سهم بیماران «ام اس» گم شد! : شاید مشاجره‌ای که میان خداداد و فرهاد شد به‌زعم ...
شاید مشاجره‌ای که میان خداداد و فرهاد شد به‌زعم عده‌ای نفس بازی با ستارگان را زیر سوال برده باشد اما هرگز آن بحث‌های فوتبالی داخل رختکن و دیگر حاشیه‌هایش نمی‌تواند بنیاد اینگونه بازی‌ها را زیر سوال ببرد. روزنامه ایران ورزشی: شاید مشاجره‌ای که میان خداداد و فرهاد شد به‌زعم عده‌ای نفس بازی با ستارگان را زیر سوال برده باشد اما هرگز آن بحث‌های فوتبالی داخل رختکن و دیگر حاشیه‌هایش نمی‌تواند بنیاد اینگونه بازی‌ها را زیر سوال ببرد. حتی اگر نیت بازی خیرخواهانه نبود، آن بگومگوها به خودی خود ایرادی نداشت. حاشیه‌ها جزو لاینفکی از فوتبال است و همواره وقتی ستاره‌ها در یک قاب قرار می‌گیرند چنین فضایی ایجاد می‌شود. حال تصور کنید که خداداد که بی‌گمان مهم‌ترین گل تاریخ فوتبال ایران را به ثمر رسانده، یا فرهاد که یک محبوب باشگاهی است و دیگر ستاره‌ها که هر یک به سبب دستاوردی در تیم منتخب ستارگان ایران قرار گرفته بودند، هم‌قافیه دور هم جمع شوند. ناشدنی است که متوقع باشیم ماندگارترین چهره‌های عصر تازه فوتبال ایران در کنار هم باشند و حاشیه‌ای به همراه نداشته باشند. اساسا هم مساله خاصی نبود. یک نفر گفته است چرا قیچی می‌زنی یا چرا تکروی می‌کنی و یک نفر دیگر خواه به عمد خواه به دلیل مشغله کاری دلخور شده و رختکن را ترک کرده است و رفته است. فوتبال است و حاشیه بازی‌هایش...
***
اصل و اساس آن بازی اما نیتی داشت خیرخواهانه و موکدا تکرار می‌کنیم که بازی‌هایی نظیر آنچه جمعه شب در ورزشگاه آزادی رقم خورد که پنجاه هزار تماشاگر داشت و میلیون‌ها بیننده‌ای که انتظار دیدن ستاره‌های وطنی و غیروطنی‌شان را می‌کشیدند، باید تداوم داشته باشد. فوتبال ایران نیازمند برگزاری بازی‌هایی در این سطح است. باید عادت کنیم به دیدن بازیکنان بزرگ و باید سطح فوتبال را به لحاظ سخت‌افزاری و نرم‌افزاری به حدی برسانیم که تیم‌های بزرگ دنیا با میل و رغبت بیشتری گام به کشورمان بگذارند. امروز نه فقط ورزشگاه آزادی که میزبان پنجاه هزار نفر تماشاگر حاضر بود، بلکه دیگر ورزشگاه‌های ایران مانند یادگار امام (ره) تبریز، ثامن مشهد، عضدی رشت، فولادشهر اصفهان، غدیر اهواز و امام خمینی (ره) شهر اراک نیز می توانند میزبان بازی‌های نمادین در حضور ستاره‌ها باشند. برگزاری بازی‌های بزرگ را باید از دایره محصور به پایتخت نیز رها کرد تا تماشاگران دیگر شهرها نیز لذت کافی از برگزاری اینگونه بازی‌ها را ببرند.
مساله اصلی این بازی اما دست دوستی و همیاری بود به سوی کودکانی که از بیماری سخت «ام اس» رنج می‌برند. در میان هیاهوی این بازی، آن تصاویری که می‌شد از ستاره‌های بزرگ دنیا مانند کاناوارو، دسایی، داویدز، فیگو، روبرتو کارلوس، مندیتا، سالگادو، بایا و خیلی‌های دیگر ثبت کرد یا به حاشیه‌های داخلی این بازی پرداخت که تصمیم نادرستی هم نبود، هرگز به یاد نداریم که مسوولان برگزاری بازی خیرخواهانه درباره میزان درآمدی که از این بازی به دست آمد حرفی به میان آورده باشند. حاشیه‌های فوتبالی بازی آنقدر پیچیدگی ندارد که معنی و مفهوم درست این بازی را فراموش کنیم. قرار بود برای کودکانی که دچار بیماری «ام اس» هستند مبالغی جمع‌آوری شود. دوستان انگار رسم و رسوم این بازی‌ها را از خاطر برده‌اند، در حالی که فراموش نمی‌کنیم وقتی تیم ملی آلمان برای کمک به زلزله‌زدگان بم به تهران آمد تا مقابل تیم ملی کشورمان بازی کند، پیش از بازی مبلغی که این کشور برای کمک به زلزله‌زدگان اختصاص داده بود طی مراسمی با ذکر مبلغ به رییس فدراسیون فوتبال وقت اهدا شد. فی‌الحال در جریان بازی ستارگان ایران و ستارگان جهان نیز لااقل باید میزان درآمدی که از بلیت‌فروشی به دست آمده منتشر می‌شد. چهار روز از بازی گذشته است و هیچ اطلاعاتی درباره میزان درآمدی که از بخش بلیت فروشی به دست آمده به اطلاع افکار عمومی نرسیده است. انگار نه ستارگانی آمده‌اند و نه قرار بوده خیریه‌ای انجام شود.
ویدیو : سهم بیماران «ام اس» گم شد!