در اندرز به مردم 2 : در اندرز به مردمارزش ستایش و شهادت به یگانگی خدا ستایش ...
| در اندرز به مردم ارزش ستایش و شهادت به یگانگی خدا ستایش خداوندی را سزاست که حمد و ستایش را به نعمتها، و نعمتها را به شکرگزاری پیوند داد، خدای را بر نعمتهایش آن گونه ستایش میکنیم که بر بلاهایش، و برای به راه آوردن نفس سرکش که در برابر اوامر الهی سستی میکند، و در ارتکاب زشتیها که نهی فرمود شتاب دارد، از خدا یاری میخواهیم، و از گناهانی که علم خدا به آنها احاطه دارد و کتابش آنها را برشمرده و ثبت کرده، طلب آمرزش میکنیم، علم خداوندی که کمتر نارسایی نداشته، و کتابی که چیزی را وانگذاشته است، به خدا ایمان داریم، ایمان کسی که غیبها را به چشم خود دیده، و بر آنچه وعده دادهاند آگاه است، ایمانی که اخلاص آن شرک را زدوده، و یقین آن شک را نابود کرده است. و گواهی میدهیم که خدایی نیست جز خدای یکتا، نه شریکی دارد و نه همتایی، و گواهی میدهیم که حضرت محمد (ص) بنده و فرستاده اوست (که درود خدا بر او و خاندانش باد) این دو گواهی (شهادتین) گفتار را بالا میبرند، و کردار و عمل را به پیشگاه خدا میرسانند، ترازویی که این دو گواهی را در آن نهند سبک نباشد، اگر بردارند با چیز دیگری سنگین نخواهد شد. سفارش به تقوی ای بندگان خدا! شما را به تقوای الهی سفارش میکنم، که زاد و توشه سفر قیامت است، تقوا توشهای که به منزل رساند، پناهگاهی که ایمن میگرداند، بهترین خواننده آن را به گوش مردم خوانده، و بهترین شنونده آن را فرا گرفت، پیامبری که بهتر از هر کس سخن را به گوش مردم رساند. پس خواننده، دعوت خود را به خوبی شنواند، و شنونده خود را رستگار گرداند. ای بندگان خدا! همانا تقوای الهی دوستان خدا را از انجام محرمات باز میدارد، و قلبهایشان را پر از ترس خدا میسازد تا آنکه شبهای آنان با بیخوابی، و روزهایشان با تحمل تشنگی، و روزهداری، سپری میگردد، که آسایش آخرت را با رنج دنیا و سیراب شدن آنجا را با تحمل تشنگی دنیا به دست آوردند، اجل و مرگ را نزدیک دیده و در اعمال نیکو شتاب کردهاند، آرزوهای دنیایی را دروغ خواندند و مرگ را به درستی نگریستند. شناخت دنیا آری همانا دنیا خانه نابود شدن، رنج بردن از دگرگونیها، و عبرت گرفتن است، و از نشانه نابودی آنکه روزگار کمان خود را به زه کرده، تیرش به خطا نمیرود، و زخمش بهبودی ندارد، زنده را با تیر مرگ هدف قرار میدهد، و تندرست را با بیماری از پا درمیآورد، و نجات یافته را به هلاکت میکشاند دنیا خورندهایست که سیری ندارد، و نوشندهای است که سیراب نمیشود، و نشانه رنج دنیا آنکه آدمی جمعآوری میکند آنچه را که نمیخورد، و میسازد بنایی که خود در آن مسکن نمیکند، پس به سوی پروردگار خود میرود نه مالی برداشته و نه خانهای به همراه برده است. و نشانه دگرگونی دنیا آنکه، کسی که دیروز مردم به او ترحم میکردند امروز حسرت او میخوردند و آن کس را که حسرت او میخوردند امروز به او ترحم میکنند، و این نیست مگر برای نعمتهایی که به سرعت دگرگون میشود، و بلاهایی که ناگهان نازل میگردد، و نشانه عبرتانگیز بودن دنیا، آنکه، آدمی پس از تلاش و انتظار تا میرود به آرزوهایش برسد، ناگهان مرگ او فرا رسیده، امیدش را قطع میکند، نه به آرزو رسیده، و نه آنچه را آرزو داشته باقی میماند. سبحان الله! شادی دنیا چقدر فریبنده و سیراب شدن از آن، چه تشنگی زاست؟ و سایه آنچه سوزان است؟ نه زمان آمده را میشود رد کرد و نه گذشته را میتوان باز گرداند، پس منزه و پاک است خداوند، چقدر زنده به مرده نزدیک است برای پیوستن به آن؟ و چه دور است مرده از زنده که از آنان جدا گشتند؟ ارزیابی دنیا و آخرت هیچ چیز بدتر از شر و بدی نیست جز کیفر و عذاب آن، و هیچ چیز نیکوتر از خیر و نیکی وجود ندارد جز پاداش آن، همه چیز دنیا شنیدن آن بزرگتر از دیدن است، و هر چیز از آخرت دیدن آن بزرگتر از شنیدن است، پس کفایت میکند شما را شنیدن از دیدن، و خبر دادن از پنهانیهای آخرت. آگاه باشید، هرگاه از دنیای شما کاهش یابد و به آخرت افزوده گردد بهتر از آن است که از پاداش آخرت شما کاسته و بر دنیای شما افزایش یابد، چه بسا کاهش یافتههایی که سودآور است، و افزایش داشتههایی که زیانآور بود، همانا به آنچه فرمان داده شدید گستردهتر از چیزی است که شما را از آن باز داشتند، و آنچه بر شما حلال است، بیش از چیزی است که بر شما حرام کردهاند، پس آنچه را اندک است برای آنچه بسیار است ترک کنید، و آنچه را بر شما تنگ گرفتهاند به خاطر آنچه که شما را در گشایش قرار دادند انجام ندهید. خداوند روزی شما را ضمانت کرده و شما را به کار و تلاش امر فرمود، پس نباید روزی تضمینشده را بر آنچه که واجبشده مقدم دارید، با اینکه به خدا سوگند آنچنان نادانی و شک و یقین به هم آمیخته است که گویا روزی تضمینشده بر شما واجب است، و آنچه را که واجب کردهاند، برداشتند. پس در اعمال نیکو شتاب کنید، و از فرا رسیدن مرگ ناگهانی بترسید، زیرا آنچه از روزی که از دست رفته، امید بازگشت آن وجود دارد، اما عمر گذشته را نمیشود باز گرداند، آنچه امروز از بهره دنیا کمشده را میتوان فردا به دست آورد اما آنچه دیروز از عمر گذشته، امید به بازگشت آن نیست، به آینده امیدوار و از گذشته ناامید باشید، (از خدا بترسید و جز بر مسلمانی نمیرید) |
| ( وَ مِنْ خُطْبَةٍ لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ: ) الْحَمْدُ لِلَّهِ الْواصِلِ الْحَمْدَ بِالنِّعَمِ، وَ النِّعَمَ بِالشُّکْرِ. نَحْمَدُهُ عَلى الائِهِ، کَما نَحْمَدُهُ عَلى بَلائِهِ، وَ نَسْتَعِینُهُ عَلى هذِهِ النُّفُوسِ الْبِطاءِ عَما أُمِرَتْ بِهِ، السِّراعِ إِلى ما نُهِیَتْ عَنْهُ، وَ نَسْتَغْفِرُهُ مِمّا أَحاطَ بِهِ عِلْمُهُ، وَ اَحْصاهُ کِتابُهُ: عِلْمٌ غَیْرُ قاصِرٍ، وَ کِتابٌ غَیْرُ مُغادِرٍ، وَ نُؤْمِنُ بِهِ إِیمانَ مَنْ عایَنَ الْغُیُوبَ، وَ وَقَفَ عَلَى الْمَوْعُودِ إِیماناً نَّفى إِخْلاصُهُ الشِّرْکَ، وَ یَقِینُهُ الشَّکَّ، وَ نَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ، وَ أَنَّ مُحَمَّداً صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، شَهادَتَیْنِ تُصْعِدانِ الْقَوْلَ، وَ تَرْفَعانِ الْعَمَلَ: لا یَخِفُّ مِیزانٌ تُوضَعانِ فِیهِ، وَ لا یَثْقُلُ مِیزانٌ تُرْفَعانِ مِنْهُ. أُوصِیکُمْ عِبادَ اللَّهِ بِتَقْوَى اللَّهِ الَّتِى هِىَ الزّادُ، وَ بِهَا الْمَعاذُ، زادٌ مُبَلِّغٌ، وَ مَعاذٌ مُنجِحٌ، دَعا إِلَیْها أَسْمَعُ داعٍ، وَ وَعاها خَیْرُ واعٍ، فَأَسْمَعَ داعِیها، وَ فازَ واعِیها. عِبادَ اللَّهِ إِنَّ تَقْوَى اللَّهِ حَمَتْ أَوْلِیاءَ اللَّهِ مَحارِمَهُ، وَ أَلْزَمَتْ قُلُوبَهُمْ مَخافَتَهُ حَتّى أَسْهَرَتْ لَیالِیَهُمْ، وَ أَظْمَأَتْ هَواجِرَهُمْ، فَأَخَذُوا الرّاحَةَ بِالنَّصَبِ، وَ الرِّىَّ بِالظَّمَاءِ، وَ اسْتَقْرَبُوا الاَجَلَ، فَبادَرُوا الْعَمَلَ، وَ کَذَّبُوا الْأَمَلَ، فَلا حَظُوا الْأَجَلَ، ثُمَّ إِنَّ الدُّنْیا دارُ فَناءٍ و عَناءٍ وَ غِیَرٍ وَ عِبَرٍ فَمِنَ الْفَناءِ أَنَّ الدَّهْرَ مُوَتِّرٌ قَوْسَهُ، لا تُخْطِىءُ سِهامُهُ، وَ لا تُؤسى جِراحُهُ. یَرْمِى الْحَىَّ بِالْمَوْتِ، وَ الصَّحِیحَ بِالسَّقَمِ، وَ النّاجِىَ بِالْعَطَبِ، اکِلٌ لا یَشْبَعُ، وَ شارِبٌ لا یَنقَعُ، وَ مِنَ الْعَناءِ أَنَّ الْمَرْءَ یَجْمَعُ ما لا یَأْکُلُ، وَ یَبْنِى ما لا یَسْکُنُ، ثُمَّ یَخْرُجُ إِلَى اللَّهِ تَعالى لا مالًا حَمَلَ، وَ لا بِناءً نَّقَلَ، وَ مِنْ غِیَرِها أَنَّکَ تَرَى الْمَرْحُومَ مَغْبُوطاً، وَ الْمَغْبُوطَ مَرْحُوماً. لَیْسَ ذلِکَ إِلّا نَعِیماً زَلّ، وَ بُؤْساً نَزَلَ، وَ مِنْ عِبَرِها أَنَّ الْمَرْءَ یُشْرِفُ عَلى أَمَلِهِ، فَیَقْتَطِعُهُ حُضُورُ أَجَلِهِ، فَلا أَمَلٌ یُدْرَکُ، وَ لا مُؤَمَلٌ یُتْرَکُ، فَسُبْحانَ اللَّهِ ما أَغَرَّ سُرُورَها، وَ أَظْمَأَ رِیَّها، وَ أَضْحى فَیْئَها، لا جاءٍ یُرَدُّ، وَ لا ماضٍ یَرْتَدُّ، فَسُبْحانَ اللَّهِ، ما أَقْرَبَ الْحَىَّ مِنَ الْمَیِّتِ لِلْحاقِه بِهِ، وِ أَبْعَدَ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَىِّ لِانقِطاعِهِ عَنْهُ. إِنَّهُ لَیْسَ شَىْءٌ بِشَرٍّ مِنَ الشَّرِّ إِلّا عِقابُهُ، وَ لَیْسَ شَىْءٌ بِخَیْرٍ مِنَ الْخَیْرِ إِلّا ثَوابُهُ، وَ کُلُّ شَىْءٍ مِنَ الدُّنْیا سَماعُهُ أَعْظَمُ مِنْ عِیانِهِ، وَ کُلُّ شَىْءٍ مِنَ الاخِرَةِ عِیانُهُ أَعْظَمُ مِنْ سَماعِهِ، فَلْیَکْفِکُم مِنَ الْعِیانِ السَّماعُ، وَ مِنَ الْغَیْبِ الْخَبَرُ، وَ اعْلَمُوا أَنَّ ما نَقَصَ مِنَ الدُّنْیا وَ زادَ فِى الاخِرَةِ خَیْرٌ مِمَّا نَقَصَ مِن الاخِرَةِ وَ زادَ فِى الدُّنْیا. فَکَمْ مِنْ مَنقُوصٍ رابِحِ، وَ مَزِیدٍ خاسِرٍ. إِنَّ الَّذِى أُمِرْتُمْ بِهِ أَوْسَعُ مِنَ الَّذِى نُهِیتُمْ عَنْهُ، وَ ما أُحِلَّ لَکُمْ أَکْثَرُ مِمّا حُرِّمَ عَلَیْکُمْ، فَذَرُوا ما قَلَّ لِما کَثُرَ، وَ ما ضاقَ لِمَا اتَّسَعَ، قَدْ تُکُفِّلَ لَکُمْ بِالرِّزْقِ، وَ أُمِرْتُمْ بِالْعَمَلِ، فَلا یَکُونَنّ الْمَضْمُونُ لَکُمْ طَلَبُهُ أَوْلى بِکُم مِنَ الْمَفْرُوضِ عَلَیْکُمْ عَمَلُهُ، مَعَ أَنَّهُ، وَ اللَّهِ، لَقَدِ اعْتَرَضَ الشَّکُّ وَ دَخِلَ الْیَقِینُ، حَتّى کَأَنَّ الَّذِى ضُمِنَ لَکُمْ قَدْ فُرِضَ عَلَیْکُمْ، وَ کَأَنّ الَّذِى فُرِضَ عَلَیْکُمْ قَدْ وُضِعَ عَنکُمْ، فَبادِرُوا الْعَمَلَ، وَ خافُوا بَغْتَةَ الْأَجَلِ، فَإِنَّهُ لا یُرْجى مِنْ رَجْعَةِ الْعُمْرِ ما یُرْجى مِنْ رَجْعَةِ الرِّزْقِ، ما فاتَ الْیَوْمَ مِنَ الرِّزْقِ رُجِىَ غَداً زِیادَتُهُ، وَ ما فاتَ أَمْسِ مِنَ الْعُمْرِ لَمْ یُرْجَ الْیَوْمَ رَجْعَتُهُ، الرَّجاءُ مَعَ الْجائِى، وَ الْیَأْسُ مَعَ الْماضِى فَاتَّقُوا اللَّهَ حَقّ تُقاتِهِ، وَ لا تَمُوتُنّ إِلَّا وَ أَنتُمْ مُسْلِمُونَ. |
ویدیو : در اندرز به مردم 2