از فلافلی تا چلوکبابی : در ایام پرهیاهوی پایان سال، گردشی در خیابان‌های شهر ...
جلوی فلافل‌فروشی‌ها شلوغ است اما رستوران‌ها خالی است؛ این تصویر روزهای پایانی سال است که بعضا در طول سال هم در برخی مراکز خرید شهر دیده می‌شود. نگارنده چندین خیابان مرکزی از بازار تا خیابان ولی‌عصر(عج) را صرفا به جهت بررسی همین موضوع زیر پا گذاشتم. خطابم به آقای دکتر روحانی است.
موضوع اتمی و مذاکره با١+ ٥ که به تفاهم اولیه سوئیس منجر شده، یکی از راه‌حل‌های اقتصادی کشور و در صورت امضای موافقت‌نامه، بزرگ‌ترین دستاورد دولت یازدهم به‌شمار می‌رود که در تاریخ خواهد ماند؛ چیزی همانند ملی‌شدن صنعت نفت. هم حرمت کشور حفظ شد هم دستاوردهای اتمی محفوظ ماند و خون شهدای اتمی پایمال نشد و هم امیدواری به بهبود شرایط پدید آمده است.
اما پرسش این است؛ با این تیم اقتصادی قدرتمندی که رئیس‌جمهور انتخاب کرده و ادعای اینکه تورم کاهش یافته است آیا نیم‌نگاهی به جیب مردم و محتویات آن می‌شود؟ می‌دانیم فاصله طبقاتی که با تأسف در دولت سابق به بالاترین درجه ممکن خود رسید و گردش ماشین‌های میلیاردی و فروش پنت‌هاوس‌های نجومی از باغچه و باغ در طبقات بالای برج‌ها، همه‌وهمه نشانه دره عمیق فاصله طبقاتی است.
جوامع انسانی در همه کشورها از سه‌طبقه تشکیل می‌شود: متمول، متوسط و فقیر. همه هنر دولت‌ها خصوصا تیم اقتصادی آنها، این است که بر وسعت طبقه متوسط بیفزایند و جمعیت فقیر را کم کرده و اگر طبقه متمول در این شرایط رشد هم کرد نشانه رونق اقتصادی است که سرمایه خود را وارد چرخه اقتصادی کرده و کارآفرینی می‌کند، اشتغال ایجاد می‌کند و مالیات درآمد خود را می‌پردازد. اما اگر بر طبقه فقیر و به اصطلاح امروزی زیر خط فقر افزوده شد، یک‌جای معادله اقتصادی اداره دولت می‌لنگد.
برخلاف نظر رئیس دولت سابق محمود احمدی‌نژاد که در کشور کسی گرسنه نیست، پرداخت ٤٥هزارتومان یارانه دلیل نبود فقیر در کشور نیست. وقتی هزینه نان خالی سفره مردم ماهانه بیش از ٤٥هزارتومان یارانه نقدی است، داشتن چنین ادعایی نشانه عدم درک شرایط اقتصادی کشور است. اگر موتور تیم اقتصادی دولت همانند موتور تیم سیاست خارجی فعال شود، با وضع موجود دست‌فروشان خیابانی و اجناس بنجلی که عرضه می‌کنند روبه‌رو نخواهیم شد.
وقتی روزنامه‌ها از کشف اختلاس‌های میلیاردی می‌گویند، وقتی اعداد نجومی سه‌هزارمیلیارد و هفت‌هزارمیلیارد و ١٢هزارمیلیارد و معوقات شش‌هزارو٥٠٠میلیاردی را هرروزه در روزنامه‌ها می‌خوانیم و این سوتر بساط دست‌فروشی‌ها را می‌بینیم چه قضاوتی باید کرد؟ دعای تحویل سال ما این بود؛ خداوندا به دولتمردان ما این توان و قدرت را بده بساط فقر فراگیر را جمع کنند. خاکی به وسعت ایران، امکاناتی در حد اعلای منابع زیرزمینی و رو زمینی، مردمی با پیشینه تاریخی درخشان، حقشان این است که شرایط اقتصادی باثبات، رشد مطلوب، اشتغال، رفاه و آسایش داشته باشند. البته توقع تنها از دولت نیست و توقع حل یک‌شبه مسائل هم نیست. امید است مسیر حرکت به سوی فقرزدایی و ایجاد رونق اقتصادی را امسال و پس از رهاشدن از تحریم‌های ظالمانه غرب، مشاهده کنیم.
اخبار اجتماعی - شرق
ویدیو : از فلافلی تا چلوکبابی