سیلیکون ولی، امپراطوری حرفه ای ها : انگلیسی ها سیلیکون فِن و سیلیکون رانداِبوت، ...


انگلیسی ها سیلیکون فِن و سیلیکون رانداِبوت، و اسکاتلندی ها سیلیکون گِلِن دارند. برلین به سیلیکون آلی و نیویورک به سیلیکون اَلی خود افتخار می کنند. اما مغز جهان تکنولوژی اکوسیستمی درونو پیرامون سان فرانسیسکو است.



هفته نامه تجارت فردا - ترجمه الهام شیرمحمدی: انگلیسی ها سیلیکون فِن و سیلیکون رانداِبوت، و اسکاتلندی ها سیلیکون گِلِن دارند. برلین به سیلیکون آلی و نیویورک به سیلیکون اَلی خود افتخار می کنند. اما مغز جهان تکنولوژی اکوسیستمی درونو پیرامون سان فرانسیسکو است. کارآفرینان و مبتکران، متخصصان فناوری و پول سازهای سیلیکون ولی مشغول متحول کردن تقریبا هر جنبه از اقتصاد جهانی هستند.

مکانی که نام خود را از ساخت نیمه هادی های سیلیکون گرفته دارد نحوه تصمیم گیری شرکت ها، نحوه دوست یابی افراد و برپایی اعتراضات را تغییر می دهد. راه اندازی کارهای جدید سریع تر از قبل افراد را درگیر می کند. شرکت Airbnb با سابقه هفت ساله که به مردم کمک می کند خانه های خود را به هتل تبدیل کنند، در 34 هزار شهر جهان فعالیت می کند.

شرکت های «خدماتی» مانند Uber مفهوم  کارمندبودن را تغییر می دهند. درست همان طور که پلت فورم های بزرگی مانند گوگل، فیس بوک و اپل از «تاثیرات شبکه» بهره مند می شوند، زیرا هر کاربر جدید سرویس را برای سایرین ارزشمندتر می کند، موفقیت سیلیکون ولی نیز به عنوان مکانی برای راه اندازی، تامین بودجه، استخدام نیرو و فروش شرکت فناوری خود را تقویت می کند.

درنتیجه، سرمایه داری آمریکایی مرکز جدیدی در غرب دارد. قبلا وال استریت مکانی برای جست و جوی فرصت ها و بستن قراردادها بود؛ اکنون سیلیکون ولی این جایگاه را به سرعت قبضه می کند. شرکت های فناوری این ناحیه بیش از سه تریلیون دلار ارزش دارند. سال گذشته یکی از هر پنج فارغ التحصیل دانشکده بازرگانی به سمت شغل مرتبط با فناوری رفت. جیمی دیمون، رئیس جی پی مورگان چیس، درباره رقابت فزاینده برای وال استریت هشدار می دهد. گلدمن ساکس اخیرا مجمع سالانه سهامداران خود را در سان فرانسیسکو برگزار می کند.

سیلیکون ولی , دوربین فیلمبرداری حرفه ای , ساخت رزومه حرفه ای

ابتکارهای فراوان و اخلالگرانه سیلیکون ولی با هر چیزی از زمان ظهور مخترعان بزرگ قرن 19 تفاوت دارد. پیروزی های آن را باید ارج نهاد. اما انباشته شدن چنین ثروت عظیمی با چنین سرعتی خطرات خود را دارد. در دهه 90 میلادی یک حباب مالی به وجود آمد که به یک ورشکستگی عظیم منجر شد. این بار این خطر تنگ نظرانه است. حرفه ای ها در حبابی زندگی می کنند که امپراتوری خود را از جهانی که در تلاش برای تغییر آن هستند، جدا کرده است.

دیوار سیلیکون

اقتصاد آمریکا از تکرار شوک مالی بعد از ورشکستگی دات کام در سال 2000 ضربه سختی خواهدخورد با بودن شاخصی نزدیک در حدود رکورد خود این ترس عادی است. خوشبختانه، اگرچه پول و استعداد به سیلیکون ولی سرازیر می شود، اما هنوز خطر زیادی برای ورشکستگی فاجعه بار وجود ندارد. دلیلش آن است که شرکت های فناوری امروز نه تنها مدل های کسب و کاری قدرتمندتر از آنچه پیشینیان دات کام خود داشتند دارند (به عبارت دیگر، بسیاری از آنها واقعا پول ساز هستند)، بلکه بر گروه های کوچک تر از حامیان مالی تکیه می کنند.

شرکت های امروزی مدت بیشتری خصوصی می مانند. شرکت های فناوری که در سال 2014 عمومی شدند به طور میانگین 11 سال داشتند، تا سال 1999 تنها چهار سال طول کشیده بود که سهام خود را فهرست کنند. بهره برداری از سرمایه گذاران ثروتمند بدان معناست که افرادی ریسک می کنند که توانایی تحمل ضرر را دارند.

متاسف بودن برای سقوط یک شرکت فهرست شده عمومی (حتی زمانی که موسسان وارد فهرست می شوند به شدت همه چیز را زیر نظر می گیرند) اسان است، اما اگر شرکت های فناوری نتوانند به وعده های خود عمل کنند، سرمایه گذاران عادی تمایل کمتری دارند که نابود شدن ثروت خود را ببینند. خصوصی ماندن به کارآفرینان اجازه می دهد تا از مشکلات ناشی از برآورد هزینه جلوگیری کنند. زحمت ناشی از سرمایه گذاران فعال، اطاعت از قانون، و تشریفات اعصاب خردکن تهیه گزارش های سه ماهه.

در تئوری، برای حصول اطمینان از اینکه مدیران در جهت منافع تمام صاحبان شرکت عمل می کنند، وجود محفلی از سرمایه گذاران از وجود انبوهی سهامدار ناشناس بهتر است. اما خصوصی ماندن نیز ریسک های خود را دارد. یکی از این ریسک ها این است که شرکتی که هیچ گونه تعهدی برای عمومی کردن مجموعه کاملی از حساب های ممیزی شده ندارد از نظارت دقیق تحلیلگران و پیش فروشان پنهان می ماند و بنابراین بدون مسوولیت عمل می کند. «تک شاخ های» فناوری آمریکا (یعنی شرکت هایی که به ارزش بالاتر از یک میلیارد دلار رسیده اند) حدود 300 میلیارد دلار ارزش دارند. خطر ناشی از این سرمایه بد تخصیص داده شده بالاست.

ریسک دیگر این است که یک حلقه افسونگر و دارای ثروت فراوان خود را از همه جدا می کند. این خطری ویژه برای گروهی است که قوانین را برای تک تک صنایع بازنویسی می کنند. امپراتوری حرفه ای ها قدرت خود را از فرهنگ اِوانجلیسم های فناوری می گیرد که کارآفرینان را قادر می سازد درباره سیستم های قدیمی بازاندیشی کنند و به استقبال سیستم های جدید بروند. بسیاری از ساکنان سیلیکون ولی معتقدند فناوری اره حال تمام مشکلات است و دولت تنها یک مزاحم است که هنوز فاقد الگوریتم است.

تاکنون رابطه عموم مردم با غول های فناوری هماهنگ بوده است. مشتریان از اپلیکیشن های مربوط به تاکسی گرفتن و نرم افزارهای پخش موسیقی و تشخیص صدا بهره می برند. با وجود این صنایع تاسیس شده باز ناگزیر سبب ایجاد کشمکش می شوند. اوبر (Uber) شرکتی است که بیش از همه درگیر کشمکش شده است، چه در مواجهه با رانندگان تاکسی مجوزدار در خیابان ها یا تقاضای رانندگان خود در دادگاه ها. قانونگذاران اروپا نیز شرکتی هایی چون فیس بوک و گوگل را در همه موارد از نگرانی های ضدتراست گرفته تا محافظت از داده ها دقیقا تحت نظر دارند و قانونگذاران آمریکا مکررا نظارت می کنند که آیا اپل از نفوذ خود در صنعت موسیقی سوءاستفاده کرده است یا خیر.

صف آرایی سیلیکون: چگونه بخش فناوری آمریکا از سال 1980 تغییر کرده است

منتقدان همیشه از صنایع می خواهند تا از منافع آنها دفاع کنند؛ رفتار خشونت آمیز حرفه ای ها گاهی بخشی از تخریب مبتکرانه ای است که به پیشرفت می انجامد. اما این همیشه منبع عصبانیت نیست. سیلیکون ولی بر بازارها نیز تسلط دارد و ارزش موحود در داده های شخصی را می مکد، و مدل های کسب و کاری می سازد که با اجتناب از دادن مالیات پول سازی می کند. این ریسک وجود دارد که مصرف کنندگان جهانی احساس استثمار شدن پیدا کنند و اینکه تاثیرات کاهش پایه مالیات رای دهندگان را خشمگین کند. اگر این ادراک ریشه بدواند که سود عظیم ناشی از بهره برداری از داده ها و اجتناب از پرداخت مالیات در سرنوشت تعداد کمی از افراد ساکن در نقطه ای از زمین در نزدیکی سان فرانسیسکو متبلور می شود، آنگاه واکنش دربر خواهدداشت.

مراقبت واکنش فناوری باشید

شرکت های سیلیکون ولی تنها شرکت هایی نیستند که باید برای پرداخت مالیات یا اطاعت از مقررات به آنها فشار آورد. آنها آزادند تا در محدوده قانون آن طور که می خواهند عمل کنند اما آنها ریسک مورد هدف قرار گرفتن را به جان می خرند زیرا کاملا جهانی هستند. آنها باید به خاطر داشته باشند که قانون می تواند تغییر کند. اگر آنها جایگاهی را بخواهند، باید بخشی از بازارهایی باشند که در آن فروش دارند، نه اینکه از آن جدا باشند. حتی شرکت های خصوصی تحت اداره نوابغ برای فعالیت کردن به مجوزی از سوی جامعه نیاز دارند. سیلیکون ولی در بهترین وضعیت نمادی از آزادی و ابتکار سنت شکنانه است و اگر به نمادی منفور و منزوی از نخبه گرایی تبدیل شود مایه بسی شرمساری خواهدبود.


ویدیو : سیلیکون ولی، امپراطوری حرفه ای ها