نوستالژی پرسپولیس - الهلال : به آبی اول باختیم، آبی دوم را بردیم و حالا باید ...
به آبی اول باختیم، آبی دوم را بردیم و حالا باید با آبی سوم بازی کنیم. بازی با آبی اول تنها 580 نفر تماشاگر داشت، مسابقه مقابل آبی دوم 60 هزار نفر را به استادیوم کشاند؛ اما مصاف با آبی سوم حتما و حتما 100 هزار نفر را به ورزشگاه آزادی خواهد کشاند. ورزش سه: به آبی اول باختیم، آبی دوم را بردیم و حالا باید با آبی سوم بازی کنیم. بازی با آبی اول تنها 580 نفر تماشاگر داشت، مسابقه مقابل آبی دوم 60 هزار نفر را به استادیوم کشاند؛ اما مصاف با آبی سوم حتما و حتما 100 هزار نفر را به ورزشگاه آزادی خواهد کشاند. باور کنید این اتفاق می‌افتد چرا که مصاف با الهلال مهم‌تر از دربی است و برد مقابل آبی‌های ریاض صعود به جمع 8 تیم برتر آسیا را در دسترس خواهد کرد.
صعود به جمع 8 تیم برتر لیگ قهرمانان آسیا، افتخاری که سال‌ها است نصیب پرسپولیس و پرسپولیسی‌ها نشده. شاید از آن دوران اقتدار دو رتبه سومی با علی پروین و مربیان اواخر دهه هفتاد که بگذریم پرسپولیس نزدیک به 14 سال است که روی 8 تیم برتر آسیا را ندیده و به همین خاطر مصاف با الهلال سرنوشت‌سازتر، مهم‌تر و حساس از دربی تهران خواهد بود. پرسپولیس سه‌شنبه رو در روی الهلال قرار خواهد گرفت. مسابقه‌ای که به نوعی می‌تواند دربی غرب آسیا باشد بین یک مجموعه سرخپوش از تهران و یک تیم قلدر آبی‌پوش از ریاض. این مسابقه البته مصاف تازه‌ای نیست و پشت سرخود یک تاریخچه دارد. پرسپولیس و الهلال طی 24 سال اخیر 8 بار به مصاف هم رفته‌اند که سرخ‌ها سه بار برده‌اند، سه بار مساوی کرده‌اند و دو بار هم باخته‌اند.
لقبی که به هافبک الهلال دادند
27 تیر 1370 پرسپولیس با یک دفاع جانانه از الهلال مساوی گرفت تا چشم امید به بازی برگشت داشته باشد. آن روز علی پروین شاگردانش را تهدید کرده بود که اگر ببازید خبری از سفر به مکه نیست و همین تهدید کارگر واقع شد. مرتضی فنونی‌زاده بازیکن شوخ‌طبع دهه 60 که در هر دو بازی رفت و برگشت حاضر بود، می‌گوید: «یک بار آن طرف زمین یعنی نیمه زمین حریف نرفتیم. البته آنها هم فقط یکی دو موقعیت داشتند.»
فنونی‌زاده از آن مسابقه در ریاض خاطره جالبی دارد: «الهلالی‌ها یک هافبک وسط داشتند که در بازی برگشت به میدان نرفت. این بازیکن ریش بسیار بلندی داشت و مدام هافبک‌های ما را می‌گرفت و خنثی می‌کرد. داخل زمین من با صدای بلند فریاد زدم یکی نیست این... را بگیرد. برایش یک اسم گذاشته بودم و وقتی با این اسم صدایش کردم همه از جمله نیمکت‌نشینان ما خندیدند. بین دو نیمه علی آقا به بچه‌ها می‌گفت چرا اینقدر استرس دارید. مثل مرتضی بازی کنید که انگار دارد در زمین خاکی‌های نازی‌آباد بازی می‌کند. علی آقا گفت وسط زمین چی گفتی که من هم جواب دادم و گفت باریکلا.»
پیوس دروغ می‌گوید
بازی برگشت استادیوم آزادی شور و غوغایی به پا شد. یکی از روزهای خاطره‌انگیز ورزشگاه بزرگ تهران که 120 هزار نفر آمدند و خیلی‌ها روی پنجه پا گل استثنایی و زیبای مرتضی کرمانی را دیدند. آن روز پیراهن پرسپولیس منقش شده بود به یک کلمه بزرگ IRAN تا مشخص شود این بازی کاملا ملی است. انگار الهلال تیم ملی عربستان بود و پرسپولیس تیم ملی ایران.
مرتضی کرمانی‌مقدم گلزن آن مسابقه از رویارویی با الهلال می‌گوید: «بازی رفت در عربستان من در اوج آمادگی بودم اما یک روز قبل از بازی وحید قلیچ افتاد روی پایم و رباطم ورم کرد. روز بدی برایم بود و بازی را از دست دادم اما در مجموع برایمان خوب شد. مربی آنها تیم ما را خیلی خوب آنالیز کرده بود اما چون من در بازی رفت نبودم بعد از مسابقه برگشت گفته بود من اصلا این شماره 11 را ندیده بودم.»
کرمانی ادامه می‌دهد: «در بازی برگشت با اینکه الهلال 10 نفره شده بود اما کارمان داشت سخت می‌شد و نمی‌شد به این تیم گل زد. بالاخره محسن عاشوری سانتر کرد و فرشاد قیچی‌برگردان زد البته خودش می‌گوید می‌خواسته پاس بدهد اما دروغ می‌گوید. به خودش هم گفته‌ام. خودش می‌خواست گل بزند اما توپ آمد روی پایم و من هم زدم توی دروازه که چسبید به تور. واقعا گل استثنایی بود.»
اما اتفاق ویژه بعد از این گل رقم خورد که در ذهن تک تک بازیکنان آن تیم باقی مانده است اما این خاطره را هم از زبان مرتضی کرمانی بشنوید: «داشتیم شادی می‌کردیم که دیدیم الهلالی‌ها توپ را کاشته‌اند و دارند به سمت دروازه ما می‌روند. از آنجایی که ما در زمین خودمان داشتیم شادی می‌کردیم شروع بازی قانونی بود و همین برای من تجربه شد تا در دوران مربیگری به بچه‌هایمان بگویم بعد از گل در زمین حریف شادی کنند. با این حمله سریع بازیکن الهلال با عزیزیان تک به تک شد اما سعید نعیم‌آبادی تنها بازیکن ما بود که دنبال آنها رفت. اگر بازیکن الهلال پاس می‌داد حتما گل می‌خوردیم اما او خودش ضربه زد. نعیم‌آبادی هم با تنه کمی تعادلش را به هم زد و عزیزیان با نوک انگشتانش توپ را دفع کرد و گل نشد. جالب اینکه داور کرنر هم نگرفت و در نهایت ما بردیم و رفتیم فینال.»
الدعایه نه، چهاردست
پرسپولیس طی سال‌های 76 تا 79 چهار بار با الهلال بازی کرد که یک برد شیرین و یک شکست تلخ مقابل این تیم به دست آورد. علی انصاریان که در بیشتر این بازی‌ها حاضر بوده از رویارویی با الهلال می‌گوید: «قشنگ یادم می‌آید اول بازی سامی‌جابر گل زد و یک هیچ عقب افتادیم. آن روزها تازه محمدالدعایه گلر قرن آسیا شده بود و واقعا دروازه‌بان خوبی بود. دستان بسیار بزرگی داشت و چهار دست بود. یکهو داور برای ما پنالتی گرفت. من پنالتی را با عابدزاده تمرین می‌کردم. علی پروین هم در پنالتی زدن‌هایم خیلی تاثیر داشت اما گاهی اوقات، دروازه خالی پنالتی می‌زدم تا پایم راه بیفتد.
اگر آن بازی را نمی‌بردیم در تهران اوت می‌شدیم. الهلال همه ستاره‌هایش را داشت، سامی‌جابر، یوسف سنایان و... پنالتی که شد توپ را کاشتم، الدعایه دستش را دراز کرد اما من زدم زاویه مخالف. داور اما سوت زد. حمید استیلی زودتر از من وارد 18 قدم شده بود. استرسم بیشتر شده بود چون گل زدن به الدعایه با آن دست‌های بزرگ اصلا راحت نبود. این بار توپ را کاشتم و طوری پنالتی زدم که الدعایه اصلا تکان نخورد، بعد به عابدزاده گفتم تو باعث شدی من اینطوری پنالتی بزنم. واقعا آدمی مثل عابدزاده کجا و الدعایه کجا.»
انصاریان ادامه می‌دهد: «گل دوم را علی کریمی زد. گل سوم را هم علی پاس داد و توپ پله شد و حامد زد. چه گلی زد. یادم می‌آید بعد از آن گل محمود خوردبین گریه کرد. بازی شیرینی بود.»
انصاریان درباره بازی سال بعد با الهلال که با تساوی بدون گل در ریاض تمام شد می‌گوید: «چیز زیادی از آن بازی یادم نمی‌آید فقط اینکه 11 تا دفاع بودیم توی زمین. اصلا هر چه مدافع بود توی ترکیب بودند. در آن دوره مسابقات من در بازی دوم شدم بهترین بازیکن. حامد هم یک بازی بهترین شد و علی کریمی در بازی با الزورا جایزه بهترین بازیکن زمین را گرفت. یادش بخیر.»
گلی که رفت توی تیتراژ جنگ فوتبال آسیا
همان بازی 3- یک در تهران که با درخشش علی کریمی همراه بود یک میهمان ویژه در استادیوم آزادی را به وجد آورد. نماینده اتلتیکومادرید که برای تماشای بازی کریمی آمده بود با دریبل‌های او ذوق می‌کرد و بعد از گلزنی کریمی بالا و پایین می‌پرید تا با اندام درشت و سبیل‌هایش مورد توجه قرار بگیرد. اما گل کریمی، گل مهم آن مسابقه نبود بلکه گل حامد کاویانپور بود که رفت توی تیتراژ برنامه جنگ فوتبال آسیا.
حامد از آن گل و آن مسابقه می‌گوید: «در آن مسابقه اگر مساوی هم می‌دادیم حذف می‌شدیم. بازی خیلی حساس بود. گل اول را سامی‌جابر زد. کریمی هم گل زد. بعد من زدم که شد گل ماه آسیا.» کاویانپور جریان به ثمر رسیدن گل بی‌نظیرش را تعریف می‌کند: «علی کریمی از بغل زمین دریبل کرد. زمین خیلی خراب بود و توپ داشت پله پله می‌شد. باید در صدم ثانیه تصمیم می‌گرفتیم. اولین فکری که به ذهنم رسید این بود که استپ کنم و بعد بزنم اما پاس کریمی مناسب بود و همان پله شدن باعث شد من شوت بزنم.»
کاویانپور ادامه می‌دهد: «آن زمان دوره اوج الدعایه بود. واقعا گل نمی‌خورد. بعدا که فیلم گل را از پشت دروازه دیدم گفتم توپ از آن توپ‌هاست که صد تا شوت بزنی یکی اینطوری نمی‌شد. واقعا الهلال تیم ریشه‌دار و قدرتمندی بود و استخوان‌بندی تیم ملی‌شان را تشکیل می‌داد.»
فریادهای شاهرودی در شکست 4- یک
پرسپولیس اما در همان سال‌های اقتدار یک باخت مقابل الهلال متحمل شد. البته از آنجایی که بعد از ناکامی در نیمه‌نهایی مقابل دالیان چین سومی و چهارمی تفاوت زیادی نداشت سرخ‌ها تا حدودی بی‌انگیزه مقابل حریف قدرشان قرار گرفتند و در نهایت با نتیجه 4- یک شکست خوردند.
رضا شاهرودی زننده تک گل پرسپولیس در آن مسابقه از گلی که زد و باخت سنگین پرسپولیس می‌گوید: «آن زمان تازه آی‌تی‌سی من از ترکیه آمده بود و می‌توانستم برای پرسپولیس بازی کنم. قرار بود لیست تیم ملی اعلام شود و حاجی عابدینی هم گفته بود اگر خوب بازی کنی دعوت می‌شوی. من در آن بازی یک کاشته زدم که گل شد و یکی هم زدم که خورد به تیرک. در آن بازی کاپیتان بودم و خیلی خوب کار کردم، بعدش هم دعوت شدم تیم ملی.» شاهرودی درباره باخت سنگین مقابل الهلال می‌گوید: «شرایط زمین اصلا خوب نبود. وضعیت آب و هوایی هنگ‌کنگ هم کارمان را سخت کرده بود. هوای هنگ‌کنگ گرم و مرطوب بود. همه اینها و چند اشتباه فردی دست به دست هم داد تا آن بازی را واگذار کنیم.»
انصاریان می‌گفت شاهرودی بعد از آن گل خیلی داد می‌زد. خود شاهرودی تعریف می‌کند: «چون قرار بود به تیم ملی دعوت شوم خیلی انگیزه داشتم و به خاطر همین از گلزنی خوشحال بودم. الهلال هم واقعا تیم بزرگی بود و به نظرم خیلی از الان قوی‌تر بود.»
پنالتی چیپ و شاهکار آسمیر
تقریبا سه سال پیش پرسپولیس دو بازی با الهلال انجام داد که یکی را مساوی کرد و دومی را باخت. بازی رفت در ریاض با اخراج اوسامه هساوی کار پرسپولیس راحت شد. فقط 40 دقیقه از بازی گذشته بود که کاپیتان الهلال اجازه نداد محمد نوری توپ را وارد دروازه کند و با دست جلوی گل شدن توپ را گرفت تا علی کریمی با یک پنالتی تاریخی و ضربه چیپ دروازه حریف قدر عربستانی را باز کند. 6 دقیقه بعد و در شروع نیمه دوم محمد شلهوب باتجربه گل مساوی را زد. خطای شیث و ایستگاهی شلهوب نتیجه را به تساوی کشاند. دو تیم در نیمه دوم موقعیت‌هایی برای گلزنی داشتند اما بی‌دقتی مهاجمان پرسپولیس و درخشش آسمیر آودوکیچ اجازه نداد تا نتیجه تغییر کند.
برای پرسپولیس تساوی در روز اول بازی‌های مرحله گروهی لیگ قهرمانان آن هم در ریاض مثل یک برد شیرین بود اما تیم دنیزلی می‌توانست حریف 10 نفره‌اش را مات کند اگر کمی باهوش‌تر و تواناتر بود. بازی برگشت حدود دو ماه بعد از آن در تهران جلوی چشم 74 هزار تماشاگر انجام شد و پرسپولیس اسیر بازی روان الهلال شد و اگر درخشش آسمیر آودوکیچ نبود بیشتر از یک گل می‌خورد. تک گل آن بازی را یوسف العربی زد تا الهلالی‌ها کنار دروازه جنوبی آزادی سجده شکر به جا بیاورند. همین باخت البته باعث شد پرسپولیس شانس صدرنشینی گروه را از دست داده و دوم شود تا در تک بازی مرحله یک چهارم نهایی در جده به الاتحاد برخورد کرده و با شکست 3- صفر از دور رقابت‌ها کنار برود.
ویدیو : نوستالژی پرسپولیس - الهلال