اما آیا به خاطر این مسائل باید دست روی دست گذاشت و کاری انجام نداد. علیرضا اسدی، دبیرکل فدراسیون که ازسوی ارکان تیم‌ملی مورد انتقاد قرار می‌گیرد، در برنامه نود دوشنبه‌شب اعلام کرد که امکانات تیم‌ملی در دوره‌های قبلی نیز به همین شکل بوده است. با مقایسه شرایط فعلی با ١٠سال قبل که تیم‌ملی به جامجهانی ٢٠٠٦ رفت، می‌توان به این نکته دست یافت که وضع فوتبال ایران قبلا نیز به همین شکل بوده است و بازهم این پتانسیل وجود دارد که به جامجهانی صعود کند.
عراق کجاست و ما کجا؟
شاید همواره عادت کرده‌ایم فوتبال کشور را با کشورهای اروپایی مقایسه کنیم اما این‌بار می‌خواهیم نگاهی به کشور همسایه خود یعنی عراق بیندازیم که با امکانات کمتر و شرایط سخت توانسته موفقیت‌های بسیار بیشتری از ایران در یک‌دهه اخیر به دست بیاورد. عراقی که در المپیک ٢٠٠٤ موفق به کسب مقام چهارم و در جام ملت‌های آسیا ٢٠٠٧ قهرمان شد و اخیرا نیز بالاتر از ایران به المپیک ٢٠١٦ راه پیدا کرد، با کمبود امکانات جنگید و به موفقیت رسید. آنها در جام ملت‌های آسیا در‌سال ٢٠١٥ نیز با شکست ایران به جمع ٤ تیم برتر راه یافتند و اخیرا نیز درجمع ١٢ تیم برتر آسیا برای رسیدن به جامجهانی ٢٠١٨ قرار گرفته‌اند. نکته جالب اینجاست که همین کشور بازی‌های خود را به دلیل ناامنی در ایران میزبانی می‌کند و حتی از حق میزبانی با حضور هوادارانش نیز محروم است.
اقدامات کشور همسایه
در روزهایی که برترین بازیکنان ایران راهی لیگ کشورهای عربی به‌ویژه قطر می‌شوند، عراقی‌ها سعی در بالاتر بردن سطح لیگ خود دارند. این کشور جنگ‌زده، حالا لژیونرهایی را از کشورهای دیگر آسیایی در لیگ خود جمع کرده و به دنبال بالابردن رنکینگ خود درمیان تیم‌های آسیایی است. چند سال قبل تعداد زیادی از بازیکنان باکیفیت عراقی در فوتبال ایران مشغول بودند و حالا دیگر خبری از آنها نیست. اتفاقا آنها جذب تیم‌هایی در لیگ داخلی خود شدند تا به پیشرفت فوتبالشان کمک کنند. با این وضع بعید نیست که آنها یکی از شگفتی‌سازان دور مقدماتی جامجهانی ٢٠١٨ در منطقه آسیا باشند.
عراق چطور به این‌جا رسید؟
در ٢سال اخیر چند بازیکن و مربی از ایران نیز با درخواست تیم‌های ایرانی مواجه شده و در لیگ این کشور فعالیت کرده‌اند. محمد احمدزاده، سرمربی فعلی ملوان سال قبل هدایت یک تیم در لیگ این کشور را برعهده داشت و میلاد زنیدپور، بازیکن سابق تیم‌ملی یک فصل را در لیگ این کشور سپری کرد. زنیدپور درباره دلایل حضور خود در لیگ عراق به «شهروند» می‌گوید: «در ابتدا که از عراق پیشنهادی برایم رسید، نمی‌خواستم به این کشور بروم اما بعد از مشورت با برخی از دوستان تصمیم گرفتم راهی عراق شوم. بعد از یک فصل حضور در لیگ این کشور متوجه شدم که آنها فوتبال بسیار تاکتیکی و فیزیکی را دارند و درحال پیشرفت هستند. شاید از نظر امکانات در سطح پایین‌تری از ایران باشند اما آن‌قدر حرفه‌ای هستند که مبلغ قرارداد یک بازیکن را به صورت کامل پرداخت کنند.» وی همچنین می‌افزاید: «تیم ملی عراق در سال‌های اخیر نتایج خوبی کسب کرده که حتی از ایران هم بهتر است. آنها لیگ بسیار خوبی را سازماندهی کردند و به سرعت درحال پیشرفت هستند. من هم تصمیم گرفتم یک فصل دیگر در فوتبال این کشور بمانم.»
ورمزیار: با امکانات کمتر از این هم به جامجهانی می‌رویم
صادق ورمزیار، کارشناس فوتبال کشورمان درباره انتقادهای کی‌روش از امکانات تیم‌ملی به «شهروند» می‌گوید: «فوتبال ما بالقوه در آسیا یک قدرت محسوب می‌شود و ما توانستیم قبلا حتی با همین کی‌روش اتحاد و همدلی را ایجاد کنیم و به جمع ٣٢ تیم برتر جهان در جامجهانی برسیم. بودن امکانات می‌تواند راه را ساده‌تر کند اما نبودش بدان معنا نیست که کاری نمی‌توان کرد.» وی همچنین می‌افزاید: «ما در روزهای بدتر از این نشان دادیم که می‌توانیم به موفقیت برسیم که همیشه راز موفقیت‌مان نیز همدلی و همت مضاعف بوده است. شاید عراق یکی از همین نمونه‌ها باشد که با کمترین امکانات و فقط به واسطه صرف‌کردن فعل خواستن به اهداف خود رسیده است. قطعا همان عراق هم از نظر تاکتیکی به فوتبال ایران نمی‌رسد و ما باید به سطح کره و ژاپنی برسیم که خودشان را از آسیا جدا کرده‌اند. وقتی کره را در کشورش می‌بریم و به جامجهانی می‌رویم، پس با همدلی بیشتر به اهداف بزرگتری هم خواهیم رسید.»
بهانه‌جویی ممنوع!
با نگاهی به فوتبال عراق و مقایسه شرایط این کشور با ایران به این نتیجه دست پیدا می‌کنیم که در هرشرایط راه پیشرفت وجود دارد. وقتی کی‌روش قرارداد دور دوم خود را بعد از جامجهانی ٢٠١٤ با فدراسیون ایران امضا کرده، قطعا از وضع فوتبال ایران باخبر بوده است، پس دلیلی ندارد که خودش و اطرافیانش دایما نگاه انتقادی داشته باشند. البته درست است که مسئولان باید برای بالابردن امکانات و فراهم کردن شرایط بهتر برای تیم‌ملی تلاش کنند اما این‌که با بهانه‌جویی به دنبال توجیه ناکامی احتمالی تیم‌ملی باشیم، قطعا اتفاق درستی نخواهد بود. شاید ضعف اصلی از ریاست فدراسیون باشد که اجازه ایجاد چنین فضایی را داده که سرپرست تیم‌ملی روی آنتن زنده تلویزیون خیلی راحت از دبیرکل فدراسیون انتقاد کند. در هرصورت باید دید پایان این جدال‌های شخصی به کجا می‌انجامد.
ویدیو : گاهی اوقات یاد بگیریم