حکمت شماره125 : وَ قالَ عَلَیْهِ السَّلامُ: وَ قَدْ رَجَعَ مِنْ صِفِّینَ فَأَشْرَفَ ...

وَ قالَ عَلَیْهِ السَّلامُ: وَ قَدْ رَجَعَ مِنْ صِفِّینَ فَأَشْرَفَ عَلَى الْقُبُورِ بِظاهِرِ الْکُوفَةِ: یا أَهْلَ الدِّیارِ ‏الْمُوحِشَةِ، وَ ‏الْمَحآلّ‏ ‏الْمُقْفِرَةِ، وَ الْقُبُورِ الْمُظْلِمَةِ، یا أَهْلَ التُّرْبَةِ، یا أَهْلَ الْغُرْبَةِ، ‏یا ‏أَهْلَ‏ ‏الْوَحْدَةِ یا أَهْلَ الْوَحْشَةِ، أَنْتُمْ ‏لَنا ‏فَرَطٌ سابِقٌ، وَ نَحْنُ لَکُمْ ‏تَبَعٌ‏ لاحِقٌ، أَمَّا الدُّورُ فَقَدْ سُکِنَتْ، وَ أَمَّا الْأَزْواجُ فَقَدْ نُکِحَتْ، وَ أَمَّا الْأَمْوالُ فَقَدْ قُسِمَتْ، هذا خَبَرُ ما عِنْدَنا فَما خَبَرُ ما عِنْدَکُمْ؟ ثُمَّ الْتَفَتَ إِلى أَصْحابِهِ فَقالَ: أَما لَوْ أُذِنَ لَهُمْ فِى الْکَلامِ لَأَخْبَرُوکُمْ ‏أَنّ‏ ‏خَیْرَ ‏الزَّادِ ‏التَّقْوى.

ترجمه دشتی

و درود خدا بر او فرمود: (وقتی از جنگ صفین برگشت به قبرستان پشت دروازه کوفه رسید رو به مردگان کرد.) ای ساکنان خانه‏های وحشفرا، محله‏های خالی و گورهای تاریک، ای خفتگان در خاک، ای غریبان، ای تنهاشدگان، ای وحشت‏زدگان، شما پیش از ما رفتید و ما در پی شما روانیم، و به شما خواهیم رسید. اما خانه‏هایتان! دیگران در آن سکونت گزیدند، و اما زنانتان! با دیگران ازدواج کردند، و اما اموال شما! در میان دیگران تقسیم شد. این خبری است که ما داریم، حال شما چه خبر دارید؟ (رو کرد به اصحاب خود و فرمود:) هشدارید، اگر اجازه سخن گفتن داشتند، شما را خبر می‏دادند که: بهترین توشه، تقوا است.

ترجمه فیض الاسلام

امام علیه‏السلام هنگامی که از (جنگ) صفین بازگشت و به گورستان بیرون کوفه رسید (درباره پرهیزکاری) فرمود: ای ساکنین سراهای ترسناک، و جاهای بی‏کس و بی‏آب و گیاه، و گورهای تاریک، ای ساکنین خاک، ای دورماندگان از وطن، ای بیکسان، ای ترسناکان، شما پیشرو مائید که جلو رفته‏اید، و ما پیرو شمائیم که به شما می‏رسیم، اما خانه‏ها (تان) را ساکن شدند، و اما زنان (تان) را گرفتند، و اما دارائیها (تان) را پخش کردند، این آگهی از چیزیست که نزد ما است پس خبر آنچه نزد شما است چیست؟ پس از آن به سوی یارانش نظر افکنده فرمود: بدانید اگر ایشان را در سخن اجازه و فرمان بود به شما خبر می‏دادند که بهترین توشه (در این راه) تقوی و پرهیزکاری است.

ترجمه سید جعفر شهیدی

(و چون از صفین باز می‏گشت، به گورستان برون کوفه نگریست و فرمود:) ای آرمیدگان خانه‏های هراسناک، و محلتهای تهی و گورهای تاریک، و ای غنودگان در خاک! ای بی‏کسان، ای تنها خفتگان! ای وحشت زدگان! شما پیش از ما رفتید و ما پی شماییم و به شما رسندگان. اما خانه‏ها، در آنها آرمیدند، اما زنان، به زنی‏شان گزیدند. اما مالها، بخش گردیدند. خبر ما جز این نیست، خبری که نزد شماست چیست؟ (سپس به یاران خود نگریست و فرمود:) اگر آنان را رخصت می‏دادند که سخن گویند شما را خبر می‏دادند که بهترین توشه‏ها پرهیزگاری است.