روند به شدت نزولی حسین رضازاده : ملی‌پوشان وزنه‌برداری در اینچئون حریف وزنه‌ها ...
ملی‌پوشان وزنه‌برداری در اینچئون حریف وزنه‌ها نشدند تا تنها دو مدال (طلا و نقره) نصیب وزنه‌برداری شود. خبرگزاری ایسنا: پرونده هفدهمین دوره بازی‌های آسیایی در حالی بسته شد که برخی رشته‌های ورزشی لبخند رضایت بر لب داشتند و برخی دیگر تنها افسوس فرصتی را خوردند که از دست دادند.
وزنه‌برداری از جمله آن رشته‌های ورزشی است که قطعا لبخند رضایت بر لب نخواهد داشت و تنها افسوسش برای تیمی باقی ماند که می‌توانست در اینچئون حماسه‌ساز باشد.
وزنه‌هایی که بر روی تخته بازی‌ها از دست ملی‌پوشان ایران رها شد معادلات رییس فدراسیون را نیز به هم ریخت. حسین رضازاده که پیش از آغاز بازی‌ها اعلام کرد بر روی 4 – 5 مدال حساب باز کرده، ورزشکارانش نتوانستند در رقابت با کیلوهای انتخابی کادر فنی پیروز باشند تا حساب و کتابش درست از آب درنیاید و تنها دو مدال بازی ها را کارنامه کاری خود ثبت کند.
در این میان صحبت از شکسته شدن طلسم هم به میان آمد و خیلی‌ها انتظار این را داشتند تیمی که بهترین‌ها را در خود جای داده بتواند با کسب حداقل دو طلا طلسم‌شکن باشد اما نه تنها این اتفاق رخ نداد بلکه حتی کاروان وزنه‌برداری با دست خالی‌تر نسبت به گوانگ‌جو به خانه بازگشت.
در آغاز اردوی تیم ملی وزنه‌برداری بهمن زارع اعلام کرد بر روی هشت مدال بازی‌های آسیایی هدف‌گذاری کرده اما تنها 2 تیر او به هدف نشست. سرنوشت یکی از تیرها (فوق‌سنگین) که البته از پیش مشخص بود و آن دیگری نیز در مرکز سیبل جای نگرفت و وزنه بردار چینی با آخرین حرکتش کیانوش رستمی را سورپرایز کرد.
مجید عسکری نتوانست نمره قابل قبولی بگیرد. جابر بهروزی و نواب نصیرشلال در شرایطی در اینچئون اوت کردند که در رکوردگیری تیم ملی نیز نتوانستند هیچ وزنه‌ای را بالای سر ببرند و شاید بهتر بود همان موقع این موضوع جدی گرفته می‌شد تا در اینچئون شاهد تکرار آن نبودیم زمانی که چشمان نگران وزیر پایین افتادن وزنه‌ها را در رکوردگیری دید، هر کدام از وزنه‌بردارها برای حفظ آبرو 4 یا 5 بار هم روی تخته رفتند، اما آنچه از همان ابتدا خودنمایی می‌کرد این بود که وزنه‌ها راحت بالا نمی‌روند، وزنه‌هایی که مشخصا با بالا رفتن استرس و فشار روانی در شرایط مسابقه قطعا سنگین‌تر می‌شدند و شدند.
صحبت‌های سرمربی تیم ملی که عموما با نارضایتی از ملی‌پوشان به دلیل ناکامی در بالا بردن وزنه‌های مشابه تمرین بود، نمی‌تواند توجیه درستی برای نتایج باشد، چرا که نه در وزنه برداری بلکه در هر رشته‌ای شرایط تمرین با مسابقه از زمین تا آسمان فرق دارد، مخصوصا در رشته‌ای مانند وزنه برداری که اندکی از دست رفتن تمرکز و یک سانتی متر عقب یا جلو رفتن وزنه باعث خراب شدن حرکت می‌شود. حال این که چگونه مربی انتظار دارد وزنه‌بردار بتواند رکورد تمرین در تهران و بدون استرس در مسابقه تکرار شود مشخص نیست.
در ادامه وزنه‌هایی که ملی‌پوشان در لیگ، رکوردگیری و بازی‌های آسیایی مهار کردند را بررسی می‌کنیم.
56 کیلوگرم مجید عسگری (مقام ششمی): او در اینچئون نتوانست عملکردی که در رکوردگیری تیم ملی داشت را به نمایش بگذارد. در واقع با 270 کیلوگرم شرایطی مشابه لیگ برتر داشت که البته مسابقه لیگ نیز روز خوب او به شمار نمی‌آمد. او در شرایطی 124 کیلوگرم را در یک ضرب ثبت کرد که در رکوردگیری تا 128 کیلوگرم هم وزنه زده بود. در لیگ برتر نیز 125 کیلوگرم را ثبت کرد.
در دو ضرب هم دوبار وزنه‌ی 146 کیلوگرم را انداخت اما رکوردگیری به راحتی این وزنه را بالای سر برد و حتی پس از آن 154 کیلوگرم را ثبت کرد. بنابراین عسگری نتوانست در حد انتظاری که از او وجود داشت ظاهر شود و قطعا جایگاه او در اینچئون ششمی نبود.
69 کیلوگرم جابر بهروزی (اوت کرد): 4 سال پیش رضاییان توانست ایران در این دسته صاحب یک مدال نقره کند اما بهروزی با عملکرد دور از انتظارش نتوانست مدال برنزی که در یک قدمی‌اش قرار داشت را به چنگ آورد.
بهروزی در یک ضرب وزنه 144 و 149 کیلوگرم را انداخت اما در جریان لیگ توانسته بود 151 کیلوگرم را بالای سر ببرد. البته در رکوردگیری عملکرد موفقی نداشت و در مهار وزنه‌های 147 و 148 کیلوگرم ناکام ماند.
او در دو ضرب وزنه‌ی 176 و 181 کیلوگرم را در حالی انداخت که در رکوردگیری نیز همین وزنه‌ها را نتوانسته بود بالای سر ببرد. تنها در لیگ وزنه 180 کیلوگرم را زده بود در صورتی که بهروزی 181 کیلوگرم را مهار می‌کرد با مجموع 325 کیلوگرم و با اختلاف وزن به جای وزنه‌بردار عراقی بر روی سکوی سوم قرار می‌گرفت اما این فرصت را از دست داد.
85 کیلوگرم کیانوش رستمی (مدال نقره): انگار در طالع رستمی نوشته شده که در رقابت‌های حساس او باید چراغ کاروان وزنه‌برداری را روشن کند. پس از المپیک 2012 لندن، در اینچئون نیز تمام نگاه‌ها به سمت رستمی بود تا به شروع ناامید کننده وزنه‌برداری خاتمه دهد. رستمی که در کنار سلیمی جزو شانس‌های کسب مدال طلا بود با حضور وزنه‌بردار چینی و بلند کردن وزنه 218 کیلوگرم تمام معادلاتش برای قهرمانی بهم ریخت و البته در شرایطی که دو بار در بالا بردن وزنه 212 کیلوگرمی ناکام مانده بود، پس از مسابقات گفت که اگر می‌دانست وزنه‌بردار چینی 218 را می‌زند، او 220 را می‌زد!
رستمی در یک ضرب مشابه رکوردگیری و 3 کیلو کمتر از لیگ 172 کیلوگرم را بالای سر برد و در دو ضرب تنها 208 کیلوگرم را ثبت کرد و دوبار در مهار وزنه 212 ناکام ماند آن هم در شرایطی که در رکوردگیری 212 کیلوگرم را بالای سر برده بود. شاید زدن وزنه 218 کیلوگرم اتفاق عجیبی باشد اما همین اتفاق و تبدیل شدن مدال طلای رستمی به نقره باعث شد او این تجربه را پیدا کند که در مسابقه باید تمام احتمالات را در نظر بگیرد و خود را برای هر اتفاق غیر منتظره‌ای آماده کند.
رسول تقیان (مقام چهارم): او که برای نخستین بار در یک رقابت بین‌المللی در وزن 85 کیلوگرم بر روی تخته حاضر شد 163 کیلوگرم را در یک ضرب ثبت کرد آن هم در شرایطی که در لیگ و رکوردگیری 165 کیلوگرم را مهار کرده بود. در دو ضرب نیز با 205 کیلوگرم به کار خود خاتمه داد اما باز هم مطابق لیگ و رکوردگیری عمل نکرد چرا که در رکوردگیری 211 و در لیگ 210 کیلوگرم را ثبت کرده بود.
105 کیلوگرم نواب نصیرشلال (اوت کرد): نبود ایلیا ایلین قزاق و روسلان نورالدینوف ازبک بهترین فرصت برای نایب قهرمان المپیک بود تا بر سکوی اول بازی‌ها قرار بگیرد اما مانند رکوردگیری نتوانست رکوردی را در مجموع به نام خود ثبت کند تا بازگشتش به میادین بین‌المللی هیچ ثمره‌ای برایش نداشته باشد. نصیر شلال در حرکت یک ضرب 181 کیلوگرم را ثبت کرد که البته در رکوردگیری 180 و 185 کیلوگرم را انداخته بود. در دو ضرب 217 و 219 کیلوگرم را نتوانست مهار کند و از بازی‌ها حذف شد. او در رکوردگیری نیز 210 و 225 کیلوگرم را انداخته بود.
105+ کیلوگرم بهداد سلیمی (مدال طلا): سلیمی با نمایش فوق‌العاده خود و رکوردشکنی‌هایش بالاخره لبخند را بر روی لبان مسئولان و مردم آورد تا اندکی از تلخی اوت کردن نصیرشلال کاسته شود. سلیمی که از ابتدا طلای او مسجل شده بود در یک ضرب با 210 کیلوگرم رکورد بازی‌ها را که در دست خودش بود شکست و در دو ضرب نیز با 255 کیلوگرم رکورد دو ضرب و مجموع بازی‌ها را از تسخیر رضازاده خارج و به نام خود ثبت کرد. البته بر خلاف رکوردگیری نتوانست در حمله به وزنه 215 کیلوگرم و شکستن رکورد جهان موفق باشد. سلیمی در لیگ 210 کیلوگرم را بالای سر برده بود.
او در دو ضرب با 255 کیلوگرم و یک کیلو بیشتر از لیگ و در کل با مجموع 465 کیلوگرم روز خاطره‌انگیزی را برای وزنه‌برداری رقم زد همچنین دومین مدال طلا خود را نیز به دست آورد تا همانند رضازاده دو طلای بازی‌ها را در کارنامه داشته باشد.
بهادر مولایی (انصراف): پیش از مصدومیتی که در جریان رکوردگیری برایش پیش آمد، مدال نقره دسته فوق سنگین را نیز از آن مولایی جوان می‌دانستند اما همانطور که پیش‌بینی می‌شد در روز مسابقه زانوی نایب قهرمان جهان با او یاری نکرد و او تنها با ثبت 177 کیلوگرم در یک ضرب و انصراف از حرکت دو ضرب با مدال بازی‌های آسیایی وداع کرد.
مدال‌آوران ایران در اینچئون
85 کیلوگرم کیانوش رستمی با مجموع 380 کیلوگرم (مدال نقره)
105+ کیلوگرم بهداد سلیمی با مجموع 465 کیلوگرم (مدال طلا)
مدال‌آوران ایران در گوانگ‌جو
69 کیلوگرم مرتضی رضاییان با مجموع 324 کیلوگرم (مدال نقره)
94 کیلوگرم اصغر ابراهیمی با مجموع 393 کیلوگرم (مدال نقره)
105 + کیلوگرم بهداد سلیمی با مجموع 440 کیلوگرم (مدال طلا)
سجاد انوشیروانی با مجموع 427 کیلوگرم (مدال برنز)
ویدیو : روند به شدت نزولی حسین رضازاده