دنیا در سال 2154 چطور خواهد بود؟ : هفته آینده یکی از بهترین فیلم های تابستانه ...

هفته آینده یکی از بهترین فیلم های تابستانه یعنی «Elysuim» به اکران عمومی درمی آید. فیلمی که بسیاری از علاقمندان سینما و البته منتقدان در انتظار اکرانش بودند. روزنامه تماشا: هفته آینده یکی از بهترین فیلم های تابستانه یعنی «Elysuim» به اکران عمومی درمی آید. فیلمی که بسیاری از علاقمندان سینما و البته منتقدان در انتظار اکرانش بودند. باید اعتراف کنیم که این روزها تمام منتقدان در انتظار شکست یا پیروزی این فیلم در گیشه هستند. عده ای عقیده دارند که این دست فیلم ها نمی تواند مخاطب عام را به سینما بکشاند و فیلم موفق نخواهد بود.

عده ای هم تجربه «دیستریک 9» را مثال می زنند و می گویند در آن فیلم ستاره پرطرفداری بازی نکرده بود و فیلم با فروش خوبی روبرو شد. چه برسد به این فیلم که دو ستاره محبوب در آن حضور دارند. یکی مت دمون ودیگری جودی فاستر. اینجا گفتگویی را با مت دمون آماده کرده ایم. او از علاقمندی کار با نیل بلومکمپ و حضورش در این فیلم می گوید.



زمانی که شما فیلمنامه را خواندید با نیل ملاقات کردید، اولین جمله ای که به او گفتید در مورد چه بود؟ آیا در مورد فیزیک ظاهری تان بود که باید چند کیلو اضافه می کردید؟ یا اینکه در مورد گریم عجیبت در فیلم بود؟

- همانطور که خودتان هم حدس زده اید. درست است من برای بازی در این فیلم نزدیک به پانزده کیلو به وزنم اضافه کردم. علاوه بر آن اگر از اتفاق های پشت صحنه باخبر باشید می دانید که من چه لباسی را داشتم. یک اسکلت سنگین فلزی. این اسکلت طوری روی بدن قرار می گرفت که ستون اصلی آن روی کمرم می افتاد و بار اول حس کردم زیر یک کامیون گیر کرده ام. نمی توانستم تکان بخورم و در آن لحظه تنها به این فکر می کردم که «من این نقش را می خواهم حالا هر طور که می خواهد بشود.» خوشبختانه با بچه های طراحی صحنه و لباس فیلم «ارباب حلقه ها» آشنا شدیم و آنها به سازه سبکتری رسیدند و آنجا بود که من از بشر برای رسیدن به تکنولوژی از صمیم قلبم تشکر کردم.

چه جالب، من از این قضیه خبر نداشتم و فکر می کردم که تمام این لباس ها و گریم ها یک جور حقه سه بعدی باشد! حالا چقدر از تکنولوژی سه بعدی در فیلم استفاده کردید؟

- خب باید بگویم این سوال خوبی است. ما در این فیلم از هر چیزی که می توانستیم استفاده کردیم و جالب است بدانید که یکی از اسلحه ها در این فیلم سه بعدی است. اما هر کسی نمی تواند بفهمد کدام یک. چرا که گمان می کنم از بهترین افراد برای این کار استفاده کردیم و نیل همه چیز را در نظر گرفت. روز اول برای من کمی سخت بود. تا قبل از این فیلم با این میزان تکنولوژی روبرو نشده بودم. روی پرده سبز بازی کرده بودم اما اینطور نه. روز اول که وارد استودیو شدم، حس یک زمینی را داشتم که وارد یک سیاره دیگر شده است. (خنده)



در جایی شنیدم که این یک نقش رویایی برای شما بود درست است؟

- (خنده) بله کاملا درست است. در فیلم قبلی نیل، «دیستریک 9» تماشاگر راضی از سالن سینما بیرون رفت، فیلم یک کنایه کاملا روشن داشت؛ افرادی که ما نژادشان را نمی شناسیم و تنها به خاطر متفاوت بودنشان، آنها را از کمترین حق ممکن، یعنی زندگی کردن محروم می کنیم. در «فردوس» هم این اتفاق افتاده است. این کنایه در مقیاس بزرگتر. یکی دیگر از دلایلی که دوست داشتم در این فیلم بازی کنم. همین اتفاق بود. همین کنایه ها که شاید یکسری آدم را بیدار کند.

شما با بهترین کارگردانان کار کرده اید؛ استیون سودربرگ که با او سه فیلم داشتید و در هر سه به خوبی ظاهر شدید. زمانی که نیل بلومکمپ به شما پیشنهاد بازی در این فیلم را داد، اولین چیزی که به ذهن شما رسید چه بود؟

- خب اگر بخواهم صادقانه بگویم؛ داستان های علمی تخیلی اولین چیزی بود که با شنیدن ام او در ذهن من شکل می گیرد. فکر می کنم او یکی از بهترین کارگردانانی است که می تواند داستان های علمی تخیلی را به تصویر بکشد و خوب هم ظاهر شود. این یک واقعیت است؛ بسیاری عقیده دارند که ژانر علمی تخیلی برای افراد کم سن و سال است اما او کسی است که برای بزرگسالان فیلم می سازد و قوه تخیل آنها را به کار می اندازد. فکرش را بکنید که کاراکتر من در فیلم در سال 2154 در لس آنجلس زندگی می کنم که هنوز سرویس حمل و نقل عمومی اش افتضاح است و هیچ چیز تخیلی در مورد آن وجود ندارد! (خنده)

ما برای ما خیلی جالب بود که با گذشت یک قرن این شهر همچنان برپاست اما خراب شده است، محیط زیست آن به طور کامل نابود شده است، حتی آب آشامیدنی هم ندارد. خوشحال بودی که در این فیلم نقش یک قهرمان را بازی کردی که آب را به مردم لس آنجلس باز گرداندی؟

- خب هر کسی، بهتر است بگویم که هر بازیگری علاقه دارد که روزی نقش یک قهرمان را بازی کند اما خب من خوشحالم که فرصتی را به دست آوردم که طور دیگری این نقش را بازی کنم!



خب باید اینطور بگوییم که این فیلم یک مقایسه بین مردم فقیر و پولدار است، این نکته درست است؟

- باید بگویم که کاراکتر من در تلاش است که به یک ایستگاه فضایی برسد. او در حال مرگ است و می داند که در آن ایستگاه امکاناتی مناسبی برای درمان او وجود دارد، البته داستان های دیگری هم در این فیلم وجوددارد که به او یک بعدی نگاه نمی کند. خیلی دوست دارم که فیلم اکران شود وما این بحث را ادامه دهیم اما اگر یک جمله دیگر بگویم ممکن است داستان فیلم را برای خوانندها لو بدهم.

واقعا فکر می کنی که دنیا در سال 2154 چطور خواهد بود؟

- به طور یقین من اینجا نیستم! اما خب خیلی هم لازم نیست من اینجا باشم، تصوری که نیل از 140 سال آینده دارد، تصور خوبی است، چرا ما اینطور فکر نکنیم؟ این یک تمرین اساسی برای ما است. اینطور که ما می توانیم فکر کنیم که چه اتفاق هایی ممکن است برای ما بیفتد و خودش یک داستان جداگانه می شود. اینکه ما در طول زندگی مان به این فکر کنیم که کجا به دنیا آمده ایم و بزرگ شده ایم و قرار است کجا دفتن شویم، هیچ هیجان انگیز نیست.

اینطور می توانیم خودمان را در موقعیت های متفاوتی تجسم کنیم، اینکه 140 سال آینده چطور خواهیم بود. آیا همین نگاه ساده را به زندگی داریم؟ یا آنقدر عوض شده ایم که یک راه جداگانه را برای خودمان در نظر گرفته ایم. بهتر است همیشه یک نگاه اینطوری به آینده داشته باشیم. تصور کردن دنیا همینطور که هست، کار ساده و در عین حال کسالت باری است. بهتر است. حس تخلیمان را کمی بیشتر به کار بیندازیم.