گرفتن پول زور از مردم در ابیانه : قدم زدن در این روستا و دیدن کوچه ها و خانه ...

قدم زدن در این روستا و دیدن کوچه ها و خانه ها حدود 4 الی 5 ساعت طول می کشد. دختران و زنان مسافر لباسهای محلی را با پرداخت 3 هزار تومان بر تن کرده و عکس می گیرند و برخی هم با پوشیدن این لباسها در روستا تردد می کنند. مهر: روستای زیبای ابیانه درحالی به قطب گردشگری ایران تبدیل شده که جای پلیس، اورژانس و ماموران تعزیرات در ایام نوروز در این روستا خالی است به طوریکه برخی افراد سودجو با سوءاستفاده از اشتیاق مسافران در ازای ارائه خدمات مختلف مبالغ سرسام آور دریافت می‌کنند.

در ۴۰ کیلومتری شمال غربی نطنز از شهرستانهای استان اصفهان در دامنه کوه کرکس روستایی کهن به نام ابیانه واقع است که به لحاظ منظره های زیبا، خانه های روستایی و طبقه طبقه بر روی دامنه کوه، زمینها و مناطق بکر و مردمی خونگرم با آداب و رسوم قدیمی به استثنایی ترین منطقه گردشگری ایران تبدیل شده است.

ابیانه پیش از این هم ییلاق شاهان صفوی بود. وجود یک امامزاده هم بر رونق گردشگری این منطقه زیبا افزوده است تا حدی که کارشناسان یونسکو برای ثبت جهانی آن دست به کار شدند.


عکس صرفاً تزیینی می باشد

زیبایی ابیانه آنقدر زبانزد است که در ایام نوروز و تعطیلات تابستانی خیل کثیری از ایرانیان از سراسر کشور برای دیدن مناظر زیبای روستایی کهن صدها کیلومتر جاده را طی کرده و خود را به دل کوه می زنند تا ساعاتی را در هوای تمیز و در کنار روستائیان ابیانه بگذرانند.

قدم زدن در این روستا و دیدن کوچه ها و خانه ها حدود 4 الی 5 ساعت طول می کشد. دختران و زنان مسافر لباسهای محلی را با پرداخت 3 هزار تومان بر تن کرده و عکس می گیرند و برخی هم با پوشیدن این لباسها در روستا تردد می کنند. چارقد سفید بلند با نقش بوته های گل سرخ، دامنهای زری دوزی شده با گلابتون همراه با کفشهای پلاستیکی برای زنان و شلوارهای مشکی با پاچه های بزرگ همراه با کلاه نمدی برای مردان لباسهای محلی را تشکیل می دهند.

هتل ابیانه شبی 160 هزار تومان

در روستای ابیانه تنها یک بانک و یک عابربانک وجود دارد که در ایام نوروز هم تعطیل است. همچنین هتل ابیانه که به نوعی پذیرای مسافران است به دور از چند ستاره بودن و امکانات استاندارد برای یک اتاق 5 تخته شبی 160 هزار تومان از مسافران پول می گیرد که به دلیل گران بودن هزینه ها مسافران زیاد از هتل استفاده نمی کنند.

نکته جالب اینجاست که روستائیان چندین سال است که خود دست به کار شده و اتاقهای کوچکی در خانه های خود را به مسافران کرایه می دهند. البته نرخ مصوب و نظارتی بر این کرایه ها انجام نمی‌شود زیرا اصلا نیروی انتظامی یا اماکن در این روستا دیده نمی شود.

خانه های روستایی شبی 50 هزار تومان

هزینه هر شب در یک اتاق حدود 12 متری بدون امکانات مانند حمام یا ملحفه و اجاق گاز و ... برای هر نفر شبی 10 تا 20 هزار تومان است که خانواده 5 نفره باید 50 هزار تومان برای هر شب اقامت پرداخت کنند و اگر نیاز به حمام یا استفاده از پتو و بالش داشته باشند هزینه ها بیشتر خواهد شد.

در این روستا از پلیس، هلال احمر، تعزیرات، اورژانس و... خبری نیست

یکی دیگر از موارد قابل تامل در روستایی که به  قطب گردشگری ایران تبدیل شده است نبود ایستگاه یا پاسگاه پلیس، عدم استقرار پایگاه هلال احمر و اورژانس و سایرنهادهای مسئول است. در این میان اگر بخواهیم توقع داشته باشیم گران فروشی برخی از روستائیان برای کرایه خانه، محصولات دستی و مواد غذایی توسط تعزیرات کنترل و برخورد شود توقع نا به جایی است.

پول زور برای ورود به ابیانه

شاید برای اثبات این ادعا تصاویر فوق گویای این حقیقت باشد که گروهی سودجو با پوشیدن یک کاور زرد رنگ و دادن قبوضی غیرقانونی به نام عوارض از مسافران پول زور می گیرند. جالب اینجاست که مسافران از همه جا بی خبر هم به تابلوی عوارض نگاه کرده و بابت ورود به روستا 500 تا 1000 تومان پول می دهند. وقتی خبرنگار مهر به این افراد گفت: عوارض در این مکان غیرقانونی بوده و شما هیچ مجوزی ندارید با ترس تابلوی عوارض را برداشته و می گویند این مبلغ کمک به روستا است.

حداقل مسئولان و دستگاههای انتظامی، امنیتی، تعزیراتی، درمانی و امدادی می توانستند برای ظاهر سازی هم شده ایام نوروز نقش پر رنگ تری ایفا کرده و در روستا حضور داشتند.