«دنزل واشنگتن» از میزبانی ماندلا می گوید : دنزل واشنگتن در مصاحبه اخیر خود ...

دنزل واشنگتن در مصاحبه اخیر خود با هالیوود ریپورتر، از خاطرات کودکی، میزبانی «نلسون ماندلا» در منزل، فعالیت پسرش در عرصه بازیگری و تغییرات در فیلم سینمایی «روز تعلیم» گفت. خبرگزاری فارس: دنزل واشنگتن در مصاحبه اخیر خود با هالیوود ریپورتر، از خاطرات کودکی، میزبانی «نلسون ماندلا» در منزل، فعالیت پسرش در عرصه بازیگری و تغییرات در فیلم سینمایی «روز تعلیم» گفت.

«دنزل واشنگتن»، بازیگر و کارگردان ۶۱ سینما، تئاتر و تلویزیون هالیوود و برنده دو جایزه اسکار است که بیش از همه برای بازی در نقش شخصیت‌های واقعی و برجسته‌ای چون «استیو بیکو»،«مالکوم ایکس»،«رابین کارتر»، «میلیون بی تالسون»، «فرنک لوکاس» و «هرمن بون» شهرت دارد.

از جمله فیلم‌های او می‌توان به  «جان کیو»، «روز تمرین»، «مجوز قتل، درس‌های سخت، داستان یک سرباز»، «قدرت»، «آزادی را فریاد کن»، «حمله قلبی، شیطان در لباس آبی» و «فیلادلفیا» اشاره کرد.



این بازیگر هالیوود اخیرا با نشریه سینمایی «هالیوود ریپورتر» مصاحبه کرده است که در زیر می‌خوانیم:

*پسرم نگران بود که سایه من در عرصه بازیگری اجازه ندهد که او دیده شود

_پسرم در سریال «فوتبالیست‌ها» که از شبکه اچ‌بی‌او پخش می‌‌شود، بازی می‌کند.به او افتخار می‌کنم. این برای من یک اتفاق فوق‌العاده است، مخصوصا زمانی‌که دارم به نگاه می‌کنم و باخودم می‌گویم که این پسر من است. خوب به خاطر دارم که چند سال پیش او به من گفت، پدرم سایه تو به قدری بزرگ است که نمی‌دونم که از پس این کار (حرفه بازیگری) برخواهم آمد یا نه؟، و من به او گفت: سایه من بزرگ است؟، آیا تا حالا درباره «کرک داگلاس» شنیده‌ای؟ او گفت: نه، و من گفتم، ولی درباره «مایکل داگلاس» زیاد شنیده‌ای، درست است؟ و او گفت، البته، پس به او گفتم اول برو در گوگول درباره این دو خوب مطالعه کن و پس از آن بیا و درباره سایه من صحبت کن.

(«فوتبالیست‌ها» نام یک مجموعه تلویزیونی آمریکایی ساخته استیو لوینسون است که اوایل سال میلادی جاری از شبکه کابلی آمریکایی اچ‌بی‌او پخش می‌شود).

*من عاشق فوتبال و بسکتبال بودم فکر نمی‌کردم روزی بازیگر شوم

_از اینکه پسرم در «لیگ ملی فوتبال» بازی می‌کند، خیلی خوشحالم، او آنچه را که رویا و آرزوی من بوده است را انجام می‌دهد. همیشه دوست داشتم که فوتبال بازی کنم، بیسبال و بسکتبال بازی کنم. هیچگاه فکر نمی‌کردم که روزی بازیگر شوم.

* در اولین نسخه از فیلم «روز تعلیم»، شخصیتی که بازی می‌کردم نمی‌مرد

_در نسخه اصلی فیلمنامه نقش که بازی می‌کردم در نهایت زنده می‌ماند ولی من نخواستم که اینگونه باشد.

فیلم «روز تعلیم» در سال ۲۰۰۱ میلادی به کارگردانی «آنتونی فاکو» ساخته شد و «دنزل واشنگتن» برای آن برنده جایزه اسکار شد قرار بود که کمی پس از ساخت قسمت اول، قسمت دوم فیلم نیز ساخته شود ولی «دنزل واشنگتن» نمی‌پذیرد.

*من و همسرم یکبار در خانه‌امان میزبان «نلسون ماندلا» بودیم

_خوب به خاطر دارم که من و همسر،«پائولتا» ۳۲ ساله بودیم که «نلسون ماندلا»، رئیس جمهور اسبق آفریقای جنوبی، را برای یک ضیافت ناهار به خانه‌مان دعوت کردیم. آن روز در خانواده از قدرت‌مندترین شخصیت‌های آمریکا عکس گرفتم. آن روز همه آنجا بودند.

«واشنگتن» و خانواده‌اش در سال ۱۹۹۵ پس از این ضیافت، یک بار دیگر «نلسون ماندلا» را در آفریقای جنوبی ملاقات کردند.

*بچه که بودم والدینم به ما اجازه تماشای فیلم نمی‌دادند

_پدرم در کلیسا جایگاه بالایی داشت، مادرم نیز یک خواننده کلیسا بود. به همین خاطر هیچگاه به ما اجازه تماشای فیلم نمی‌دادند. تنها اجازه داشتیم فیلم‌های مربوط به مسیحیت را تماشا کنیم. در کودکی هیچگاه اتفاق نیافتاد که به سینما بروم.

*«جیمز ارل جونز»، «آل پاچینو» و «رابرت دی‌نیرو»، برخی بازیگرانی بودند که در ابتدای بازیگری از آنها تأثیر می‌پذیرفتم

_یکبار در دانشگاه «فوردهام» به تئاتر رفتم. در آنجا اجرای «جیمز ارل جونز» را در نقش ادیپوس دیدم. به پشت صحنه رفتم. او من را نمی‌شناخت. حدس می‌زنم که احساس می‌کردم که من یک جوان کنجکاوم و او اجازه داد که در اتاق رختکن با او ملاقات کنم و در آنجا به او گفتم که می‌خواهم مثل او باشم ولی در حد و اندازه او نبودم.

*برای بازی در فیلم «شکوه» دست به دامن اجدادم شدم

زمانی‌که قرار بود در  صحنه‌‌ای از فیلم «شکوه»، به عنوان یک برده آزاد شلاق بخورم، ناگهان احساس کردم که ذهنم خالی خالی است. برای این سکانس و هر سکانس دیگری که سخت بود تصمیم گرفتم که دست به دامن اجدادم شوم، دست به دعا بردم و از آنها خواستم که من را همراهی کنند و کمی بعد ناگهان احساس قدرت کردم.

«دنزل واشنگتن» برای فیلم حماسی «شکوه» برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد.

*بازی بر صحنه تئاتر را به سینما و تلویزیون ترجیح می‌دهم

من کارم را با تئاتر شروع کردم و کلا تئاتر را هم ترجیح می‌دهم. زمانی‌که فرزندانم متولد شدند، مدتی از تئاتر فاصله گرفتم. ولی به کسانی که مشتاقند وارد حرفه‌ بازیگر شوند توصیه می‌کنم که وارد عرصه تئاتر شوید، در آنجاست که بازی را یاد خواهید گرفت، این اتفاق نه در سینما و نه تلویزیون نخواهد افتاد.