کلمه غریب شماره 2 : وَ فِى حَدِیثِهِ عَلَیْهِ السَّلامُ: هذَا الْخَطِیبُ الشَّحْشَحُ. ...
| وَ فِى حَدِیثِهِ عَلَیْهِ السَّلامُ: هذَا الْخَطِیبُ الشَّحْشَحُ. -یُرِیدُ الْماهِرَ بِالْخُطْبَةِ الْماضِىَ فِیها، وَ کُلُّ ماضٍ فىِ کَلامٍ أَوْ سَیْرٍ فَهُوَ شَحْشَحٌ، وَ الشَّحْشَحُ فِى غَیْرِ هذَا الْمَوْضِعِ الْبَخِیلُ الْمُمْسِکُ.- |
|
ترجمه دشتی |
| روایتی دیگر از امام (ع) سخنوری این سخنران، زبردست ماهری است ( (شحشح) یعنی مهارت دارد، کسی که خوب حرف میزند یا خوب راه میرود را گویند، ولی در موارد دیگر (شحشح) یعنی فردی بخیل.) |
|
ترجمه فیض الاسلام |
| در گفتار آن حضرت علیهالسلام است (که در آن صعصعه ابن صوحان عبدی را (که از بزرگواران و خواص و نیکان اصحاب امیرالمومنین علیهالسلام است) میستاید): این خطبه خوان ماهر و زیرک (سیدرضی رحمهالله فرماید:) (از لفظ شحشح) شخص ماهر و زیرک و استاد در خطبه خواندن و توانای در ادای سخن رسا را خواسته است، و هر تندگذر در سخن و رفتار را شحشح گویند، و شحشح در غیر این مقام به معنی انجیل و زفت آمده که از بخشش خودداری مینماید (ابن ابیالحدید در اینجا مینویسد: صعصعه را فخر و سرفرازی همین بس که مانند علی علیهالسلام او را به مهارت و استادی و فصاحت زبان و توانائی بر سخن بستاید). |
|
ترجمه سید جعفر شهیدی |
| (و در حدیث آن حضرت است (ع) :) این خطیب شحشح است. (یعنی در خطبه خواندن رسا و در پی گیری آن تواناست، و هر که پی گیری سخن تواند یا راهی را پی گرفته و پوید شحشح است، و شحشح جز در این مورد، به معنی بخیل نابخشنده بود.) |
ویدیو : کلمه غریب شماره 2