تقویم تاریخ - 15 اسفند : 521م:«شیائو یان» امپراتور چین (از سال 502 تا 550 میلادی) ...

521م:«شیائو یان» امپراتور چین (از سال 502 تا 550 میلادی) در مارس 521 پیامی برای قباد ساسانی، شاه وقت ایران نوشت كه متن آن تا به امروز باقی مانده، به بیشتر زبانها ترجمه شده و یك سند تاریخی بسیار جالب است. با تطبیق تقویم ها، این نامه در ششم مارس آن سال در نانژینگ (نام آن زمان آن: ژیان كانگ) پایتخت وقت چین امضا و مهر شده بود.

سفیر ویژه شیائو فاصله نانژینك تا تیسفون از طریق خجند و سمرقند را در سه ماه طی كرده بود. شیائو كه بنیادگذار دودمان «لیانگ» است و 48 سال بر چین حكومت كرده در پیام خود نوشته بود: داشتن روابط نزدیك، دوستی، تفاهم و همكاری با پارسیان و استقرار نمایندگی های دائمی دو دولت در پایتخت های یكدیگر برای او یك آرزوی دیرین و تحقق آن یك موهبت است. ما چینیان شاگردان كنفوسیوس هستیم كه با زرتشت شما عقاید و نظرات مشترك داشته است. ما بودائی شده ایم ولی آموزش های انسانی، اخلاقی و فرهنگی كنفوسیوس همچون خورشید چراغ راه مان است. استخدام های دولتی ما و انتصاب مقامات عینا برپایه آموزش كنفوسیوس و پس از یك امتحان دقیق صورت می گیرد و همچنین برنامه دانشگاههای ما. پیام سپس وارد امور سیاسی می شود و بسیار مفصل است.

ایران و چین در دوران حكومت اشكانیان روابط تنگاتنگ بایكدیگر داشتند كه در دوران ساسانیان ادامه یافته بود كه درگیری ایران با هون ها، برای مدتی راههای ارتباطی میان ایران و چین و به ویژه جاده ابریشم را در آن سوی سیحون (سیردریا) ناامن ساخته بود و مبادله سفیر دچار اخلال شده بود.

سفیر امپراتور شیائو هنگامی وارد ایران شده بود كه دولت ایران ورود بلغارها به قلمرو روم را باز گذارده بود و این بلغارهای مهاجر شهر قسطنطنیه را تهدید می كردند. قراربود دولت روم به ایران پول بدهد تا در شمال قفقار از ورود بلغارها و سایر اقوام مغول تبار به قلمرو روم جلوگیری كند كه ارسال این پول قطع شده بود. قباد پیش از ورود سفیر چین، خسروانوشیروان را با اینكه پسر سومش بود، به دلیل داشتن لیاقت بیشتر ولیعهد اعلام كرده بود و خسرو جلسات طولانی مذاكره و تبادل اطلاعات با سفیر چین داشت كه شرح آنها در تاریخ آمده است.

1046م:پنجم مارس سال 1046 میلادی (در آن سال 14 اسفند)، ناصرخسرو قبادیانی نویسنده، شاعر، فیلسوف و گردشگر ایرانی سفر 19000 هزار كیلومتری تقریبا 7 ساله خود درجهان اسلام را آغاز كرد كه محصول آن كتاب ارزشمند «سفرنامه» بوده است. وی این سفر تاریخی خود را از شهر مرو (خراسان بزرگتر) آغاز كرد كه 23 اكتبر 1052 میلادی پایان یافت. به حساب مورخان تاجیك، سفر ناصرخسرو ششم مارس آغاز شده بود. ناصرخسرو كه در سال 1004 میلادی در قبادیان بلخ خراسان به دنیا آمده بود در سال 1088 در بدخشان درگذشت، بنابراین نزدیك به 85 سال عمر كرد. ناصرخسرو كه درجوانی علوم و ادبیات عصر خودرا فراگرفته و سفری هم به سند و پنجاب كرده بود تا 42 سالگی عمدتا كار دیوانی (دولتی) انجام می داد. وی در جریان سفر خود، در مصر كه حكومت آن را فاطمیون شیعه به دست داشتند به اسماعیله پیوست و در بازگشت به وطن و اقامت در خراسان بزرگتر، به تبلیغ طریقه اسماعیله پرداخت كه حكام سنی وقت او را تحت فشار و ارعاب قرار دادند كه از دست آنان به یك آبادی در دامنه كوههای بدخشان پناه برد، سالها در آنجا زندگی كرد، اشعارش را جمع آوری و كتابهایش را تنظیم و در همانجا درگذشت. در پی عزیمت ناصرخسرو به بدخشان، هوادارانش هم به آنجا رفتند و كار تبلیغ ادامه یافت. وی اشعار بسیار سروده كه گفته شده است یازده هزار بیت از آنها باقی مانده است. علاوه بر سفرنامه، تالیفات معروف دیگر او عبارتند از: سعادت نامه، وجه دین و دیوان اشعار. كتاب «گشایش و رهایش» ناصر خسرو تحت عنوان «نالج و لیبریشن» به زبان انگلیسی ترجمه شده است. ناصرخسرو در اشعارش كه در «روشنایی نامه، یا شش فصل» موجود است برادری، زندگانی برادروار و فلسفه ای را كه اخوان الصفاء مروّج آن بودند تشویق كرده است. به باور مورخان روس، شیعه اسماعیلیه در بدخشان تاجیكستان نتیجه كوشش و آموزش های ناصرخسرو بوده است. سفرنامه ناصرخسرو اطلاعات جامعی درباره تاریخ، جغرافیا و وضعیت زندگانی مردم، جمعیت، طرز حكومت و بناهای تاریخی و ... مناطق مورد دیدار به دست می دهد و یك كتاب مرجع بشمار می آید. وی در سفر طولانی خود پس از عبور از حاشیه دریای مازندران، از بین النهرین، سوریه، حجاز، مصر و نقاط متعدد دیگر دیدن كرده بود.

 

 

1079م:تقویم هجری خورشیدی كه مورد استفاده ما ایرانیان است، ششم مارس 1079 میلادی (برابر با پانزدهم اسفندماه در آن سال، و امسال 16 اسفند) توسط حكیم عمر خیام نیشابوری تكمیل شد كه به تقویم جلالی معروف گردیده است، زیرا كه در زمان حكومت جلال الدین ملكشاه سلجوقی تنظیم شده بود.

این تقویم دقیق تر از تقویم میلادی است كه آن هم خورشیدی است، زیرا كه عدم دقت آن هر 3770 سال، یك روز است و تقویم میلادی هر3330 سال.

عمر خیام كه در سال 1044 میلادی به دنیا آمد و در سال 1124 درگذشت نه تنها ریاضی دان و آگاه از علم هیات (فضا - ستارگان) بود بلكه در فلسفه، پزشكی و شعر نیز شهرت جهانی دارد و رباعیات او كه در سال 1839 به انگلیسی ترجمه شده هنوز هر سال تجدید چاپ می شود. آثار دیگر او از جمله «نوروز نامه» و «رساله در وجود» معروفند. عمر خیام با همه علاقه ای كه به زادگاهش نیشابور داشت؛ در طول حیات خود چند سفر تحقیقاتی به اصفهان، سمرقند، بخارا و ری كرده بود. وی با این که به كار دولتی علاقه نداشت، دعوت شاه وقت را برای ساختن رصدخانه ری پذیرفت.

 

720ش:ابو اسحق اینجو كه در سال 720 هجری خورشیدی (1341 میلادی) خود را شاه فارس اعلام كرده بود در صدد بر آمد كه یزد و كرمان را كه امیر مبارز آل مظفر بر آنها حكومت می كرد برقلمرو خود بیافزاید. وی بسال 1350 میلادی به كرمان لشكر كشید و این شهر را محاصره كرد ولی دو هفته پیش از نوروز ( 15 اسفند، و در چنین روزی) از كرمانی ها شكست خورد و به شیراز بازگشت. با این شكست، حكومت ابو اسحق بر فارس هم چندان دوام نیافت و این خطه به تصرف آل مظفر در آمد.

1780م:از درگذشت كریم خان زند كه در طول حیات راضی نشده بود او را شاه بخوانند و تا پایان عمر عنوان «وكیل مردم» را حفظ كرده بود و از زندگی توده مردم دور نشده بود، دو برادرش زكی خان و صادق خان، هر دو خود را جانشین او و «شاه ایران» اعلام كردند. زكی خان در شیراز خود را شاه خوانده بود و صادق خان در ششم مارس 1780 (روزی چون امروز در 226 سال پیش) دركرمان اعلام پادشاهی كرد.

هنگام در گذشت كریم خان، صادق خان در بصره بود تا از این منطقه در برابر حمله احتمالی عثمانی دفاع كند. او پس از اطلاع از مرگ كریم خان با شتاب عازم شیراز پایتخت آن زمان ایران شده بود تا بر جای برادر بنشیند كه چون زكی خان قبلا پادشاهی خود را اعلام كرده و او را به شیراز را نداده بود روانه كرمان شد و در این شهر اعلام پادشاهی كرد و كرمان را پایتخت خود قرار داد.

علی مرادخان زند، یك سركرده دیگر، با استفاده از این وضعیت، در منطقه ای دیگر اعلام پادشاهی كرد و در صدد بر انداختن دو شاه زند بر آمد و چون صادق خان را ضعیفتر تشخیص داد به جنگ او شتافت كه در این جنگ صادق خان اسیر و كشته شد.

پس از این پیروزی، چون جعفر خان پسر صادق خان با علی مراد خان از در دوستی در آمده بود، فاتح جنگ وی را حكومت كرمان داد.

لطفعلی خان زند آخرین امیر زندیه پسر جعفر خان بود كه پس از یك مقاومت جانانه در كرمان، در ارگ بم دستگیر و به دست آغا محمد خان قاجار افتاد و مقتول شد.

درگیری سران زند بر سر قدرت باعث سلطه قاجارهای مغول تبار بر وطن ما و رو به زوال و انحطاط گذاردن امپراتوری پهناور ایران (ایران زمین) شد كه در دو قرن گذشته و تا به امروز، قدرت های وقت جهان با تمام نیرو مانع از احیاء آن شده اند.

 

 

1323ش:پانزدهم اسفند سالروز تیراندازی به مردم در میدان بهارستان در سال 1323 خورشیدی ( ششم مارس 1945) است.

در این روز بسیاری از مردم و دانشجویان دانشگاه تهران به خانه دكتر مصدق كه دو روز پیش از آن، جلسه مجلس را به حالت اعتراض ترك گفته بود رفته بودند و او را به اصرار به مجلس باز گردانده بودند.

در میدان بهارستان ماموران فرمانداری نظامی به سوی انبوه مردم كه هنوز در خارج از مجلس به حمایت از دكتر مصدق شعار می دادند آتش گشودند و جمع كثیری را مقتول و مجروح ساختند.

در پی این تیراندازی، مردم از بیرون و نمایندگان مجلس از داخل دولت را تهدید به ادامه تظاهرات و اقدامهای دیگر كردند كه برای حل مسئله و رفع تشنج، همان روز ژنرال گلشائیان از ریاست فرمانداری نظامی تهران و حومه بركنار شد.

دكتر مصدق سیزدهم اسفند 1323 در پی یك كشمكش چند ماهه با نماینگان موافق دادن امتیاز بهره برداری از منابع كشور به خارجیان و نیز مخالفان محدود شدن قدرت شاه، پس از این كه پیشنهاد او درباره اعلام جرم علیه مقامات فاسد با مخالفت رو به رو شد، جلسه مجلس را به حالت اعتراض ترك كرده بود.

دكتر مصدق در هفتم آبان 1323 پس از آن كه شنید دولت وقت می خواهد امتیازهای صنعتی و معدنی و اداره امور مالی كشور را به خارجیان بدهد و از جمله نفت شمال را در اختیار شوروی بگذارد ضمن نطق تندی با دادن هرگونه امتیازی به خارجیان مخالفت كرده بود و در این زمینه آنقدر پافشاری كرده بود كه در جلسه یازدهم آذر همان سال طرح منع مقامات دولتی از واگذاری هرگونه امتیازی در زمینه نفت به شركتها و دولتهای خارجی از تصویب گذشت كه طبق آن برای متخلفان از این قانون، مجازاتی برابر سه تا هشت سال زندان و انفصال ابد از خدمات عمومی تعیین شده بود.

روایت است كه دكتر مصدق در ملاقات 23 آبان1323 به شاه گفته بود كه اگر نخست وزیر باشد و توصیه ای از درباریان به مقامهای دولتی برسد توصیه نامه را در روزنامه ها منتشر خواهد ساخت.

چند سال بعد كه شاه بر اثر فشار مردم مجبور شد ورقه نخست وزیری دكتر مصدق را امضاء كند می دانست كه زود و یا دیر اختیارات او را مخصوصا در امور ارتش محدود خواهد ساخت و به نفوذ نزدیكان او در امور دولتی، معاملات و مقاطعه های دولتی (مزایده و مناقصه ها) و صدور امتیازها پایان خواهد داد.

1337ش:15 اسفند سال 1337 (در آن سال برابر با ششم مارس 1959 میلادی) دكتر گنجی استاد جغرافیای دانشگاه تهران برای وطن ما، ایران سازمان هواشناسی به وجود آورد و از آن پس رسانه های ما به طور روزانه دارای گزارش وضع هوا شدند. تا آن زمان، ایران دارای چند هواشناس بود كه در فرودگاه مهراباد مستقر بودند و كارشان تنها دادن وضعیت هوا به خلبانان هواپیما ها بود. در آن زمان، به روزنامه هایی كه در «گزارش هوا»، دریای مازندران را «خزر» می نوشتند؛ خبر پیش بینی وضع هوا داده نمی شد.

 

1353ش:15 اسفندماه 1353(ششم مارس 1975) و چهار روز پس اعلام تاسیس یک حزب واحد به نام رستاخیز (رستاخیز ملی ایران) از سوی شاه وقت، این حزب بدون ایدئولوژی و سازمان (مرامنامه و اساسنامه) به عنوان تنها حزب ایران (حزب فراگیر) آغاز بكار كرد و مدیران و كارمندان دولت مجبور به نوشتن نام خود در دفاتری نطیردفتر های حضور و غیاب مدارس شدند تا عضو حزب به شمار آیند زیرا كه شاه گفته بود اگر كسی مخالف این حزب باشد گذرنامه اش را بگیرد و از كشور برود!، سخنی كه تا آن زمان از دهان هیچ زمامداری شنیده نشده بود. این حزب در حقیقت جانشین احزاب ایران نوین و مردم شده كه هر دو توسط نخست وزیران اسبق تاسیس شده بودند. شاه از امیر عباس هویدا نخست وزیر وقت خواسته بود که دبیرکلی حزب تازه را برعهده گیرد. رسانه های خارجی در مطالب خود از حزب رستاخیز به عنوان حزب دولتی ایران نام می بردند. حزب رستاخیز در سال انقلاب منشعب شد و از مهرماه 1357 (سپتامبر 1978) دیگر نامی از آن به میان نیامد.

 

1975م:ششم مارس 1975 و در حاشیه نشست سران کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) که در الجزایر برگزارشده بود، با میانجیگری «حواری بومدین» رئیس جمهور وقت الجزایر، شاه با صدام حسین (در آن زمان معاون رئیس جمهور عراق) ملاقات کرد، پیرامون اختلافات طولانی دو کشور که چندین بار باعث زد و خوردهای خونین مرزی و کشانده شدن کار به شواری امنیت شده بود مذاکره شد و درپایان مذاکرات اعلامیه ای به امضای هرسه صادر شد که حکایت از سازش و رفع اختلافات می کرد و مقرر می داشت که نمایندگان دو دولت بعدا بنشینند و مرزهای مشترک را برپایه پروتکلهای پیشین و در مورد شط العرب (اروندرود) با توجه به ضابطه جهانی خط القعر (تالوگ) بازنگری و سازشنامه تنظیم کنند که این سازشنامه تنظیم و 13 جون همان سال امضا و از 26 دسامبر قطعی شد. مرور زمان نشان داد که پنج سال و چند ماه بعد صدام حسین که شهرت دشمنی خونی با ایران و هرچه ایرانی داشت سازشنامه را که طبق قاعده اسناد بین المللی نمی توان یکجانبه ملغی ساخت ابطال کرد و متعاقب آن دست به تعرض نظامی به ایران زد که جنگ دوکشور هشت سال طول کشید. مورخان و اصحاب نظر در دهه یکم قرن 21 بارها به جمهوری اسلامی ایران هشدار داده اند که تا شرایط مساعد آن دولت در عراق است، محکم کاری و مسائل فی مابین را ریشه کنی کند و گرنه تجدید اختلافات و زد و خوردها در آینده و فرداهای دور بعید نیست.

 

 

2006م:سوم مارس 2006 قاضی «لاری برنز» رندی كانینگهام خلبان سابق جنگده و نماینده شهر سن دیاگو در مجلس نمایندگان آمریكا را به اتهام گرفتن جمعا دو میلیون و چهارصد هزار دلار رشوه از «میچل وید» مقاطعه كار امور نظامی جهت پارتی بازی برای او به 8 سال و 4 ماه زندان محكوم كرد. قاضی برنز در حكم خود نوشته بود: با این كه كانینگهام به جرم خود اعتراف و از موكلانش پوزش خواسته و از نمایندگی آنان كناره گیری كرده است وی او را به این مجازات سنگین محكوم می كند تا درس عبرتی برای دیگران باشد كه از اعتماد مردم سوء استفاده نكنند. چهار فرش بافت ایران از جمله رشوه های داده شده به كانینگهام بوده است. وی از بابت گزارش نكردن این درآمد نامشروع به سازمان مالیات بردرآمد آمریكا نیز محكومیت یافته بود.

 

 

2006م:چهارم مارس 2006 «نورمن میلرNorman Mailer» نویسنده معروف آمریكا كه 39 كتاب ازجمله 11 داستان تالیف كرده است از دولت فرانسه نشان لژیون دونور دریافت كرد. میلر 83 ساله قبلا جوائز و نشان های متعدد از جمله دو بار نشان پولیتزر دریافت كرده بود. فرمان نشان لژیون دونور به امضای رئیس جمهوری فرانسه برای میلر ارسال شده است. میلر كه روزنامه نگار بود در 25 سالگی داستان «عریان و مرده» را در ذم جنگ و خونریزی نوشت و شهرت جهانی یافت. وی با نوشتن آن چه را كه در هر روز دیده و شنیده بود، روزنامه نگاری خصوصی (ژورنالیسم نو) را پایه گذاری كرده است كه الگوی وبلاگ نویسی امروز قرار گرفته است. كتابهای او عمدتا در زمینه دفاع از حقوق انسانها و رفع تبعیض و رعایت حیثیت انسانی است. معروفترین كتابهایش «ارتشهای شب»، «چرا ما در ویتنام هستیم؟»، «آواز معدوم»، «زندانی سكس» و «آتشی در ماه» عنوان دارند. برپایه بیشتر آنها فیلم سینمایی تهیه شده است. نشان لژیون دونور در سال 1802 توسط ناپلئون ابتكار شد تا به كسانی كه خدمات عمومی مهم انجام داده باشند داده شود.

 

 

1304ش:15 اسفند زادروز نورالدین نوری روزنامه نگاری است که بزرگترین شبکه تهیه خبر و توزیع روزنامه را در ایران بوجود آورد. این شبکه مرکب از 611 مرکز به نام دفتر نمایندگی بود. نوری که در 1304 به دنیا آمده است کار روزنامه نگاری را از سال 1324 و در روزنامه اطلاعات آغاز کرد. وی را در میز اجتماعی اتاق خبر به دبیری نجفقلی پسیان (برادر کلنل محمدتقی خان) به کار قلم گماردند. پسیان پس از یک آموزش کوتاه، نوری را مسئول تهیه خبر از پزشکی قانونی و بیمارستان های سوانح تهران کرد. کار نوری این بود که هر بامداد به بیمارستان ها سرزند و مشخصات و آدرس مجروحین و مصدومین را یادداشت و سپس به پزشکی قانونی برود و صورت مردگان سوانح را تهیه کند و با تلفن یا مراجعه به منازل آنان و بستگانشان و مراجع مربوط، از کلانتری پلیس تا پاسگاه ژاندارمری و دادسرا، قضیه را دنبال کند و پس از یافتن شش عنصر خبر، گزارش رویداد را بنویسد و به پسیان بدهد.

نوری سپس مراحل ترقی در تحریریه روزنامه اطلاعات را یکی پس از دیگری طی کرد و از میز اجتماعی به میز فرهنگی و آنگاه اقتصادی و بالاخره پارلمانی ارتقاء یافت و سالها خبرنگار اول پارلمان ایران بود.

احترام و منزلت نوری در پارلمان پس از روی کارآمدن دکتر محمدمصدق افزایش یافت و به تدریج به اوج رسید زیرا که نوری نه تنها از هواداران و معتقدان به جبهه ملی ایران بود بلکه سابقه دوستی با مصدق داشت. توجه مصدق به نوری از زمانی افزایش یافت که گزارش "هرجا که مردمند، همانجا مجلس است" را تنظیم کرد و در روزنامه اطلاعات انتشار یافت.

 

 

1986م:نخستین روزنامه انگلیسی به صورت رنگی پنجم مارس 1986 انتشار یافت. قبلا روزنامه ها زیر بار رنگی كردن همیشگی (روزانه) صفحات خود نمی رفتند و معتقد بودند كه متاع روزنامه «خبر» است و اگر خبرهای خوب داشته باشند، مردم در هر شكلی كه باشد آن را خریداری می كنند. پس از انتشار بعضی از روزنامه ها به صورت رنگی و استقبال مردم از انها و اعلام این نكته از سوی روانشناسان كه رنگی بودن باعث نشاط و ارضای خواننده می شود این كار عمومیت یافته است. مجله ها از دیر زمان به صورت رنگی منتشر می شدند.

نشریات در دهه 1990 همین یک مقاومت بی دلیل را پس از قرار گرفتن پاره ای از آنها در اینترنت از خود نشان دادند و گفتند كه ادیشن اینترنتی باعث كاهش تیراژ و در نتیجه اگهی آنها خواهد شد كه پس از مدتی، تجربه نشان داد انها كه در اینترنت قرار نگرفتند تیراژ خود را از دست دادند و اینك تقریبا همه روزنامه ها ادیشن اینترنتی دارند كه شمار مراجعانشان بیش از فروش نسخه های چاپی است. آنلاین شدن روزنامه ها (دارای فرمت و مطالب متفاوت از ادیشن چاپی) از آغاز قرن 21 آغاز شده و روزنامه هایی که دچار افت مخاطب شده اند، به آنلاین خود اکتفا کرده اند. قرار است از سال 2010 پس از تجربه 16 روزنامه متعلق به «هرست کورپوریشن» سایر روزنامه ها از صورت کاغذ و چاپ خارج شده و به صورت «ای - پی پر = روزنامه الکترونیک = رادیو پی پر» درآیند (که متفاوت از روزنامه آنلاین و دیجیتالی) است. مانیتور قابل حمل آن به صورت یک گیرنده پلاستیک (با تکنولوژی رادیو) است با ابعاد متفاوت: جیبی و خانگی. این دستگاه شماره های سابق روزنامه را هم آرشیو می کند و برای خواندن روزنامه مورد نظر یا چند روزنامه باید پول داد (مشترک شد) البته به مراتب کمتر از نسخه چاپی که هزینه چاپ و کاغذ و توزیع دارد. نخستین دستگاه از این دست در دهه 1970 توسط کمپانی زیراکس ساخته شد و یک روزنامه به نام Gyricon در آن قرار گرفت.

 

 

1899م:ششم مارس 1899 فلیكس هوفمان شیمیدان «آسپرین» را به عنوان داروی ضد درد، ضد التهاب اعضای داخلی بدن و ضد تب به ثبت داد . او دو سال پیش از آن( 10 اوت 1897 ) ماده آسپرین «اسید استیل سالی سیلیك Acetylsalicylic‌» را خارج ساخته بود و به خاصیت دارویی آن پی برده بود. آسپرین از همان زمان بدون نسخه دكتر به فروش می رسید و در اندك مدتی در همه جهان توزیع شد. از سال 1971 هر سال یك خاصیت تازه آسپرین كشف شده است. از مهمترین خواص این داروی اسیدی رقیق سازی خون و جلوگیری از لخته شدن آن است كه توصیه شده افراد مستعد به حمله قلبی و سكته مغزی آن را باخود داشته باشند.

 

 

1953م:ششم مارس 1953 ، یك روز پس از درگذشت استالین، سران حزب كمونیست شوروی در میان شایعات بسیار در باره مرگ استالین، از میان خود «مالنكف» را كه كم حرف و شخصیتی آرام داشت و درست نقطه مقابل استالین بود به جانشینی وی انتخاب كردند. استالین چهار روز پس از سکته مغزی درگذشته بود.

این شایعات كه همچنان ادامه دارد حاكی از آن بوده است كه عوامل «بریا» رئیس امنیت وقت شوروی استالین را با داروی عوضی از پای در آورده بودند، زیرا كه استالین عزم جزم به حمله اتمی به آمریكا در زمانی مناسب داشت و بریا می ترسید كه بیش از نیمی از مردم شوروی نیز كشته شوند.

در اواخر دهه 1950 پس از این كه خروشچف علنا از استالین انتقاد كرد و كارهای او را محكوم ساخت، نظر مردم شوروی نسبت به استالین تغییر كرد، ولی پس از فروپاشی شوروی و بسط فساد و تباهی در روسیه و بازگشت این كشور به دورانی كه بعضی آن را بدتر از آخرین سالهای حكومت تزارها می پندارند نظر روسها نسبت به استالین عوض شده و با دید مثبت كارهای او را ارزیابی می كنند و شروع به از نو شناختن وی كرده اند .

دومین نطر سنجی درباره استالین كه ششم مارس 2003 که دو روز پس از اعلام نتیجه تظر سنجی اول انحام شد شمار هواداران اورا در روسیه 51 درصد نشان می داد. نظر سنجی اول بیست روز پبش از پنجاهمین سالروز مرگ او ( پنجم مارس 2003) انجام شده بود.

روسها گفته بودند در چند سال اخیر عده ای شارلاتان و ماقبا اراضی و املاكی را كه استالین با زحمت زیاد ملی كرد تا مردم برابر شوند، بالا كشیده اند و سلاحهایی كه به بهای گرسنگی خوردن دهها ساله روسها ساخته شده بود تخریب شده و یا در انبارها دارند می پوسند، حوانان روس گرفتار اعتیاد و زنان برای خودفروشی به كشورهای دیگر می روند و یكشبه بدترین نوع جامعه طبقاتی در روسیه به وجود آمده است و این كشور و مردمش آینده ای نامشخص دارند. چرا یک کشور سوسیالیستی سابق و بدون ثروتمند باید یکشبه دارای چندین میلیاردر شود و اینان منابع و کارخانه های ملی را به مفت در حراج بخرند و .... در این دو نظرسنجی، قاطبه روسها اوضاع موجود را نتیجه یك توطئه بزرگ بر ضد خود بیان کرده بودند.

 

 

1937م:والنتینا ترشكووا نیكلایف Valentina Tereshkova - Nicolayev نخستین زن فضا نورد جهان ششم مارس 1937 به دنیا آمد. وی با سفینه «وستوك ــ 6 » در سه روز جمعا 48 بار كره زمین را دور زد. والنتینا با دست و همانند یك خلبان این سفینه را هدایت می كرد. او عضو حزب كمونیست شوروی و افسر ارتش سرخ بود.

 

 

1960م:ششم مارس سال 1960 دكتر سوكارنو با اعلام فرضیه « دمكراسی هدایت شده Guided Democracy» خود پارلمان اندونزی را منحل كرد . وی اعلام كرده بود كه معتقد به آراء نصف به علاوه یك نیست ، زیرا ارزش نمایندگان با هم فرق دارد . آنان شخصیت های مختلفی هستند و تحصیلات و تجربه متفاوت دارند و درجه وطندوستی و مردم خواهی آنان نیز مساوی نیست . دكتر سوكارنو در توجیه فرضیه خود گفته بود كه ما مشرق زمینی ها چشم بسته دمكراسی غربی را پذیرفته ایم .این دمكراسی كه پایه آن از فلاسفه یونان باستان است برای شهرهای كوچك، و جهانی كه صداقت در آن باشد و خارجیان نخواهند مداخله كنند و ...خوب است نه برای دنیای ما . نجربه 12 ساله من نشان می دهد كه نه مردم به آن حد از شعور و آگاهی رسیده اند كه خوب انتخاب كنند و نه این كه انتخاب شدگان صرفادر غم وطن و هموطنان هستند . آنان می خواهند به پارلمان راه یابند تا به نوایی برسند . به باور سوكارنو ، تا رسیدن مردم به بلوغ سیاسی و تنظیم یك دمكراسی واقعی برای اندونزی بهترین را ه ، ایجاد هیاتی از سران دلسوز ناسیونالیستها ، مذهبیون و كمونیستهای اندونزی است و برای این كار ، نخست باید میان این سه گروه اتحاد برقرار شود.

در زمان دكتر سوكار نو حزب كمونیست اندونزی سومین حزب كمونیست جهان بود. سوكارنو به سازمان ملل با این منشور و این اركان موافقت نداشت و شدیدا متمایل به رهبری چین بر جهان سوم بود . او می گفت تا روزی كه كشورهای جهان سوم ( غیر متعهد ) از خود یك خبر گزاری بزرگ و یك سازمان نیرومند و حد اقل یك سیاست اقتصادی مشابه نداشته باشند و همیاری نكنند اسثتمار خواهند شد و بدبخت خواهند بود. او باور نمی كرد كه روزی ژنرالهای اندونزی به تحریك خارجی برضد او عمل كنند . وی عقیده داشت كه مردم مانع چنین اقدامی خواهند شد كه بعدا معلوم شد در این زمینه زیاد خوش بین بود.

 

 

2003م:تفسیرهای رسانه ها در چهارم و پنجم مارس 2003 باز هم درباره بحران روابط آمریكا و عراق بود و پیش بینی شده بود كه كنفرانس 57 كشور اسلامی هم (که در آن زمان در حال مذاکره بود) در این زمینه همان راهی را خواهد رفت كه چند روز پیش از آن كنفرانس كشورهای 116 گانه غیر متعهد و نشست كشورهای عربی 22 گانه رفتند و آن رفع این بحران از راههای مسالمت آمیز مطابق موازین بین المللی، رعایت حاكمیت ملی و تمامیت ارضی عراق است. نظراتی كه در آن دو روزدر باره این مهمترین و حساسترین بحران قرن 21 ابراز شده بود در صدر سایر اخبار منعكس شده بود. در این زمینه «عمرو موسی» دبیر اتحادیه عرب گفته بود كه اعتراضات، اعلامیه ها و نوشته ها نشان می دهد كه بیشتر مردم جهان با راه حل نطامی مخالفند و چنین راه حلی را مغایر دوران عقل و قانون و سازمان ملل می دانند.

در این زمینه، "وینسنت فوكس" رئیس جمهوری وقت مكزیك ــ همسایه آمریكا ــ گفته بود كه از انتقام دولت بوش نمی ترسد و به مخالفت خود با تصمیم یكجانبه بر ضد عراق ادامه خواهد داد. وزیر امور خارجه مراكش نیز در مصاحبه ای به این مناسبت گفته بود كه همه دنیا خواهان حل مسالمت آمیز مسئله عراق است و نباید اقدامی كه اكثریت آن را تایید نمی كند صورت گیرد و .... در این میان سه دولت فرانسه، آلمان و روسیه تاكید كرده بودند كه در شورای امنیت با راه حل نظامی مسئله عراق مخالفت خواهند كرد.

مرور زمان نشان داد که دولت جورج دبلیو بوش به این همه مخالفت ها توجه نکرد و دو هفته بعد و بدون مجوز شورای امنیت تعرض نظامی به عراق را آغاز کرد و این کشور تحت اشغال نظامی آمریکا درآمد. دولت آمریکا آنطور که رئیس جمهور تازه اش در فوریه 2009 گفته است ممکن است سرانجام نیروهای رزمی خودرا از عراق خارج سازد ولی به حضور نظامی اش در عراق پایان نخواهد داد زیرا که استقرار در عراق سیاست کلی این دولت از دهها سال قبل بوده است. تحمل هزینه سنگین اشغال نظامی عراق و ساختن بزرگترین سفارتخانه در بغداد که در سراسر جهان و در طول تاریخ مطابقت نداشته مؤید آن است که استقرار آمریکا در عراق تا زمانی که قابل پیش بینی بیست ادامه خواهد یافت.

 

 

2006م:مفسرانی كه پنجم مارس 2006 مصاحبه مطبوعاتی مشترك جورج بوش و پرویز مشرف در پاكستان را تحلیل كرده بودند گفته بودند كه دست كم در یك مورد، رئیس جمهور وقت آمریكا در قبال ایران تغییر موضع داده است. بوش در این مصاحبه گفته بود كه مخالفت ما با ایران بر سر كشیدن شدن لوله انتقال گاز به پاكستان و هند نیست، اعتراض ما به ایران در حقیقت در این است كه ایران می خواهد سلاح اتمی تولید كند و اگر موفق شود برای ما - و ما به عنوان تنها قدرت در جهان خیلی خطرناك خواهد بود؛ اتمی شدن ایران یعنی به چالش گرفتن قدرت آمریکا. این مفسران نوشته بودند كه اظهارات بوش در آستانه مذاكرات سه جانبه ایران، پاكستان و هند بر سر كشیدن لوله دو هزار و ششصد كیلومتری انتقال گاز، راه را برای حصول توافق مثلث هموار ساخته است.

 

2006م:به گزارش (4 مارس 2006) رسانه های آمریكا به نقل از مقامات وزارت امور خارجه این كشور، دولت آمریكا دپارتمان امور ایران در وزارت امور خارجه آن كشور را با چند دیپلمات فارسی زبان گسترش داده است. این رسانه ها از این تصمیم به عنوان ایجاد دپارتمان تازه یاد كرده و آن را بی ارتباط با اعتبار 75 میلیون دلاری تاسیس و تقویت برنامه های رادیو تلوزیونی به زبان فارسی برای ایرانیان درون مرزی (مخاطبان داخل ایران) ندانسته بودند. طبق این گزارش ها، قبلا دپارتمان امور ایران در وزارت امورخارجه آمریكا دفتری محدود بود كه تنها دو دیپلمات در آن فعالیت داشتند.

 

2006م:دیوان داوری لاهه (دادگاه بین الملل) ششم مارس 2006 اعلام كرد كه میلان بابیچ Milan Babic روز پیش از آن (پنجم مارس) در سلول خود در زندان شونینگن ویژه نگهداری محكومان و بازداشتی های دادگاه بین المللی و واقع در حومه شهر لاهه (هلند) خودكشی كرده و جسدش جهت تشخیص علت مرگ و صدور پروانه دفن به پزشكی قانونی منتقل شده است. ظاهرا میلان خود را حلق آویز كرده بود. وی كه پس از اعلام استقلال كرواسی (یكی از اعضای سابق كنفدراسیون یوگوسلاوی) در سال 1991، استقلال صربهای كرواسی را اعلام داشته و به ریاست جمهوری آنان (جمهوری كرایینا) انتخاب شده بود بعدا به اتهام ارتکاب جنایت جنگی و نقض حقوق بشر در دادگاه بین المللی لاهه محاكمه و در سال 2005 با توجه به اعتراف و ابراز ندامت از عمل خود با رعایت چند درجه تخفیف به 13 سال زندان محكوم شده بود. طبق پرونده اتهامی، در طول چهار سال ریاست میلان بر جمهوری صربهای كرواسی (جمهوری كرایینا)، به تصویب وی بسیاری از كرواتها و بوسنیایی های منطقه صرب نشین كرواسی مقتول و شكنجه شده بودند. میلان كه قبل از فروپاشی كنفدراسیون یوگوسلاوی یك دكتر دندانپزشك بود هنگام مرگ 50 ساله بود. وی كه یك كمونیست و حامی جهان وطنی بود، پس از آغاز كار فروپاشی كنفدراسیون یوگوسلاوی، به ناسیونالیست های صرب پیوسته بود تا دست كم صرب های یوگوسلاوی را یكپارچه نگهدارد كه به علت مداخله «ناتو» موفق نشد. او در جلسات دادگاه گفته بود كه اگر خشونت از او سرزده به خاطر وطندوستی و احساسات ملی بوده كه نمی خواسته یوگوسلاوی به آن گونه و به تحریك و خواست خارجی متلاشی شود.

 

 

2006م:دولت چین دوم مارس 2006 تصمیم فت برای اعضای پارلمان خلق كه دو روز بعد نشست بعدی خود را آغاز می کردند وبلاگ تهیه كند تا هر نماینده نطق و نظرات خود را برای آگاهی عموم و به ویژه موكلان در وبلاگ اختصاصی خود قرار دهد.

در دستور كار آن نشست برنامه های متعدد قرارداشت از جمله بالا بردن بودجه نظامی به میزان 15 درصد، بررسی و تصویب موازینی كه مانع از گسترش اختلاف درآمد میان شهرنشیان و روستاییان چینی و صنعتگران و كشاورزان و معامله گران و كارگران شود. به اعضای پارلمان خلق توصیه شده بود که به پیامهایی که از طریق ای میل های ضمیمه وب سایت های دریافت می کنند پاسخ گویند و هیچ پیامی را بدون پاسخ نگذارند و اگر لازم باشد، پیام ها را همراه با نظر خود (پی نوشت) به ادارات مربوط و مقامات اجرایی فوروارد کنند.

 

2006م:شبكه های تلویزیونی آمریكا شنبه شب (4مارس 2006) در اخبار مشرح خود به نقل از پلیس چاپل هیل (شهری در كارولینای شمالی) گزارش كرده بودند كه یك ایرانی 22 ساله به نام محمدرضا طاهری آذر كه سالها در آمریكا بسر برده و از دانشگاه كارولینای شمالی (واقع در چاپل هیل) در رشته روانشناسی فارغ التحصیل شده با یك جیپ چروكی كرایه ای (استیشن) به پیاده رو رانده و 9 تن از دانشجویان «ان سی یو» را كه در گوشه میدانی جمع شده بودند مجروح ساخته كه شش نفرشان به بیمارستان منتقل شده، درمان و مرخص شده اند. این میدان در محوطه دانشگاه كارولینای شمالی واقع شده و در دو سوی آن دو كتابخانه و در گوشه دیگرش ساختمان اتحادیه دانشجویان قرار دارد و اطراف این میدان معمولا پر از دانشجو است. محمدرضا در دسامبر (سه ماه پیش از آن)درسش را به پایان رسانده و موقتا تا یافتن كار در یك ساندویچ فروشی مشغول به كار شده بود. پلیس گزارش کرده بود كه محمدرضا به ماموران گفته است كه با این عمل خواسته بود كه انتقام كشتار مسلمانان درگوشه و كنار جهان را از آمریكاییان بگیرد. دو روز بعد محمد رضا به اتهام 9 مورد شروع به قتل به قاضی دادگاه تسلیم شد و بعدا محاکمه و محکوم گردید.

شبكه های تلویزیونی آمریكا چهارم و پنجم مارس 2006 به نقل از خبرنگاران خود گزارش داده بودند كه همسایگان و آشنایان محمدرضا او را جوانی خوب، مودب، بی آزار و كوشا معرفی كرده بودند.

 

2008م:دوم مارس 2008 میخائیل گورباچف عامل فروپاشی شوروی 78 ساله شد و در مصاحبه ای که به این مناسبت با او شده بود گفت که ولادیمیر پوتین در همان راهی گام گذارده که تزارها و رهبران شوروی آن را طی می کردند و آن دور شدن از لیبرالیسم است و بازگشت به نظام حکومتی پیشین. وی در عین حال گفت که بحران مالی جاری جهان ناشی از افسار گسیختگی کاپیتالیست ها است که پس از فروپاشی شوروی میدان را برای هرکاری باز دیده بودند و این مسئله، راه حلی ندارد جز با تعدیل کاپیتالیسم و پذیرفتن بعضی از اصول سوسیالیسم و ساخت "ایسم" تازه ای از این دو. وی در عین حال گفت هدف او از گلاسنوست و پرسترویکا (فضای باز سیاسی و اصلاح ساختار) حذف سوسیالیسم و فروپاشی شوروی نبود بلکه با در پیش گرفتن این دو روش و تبلیغات گسترده ای که در خارج از محدوده ما برای آنها شد مهار کنترل از دستمان خارج شد. وی از فروپاشی شوروی تلویحا ابراز تاسف کرد و گفت که مایل است باردیگر همگرایی این ملل و بویژه وحدت روسیه، بلاروس، اوکراین و کزاخستان را ببیند. او گفت که عالما عامدا به خروج اروپای شرقی از حوزه نفوذ مسکو کمک کرد.

بیش از هشتاد درصد روس ها، اشتباهات گورباچف (متولد دوم مارس 1931) را «خیانت به وطن» می پندارند. برخی از مورخان نوشته اند كه وی دچار خودبزرگ بینی و در نتیجه خودفریبی شده بود. پاره ای دیگر نوشته اند كه گورباچف از آغاز هم شایستگی رهبری را نداشت و به آسانی گول وعده های ریگان و تاچر را خورد و ناخواسته به دام آنان افتاد که از یک مقام اطلاعاتی سابق بعید بود. «تاریخ» از گورباچف به نام فردی یاد می كند كه به دست خود و بدون شکست در جنگ، یك امپراتوری بزرگ را كه تزارها بر پایه ناسیونالیسم روس در طول سه قرن ساخته بودند و بلشویك ها آن را به كانون جهانی ایدئولوژیك و یك قدرت عظیم نظامی تبدیل كرده بودند متلاشی ساخت. در طول تاریخ بشر، هیچ كشوری به آن صورت به دست یك فرد از میان نرفته است. بنابراین، دشواری های مردم جماهیر شوروی سابق به حساب او نوشته شده است و طبق اصول روانشناسی نباید در دوران كهولت آرامش خیال و وجدان داشته باشد. او از روزی می هراسد كه روس ها اورا بگیرند و محاكمه و مجازات كنند. سران 30 دولت که متوجه این بیم گورباچف شده اند در طول 18 سال منتهی به 2008 به او اشاره کرده اند که می تواند به کشور آنان برود و بدون دغدغه اقامت کند. بعضی متفكران روس حتی كودتای اوت 1991 را كار خود او می دانند تا شوروی زودتر فرو بپاشد. فروپاشی شوروی به این صورت، تا حدی هم نتیجه آسان باوری سران شوروی در دهه سوم قرن گذشته بود كه اجازه دادند امپراتوری روسیه به صورت جمهوری های اسمی متعدد درآید تا الگوی یک حکومت جهانی مشترک المنافع قرارگیرد و سران و مقامات ارشد این جمهوری های روی كاغذ، در اواخر حكومت گورباچف با استفاده از ضعف های او و با حمایت قدرت هایی كه می خواستند فروپاشی به صورت دائمی درآید اعلام استقلال كردند، حال آن كه خطوط مرزی آنها (بمانند مرزبندی آفریقای سیاهپوست) طبیعی نبوده است. قدرت های مورد بحث پس از فروپاشی، اقدام به ایجاد هرج و مرج در روسیه فدراتیو كردند تا آن نیز تجزیه شود كه پوتین با چند اقدام، این تلاش ها را خنثی كرد و اینك درصدد اجرای برنامه های دیگری است تا دست كم قسمتی از اشتباهات گورباچف را جبران كند.

قدرت های سودبر از فروپاشی شوروی تلاش گروهی كردند تا در سال 1991 به گورباچف كه پای بر خون 27 میلیون روس گذارده و بدون دریافت غرامت آلمان را تخلیه كرده بود جایزه صلح نوبل و نشان «آلمانی قرن» داده شود، حال آن كه با خارج شدن قدرتی به نام شوروی از صحنه، و باقی ماندن تنها یك قدرت در جهان، صلح جهانی بیش از گذشته متزلزل شد و مسائلی چون عراق و افغانستان و ... به وجود آمد و .... به گورباچف وعده داده شده بود كه اگر انحلال پیمان ورشو را اعلام دارد، ناتو را منحل و یا به صورت یك سازمان سیاسی درخواهند آورد كه دیدیم چنین نشد و ناتو تاكنون بسیاری از كشورهای عضو پیمان ورشو سابق را وارد خود كرده، کنفدراسیون یوگوسلاوی را منهدم و در افغانستان! مستقر شده و پای به داخل شوروی سابق گذارده است و ....

گورباچف در حالی از تغییر دمكراتیك (رای مردم) سخن می گفت كه یك تنه (بدون رفراندم) فروپاشی شوروی را تحمل كرد و ....

 

1521: ماژلان د

ویدیو : تقویم تاریخ - 15 اسفند