چرا «استنفوردی ها» پول پارو می کنند؟ : متوسط اولین حقوق کسی که در استنفورد ...

متوسط اولین حقوق کسی که در استنفورد علوم کامپیوتر خوانده و تازه از دانشگاه فارغ التحصیل شده حدود 90 هزار دلار است. این مقدار پول بیشتر از درآمد کسی است که مدرک کارشناسی اش را از دانشگاه دیگری گرفته و 20 سال تجربه کاری دارد.



هفته نامه عصر ارتباط: کمپ آفتابی دانشگاه استنفورد، با انبوهی از درختان و دانشجویانی که کوله پشتی های رنگارنگ حمل می کنند شبیه به بیشتر کالج های آمریکایی است. اما از آنجایی که استنفورد در پالوآلتوی کالیفرنیا دقیقا در میان سیلیوکن ولی جای گرفته، اتفاقاتی در آنجا رخ می دهد که نمونه اش را در هیچ جای دیگر نمی توان دید.

متوسط اولین حقوق و دستمزد کسی که در استنفورد علوم کامپیوتر خوانده و تازه از دانشگاه فارغ التحصیل شده در حدود 90 هزار دلار است. این مقدار پول بیشتر از درآمد کسی است که مدرک کارشناسی اش را از دانشگاه دیگری گرفته و 20 سال تجربه کاری دارد. همچنین درآمد نامبرده از مقدار متوسط درآمد خانوار در ایالات متحده، یعنی 52 هزار دلار بسیار بیشتر است.

برای کسانی که در استنفورد درس خوانده و تخصص های ویژه دارند، این مقدار پول بیشتر هم می شود.



شرکت های بزرگ فناوری مانند فیس بوک، گوگل و لینکدن معمولا به کارمندان جدیدشان که در استنفورد درس خوانده اند حقوقی بین 100 تا 150 هزار دلار می دهند. افزون بر این، برخی از این شرکت ها کمک های مالی بیشتر از یکصد دلار برای این دانشجویان درنظر می گیرند. برخی اوقات پاداش این افراد به 25 هزار دلار می رسد.

این اعداد گاهی به 500 هزار یا بیشتر هم می رسند. شرکت اسنپ چت (Snapchat) سال گذشته به فارغ التحصیلان استنفورد حقوق 100 تا 150 دلاری پیشنهاد کرد و کمک مالی 400 هزار دلاری را در ازای چهار سال فعالیت برایشان درنظر گرفت. اما این اعداد و ارقام در سال جاری کمتر شده اند و کمک مالی سهام فارغ التحصیلان حداکثر به 300 هزار دلار رسیده است.

به دلیل اینکه سهام مالی شرکت های بزرگ فناوری با رشدی سریع و افزایش همراهند، این کمک های مالی موجب  می شوند دانشجویان استنفورد در سنی کم به ثروت های هنگفت برسند. برای نمونه باید گفت اسنپ چتی که سال گذشته یک شرکت سه میلیارد دلاری محسوب می شد، اکنون 15 میلیون دلار ارزش دارد.

بیشتر دانشجویان استنفورد لازم نیست تا زمان فارغ التحصیلی صبر کنند؛ اکثر شرکت های فناوری در سیلیکون ولی و بسیاری از استارتاپ ها، دانشجویان سال اولی این دانشگاه را با حقوق های بین 4500 تا 7000 دلار در ماه استخدام می کنند.



چرا صنعت فناوری تا این اندازه به استنفورد و دانشجویانش اهمیت می دهد؟

نمایندگان گوگل، اسنپ چت، فیس بوک و دراب باکس از پاسخ دادن به این سوال خودداری کردند. یکی از این نمایندگان گفت شرکتش نمی خواهد این تصور را ایجاد کند که دانشجویان استنفورد از دانشگاه های دیگر بهتر هستند. با همه اینها، به گفته یکی از منابع نزدیک به این شرکت ها تقریبا همگی توافق دارند استنفوردی ها بیشتر توسط صنایع فناوری جذب می شوند. تایلر ویلیس (Tyler Willis)، مدیر سایت Hired.com می گوید، برای فیس بوک و گوگل نامعمول نیست که سالانه بین 300 تا 600 نفر استخدام کنند. اولین جایی که آنها به دنبال کارمند می گردند همان دانشگاهی است که در خیابان پایین شان قرار دارد.

این بدان معنا نیست که این دانشگاه برنامه علوم کامپیوتری خاص و پیشرفته تری در مقایسه با کارنگی ملون، ام آی تی یا واترلو دارد. درواقع، نزدیکی دانشگاه به صنعت فناوری شاید دلیل اصلی این اتفاقات باشد. استنفورد تنها چند بلوک با جایی که لری پیج زندگی می کند و استیو جابز درگذشته است فاصله دارد.

یاهو، گوگل و فیس بوک هر سه در پالو آلتو بزرگ شده اند. وقتی دانشجویان وارد کمپ می شوند شیفته دنیای فناوری خواهندشد و یاد می گیرند چطور باید به این صنعت ورود پیدا کرد. سپس وقتی درس شان تمام می شود، سراغ گوگل و اسنپ چت می روند و می دانند از آنها چه انتظاری می رود: کد، کد و فقط کد.

برخی از این دانشجویان بی خیال حقوق و دستمزد بالا می شوند و درعوض شرکت خودشان را راه می اندازند. بسیاری از این افراد میلیاردرهای معروفی هستند: سرگی برین و لری پیج موسسان گوگل؛ جری یانگ و دیوید فیلو موسسان یاهو؛ رید هافمن از موسسان لینکدن؛ الیزابت هولمز موسس تزانوس، اون اسپیگل از موسسان اسنپ چت.



پول پاروکردن چه حس و حالی دارد؟

مایلز کیتینگ (Myles Keeting)؛ از کارکنان مایکروسافت می گوید وقتی تازه وارد دانشگاه شده به او گفته اند در صورت ورود به عرصه علوم ریاضی و کامپیوتر و کارکردن برای بانک های بزرگ بیش از 900 هزار دلار درآمد خواهدداشت که این مقدار با پاداش و مبالغ دیگر سالانه به یک میلیون دلار می رسد.

او می افزاید: «این اعداد و ارقام باعث می شوند سرتان سوت بکشد».

با این حال اکثر کسانی که تصمیم به ورود به سیلیکون ولی گرفته اند در آن اوایل به پول فکر نمی کرده اند. درعوض، هدف شان ایجاد تغییر بزرگ در جهان بوده است. براساس امار Hired.com، 80 درصد از این دانشجویان بهترین پیشنهادهای حقوقی را با گزینه های کم درآمدتر عوض کرده اند.
 
آیا این نشان از خامی آنها بوده یا هوشمندی شان؟

وقتی برای مثال اندریاسی به پدر و مادرش می گوید شغل پردرآمدی را رد کرده و به جای آن در یک استارتاپ مشغول شده، آنها به او می گویند دیوانه شده است. اما او پدر و مادرش را متقاعد می کند که اکنون زمان خطرکردن است.

دلیل اصلی این اقدام به باور بسیاری از دانشجویان استنفورد این است که به هرحال از طرف دانشگاه حمایت مالی می شوند و بهتر است برای شروع کمی قدرت ریسک هم داشته باشند. برای مثال، جسیکا تیلور که زمانی تصمیم می گیرد در گول کار نکند معتقد است سرانجام چنانچه روزی مجبور به این کار شود به این شرکت باز خواهدگشت، اما کنون زمان تجربه شخصی و راه اندازی یک استارتاپ جدید است.