گوش‌هایی كه با صدا قهرند : یكی از عوامل مهم معلولیت و اختلال در ارتباطات ...
یكی از عوامل مهم معلولیت و اختلال در ارتباطات اجتماعی كاهش شنوایی است. تكلم ناقص می‌تواند از علائم نقص شنوایی پنهان در كودك باشد و طبق آمارهای ارائه شده از هر ۱۰۰۰ كودك یك نفر با كاهش شنوایی حسی عصبی متولد می‌شود.
دكتر علی‌اصغر پیوندی ، جراح و متخصص گوش، حلق و بینی و سروگردن با بیان این كه كاهش شنوایی بیشتر در سنین بالا رخ می‌دهد، در گفتگو با جام‌جم می‌گوید: تقریبا ۴درصد افراد زیر ۴۵ سال دچار درجات متفاوتی از كاهش شنوایی هستند كه با افزایش سن بیشتر می‌شود.
به گفته این عضو هیات علمی دانشگاه فقط ۴ ۲ درصد كودكان دچار كاهش شنوایی هستندكه از این تعداد یك سوم موارد به علت حادثه‌ای قبل یا در حین تولد است.
وی در مورد اهمیت كم شنوایی می‌افزاید: كودكی كه دچار كم‌شنوایی می‌شود دچار كاهش رشد مغزی و مشكل در تكلم و متعاقب آن عدم برقراری روابط مناسب اجتماعی می‌شود.
دكتر پیوندی با اشاره به این كه كاهش شنوایی در كودكان به چهار نوع خفیف، متوسط، شدید و كری كامل تقسیم می‌شود، خاطرنشان می‌كند: شایع‌ترین علت كری متوسط تا شدید در كودكان اختلال ژنتیكی (حدود ۵۰درصد موارد) و سپس مننژیت است (۱۰درصد موارد) كه مقام دوم را داراست.
این پزشك جراح كاهش شنوایی را به دو دسته انتقالی و حسی عصبی تقسیم می‌كند و ابراز می‌كند: در كاهش شنوایی انتقالی اشكال در مجرای گوش، در پرده گوش و یا در استخوانچه‌ها و دریچه بیضی است و در كاهش شنوایی حسی عصبی اشكال در گوش داخلی، حلزون ، عصب شنوایی و مركز شنوایی است.
دكتر پیوندی، شایع‌ترین علت كاهش شنوایی انتقالی در كودكان را «اوتیت میانی» ذكر كرده و اذعان می‌كند: در اغلب مواقع این كاهش شنوایی با درمان مناسب گذرا و موقتی است كه در صورت بروز عوارضی مانند لابیرنتیت چركی، آبسه مغزی و مننژیت كاهش شنوایی حسی عصبی نیز وجود خواهد داشت.
به گفته این پزشك متخصص، در میان اوتیت‌ها، اوتیت سروز یكی از شایع‌ترین علل كم شنوایی در كودكان دبستانی و كودكستانی است كه با جمع شدن مایع در گوش میانی باعث كم شنوایی انتقالی می‌شود و برای جلوگیری از پیشرفت این بیماری خارج كردن این مایع از گوش میانی از نظر شنوایی اهمیت شایانی دارد.
وی علت این بیماری را انسداد شیپوراستاش دانسته و آن را شایع‌ترین علت سنگینی گوش دركودكان می‌داند كه علایم آن شامل كاهش شنوایی و گوش درد است ولی چون حال عمومی كودك خوب است والدین خیلی دیر متوجه آن می‌شوند.
دكتر پیوندی سخت شدن پرده صماخ، چسندگی در گوش میانی و عدم حركت استخوانچه‌ها، فرورفتگی پرده گوش و ایجاد كلستئاتوم را از عوارض ناشی از عدم درمان ذكر می‌كند.
وی با اشاره به این كه اوتیت حاد میانی در كودكان شایع‌تر از بزرگسالان است، مهم‌ترین علت بروز آن در كودكان را بزرگ شدن لوزه سوم و عفونت ذكر كرده و می‌گوید: اگر پرده صماخ پاره شود به مدت كوتاهی چرك و خون از گوش خارج شده و درد گوش تخفیف پیدا می‌كند كه درمان آن شامل استراحت، پنی‌سیلین و مشتقات آن به همراه مسكن است.
این عضو هیات علمی دانشگاه درخصوص انسداد مادرزادی یادآور می‌شود.
در این بیماری ممكن است مجرای گوش ایجاد نشده و یا به صورت ناقص تشكیل شود كه معمولا انسداد یكطرفه بوده و گوش دیگر سالم است به همین جهت این افراد از نظر شنوایی و گویایی مشكلی ندارند ولی در انسداد مجرای گوش به علل غیرمادرزادی، سرومن (جرم)، جسم خارجی، تورم پوست مجرا از دلایل اصلی این بیماری است كه در كودكان جسم خارجی یكی از شایع‌ترین موارد است كه با رفع انسداد درصورتی كه پرده گوش و گوش میانی سالم باشد، شنوایی به حالت اول برمی‌گردد.
دكتر پیوندی، درخصوص كاهش شنوایی حسی عصبی در كودكان اذعان می‌كند: این بیماری نادرتر از نوع انتقالی است و به دوران حاملگی، وضعیت زایمان و بیماری‌های دوران نوزادی ارتباط دارد و معمولا دوطرفه است و تشخیص زود هنگام این بیماری از نظر مشكلات گفتاری اهمیت فراوان دارد.
این پزشك جراح علل كاهش شنوایی حسی عصبی در كودكان را ناشی از كری ارثی به تنهایی یا همراه با هنجاری‌های دیگر، كری مادرزادی، كری ناشی از ضربه (صدمات هنگام تولد)، عفونت‌ها و كم‌كاری غده تیروئید می‌داند.
● فاكتورهای خطر
طبق گفته این عضو هیات علمی دانشگاه موارد ذیل مناسب حال كودك سالم است كه در صورت عدم وجود چنین رفتاری باید به پزشك متخصص مراجعه كرد.
۲ ماهگی: به صدا گوش داده و خنده اجتماعی می‌كند.
۴ ماهگی: به صدای خشن و آرام پاسخ متفاوت داده و از جیغ كشیدن لذت می‌برد.
۸ ماهگی: با صدا كردن اسمش فعالیت خود را متوقف و صداها را تقلید می‌كند.
۱۰ ماهگی: با دقت حركات مختلف را تقلید و اولین كلمات را ادا می‌كند.
۱۲ ماهگی: با حركات به تقاضاهای مختلف پاسخ داده و افراد خانواده را با نام می‌شناسد.
وی در ادامه یادآور می‌شود، اگر كودك در ۲ سالگی قادر به تكلم نباشد و در ۳ سالگی تكلمی نامفهوم داشته باشد و قادر به بیان جملات نباشد، باید توسط پزشك متخصص مورد معاینه قرار گیرد.
دكتر پیوندی تصریح می‌كند: آرام و بلند صحبت كردن كودكان، دستپاچگی به هنگام صحبت و عدم روان صحبت كردن در ۵ سالگی می‌تواند از عوارض كم شنوایی باشد كه باید والدین به این مساله توجه كافی داشته باشند.
ویدیو : گوش‌هایی كه با صدا قهرند