رضا کیانیان، از پیژاما و لهجه مشهدی تا سیاست : چه در سیاست و چه هنر، وقتی كامل ...

چه در سیاست و چه هنر، وقتی كامل تر و خلاق تر و تواناتر هستیم كه كار خودمان را بكنیم و بگذاریم دیگری هم كارش را بكند. این است كه سالیان سال غیر از بازیگری درباره چیز دیگری حرف نمی زنم. به این دلیل كه فكر می كنم این دنیا آنقدر وسیع و بزرگ است كه هنوز خیلی حرف های اساسی را درباره اش نزده ایم... "تماشاخانه" هر هفته در بخش گفت‌وگوی ویژه سراغ یک چهره مطرح هنر ایران می‌رود و از او درباره موضوع هفته یا مقولات دیگر سوال می‌کند.رضا کیانیان این هفته مهمان تماشاخانه بود. متن کامل این گفت‌وگو را می‌خوانید:

در بخشی از این شماره ویژه نامه درباره موضوعی حرف زدیم كه اسم های مختلفی دارد: سانسور، توقیف، ممیزی، اعمال نظارت و... اما موضوع كلی فقط یك چیز است: تولید آثار مختلف در حوزه هنرهای بصری یا نمایشی و ادبیات كه هر كدام به دلایلی در مرحله پخش عمومی دچار مشكل می شود و نهادهای مسوول و متولیان دولتی سیستم نظارتی جلوی ارایه آن را به مخاطب می گیرند. نكته یی كه این ماجرا را پیچیده می كند این است كه همه این آثار در حوزه های مختلف تحت نظارت و با گذر از فیلترهای مختلف امكان تولید و ساخت پیدا كرده و هفت خوان نظارت و ممیزی و اصلاحات را هم گذرانده، ولی باز هم برای دریافت پروانه یا مجوز نمایش به مشكل می خورد. در این شرایط نخستین موضوعی كه پیش می آید، یك جور بی ثباتی برای هنرمندان این عرصه هاست كه راه را برای فرآیند خلق و تولید هنری دچار دست انداز و اختلال می كند. شما بازیگر دو فیلم «صد سال به این سال ها» و گزارش یك جشن هستید كه از آثار توقیفی پرسروصدای این روزهاست...

 سال ها پیش یعنی اوایل دهه 1360 كه من تئاتر خیابانی كار می كردم، بارها كمیته آن موقع ما را می گرفت و من همیشه حرفم با آنها این بود كه اگر ممكن است به ما بگویید چه چیزها را باید بگوییم و چه نیاید گفت. حتی یادم هست كه مطلبی نوشتم و این تقاضا را درش مطرح كردم، ولی تا امروز متاسفانه كسی جوابی به این سوال ساده نداده است