کشنده ترین سرطان ها کدامند؟ : طی گزارش منتشر شده در Cancer Society آمریکا، ...

طی گزارش منتشر شده در Cancer Society آمریکا، گفته می شود که تعداد ۱.۶ میلیون مورد سرطان در سال ۲۰۱۶ تشخیص داده می شود و از این تعداد، ۵۹۶ هزار نفر جان خود را از دست خواهند داد. وبسایت techera.ir: کشنده ترین سرطان ها به دلایلی همچون نادر بودن، تشخیص دشوار، خاصیت تهاجمی و فقدان درمان مناسب برای آنها، تحت این عنوان قرار می گیرند.



طی گزارش منتشر شده در Cancer Society آمریکا، گفته می شود که تعداد ۱.۶ میلیون مورد سرطان در سال ۲۰۱۶ تشخیص داده می شود و از این تعداد، ۵۹۶ هزار نفر جان خود را از دست خواهند داد. بیشتر مرگ و میر های ناشی از سرطان در آمریکا، مربوط به سرطان شش بوده است. سرطان شش، دومین سرطانی ست که به راحتی در آمریکا تشخیص داده می شود. با اینحال، انواع دیگر سرطان که رواج کمتری دارند، از رفتار و علائم تهاجمی شدیدی برخوردارند.

خوشبختانه، تنها ۷ درصد از افراد مبتلا به سرطان پانکراس، جان خود را از دست می دهند و حتی برخی از آنها تا پنج سال بعد از تشخیص بیماری، به زندگی خود ادامه می دهند.

نمودار زیر، کشنده ترین سرطان ها را بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۱ نشان می دهد. عدد هایی که روی هر نوار مشاهده می کنید، درصد افرادی را نشان می دهد که ۵ سال بعد از تشخیص سرطان، به زندگی خود ادامه داده اند. و نوار آبی رنگ، لزوم درمان ها و بررسی های لازم را در سرطان مورد نظر نشان می دهد. کشنده ترین سرطان ها به ترتیب، سرطان معده، سرطان مری، سرطان شش و نای، سرطان مجرای صفراوی داخل کبدی و در آخر سرطان پانکراس هستند.

لازم به ذکر است که آمار افرادی که زنده مانده اند، نشان دهنده ی میانگین تعداد افرادی ست که سرطان در آنها در یک مدت زمان معلوم، تشخیص داده شده است. این نمودار یک نمای کلی از آمار کشنده ترین سرطان ها را فراهم کرده است، با اینحال بهترین راه حل برای بررسی تشخیص های سرطانی نیست. بنا بر گفته ی موسسه ی ملی سرطان: "آمار، تنها اکثریت رانشان می دهد، بنابراین آنها نمی توانند پاسخگوی اتفاقاتی باشند که برای شما رخ می دهد. درمان ها و چگونگی عکس العمل افراد در مقابل درمان ها، کاملا متفاوت هستند. برای حصول اطمینان از مفید بودن یک درمان، به زمان زیادی احتیاج داریم. با تمام این اوصاف، نمودار ها نمی توانند درمان هایی که امروزه مورد استفاده قرار می گیرد را به خوبی نشان دهد.”



پزشکان مربوطه تنها در صورتی می توانند اطلاعات مفیدی در اختیار بیماران قرار دهند که به شرایط واقعی هر بیمار و بررسی های انجام شده روی بدن آنها، دسترسی داشته باشند.