درحکمیت : درحکمیت (پس از پذیرش (حکمیت) صفین، یکی از یاران گفت: ما را از حکمیت ...
| درحکمیت (پس از پذیرش (حکمیت) صفین، یکی از یاران گفت: ما را از حکمیت نهی فرمودی، سپس پذیرفتی و داور تعیین کردی، ما نمیدانیم کدام یک از این دو کار درست است؟ امام دست بر روی دست کوبید و با تاسف فرمود) علل شکست کوفیان و پذیرش (حکمیت) این سزای کسی است که بیعت با امام خود را ترک گوید، و پیمان بشکند. به خدا سوگند! هنگامی که شما را به جنگ با معاویه فرا خواندم، خوشایندتان نبود، ولی خداوند خیر شما را در آن قرار داده بود، اگر مقاومت میکردید، شما را راهنمائی میکردم و اگر به انحراف میرفتید شما را به راه راست برمیگرداندم، اگر سر باز میزدید، دوباره شما را برای مبارزه آماده میکردم، در آن صورت وضعیتی مطمئن داشتیم، اما دریغ، با کدام نیرو بجنگم؟ و به چه کسی اطمینان کنم؟ شگفتا، میخواهم به وسیله شما بیماریها را درمان کنم ولی شما درد بیدرمان من شدهاید، کسی را میمانم که خار در پایش رفته و با خار دیگری میخواهد آن را بیرون کشد، در حالی که میداند خار در تن او بیشتر شکند و بر جای ماند، خدایا! پزشکان این درد مرگبار به جان آمده، و آبرسان این شورهزار ناتوانشده است. وصف یاران شهیدی که وفادار بودند کجا هستند مردمی که به اسلام دعوتشده و پذیرفتند، قرآن تلاوت کردند و معانی آیات را شناختند، به سوی جهاد برانگیختهشده چونان شتری که به سوی بچه خود روی آورد شیفته جهاد گردیدند، شمشیرها از نیام برآوردند، و گرداگرد زمین را گروه گروه، صف به صف، احاطه نمودند، بعضی شهید، و برخی نجات یافتند. هیچگاه از زنده ماندن کسی در میدان جنگ شادمان نبودند، و در مرگ شهیدان نیازی به تسلیت نداشتند، از گریههای طولانی از ترس خدا، چشمهایشان ناراحت، و از روزهداری فراوان، شکمهایشان لاغر و به پشت چسبیده بود، لبهایشان از فراوانی دعا خشک، و رنگهای صورت از شب زندهداریها زرد، و بر چهرههایشان غبار خشوع و فروتنی نشسته بود، آنان برادران من هستند که رفتهاند، و بر ماست که تشنه ملاقاتشان باشیم، و از اندوه فراقشان انگشت حسرت به دندان گیریم. هشدار از فریبکاری شیطان همانا شیطان، راههای خود را به شما آسان جلوه میدهد، که گرههای محکم دین شما را یکی پس از دیگری بگشاید، و بجای وحدت و هماهنگی، بر پراکندگی شما بیفزاید، از وسوسه و زمزمه و فریبکاری شیطان روی گردانید، و نصیحت آن کس را که خیرخواه شماست گوش کنید، و به جان و دل بپذیرید. |
| ( وَ مِنْ کَلامٍ لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ ) وَ قَدْ قامَ رَجُلٌ مِنْ أَصْحابِهِ فَقالَ: نَهَیْتَنا عَنِ الْحُکُومَةِ ثُمَّ أَمَرْتَنا بِها، فَلَمْ نَدْرِ أَىُّ الْأَمْرَیْنِ أَرْشَدُ فَصَفَّقَ عَلَیْهِ السَّلامُ إِحْدى یَدَیْهِ عَلَى الْأُخرى ثُمَّ قالَ: هذا جَزاءُ مَنْ تَرَکَ الْعُقْدَةَ. أَما وَ اللَّهِ لَوْ أَنِّى حِینَ أَمَرْتُکُمْ بِما أَمَرْتُکُمْ بِهِ حَمَلْتُکُمْ عَلَى الْمَکْرُوهِ الَّذِى یَجْعَلُ اللَّهُ فِیهِ خَیْراً فَإِنِ اسْتَقَمْتُمْ هَدَیْتُکُمْ، وَ إِنِ اعْوَجَجْتُمْ قَوَّمْتُکُمْ، وَ إِنْ أَبَیْتُمْ تَدارَکْتُکُمْ، لَکانَتِ الْوُثْقى، وَ لکِنْ بِمَنْ وَ إِلى مَنْ، أُرِیدُ أَنْ أُداوِى بِکُمْ وَ أَنْتُمْ دائِى، کَناقِشِ الشَّوْکَةِ بِالشَّوْکَةِ وَ هُوَ یَعْلَمُ أَنَّ ضَلْعَها مَعَها. اللَّهُمَّ قَدْ مَلَّتْ أَطِبّاءُ هذَا الدّاءِ الدَّوِىّ، وَ کَلَّتِ النَّزَعَةُ بِأَشْطانِ الرَّکِىّ أَیْنَ الْقَوْمُ الَّذِینَ دُعُوا إِلَى الْإِسْلامِ فَقَبِلُوهُ، وَ قَرَأُوا الْقُرانَ فَأَحْکَمُوهُ، وَ هُیِّجُوا إِلَى الْجِهادِ فَوَلَهُوا اللِّقاحَ إِلى أَوْلادِها، وَ سَلَبُوا السُّیُوفَ أَغْمادَها، وَ أَخَذُوا بِأَطْرافِ الْأَرْضِ زَحْفاً زَحْفاً وَ صَفّاً صَفّاً؟ بَعْضٌ هَلَکَ وَ بَعْضٌ نَجا، لا یُبَشَّرُونَ بِالْأَحْیاءِ، وَ لا یُعَزَّوْنَ عَنِ الْمَوْتى. مُرْهُ الْعُیُونِ مِنَ الْبُکاءِ، خُمْصُ الْبُطُونِ مِنَ الصِّیامِ، ذُبْلُ الشِّفاهِ مِنَ الدُّعاءِ، صُفْرُ الْأَلْوانِ مِنَ السَّهَرِ، عَلى وُجُوهِهِمْ غَبَرَةُ الْخاشِعِینَ، أُولئِکَ إِخوانِىَ الذّاهِبُونَ، فَحُقَّ لَنا أَن نَظْمَأَ إِلَیْهِمْ، وَ نَعَضَّ الْأَیْدِىَ عَلى فِراقِهِمْ. إِنَّ الشَّیْطانَ یُسَنِّى لَکُمْ طُرُقَهُ، وَ یُرِیدُ أَن یَحُلَّ دِینَکُمْ عُقْدَةً عُقْدَةً، وَ یُعْطِیَکُمْ بِالْجَماعَةِ الْفُرْقَةَ، وَ بِالْفُرْقَةِ الْفِتْنَةَ، فَاصْدِفُوا عَنْ نَزَغاتِهِ وَ نَفَثاتِهِ، وَ اقْبَلُوا النَّصِیحَةَ مِمَّنْ أَهْداها إِلَیْکُمْ، وَ اعْقِلُوها عَلى أَنْفُسِکُمْ. |