صندلی بازی در پرسپولیس! : اگر و تنها اگر مدالی قرار بود بابت تغییرات و اعتماد ...

اگر و تنها اگر مدالی قرار بود بابت تغییرات و اعتماد نکردن و انتخابهای غلط و برکناری های سریع السیر بدهند، گمان نکنم که باشگاهی در دنیا وجود داشته باشد که بتواند عنوان قهرمانی را از این پرسپولیس برباید. روزنامه نود: اگر و تنها اگر مدالی قرار بود بابت تغییرات و اعتماد نکردن و انتخابهای غلط و برکناری های سریع السیر بدهند،گمان نکنم که باشگاهی در دنیا وجود داشته باشد که بتواند عنوان قهرمانی را از این پرسپولیس برباید چرا که این باشگاه تقریبا هر دوهفته به صورت میانگین تغییراتی داشته که مطمئنا برای مورخین و برای آنها که روی گونه های کمیاب خلقت تحقیق می کنند این تغییرات بسیار بدیع و جالب توجه است و حتی می توان این همه تغییر در کمترین زمان ممکن را در کتاب گینس هم به ثبت رساند.

پرسپولیس از دوازده ماه قبل تا به حال یا مدیر عامل عوض کرده یا اعضای هیات مدیره یا مربی یا سرمربی یا بازیکن ...

رویانیان، پروین، دایی، زادمهر، استیلی،سیاسی، منتقمی، رحیمی، آشتیانی، کاشانی، درخشان، کل کمیته فنی، پنجعلی، خوردبین، غلامپور، عبدی، محمد دایی، طاهری و... آنقدر سریع وارد و خارج می شدند که تو به غلط لابد تصور می‌کردی سیاسی ترین پرسپولیس تاریخ را می بینی که در آن جنگ قدرت صندلی های سیاسی مدام همه را برکنار می کند و تو گویی بازی بازی است، بازی صندلی بازی! که در آن یک صندلی کمتر از تعداد کل می چینند و حرکات موزون می کنند و بعد یک مرتبه استپ می کنند و یک نفر روی صندلی جا نمی شود و روی زمین می افتد و می سوزد،در مهد کودک‌ها این بازی را استپ رقص می نامند که البته از نظر خیلی ها نیاز به ارشاد و تغییر دارد.

نژاد فلاح هنوز نیامده یعنی هنوز روی صندلی مدیریت ننشسته که خبر از مذاکره با برانکو می دهد جالب اینجاست که سرعت تغییرات به حدی است که هنوز طاهری سرپرست موقت است! با این حال اول شایعه تغییرات در سطح مربی می آید و بعد تازه پس از آن قائم مقام تام الاختیار (!) خودش می آید و هنوز البته این بنده خدا روی صندلی ننشسته که خبر می دهند، وزارت از این صندلی بازی خسته شده و می خواهند کل پرسپولیس را یک جا بدهند به محمد دادکان و خلاص!

در ماجرای اخیر این باشگاه، همه بزرگان این تیم، همه و همه آمدند و سعی کردند کمک کنند اما همه با هم نیز نتوانستند پرسپولیس را نجات بدهند، از پروینشان گرفته تا دایی و کاشانی و خلاصه صغیر و کبیر، سفیر و وکیل و آقای گل همه آمدند اما پرسپولیس دوست داشت استپ رقص بازی کند، دوست داشت سیاسی باشد، دوست داشت صندلی بازی کند.

آنجا شاخ خیلی ها باید می شکست لابد، یکی این را می آورد و یکی برکنارش می کرد. روز بعد کس دیگری می آمد و باز از اول ...

اعتماد و همدلی و اتحاد که می‌گویند مهمترین و بی‌بدیل ترین خصلت در فوتبال است، در این پرسپولیس ریز ریز شد و رفت ،گونی گونی پول هم آوردند، از سقف خودشان هم گذشتند، باز فایده نکرد تا ثابت شود برای موفقیت در فوتبال و ورزش، اتحاد و همدلی خیلی مهمتر از پول و ثروتمندان و کله گنده هاست.

اینجا آنچه وجود نداشت و ندارد اتحاد است و در عجبیم که نمی فهمند این پرسپولیس چه چیزی لازم دارد، حق هم دارند لابد، به هر حال خیلی هایشان فوتبالی نیستند اما در عجب تریم از آنها که فوتبالی هم هستند اما در گوشه رینگ نشسته اند و تنها بیننده سرریز کردن دلارها و عوض کردن مربیان و صندلی کشیدن از زیر هم هستند.