دفن مردگان در پارک آزاری برای شهروندان ندارد : اخبار اجتماعی - دفن مردگان در ...
اخبار اجتماعی - دفن مردگان در پارک آزاری برای شهروندان ندارد
دو هفته اخیر با انتشار اظهارات جنجالبرانگیز یكی از اعضای شورای اسلامی شهر تهران درمورد دفن مردگان در پاركهای عمومی شهر تهران، موجی از انتقادها و نظرات مختلف و بعضا مخالفی را به دنبال داشت كه حتی طرح این مساله را دور از شأن و منزلت مدیریت شهری میدانستند. این موج كه این روزها به یكی از بحثهای داغ محافل خانوادگی، خصوصی و به ویژه شبكههای اجتماعی تبدیل شده، میرود تا به نوعی به یكی از سوژههای چالشبرانگیز شورای شهر و مدیریت شهری بدل شود.
در این باره اعتماد صحت و چگونگی آن را با معصومه آباد، عضو شورای شهر و طراح اصلی این پیشنهاد به گفتوگو پرداخت. دراین گفتوگو وی ضمن دفاع از سخنان خود به تشریح جزییات و دیدگاههای مختلف و پاسخ به سوالات منتقدان این طرح پرداخته است. گفتوگویی با محوریت آرامستانها و تقدیم به «مردگان!»
خانم آباد از زمانی كه بحث دفن مردگان درپاركها از زبان شما مطرح شده است، واكنشهای مختلفی دراین زمینه را به دنبال داشته. جمعی میگویند از سخنان شما سوء تعبیر شده و برخی دیگر میگویند، این هم از آن اظهارنظرهای غیركارشناسی است. در فضاهای مجازی و شبكههای اجتماعی اظهارنظرهای تند و مخالفتهای شدیدی به اظهارات شما شده است. واقعا نظر شما این بوده كه مردگان را درپاركها دفن كنیم؟
جواب به این سوال هم «بله» است و هم «خیر». بله از این جهت كه به هر حال من بودم كه این پیشنهاد را مطرح كردم و «خیر» از این جهت كه منظور من دقیقا این نبوده است.
نظرتان «دقیقا» چه بوده است؟
من نگفتم كه در «تمام» پاركها مردگان را دفن كنیم بلكه منظورم دفن مردگان در یكسری پاركهای بزرگ مثل پارك جنگلی چیتگر یا سرخه حصار و... بود. آن هم پس از یك بررسی و تحقیق كارشناسی. باید پخته شود. چه اشكالی دارد كه قسمتی از یك پارك وسیع از پارك جدا شود و در جداگانهیی برای آن بگذارند و آن را تبدیل به آرامستانی محلی كنند؟! البته منظورم فقط پاركها هم نبود. ما قطعات زمینهای بزرگی در تهران داریم كه برای آنها كاربریهای چندگانه خدمات شهری در نظر گرفته شده است.
ما میتوانیم بخشی از این زمینها را برای احداث این آرامستانهای محلی اختصاص دهیم. این مساله، موضوع جدیدی نیست. در بسیاری دیگر از نقاط جهان هم آرامستانها در فضاهای شهری احداث میشوند. چرا؟ چون این یك نیاز و ضرورت زندگی و فضای شهری است. درمدیریت شهری و فضاهای شهری، باید از هركاری كه هزینهها و زمان را كاهش دهد، استقبال كرد. بگذریم از اینكه آرامستانها كاربرد اخلاقی و تربیتی هم دارند. دركنار این نقاط درتهران بیش از 140 آرامستان قدیمی و متروكه وجود دارد كه عمدتا در كنار یا حاشیه امامزادهها بنا شدهاند. میتوانیم اینها را احیا كنیم. احیای این گورستانها میتواند به رونق بافت شهری نیز كمك كند.
ولی آرامستانها كه جزو خدمات هفتگانه شهری نیست.
میتواند باشد. این بخشها و طبقهبندیها را ما مشخص كردهایم. میتواند جزو خدمات فضای سبز باشد.
اما فكر نمیكنید كه احداث گورستانها در داخل پاركها با كاربری این پاركها منافات داشته باشد؟
نه به هیچوجه. چه منافاتی؟
مثلا از نظر روحی – روانی. تصور نمیكنم هیچ كس تمایل داشته باشد كه همراه خانوادهاش به پاركی برود كه در آن گورستانی دایر شده و كنار قبرهای مردگان فرشی پهن و پیكنیكی برپاكند!
اولا ما كه نمیگوییم این اتفاق در تمام پاركها بیفتد. شاید پاركهایی كه این شرایط را داشته باشند اندك باشند. ثانیا براساس اصول مدیریتی، این سیاستگذاران و مدیران شهری هستند كه در طراحیهای خود باید به گونهیی عمل كنند كه علاوه بر پیوستهای فرهنگی، اجتماعی و...، به یك طرح مقبولیت و مشروعیت ببخشند. وقتی شما طرحی را مطابق با فرهنگ و عرف و نیازهای اجتماعی یك جامعه تعریف كنید، مسلم بدانید كه جامعه نیز آن را میپذیرد.
همان طور كه درخیلی از كشورهای و كلانشهرهای توسعهیافتهتر و بزرگتراز ما نیز توسعه نقش اموات را از توسعه فضاهای شهری جدا نمیدانند. من فكر میكنم، این واكنشها بیشتر، واكنشهایی احساسی و زودگذر ناشی از عدم درك درست موضوع است تا یك نگاه منطقی وعلمی. من نمیدانم چرا در كشور ما هر موضوعی كه مطرح میشود به جای بحث كارشناسی سریعا وارد فضای سیاسی یا احساسی میشود؟!
گفتید دربسیاری از شهرهای جهان هم آرامستانها درداخل شهرها احداث میشوند. میتوانید چند شهربزرگ جهان را نام ببرید كه امروز و در قرن بیست و یكم هم آرامستانهای داخل شهرآنها فعال است و مردم مردگانشان را در آنها دفن میكنند؟
بله. لندن، پاریس، رم و...
شما میگویید، «مدیریت» شهری میتواند ذایقه و سلیقه مردم را نیز تحت تاثیر قرار دهد یا حتی آن را تغییر دهد اما فكر نمیكنید كه بهتر باشد در این مورد از خود مردم نظرخواهی شود؟
این كار قبلا در قالب یك پروژه انجام شده است از سوی مركز مطالعات شهرداری تهران. اصلا خود آقای عبداللهی، معاون خدمات شهری شهرداری، این گزارش را به صحن شورا آورد و قرابت كرد.
مضمون این گزارش چه بود؟
براساس آنچه آقای عبداللهی میگفت مطالعه آنها حكایت از آن دارد در نقاطی از تهران كه بافتهای قدیمی و مسكونی از بین رفته و جای خود را به فضاهای مدرن و تجاری و... داده است، مردم با احداث آرامستان دراین محلهها مخالفت كردهاند ولی درعوض درمحلههایی كه بافت مسكونی و به ویژه قدیمی دارد، از این پیشنهاد استقبال كردهاند.
حتی اگر بپذیریم كه گورستانهایی در پاركهای بزرگ تهران احداث شود، باز هم ابهامات و مسائل فراوان دیگری وجود خواهد داشت مثلا مسائل زیستمحیطی. فكر نمیكنید، احداث آرامستان در پارك روی سلامت شهروندان به طرق مختلف مانند نفوذ آلودگی در آبهای زیرزمینی و در نهایت آب شرب شهروندان یا اشاعه انواع بیماریها موثر باشد؟
در مورد «آب» قبل از احداث هر گورستانی باید خاك آن پارك آزمایش شود تا میزان نفوذ آن مشخص شود. در بقیه موارد هم با كارشناسیهای موثر و دقیق میتوان از تمامی مشكلات احتمالی زیستمحیطی و خطرهایی كه برای سلامت انسان دارد پیشگیری كرد. پس اصلا جای نگرانی وجود ندارد.
همان طور كه قبلا هم گفتیم، یكی دیگر از دغدغههای مردم، مشكلات احتمالی روحی- روانی ناشی از اجرای این طرح است. احداث چنین گورستانهایی در محلهها و دیدن مراسمهای هرروزه مراسمهای سوگواری و تشیع جنازه و از این دست، میتواند برای شهروندان چنین جامعهیی خطرناك باشد. با این نظر مخالفید؟
خب میتوان با جانمایی درست این گورستانها كاری كرد كه مردم، حداقل تماس را با آن داشته باشند و مجبور نباشند هرروز شاهد مراسم عزاداری و... باشند. ببینید، قرار نیست این گورستانها در زمینهای متروكه خالی خیابانهای محل زندگی ما باشند بلكه باید در زمینهای بزرگی كه به نوعی از بطن زندگی و خانههای شهروندان دور و درعین حال نزدیك آن هم باشند، احداث شوند نه در پاركهای محلی كوچك و بزرگ خیابانها و محلات.
از لحاظ مذهبی چطور؟ احداث آرامستانها در محل زندگی شهروندان و جایی كه بچههای آنها بازی میكنند و محل رفت و آمد است، بیحرمتی به مردگان نیست؟
اتفاقا از لحاظ مذهبی، احداث گورستانها میتواند اثرات تربیتی و روحی و معنوی فراوانی را برای شهروندان یك محله به دنبال داشته باشد. شما وقتی درتشیع جنازه اموات شركت میكنید، گام موثری درمورد دنیا و آخرتتان برداشتهاید. مرگ را بیشتر لمس و آن را به عنوان جزیی جداییناپذیر از زندگی بیشتر درك میكنید. شاید برای همین هم بوده كه در طول تاریخ، اكثرا گورستانها دركشور ما در داخل شهرها و روستاها بودهاند.
نكته دیگر در مورد ظرفیت این آرامستانهاست. مگر یك گورستان كوچك در یك پارك چقدر میتواند ظرفیت داشته باشد كه بتواند جوابگوی بیش از 180 فوت شده روزانه تهران را بدهد؟
قرار نیست تمام بار بهشت زهرا یا آرمستان مركزی تهران را پاركها بردوش بكشند. آقای عبداللهی میگفتند: درصورتی كه بتوانیم بیش از 80 آرامستان قدیمی و متروكه تهران را احیا كنیم، بیش از 10 درصد به حجم بهشتزهرا اضافه خواهد شد. حالا اگر پاركها هم بتوانند 10 تا 20 درصد دیگر به افزایش این ظرفیت كمك كنند، خودش رقم قابل توجهی است.
و سخن آخر...
رویكرد تهران باید به سمت محله محوری باشد. وقتی این رویكرد را قبول داشته باشیم باید اجزای آن را هم بپذیریم. آرامستانها نیز جزیی از زندگی هستند. در تمام دنیا هر طرح و پیشنهادی كه مطرح میشود اول سود و زیان آن سنجیده میشود و بعد از كار كارشناسی درمورد آن تصمیمگیری میشود.
شما اگر دریك روز پنجشنبه یا جمعه سری به بهشت زهرا بزنید، با چنان موجی از ترافیك روبهرو میشوید كه به قول معروف كلافهتان میكند و پشیمان میشوید. اینجاست كه از خودتان سوال میكنید: واقعا ارزشاش را داشت؟ خب این سوال را باید اینجا هم از خودمان بپرسیم. آیا صرف هزینه و زمانی گزاف برای رفتن به سر قبر اموات ارزش آن را ندارد كه گورستانهایمان را به داخل محلهها و نزدیكی خودمان منتقل كنیم تا دسترسی به آنها آسانتر شود؟ الان بسیاری از خانوادهها سال تا سال هم نمیتوانند سر قبور عزیزانشان بروند. یعنی موقعیتش را ندارند.
پس همچنان مصمم هستید كه برای این طرح تلاش كنید...
بله. چون معتقدم این طرح به صلاح شهر و توسعه آن است. پس همچنان امیدوارم كه در آیندهیی نزدیك این طرح به مرحله اجرا درآید.
اخبار اجتماعی - اعتماد
ویدیو : دفن مردگان در پارک آزاری برای شهروندان ندارد