حکمت شماره 146 : وَ قالَ عَلَیْهِ السَّلامُ: الرّاضِى بِفِعْلِ قَوْمٍ کَالدَّاخِلِ ...
|
وَ قالَ عَلَیْهِ السَّلامُ: الرّاضِى بِفِعْلِ قَوْمٍ کَالدَّاخِلِ فِیهِ مَعَهُمْ، وَ عَلى کُلِّ داخِلٍ فِى باطِلٍ إِثْمانِ: إِثْمُ الْعَمَلِ بِهِ، وَ إِثْمُ الرِّضا بِهِ. |
|
ترجمه دشتی |
|
و درود خدا بر او فرمود: آن کس که از کار مردمی خشنود باشد، چونان کسی است که همراه آنان عمل کرده، و هر کس که به باطلی روی آورد، دو گناه بر عهده او باشد، گناه کردار باطل، و گناه خشنودی به کار باطل. |
|
ترجمه فیض الاسلام |
|
امام علیهالسلام (درباره راضی بودن به کار دیگری) فرموده است: کسی که به کار گروهی خشنود باشد مانند آن است که با ایشان در آن کار همراه بوده (چون رضاء به کار زشت مستلزم دوست داشتن آن است و آن از صفات رذیله و گناه و مستحق کیفر میباشد) و (امتیاز بین کننده کار و راضی به آن این است که) بر هر کننده کار باطل و نادرست دو گناه است (یکی) گناه به جا آوردن آن، و (دیگری) گناه رضاء و خشنودی به آن (که در نیت و دل است). |
|
ترجمه سید جعفر شهیدی |
|
(و فرمود:) آن که به کار کسانی خشنود است، چنان است که در میان کار آنان بوده است، و هر که در باطلی پا نهاد، دو گناه بر گردن وی افتاد، گناه کردار و گناه خشنودی بدان کار. |
ویدیو : حکمت شماره 146